ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ Γράφει η κα Αναστασία Δημακοπούλου για το βιβλίο "Οι κόρες της ανάγκης - Τζίνα Ψάρρη"Ανεμος Εκδοτική!

Οι κόρες της ανάγκης

 ΤΖΙΝΑ ΨΑΡΡΗ

 Η ζωή είναι σπαρμένη από ευκαιρίες! Ευκαιρίες, τις οποίες δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι, για τον εαυτό μας. Διαβάζοντας το νέο πόνημα της Τζίνα Ψάρρη, 

Οι κόρες της ανάγκης από τις εκδόσεις Άνεμος, επιβεβαιώνεται η άποψη, ότι η μοίρα, δεν είναι αποτέλεσμα τυχαίων συγκυριών, αλλά συνεχόμενων και σωστών επιλογών, που κάνουμε στην ζωή μας. 

Η κάθε επιλογή μας έχει τις επιπτώσεις της. Το σύνολο των επιπτώσεων των επιλογών μας, είναι αυτό που μας κατευθύνει και διαμορφώνει το μέλλον μας. Ίσως, εν τέλει, να χρησιμοποιούμε την μοιρολατρεία ως ένα άλλοθι, για ό,τι άσχημο μας έχει συμβεί, ενώ στην ουσία η ευθύνη είναι προσωπική, για όλα αυτά που ονειρευτήκαμε και δεν πραγματοποιήθηκαν. Μπορεί η Κλωθώ, σύμφωνα με τον Πλάτωνα να είναι η μοίρα, που υφαίνει με την ρόκα της το νήμα της ζωής των ανθρώπων, αλλά πάνω από τις τρεις μοίρες- Κλωθώ, Λάχεση, Άτροπος- υπάρχει μία ανώτερη θεική δύναμη, η Ανάγκη. «Ανάγκα και οι θεοί πείθονται» φιλοσοφημένο το αρχαίο ρητό , δηλώνει, ότι τίποτε δεν είναι ισχυρότερο από την ανάγκη, στην οποία υποτάσσονται ακόμα και οι θεοί. Γιατί αυτή είναι, που κατευθύνει την ελεύθερη βούληση και την σκέψη για οποιαδήποτε πράξη. 

Οι τρεις μοίρες λοιπόν, είναι οι κόρες της Ανάγκης, από την οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει και όλα τελούν υπό την κυριαρχία της. Στο βιβλίο, με τον ιδιαίτερο τίτλο, 

Οι κόρες της ανάγκης, η συγγραφέας Τζίνα Ψάρρη εντυπωσιάζει τον αναγνώστη, αφού μέσα από μια μυθοπλασία –που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα- του αποδεικνύει, ότι οι επιλογές μας είναι αυτές, που καθορίζουν την πορεία της ζωής μας, άσχημη ή ονειρεμένη, ανεξάρτητα από την τύχη. Είναι εύκολο να «κρυβόμαστε» πίσω από την μοίρα, για να δικαιολογήσουμε τυχόν κακοτυχίες της ζωής , για τις οποίες ευθύνη, έχουμε εμείς και μόνο. 

Τρεις εντελώς διαφορετικές γυναίκες, ξετυλίγουν την ιστορία τους, επωμίζονται τις συνέπειες των λανθασμένων και μη, επιλογών τους. Αναζητούν το κλειδί της ευτυχίας σε λάθος ανθρώπους. Ευκαιρίες που διαλύονται και γίνονται σκόνη, μένουν ανεκμετάλλευτες και άλλες, που δεν χειρίζονται σωστά. Δύο αδελφές, η μια, η αφηγήτρια της ιστορίας μας, η Αγνή, ατίθαση, ανεξάρτητη, απρόβλεπτη, με απόλυτη ελευθερία κινήσεων, δημιουργική στην δουλειά της, αρνείται να εγκλωβιστεί στην ρουτίνα μιας καθημερινότητας, υπηρετώντας το τρίπτυχο σπίτι-σύζυγο- παιδιά. 

Η άλλη, η Φένια η αδερφή της Αγνής, ήρεμη, με μία έμφυτη καλοσύνη, μεγαλόψυχη, δοτική, σε τέτοιο βαθμό, που ανακάλυπτε σημάδια αξιέπαινα, ακόμη και σε μία κακοπροαίρετη συμπεριφορά, εύπιστη και ευκολόπιστη από φύση της, θα πλήρωνε με το αίμα της ψυχής της, την προσκόλλησή της σ΄έναν άνθρωπο, ανάξιο της εμπιστοσύνης της. Η τρίτη, η Αγγελίνα η κόρη της Φένιας, επωμίζεται το βαρύ φορτίο της προσωπικής αναπηρίας της, αυτό, που άλλοι επέλεξαν, ένα ριζικό, το οποίο έπρεπε να υπομείνει, αντιμετωπίζοντας κάθε φορά τον οίκτο και την πλασματική μεγαλοψυχία τρίτων! 

Με μία γραφή, απόλυτα αισθαντική στην έκφραση και στην σκέψη, με μια ροή αβίαστη, να ξετυλίγει αλήθειες ζωής και με μία αμεσότητα στον λόγο, η συγγραφέας Τζίνα Ψάρρη, δημιουργεί τις πιο όμορφες ζωντανές εικόνες, μας ταξιδεύει σε νοσταλγικές παιδικές αναμνήσεις αλλά και στο σήμερα των ανατροπών και της σκληρής αλήθειας. Οι χαρακτήρες, θα μπορούσαν να είναι η οικογένεια της διπλανής πόρτας, σκιαγραφημένοι με μία συναισθηματική εγγύτητα και τρυφερότητα, που διακρίνεται στην ιδιαίτερη ψυχοσύνθεσή τους και στ΄αδιέξοδα και τις δυσκολίες που συναντούν. 

Οι κόρες της ανάγκης, είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα! Ένα κοινωνικό ψυχογράφημα, που ακουμπάει πάνω σε λεπτές, ανθρώπινες ισορροπίες και κοινωνικές συμπεριφορές, προβληματίζει, αφήνοντας στο τέλος μία γλυκόπικρη γεύση.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Tζίνα Ψάρρη

Γεννήθηκα στην Αθήνα. Αποφοίτησα από την Ελληνογαλλική σχολή Ουρσουλινών και πήρα το πτυχίο της Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Δούλεψα για 20 χρόνια στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, διδάσκοντας γαλλικά και ιστορία, σε σχολεία της Αθήνας και της επαρχίας.

Από τις εκδόσεις Όστρια, κυκλοφόρησε το 2015 το πρώτο μου μυθιστόρημα με τίτλο «Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι», ενώ πολλά ποιήματα και διηγήματά μου έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά (Fractal, Άνεμος Magazine) αλλά και λογοτεχνικά blogs (Eikonakailogos, Λογοτεχνικά Σοκάκια, Πολιτιστική Ατζέντα, Ψυχής Απάγκιο).

Το διήγημά μου «Πρωινό αστέρι», απέσπασε το πρώτο βραβείο 2016 στον πανελλήνιο διαγωνισμό που κάθε χρόνο διοργανώνει η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.

Aπό την Άνεμος εκδοτική κυκλοφορεί το βιβλίο της:

«Οι κόρες της ανάγκης» (μυθιστόρημα, 2018)

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ Γράφει η Αναστασία Δημακοπούλου για το βιβλίο "Οταν σωπαίνει το φως -- Δήμητρα Παπαναστασοπούλου"Ανεμος Εκδοτική!

Όταν σωπαίνει το φως

Ανεξερεύνητος κόσμος η ψυχή του ανθρώπου, ιδιαίτερα όταν αυτή ακροβατεί ανάμεσα σε μονοπάτια, άλλοτε λουσμένα στο φως και στην ελπίδα, άλλοτε όμως, “σκιάζονται” από μία αόρατη απειλή και τότε, “Όταν σωπαίνει το φως”, αναδύονται στην επιφάνεια, σκοτεινά μυστικά και ενδόμυχοι φόβοι, που σιωπηλα, στοιχειώνουν μία επίπλαστη ηρεμία και ευτυχία!

Το νέο, καθηλωτικό μυθιστόρημα της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου “Όταν σωπαίνει το φως”, είναι συνάμα βίαιο και σκληρό, από την μιά, καθώς οι εικόνες που δημιουργούνται στον αναγνώστη είναι, ενίοτε, αποκρουστικές και αποτρόπαιες, από την άλλη δε, τρυφερό και αγαπησιάρικο, καθώς η ιστορία αγάπης που εκτυλίσσεται στις σελίδες του και το οδοιπορικό αυτής, στην αριστοκρατική και φινετσάτη Βενέτσια του 16ου αι, μόνο σε παραμύθι παραπέμπει τον αναγνώστη.

Την Βενετοκρατούμενη Κρήτη του 16ου αι , επέλεξε η συγγραφέας, ως την ιστορική καθαυτή περίοδο για να ξεδιπλώσει μία συγκλονιστική ιστορία, που καθηλώνει με τους αινιγματικούς φόνους, τις βίαιες εικόνες, τα πάθη, τις σκευωρίες, αλλά και τα τόσο έντονα συναισθήματα, όπως το απύθμενο μίσος που επαναφέρει στο προσκήνιο παλιές βεντέτες, θυμό και οργή για ανείπωτες αλήθειες, άδικο μίσος που πυροδοτεί παρανοικές καταστάσεις!

Ωστόσο, ο νους, ταξιδεύει στο παρελθόν, σε μια ιδιαίτερη εποχή, τον 16ο αιώνα , τον τελευταίο αιώνα κατοχής της Κρήτης από τους Βενετούς, πριν αυτή υποκύψει στους Τούρκους.Το ταξίδι μας λοιπόν ξεκινάει από την λεβεντογέννα Κρήτη και συγκεκριμένα από το Αμάρι στο Ρέθεμνος του 1571. Απολαμβάνουμε την ζωογόνο δύναμη των αέρηδων των υψηλών βουνοκορφών, αγναντεύουμε με δέος τ΄απότομα φαράγγια, αναπνέουμε την αρμύρα της θάλασσας που περικλείει μέσα της αυτόν τον όμορφο τόπο, που συνδυάζει, απεριόριστο κάλλος και δέος!

Εντυπωσιασμένοι μένουμε και από το ολιγόμηνο ταξίδι των ηρώων μας στην μαγική Βενετία της ίδιας εποχής! Ακμάζουσα και ολόλαμπρη η Γαληνοτάτη τους υποδέχεται, με τα απαράμιλλης αρχιτεκτονικής αίγλης κτίρια, τ΄αριστουργήματα ζωγραφικής και τοιχογραφίας σπουδαίων Ιταλών ζωγράφων, τ΄αναρίθμητα συγκοινωνούντα κανάλια που πλαισιώνουν την πόλη, οι περίφημες γόνδολες με τα οικόσημα πλούσιων ευγενών οικογενειών της Ιταλίας. Παρούσα όμως είναι και η άλλη, η σκοτεινή πλευρά, εκείνη της φτώχειας και της ανέχειας των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων.

Έναν αιώνα πριν, της ολοκληρωτικής υποδούλωσης της Βενετοκρατούμενης Κρήτης από τους Τούρκους και ενώ δέχεται τις απανωτές επιθέσεις των απίστων, το χωριό Αμάρι του Ρεθύμνου, πλήττεται από μυστηριώδεις αποτρόπαιους φόνους, εκτελεσμένους με συγκεκριμένο, τελετουργικό τρόπο. Μεταξύ αυτών, βρίσκεται βίαια κατακρεουργημένος και ο σκληρός τοπικός φεουδάρχης, Μανούσος Δράκος. 

Δύο χρονιές αργότερα, η όμορφη χήρα αρχόντισσα, Αρσινόη, θα ερωτευτεί σφόδρα και θα νυμφευτεί το νεαρό Βενετό διοικητή του Ρεθύμνου, Φερδινάνδο. Το ταξίδι του ζευγαριού, στην ονειρική κοσμοκρατόρισσα Βενετία της εποχής, σαγηνεύει τον αναγνώστη, μαγεύει και την Αρσινόη, με τον πλούτο και την αίγλη, που εκπέμπει. Ξεναγούμαστε σε απίστευτης ομορφιάς αρχιτεκτονικά κτίρια, στο Παλάτσο του Δόγη, παρασυρόμαστε σε υπαίθριες γιορτές και διασκεδάσεις, στο ξέφρενο βενετσιάνικο καρναβάλι των απίθανων κουστουμιών και των καλοδουλεμένων μασκών!

Όταν το ζευγάρι επιστρέφει στην Κρήτη, η ευτυχία του θα σφραγιστεί με την απόκτηση δύο υπέροχων παιδιών! Οι όμορφες στιγμές όμως κάποτε τελειώνουν και σύντομα έρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Νέοι, πιο αποτρόπαιοι φόνοι, βγαίνουν στο προσκήνιο, γίνονται το μήλον της έριδος για ν΄αναδυθεί ένα ασίγαστο μίσος, που διαποτίζει γενιές και γενιές. Μία βεντέτα που γυρεύει δικαίωση, μέσα από την εκδίκηση. Συγχρόνως, ανήκουστες αλήθειες πανικοβάλλουν, αποπροσανατολίζουν. Η τρέλα διαφεντεύει το μυαλό το οποίο παρανοεί και οδηγείται σε σκέψεις σκοτεινές και τελικά σε απίστευτα θλιβερές, μη αναστρέψιμες πράξεις.

Το μυθιστόρημα Όταν σωπαίνει το φως της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου είναι ένα καλοδουλεμένο και καλογραμμένο βιβλίο, σωστά δομημένο με μία όμορφη γραφή. Μία βουτιά στο παρελθόν μας προσφέρει η συγγραφέας μ΄ένα πλούσιο ιστορικό υλικό, με ήρωες, που παραδέρνουν ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, που παρασύρονται από πάθη και λάθη άλλων, δυστυχούν και ζητούν κάθαρση. Στοιχεία, που τα συναντάμε σ΄ένα αρχαίο ελληνικό δράμα, εναλλάσσονται, κορυφώνοντας την αγωνία του αναγνώστη, για την παραφροσύνη του νου και την μοίρα, που οδηγεί σ΄εφιαλτικές καταστάσεις.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ 

Η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα. Σπούδασε ξενοδοχειακά στη Ρόδο (ΑΣΤΕΡ) και οικονομικά στη Θεσσαλονίκη (Ανωτάτη Βιομηχανική), όπου έμεινε και εργάστηκε για είκοσι χρόνια. Είναι παντρεμένη και ζει στην Αθήνα.
Αρθρογραφεί σταθερά στα διαδικτυακά περιοδικά The Mythologists, iporta.gr, Books & Style και στο koukidaki.blogspot.gr. Πολλά από τα άρθρα της μπορείτε να τα βρείτε και στο προσωπικό της μπλoγκ: myownnovelsworld.blogspot.com.

Εργογραφία

«Σαν στάχυα στο χρόνο», Διόπτρα, 2012
«Στη σκιά των αιώνων», Διόπτρα, 2013
«Από ξύλο και ασήμι», Διόπτρα, 2015
«Ανεξέλεγκτο πάθος», Εμπειρία Εκδοτική, 2017