Περίληψη του βιβλίου εδώ
Όταν τ΄ανθρώπινα πάθη κυριαρχούν τον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου και επηρεάζουν όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής(συναισθηματική - διανοητική - πνευματική), τότε αναδύονται στην επιφάνεια οι “δαίμονες”, που κατακρημνίζουν την ισορροπία του και εξουσιάζουν την ζωή του.
“Oι δαίμονες δεν έχουν όνομα”, το τελευταίο μυθιστόρημα της ταλαντούχας συγγραφέας Χρυσηίδας Δημουλίδου, είναι ένα κοινωνικό-ανθρωποκεντρικό αστυνομικό μυθιστόρημα με μεταφυσικές πινελιές μυστηρίου, που εξάπτει το αναγνωστικό ενδιαφέρον απο τις πρώτες σελίδες.
Ένα πολυσυζητημένο βιβλίο με διχογνωμούμενες απόψεις, έρχεται να ιντριγκάρει, αλλά και να διχάσει αναγνωστικό κοινό και βιβλιόφιλους. Προσωπικά, θαυμάζω την δουλειά και την γραφή της κ.Δημουλίδου. Απλή, κατανοητή χωρίς ωραιοποιήσεις και καλολογικά στοιχεία, μεστή νοημάτων,τεκμηριωμένη, με ζωντανούς διαλόγους και μ΄ένα αξιοπρεπή χειρισμό σοβαρών κοινωνικών θεμάτων μέσα από τα βιβλία της, γίνεται φορέας ουσιαστικών μυνημάτων για την ζωή και τον άνθρωπο.
Μετά το υπέροχο “ κελάρι της ντροπής” ένα πολύ δυνατό βιβλίο κατ΄εμέ, έρχονται οι δαίμονες, για να μας υπενθυμίσουν, ότι ο κάθε ένας μας, κρύβει μέσα του ένα κακό ελάττωμα, έναν δαίμονα και αρκετές είναι οι περιπτώσεις, που τα παιδικά ερεθίσματα και ο κοινωνικός περίγυρος τον τρέφουν και τον δυναμώνουν, σε σημείο που να μην μπορεί να χαλιναγωγηθεί, αλλά σπάζοντας τα δεσμά του, να ελευθερωθεί μεταλλάσσοντας έναν άνθρωπο με δυνατή προσωπικότητα, σ΄ένα επιθετικό και αιμοβόρο κτήνος!
Το μυθιστόρημα τοποθετείται χρονικά στην εποχή της χούντας, σε μια χρονική περίοδο, όπου φιμώνεται η ελεύθερη βούληση, αποκρύβεται η διαφορετικότητα του φύλου, η ανθρώπινη ιδιαιτερότητα, πίσω από ψεύτικα προσωπεία καθωσπρεπισμού και προσποιητών συμπεριφορών. Και ιδιαίτερα στην επαρχία, όπου τοποθετείται το χωριό στο οποίο αναφέρεται το βιβλίο. Ένα όμορφο και απομακρυσμένο χωριό στην βόρεια Ελλάδα, περιστοιχισμένο από μια πλούσια βλάστηση, χάρη στην ζωοποιό δύναμη του ποταμού που το δεσπόζει!
Μυστήριες εξαφανίσεις μικρών κοριτσιών, έρχονται να ταράξουν το ειδυλλιακό περιβάλλοντα χώρο! Πολυπρόσωποι χαρακτήρες, διαφορετικοί αλλά αλησμόνητοι για την διαφορετικότητα των αντιλήψεών τους, για τις ιδιορρυθμίες και ιδιοτροπίες τους, άνθρωποι που υμνούν την δύναμη της φιλίας, την γνήσια αγάπη αλλά και τον έρωτα, από την πιο αγνή μορφή του, μέχρι σε ότι πιο διαστροφικό, μπορεί να σκεφθεί κανείς.
Τα κοινωνικά ταμπού και τα στερεότυπα της εποχής, περιορίζουν το δικαίωμα για ελεύθερη έκφραση και δει στην μικρή αυτή κλειστή κοινωνία της υπαίθρου, που οτιδήποτε διαφορετικό που παρεκκλίνει, θεωρείται μεμπτό και κατακριτέο.
Έτσι, βλέπουμε σοβαρούς ανθρώπους που ασκούν λειτούργημα και κατέχουν σημαντικές κοινωνικές θέσεις, φορώντας την μάσκα της σοβαροφάνειας, καταφέρνουν και καταπιέζουν αδυναμίες, που μέρα με την μέρα και με τ΄ανάλογα ερεθίσματα, γιγαντώνονται και εκδηλώνονται σε τερατουργήματα.
Με αμεσότητα, απόλυτη σαφήνεια, με τον σεβασμό που αρμόζει στο ευαίσθητο αυτό θέμα, η συγγραφέας περιγράφει την ένταση των συναισθημάτων της οικογένειας των εξαφανισθέντων κοριτσιών, προκαλώντας την πικρία, την έντονη δυσαρέσκεια και την φρίκη του αναγνώστη, ο οποίος δεν είναι απλά θεατής αλλά συμπάσχει με τους πρωταγωνιστές σ΄ένα οδοιπορικό αποκαλύψεων και μαρτυριών που σοκάρει....
Δεν θ΄αναφερθώ εκτενέστερα στην υπόθεση, σεβόμενη και το αίτημα της συγγραφέας να μην αποκαλυφθεί οτιδήποτε φωτογραφίζει πράγματα και καταστάσεις. Σημαντικό είναι, να τονίσουμε το κοινωνικό μήνυμα που θέλει να περάσει η κ Δημουλίδου, θίγοντας και διεισδύοντας βαθιά σε νοσηρές καταστάσεις, για τις οποίες γίνεται λόγος καθημερινά, θέματα επίκαιρα που ταλανίζουν την κοινωνία μας και απαιτούν την απαραίτητη προσοχή όλων μας. Εν κατακλείδι, οι δαίμονες δεν έχουν όνομα είναι ένα αξιόλογο βιβλίο με παιδευτικές, κοινωνικές προεκτάσεις που αξίζει να διαβαστεί απ΄όλους!
Το βίντεο του βιβλίου εδώ
Περισσότερα για τη συγγραφέα μας εδώ:
ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου