Αποκλειστική συνέντευξη της συγγραφέως κας Μαρώ Κάργα στην κα Γιούλη Τσακάλου, ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ!

-Διαβάζοντας τα βιβλία σας «Χαγιάτ Ανχαρ» & «η Αλεξάνδρεια σε ακολουθεί»,  βρέθηκα αντιμέτωπη με την διάθεσή σας να ταξιδέψετε τον αναγνώστη νοερά  στους αλεξανδρινούς μύθους, στην ιστορία μιας πόλης,  στις μυρωδιές της,  στις μνήμες της,  σε μια πόλη-θρύλο, την κοσμοπολίτικη πολυφυλετική Αλεξάνδρεια, αλλά και στα συναισθήματα των ηρώων σας. Ποιο το ερέθισμα αυτών των βιβλίων και τι θέλατε να περάσετε μέσα από αυτά ;

Ερέθισμα ήταν η πολυπολιτισμικότητα που χαρακτήριζε τα πρόσωπα της οικογένειάς μου. Άνθρωποι της διασποράς έφερναν τις εμπειρίες και τα βιώματά τους στο περιβάλλον που μεγάλωσα κι αυτό εύλογα μ’ επηρέασε. Οι κουβέντες τους, ο τρόπος που μιλούσαν για τους τόπους που έζησαν, από νωρίς μ’ έκαναν να καταλάβω πόσο εύκολα εξαφανίζεται το όνειρο της διαρκούς ευμάρειας, όπως και το ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο χωρίς σαφή όρια, που βρίσκεται συνεχώς υπό μετασχηματισμό, σ’ έναν κόσμο όπου η πάντα μεταβαλλόμενη πραγματικότητα λόγο πολιτικοκοινωνικών συνθηκών ή ιστορικών γεγονότων μας επιβάλλεται κάποιες φορές σαν εξωτερική δίνη και μας αναγκάζει να διαπραγματευτούμε εκ νέου τη ζωή μας, την οποία, ακόμα και σε συνθήκες αντίξοες, οφείλουμε να τη διαχειριστούμε και να την αντέξουμε. Αυτό βέβαια είναι μια γνωστή αλήθεια που ούτε αλλάζει κάτι, ούτε παρηγορεί, αλλά ανοίγει έναν διάλογο με τους αναγνώστες. 

περισσότερα για το βιβλίο εδώ

 περισσότερα για το βιβλίο εδώ

- Τι σας συνδέει με τη Λήμνο;  Προσωπικά λόγω καταγωγής (ο πατέρας μου είναι από τη Λήμνο) με το που διάβασα τα βιβλία σας, ένιωσα ένα περίεργο δέσιμο μαζί σας... μου φάνηκε όλο αυτό τόσο καρμικό! Γεννήθηκα και στην Αλεξάνδρεια του Καβάφη, πώς να μη λατρέψω τη γραφή σας;

Η Λήμνος είναι ο τόπος που μεγάλωσα, ο τόπος που με περνά σε μια άλλη διάσταση, που με συνδέει με τα χαρούμενα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας, με την οδύνη της εφηβείας, με την οικογένειά μου και με τους φίλους μου. Ό,τι με δένει με το νησί μου είναι το πιο οικείο κομμάτι του εαυτού μου.

-Το γράψιμο πότε εμφανίστηκε στη ζωή σας ως ιδέα και τι σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με αυτό; Από τα λίγα που γνωρίζω για σας έχετε και άλλες ασχολίες .. θέλετε να μας μιλήσετε λίγο γι’ αυτό;

Η ενασχόληση με τη γραφή λειτουργεί διεγερτικά, όπως και κάθε τέχνη. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όλο και κάτι έγραφα. Όμως το πρώτο βιβλίο, θα πω πως ξεκίνησε σαν ένας τυχαίος πειραματισμός και χωρίς να σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να καταλήξει σε κάποιον εκδοτικό οίκο. Ίσως ο χρόνος να αποφάσισε για μένα, σε μια εποχή που δεν μπορούσα να ασχοληθώ όσο ήθελα με τη ζωγραφική και κυρίως με τη γλυπτική, που ήταν κι ένας απ’ τους λόγους που επέλεξα να ζω, σ’ αυτό το πολύ ωραίο νησί, το νησί του μαρμάρου, στην Τήνο. Έτσι άρχισα να γράφω.  

- Η συγγραφή ενός βιβλίου μέσα σε αυτήν την πληθώρα των υποχρεώσεων μιας νέας, δυναμικής και μοντέρνας γυναίκας είναι σίγουρα δύσκολη υπόθεση. Όμως παρόλα αυτά τα έχετε καταφέρει άψογα. Πότε γράφετε και τι αντιπροσωπεύει για σας το γράψιμο;

Ο τρόπος που ζούμε, που είμαστε υποχρεωμένοι να μετατοπιζόμαστε ανάλογα με τις υποχρεώσεις μας, ν’ αλλάζουμε πρόσωπα ανάλογα με τις δουλειές μας, σίγουρα δεν αφήνει πολύ χώρο για δημιουργικότητα. Χρειάζεται οργάνωση του χρόνου, κι αυτό δεν γίνεται πάντα εύκολα. Έτσι, όσο μπορώ, γράφω κάποιες ώρες τα απογεύματα. Η γραπτή αφήγηση τώρα, όπως με ρωτάτε, είναι πολλά πράγματα. Είναι μια επίπονη αναμέτρηση με τη γλώσσα, με τον κυρίαρχο τρόπο σκέψης της εποχής μας, με την ένταση των συναισθημάτων, με τα ασίγαστα ερωτήματα που έχουμε. Για μένα προσωπικά το γράψιμο δεν λειτουργεί μόνο σαν μέσο εκτόνωσης, αλλά με βοηθά να μιλώ πέρα απ’ τις ιστορίες και τα συλλογικά πάθη και για πράγματα που μ’ ενοχλούν ή με πιέζουν. Αυτό μου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας.  

- Τι νοιώθετε όταν έρθει η ώρα να γράψετε στην τελευταία σελίδα του βιβλίου σας ΤΕΛΟΣ.

Αισθάνομαι ανακούφιση που κατάφερα να φτάσω ως το τέλος, μια αίσθηση κενού, αλλά και στενοχώρια, όπως αυτή που νιώθω κάθε φορά που τελειώνει κάτι πολύ δυνατό κάτι πολύ όμορφο.

-Βρήκατε εύκολα εκδότη; Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπαίνουν καν στην περιπέτεια να ψάξουν εκδοτικό οίκο, πιστεύοντας πως η δυσκολία είναι τεράστια, παρότι έχουν αξιόλογα βιβλία στα χέρια τους.

Εγώ τόλμησα κι απευθύνθηκα σε κάποιους εκδοτικούς οίκους. Άλλοι το απέρριψαν, άλλοι το αποδέχτηκαν και κάποιοι δεν μου απάντησαν καθόλου. Ωστόσο, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, είχα την τιμή και την τύχη να συναντήσω σ’ αυτόν τον δρόμο τον Άρη Μαραγκόπουλο, στις εκδόσεις Τόπος. Θεωρώ λοιπόν πως είμαι απ’ τους τυχερούς γιατί κι ο ίδιος, αλλά κι οι συνεργάτες του στήριξαν και στηρίζουν τα βιβλία μου με πολλή αγάπη. 

-Υπάρχει κάτι στην ζωή σας που θα θέλατε να έχετε αποφύγει;

Σε όλους μας συνέβησαν πράγματα που θα θέλαμε να αποφύγουμε. Νομίζω πως πιο καθοριστικό για τη ζωή μας είναι ο τρόπος που χρησιμοποιούμε για να τα αποτρέψουμε κι ο τρόπος που τα διαχειριζόμαστε, όταν μας προκύπτουν ή όταν τα προκαλούμε. 

-Όταν γράφετε ένα βιβλίο βάζετε πινελιές του χαρακτήρα σας στους ήρωες, ή δεν έχουν συνήθως καμιά σχέση με εσάς, είναι δηλαδή προϊόντα καθαρά φαντασίας;

Πιστεύω πως όλοι ακουμπάμε πάνω στους ήρωες μας κομμάτια του εαυτού μας. Ποιος είναι αποκομμένος απ’ την τέχνη του; Οι σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου θα γίνουν λόγος, μουσική, φόρμα, κίνηση, χρώμα. Κανένας απ’ τους ήρωες μου  δεν μ’ αντιπροσωπεύει. Όλοι όμως, ακόμα κι εκείνοι που εμμένουν στην ηθική του κακού, όσο αυθυπόστατοι, όσο ανεξάρτητοι κι αν είναι, έχουν και κάτι λίγο από μένα. Απ’ την άλλη, μέσα σ’ αυτόν τον φαντασιακό κόσμο που κινούμαι, συχνά νομίζω πως κι αυτοί μου προσδίδουν κάποια στοιχεία του χαρακτήρα τους και κυρίως, όταν για να αποδώσω καλύτερα σκέψεις και συναισθήματα δεν συνδιαλέγομαι μόνο μαζί τους, αλλά και κάποιες φορές ταυτίζομαι. Είναι μια σχέση πολύ προσωπική κι αμφίδρομη.  Και δεν θα μπορούσε να είναι  αλλιώς αφού σαν πραγματικές υπάρξεις μιας άλλης διάστασης, με τραβάνε στην εποχή τους, ζω μέσα στον χώρο τους, μέσα στην καθημερινότητά τους, τους βλέπω, τους ακούω και τους αισθάνομαι.  

-Ποιος ή τι θα μπορούσε να σας εμπνεύσει;

Δεν είναι συγκεκριμένα αυτά που μπορούν να εμπνεύσουν. Τα ερεθίσματα είναι πολλά και βρίσκονται παντού. Συνήθως οι ανθρώπινοι χαρακτήρες. Μ’ εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα οι ιδιόμορφοι, οι παθιασμένοι, οι φωτεινοί άνθρωποι, οι ευαίσθητοι, οι εκκεντρικοί. Χαρακτήρες που τους συνάντησα ή που τους φαντάστηκα μέσα από διηγήσεις. Μ’ αυτούς φτιάχνω τις ιστορίες μου. Άλλωστε η λογοτεχνία είναι ένα παιχνίδι χαρακτήρων και μάλιστα ακραίων που πεθαίνουν πολύ εύκολα στο γραπτό σου αν δεν εξιδανικεύσεις την εικόνα τους κι αν δεν τους κάνεις να μοιάζουν ζωντανοί. 

-Στον χώρο σας, στον χώρο των Συγγραφέων, πιστεύετε πως υπάρχει υγιής ανταγωνισμός, μπορεί να προκύψουν φιλίες μεταξύ σας ή η άνοδος και η προώθηση της δουλειάς σας κάνει τους Συγγραφείς πιο κλειστούς στις σχέσεις τους;

Φυσικά και μπορούν να υπάρξουν φιλίες. Οι συγγραφείς δεν είναι άλλο είδος ανθρώπων κι ο χώρος τους δεν είναι εξωσυμπαντικός. Ούτε είναι όπως στη showbiz, όπου η επιτυχία του ενός θέτει σε κίνδυνο την επιτυχία του άλλου. Κανένας δεν συνεργάζεται με κανέναν την ώρα της δουλειάς του, ενώ το βιβλίο του καθενός ταξιδεύει μόνο του και είναι προσωπική και ατομική υπόθεση και η προώθησή του και η επιτυχία του.  Ο Ροντέν, ο μεγάλος αυτός γλύπτης έλεγε σ’ ένα κείμενο που το ονόμαζε διαθήκη του, πως το κυριότερο είναι να συγκινείσαι, να αγαπάς, να είσαι πρώτα άνθρωπος κι ύστερα καλλιτέχνης. 

-Συνήθως φοβόμαστε τη μοναξιά ή το σκοτάδι,  άλλοι  φοβούνται τους ίδιους τους ανθρώπους. Εσείς τι φοβόσαστε πιο πολύ στην ζωή σας;

H απώλεια των δικών μου ανθρώπων είναι ό,τι φοβάμαι περισσότερο.

-Για σας η προσωπική ευτυχία πώς μεταφράζετε;

Δεν μου αρέσει να μιλώ για ευτυχία. Προτιμώ τη λέξη χαρά, ένα συναίσθημα που μπορείς να το βιώσεις πιο εύκολα, με πράγματα που σ’ ευχαριστούν και σε γεμίζουν, όταν είσαι υγιής κι έχεις κοντά σου ανθρώπους που αγαπάς. 

-Υπάρχει κάτι  που ίσως να έχει σημαδεύψει την ζωή σας και να σας έκανε να δείτε τον κόσμο διαφορετικά;

Τη ζωή μας τη σημαδεύουν πολλά πράγματα και πιο πολύ οι Θάνατοι κι οι αρρώστιες. Αυτά προσπαθείς να τ’ αντέξεις. Έτσι είναι η τάξη του κόσμου κι είναι αδιαπραγμάτευτη. «Η τρομοκρατία του παρόντος», αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει γύρω μας, αυτός ο σύγχρονος Μεσαίωνας που ζούμε, είναι που με κάνει να προσπαθώ να βρω τρόπους για να δω τον κόσμο διαφορετικά.

-Ποιο θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι το καλό και ποιο το κακό κομμάτι του χαρακτήρα σας;

Θα σας απαντήσω αλλιώς. Μπισμ ιλλάχ μασ’ Αλλάχ, λένε, όπως θα σας είναι γνωστό, στην Αίγυπτο. Ο Θεός να σε προστατεύει απ’ το κακό. Ωστόσο το καλό και το κακό είναι μέρος μόνο της ανθρώπινης φύσης και δεν είναι έξω από μας. Συνυπάρχουν μέσα μας. Το θέμα είναι με ποιο απ’ τα δυο ταυτιζόμαστε κάθε φορά. Χωρίς να σημαίνει ότι τα καταφέρνω πάντα, προσπαθώ να ταυτίζομαι με το καλό κομμάτι του εαυτού μου, αυτό που δεν θυμώνει εύκολα, που δεν επιζητά αντεκδίκηση και που δεν επικρίνει. 

Κυρία Κάργα θέλετε να ευχηθείτε κάτι πρώτα για εσάς και ύστερα για τους άλλους ανθρώπους;

Εύχομαι να μπορούσαμε πιο εύκολα να μπαίνουμε στη θέση του άλλου. Αν το προσπαθούσαμε  όλοι, σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος. 

Η χαρά μου πολύ μεγάλη που τιμήσατε το blogμας. Σας εύχομαι την πιο μεγάλη επιτυχία στο νέο σας πόνημα. Να είστε σίγουρη πως θα είμαστε πάντα δίπλα σας!

Σας ευχαριστώ κι εγώ για την τιμή που μου κάνατε και για τις ευχές σας.

ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για τη συγγραφέα μας εδώ