Περισσότερα για το βιβλίο εδώ
«Ούτε η μάνα
μου» τιτλοφορείται η αληθινή ιστορία της οικογένειας της συγγραφέα Έφη Καγξίδου, η οποία θέλησε να την μοιραστεί
μαζί μας και η Λίνα Σπεντζάρη ήταν η συγγραφέας που επέλεξε για να συν-γράψουν
το ξεχωριστό αυτό πόνημα. Όντας μέλος σε πολλές βιβλιοφιλικές ομάδες είδα τον
ενθουσιασμό και την αγάπη των αναγνωστών για το συγκεκριμμένο βιβλίο και φυσικά
με την πρώτη ευκαιρία θέλησα να διαπιστώσω κι εγώ την λογοτεχνική του αξία.
Ο Γιώργης
Σαρρής είναι ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας. Ένας γιος που κάνει περήφανους
γονείς, συγγενείς και συγχωριανούς με την προκοπή του, τον καλό του χαρακτήρα
και την εντιμότητά του. Η ζωή του φέρνει στο δρόμο του την Ελένη, την οποία
όλες ζηλεύουν για την τύχη της κοντά του και μαζί δημιουργούν μια όμορφη
οικογένεια που ολοκληρώνει την ευτυχία τους, ιδίως όταν αποκτούν και το γιο
τους, το Βασιλάκη. Όμως η ζωή μοιάζει με τη θάλασσα, μια νηνεμία μια μπουνάτσα.
Ένα ξέσπασμα και μια λογομαχία με έναν συγχωριανό, τον Παντελή, που κανείς δεν
πολυσυμπαθεί, φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή όλων.
Ο Παντελής
βρίσκεται στραγγαλισμένος! Οι υποψίες όλες πέφτουν πάνω στο Γιώργη μιας και
πολλοί ήταν οι μάρτυρες του τσακωμού τους. Κανείς δεν πίστεψε πως ίσως να μην
φταίει εκείνος. Κανείς. Ούτε φίλος ούτε συγγενής. Όλοι είχαν ένα κατηγορώ να υψώσουν.
Ο Γιώργης πνίγεται απ΄ την άδικη κατηγορία και η μόνη του ελπίδα, η μάνα του,
γίνεται η θηλειά του πνιγμού του. Δεν τον πίστεψε ούτε η μάνα του! Δεν τον
άκουσε, δεν τον ένιωσε και απ΄ το στόμα της δεν βγήκε μια γλυκιά κουβέντα
κατανόησης παρά μόνο κατάρες. Όταν κι η γυναίκα του θα τον κλειδώσει έξω απ΄ την
κάμαρά τους, ο Γιώργης θα φύγει όσο πιο μακριά μπορεί δίνοντας όρκο να μη
γυρίσει ποτέ ζωντανός σ αυτόν τον τόπο, να μη ξεχάσει, να μη συγχωρέσει, να μη
δακρύσει ποτέ, να μη νιώσει ξανά.
Κι η
Οδύσσεια του Γιώργη ξεκινά. Βόρειο Αιγαίο, Χίος, Βουρλά, Πειραιάς, Κηφισιά,
Βόλος. Μια ζωή γεμάτη βάσανα, βίαιες μετακινήσεις, απώλειες αγαπημένων
προσώπων, αγώνα για την επιβίωση και προσπάθεια εύρεσης μιας νέας πατρίδας.
Καταδικασμένος να τριγυρνά και ν’ αγωνίζεται….. δυνατός και γεννημένος νικητής
μέχρι τέλους.
Ένα πλούσιο
βιβλίο γεμάτο ιστορία, πολιτική, λαογραφία, παράδοση, ήθη κι έθιμα, ήθος κι ανθρωπιά
μα και ζήλεια, επιβουλές και κατηγορώ. Αναβίωση μελανών σελίδων της ιστορίας
των χαμένων μας πατρίδων, ο ιταλογερμανικός πόλεμος του 1940, η εποχή της
«ελευθερίας» που ακολούθησε. Ένα ταξίδι στο χρόνο, απ΄ την προπολεμική μέχρι τη
νεώτερη Ελλάδα. Η καταστροφή της Σμύρνης και των Βουρλών, οι αιματοχυσίες, οι
βιασμοί, οι κραυγές κι η θάλασσα που γέμισε πτώματα αθώων μέχρι την προσφυγιά και
τον αγώνα τους να ενταχθούν στη νέα πατρίδα.
Απείρως
γοητευτικό ανάγνωσμα για τους λάτρεις των αληθινών ιστοριών και μάλιστα με
ιστορικές αναφορές. Καλογραμμένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια, με
ζωντανές σκηνές που κόβουν την ανάσα και γεμίζουν το μυαλό εικόνες και τα μάτια
δάκρυα. Ένα βιβλίο για να γνωρίσουν τα γεγονότα οι νεώτεροι και να μη ξεχάσουν
ποτέ οι παλιοί.
Κι αν το
θέμα θεωρείται παρωχημένο, δεν στερείται τη γοητεία του νέου μιας και κάθε
ιστορία είναι διαφορετική κι έγκειται στη συγγραφική δεινότητα του συγγραφέα να
κεντρίσει και να διατηρήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Κι οφείλω να ομολογήσω
πως και οι δύο κυρίες το κατάφεραν με μεγάλη επιτυχία.
Σωτηρία Παπαρσένη για την ομάδα
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ
"Ούτε η μάνα μου", των Έφη Καγξίδου και Λίνα Σπεντζάρη
