Αποκλειστική συνέντευξη του κου Θάνου Μικρούτσικου και της κας Μαρίας Παπαγιάννη στην κα Γιούλη Τσακάλου, ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ!

Μεγάλη μου τιμή να φιλοξενώ στο blog της ομάδας μας τον κύριο Θάνο Μικρούτσικο και τη σύζυγό του κυρία Μαρία Παπαγιάννη! Τους ευχαριστώ θερμά για την άμεση ανταπόκριση και την συναρπαστική συνέντευξη που μου παραχώρησαν .. Τους θαυμάζω απεριόριστα !

-Είχα πάντα την περιέργεια πώς είναι αλήθεια να συνυπάρχουν στο ίδιο σπίτι η μοναχική δουλειά ενός ζευγαριού πολυβραβευμένου! Με διαφορετικό αντικείμενο εργασίας! Επεμβαίνει ο ένας στη δουλειά του άλλου; Υπάρχει ανταγωνισμός;

Μ.Π. Δεν είναι πια μοναχική. Η γραφή αποκτάει μουσική υπόκρουση καθώς οι νότες του Θάνου μπαίνουν κάτω από την κλειστή πόρτα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο Θάνος είναι ένας άνθρωπος πληθωρικός και μπαινοβγαίνει στο γραφείο μου αλλά κι εγώ το ίδιο. Χαίρομαι να ακούω πρώτη την καινούργια του δουλειά κι ας με διακόπτει κι εγώ άλλωστε το ίδιο κάνω μόλις ολοκληρώσω κάτι

Θ.Μ. Με τη Μαρία είμαστε 24 χρόνια μαζί και η σχέση μας είναι οριστική. Την περιέχω και με περιέχει. Συνεπώς δεν μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός. Είμαι ο πρώτος αποδέκτης της δουλειάς της και αυτή είναι η πρώτη που ακούει τα τραγούδια μου και τις ιδέες για την άλλη μουσική που γράφω. 

-H οικογένεια είναι όντως το πρόβλημα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, ή "αποκούμπι", στήριγμα; Έχετε δυο θαυμάσια παιδιά, μια κόρη κι ένα γιο! Σας στηρίζουν ή τους στηρίζετε ; σε ποιον από σας έχουν αδυναμία ; ακολουθούν τα χνάρια σας είναι στον ίδιο χώρο;

Θ.Μ. Ο θεσμός της οικογένειας στα χιλιάδες χρόνια που ισχύει είναι για μένα αμφισβητούμενος γιατί σε γενικές γραμμές μεταφέρει την καταπίεση που κυριαρχεί στην κοινωνία μας. Είναι το κύτταρο κατ΄ εικόνα και ομοίωση μιας ταξικής κοινωνίας. Η Μαρία κι εγώ είμαστε συνειδητοί άνθρωποι και δεν καθοδηγούμε τα παιδιά μας. Τα καθοδηγεί η ατμόσφαιρα που δημιουργείται στο σπίτι και σε αυτή την ατμόσφαιρα προβάλλονται όμορφα πράγματα. Η πίστη στον άνθρωπο, το όνειρο, η φαντασία δηλαδή η μουσική και η λογοτεχνία.

Μ.Π. Αν μιλήσουμε για τη δική μας οικογένεια είναι η αρχή κάθε ιστορίας. Η Αλεξάνδρα είναι 20 χρονών φοιτήτρια και ακολουθεί την περιπέτεια της μουσικής αλλά με μεγάλη αγάπη πάντα για τη λογοτεχνία. Όταν ήταν εδώ μαζί μας διάβαζε τα κείμενά μου και έλεγε με τόλμη και επιχειρήματα την άποψή της. Ο Στέργιος είναι η χαρά της ζωής. Είναι ανεξάρτητος, κοινωνικός και ελπίζω να βρει κι αυτός το δρόμο του. Και οι δυο έχουν έναν μυστικό κώδικα επικοινωνίας με τον πατέρα τους τον οποίο άλλωστε προτιμούσαν πάντα να τους λέει παραμύθια. Ίσως γιατί ο Θάνος είχε ήδη μεγαλώσει δυο κόρες τη Σεσίλ και την Κωνσταντίνα που μαζί με τα παιδιά τους συμπληρώνουν τώρα τη μεγάλη μας οικογένεια. 

 -Tι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον κόσμο του παιδικού βιβλίου;

Μ.Π. Πολύ συχνά λέω ότι ίσως δεν έχω αποδεχτεί ότι μεγάλωσα αλλά η αλήθεια είναι ότι μ΄ αρέσει ο τρόπος των παιδιών.  Μ΄ αρέσει που πιστεύουν ακόμα στη δικαιοσύνη και φαντάζονται έναν κόσμο καλύτερο. Μ΄ αρέσει που θεωρούν καθήκον τους να βρουν τον μίτο που θα τους βγάλει από το λαβύρινθο για να φτάσουν στο «ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» 

-Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας σε ένα παιδί;

Μ.Π.   Γεννήθηκα στη σκιά του βουνού όπου ζούσαν οι 12 θεοί. Μεγάλωσα στη μέση ενός κάμπου που με βοηθούσε να βλέπω όσο μακριά θέλω. Από μικρή έφτιαχνα ιστορίες για να εξηγήσω τον κόσμο και να γιατρέψω τα χιλιάδες μου γιατί. Πίστεψα τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου που μου είπαν ότι όποιος διαβάζει πολλά βιβλία ζει πολλές ζωές. 

 Περισσότερα για την συγγραφέα κυρία Μαρία Παπαγιάννη εδώ

-Υπάρχει διαφορά μεταξύ συγγραφής για ενήλικες και συγγραφής για παιδιά; Αν ναι, που την  εντοπίζετε;

Μ.Π. Πιστεύω στα καλά βιβλία, στις δυνατές ιστορίες, στους απελευθερωμένους αφηγητές. Δεν μ΄ αρέσουν τα κείμενα που υποδύονται για να αρέσουν στα παιδιά. Λέω συχνά, αυτό που είπε η Λάγκερλεφ παίρνοντας το Νόμπελ, ότι ένα καλό παιδικό βιβλίο πρέπει να αρέσει σε μικρούς και μεγάλους. Αν θέλετε για μένα η πιο μεγάλη διαφορά είναι ότι μια ιστορία που απευθύνεται στα παιδιά πρέπει να αφήνει ένα μικρό φεγγίτη ανοιχτό για να φαίνεται ένα κομμάτι ουρανός. Για να πιστέψουν τα παιδιά ότι αν θέλουν μπορούν να πετάξουν μακριά

-Θα προτείνατε να διαβάσει πρώτα ο γονιός μόνος κάποια βιβλία   για να μπορέσει στη συνέχεια να κατευθύνει το παιδί του;

Μ.Π. Θα πρότεινα γονείς και παιδιά να κολυμπήσουν μαζί στα βιβλία, σε πολλά βιβλία. Είναι φυσικό όταν τα παιδιά είναι μικρά οι γονείς να διαλέγουν εκείνοι βιβλία και φαντάζομαι ότι δεν θα τα επιλέγουν μόνο από τις εικόνες. Αν και μια καλή εικονογράφηση ήταν και για μένα συχνά λόγος να αγοράσω ένα βιβλίο. Πολλές φορές λοιπόν διαλέγει ο ενήλικας αλλά καλά θα κάνει να ακούει και τις ανάγκες του παιδιού του. Θυμάμαι όταν ο γιος μου ήταν μικρός για μήνες ενώ του έδειχνα μια σειρά παραμύθια αυτός ήθελε ένα συγκεκριμένο βιβλίο και μάλιστα να το διαβάζουμε πολλές φορές πριν κοιμηθεί. Αυτό το ένα βιβλίο έφερε μετά πολλά άλλα. 

-Τα παραμύθια σας  έχουν να προσφέρουν κάποια διδάγματα στα παιδιά;

Μ.Π. Θα ήθελα κάθε παιδί να βρει διαφορετικά πράγματα. Δεν πιστεύω ότι κάθε ιστορία πρέπει να έχει ένα δίδαγμα. Γράφω για να απαντήσω στα δικά μου «γιατί» και εντυπωσιάζομαι κάθε φορά πόσα διαφορετικά πράγματα βλέπουν τα παιδιά μιας τάξης διαβάζοντας το ίδιο βιβλίο μου. Αυτό μου αρέσει. Ο καθένας ψάχνει να βρει απαντήσεις σ΄ αυτά που τον απασχολούν

-Διαβάζοντας κάποια βιβλία σας, έχω την αίσθηση ότι σας ενδιαφέρει να ωθήσετε τα παιδιά να καλλιεργήσουν τη σκέψη τους, να αναζητούν την αλήθεια και να διερευνούν τα στοιχεία. Στέκει αρωγός σε τέτοια διδάγματα, σε αυτές τις προσπάθειες, το εκπαιδευτικό μας σύστημα;

Μ.Π. Το εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να έχει προβλήματα και κενά αλλά στα σχολεία που επισκέπτομαι συναντώ πολλές φορές φωτισμένους δασκάλους με κέφι και όραμα. Αυτοί είναι που κρατάνε το κερί αναμμένο.  Όταν ένας δάσκαλος αγαπήσει ένα βιβλίο μπορεί να κάνει την τάξη του να απογειωθεί. Είναι μεγάλη ευτυχία να επισκέπτομαι τέτοιες όμορφες παρέες. Και τότε ναι θέλω να πω στα παιδιά ότι τα βιβλία μπορούν να τους βοηθήσουν σε πολλά πράγματα αλλά πάνω απ΄ όλα μπορούν να κάνουν μαζί τους το πιο μεγάλο ταξίδι. Από τη ματιά τους στη ματιά του διπλανού τους. Να δουν δηλαδή τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός ήρωα και να καταλάβουν ότι υπάρχουν πολλές και διαφορετικές αλήθειες.

 -Για ποιο λόγο θα εγκαταλείπατε τον μαγικό κόσμο του βιβλίου;

Μ.Π.Νομίζω για κανέναν λόγο. Η ενασχόλησή μου με τα βιβλία δεν είναι επάγγελμα είναι ο τρόπος μου να ζω καθημερινά. Γράφω γιατί μόνο έτσι μπορώ να εξηγώ την καθημερινότητά μου, γράφω γιατί ονειρεύομαι όμορφους ανθρώπους που θέλω να τους ζωντανέψω κι από την άλλη διαβάζω γιατί αυτό με κάνει ευτυχισμένη. Μπορεί κάποτε να μην θέλω να γράψω αλλά ελπίζω ποτέ να μην είμαι τόσο δυστυχισμένη που να μην βρίσκω χαρά στην ανάγνωση ενός βιβλίου.

-Η κοινωνία μας είναι δομημένη πάνω σε στερεότυπα. Θα ωφελούσε η ανατροπή τους ή ακόμη και εδώ χρειάζεται μέτρο;

Θ.Μ. Η κοινωνία στην οποία ζούμε είναι μια άδικη και βάρβαρη κοινωνία αφού οι πολλοί παράγουν τον πλούτο και ελάχιστοι τον απολαμβάνουν. Συνεχίζει και υπάρχει γιατί με όλα τα μέσα που διαθέτει δημιουργεί συνήθειες, χαμηλό γούστο και τα στερεότυπα που λέτε. Συνεπώς για να αλλάξουν τα πράγματα που βρίσκονται στο εποικοδόμημα χρειάζεται η ανατροπή της κρατούσας τάξης σ΄ αυτή την κοινωνία. Το πως θα γίνει είναι μια άλλη ιστορία. Εμείς με την τέχνη μας προσπαθούμε να συμβάλλουμε στη δημιουργία κριτικής συνείδησης στον κόσμο γιατί βεβαίως η τέχνη δεν αλλάζει τον κόσμο. Τον κόσμο μπορούν να τον αλλάξουν οι άνθρωποι. Όσο δύσκολο κι αν είναι δεν πρέπει να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε έναν άλλον κόσμο, στον οποίον ο άνθρωπος επιτέλους θα μπορέσει να αυτοπραγματωθεί.

Μ.Π. Γενικά πιστεύω ότι ένας άνθρωπος της τέχνης πρέπει να είναι ένας ανήσυχος άνθρωπος και αν θέλετε κι ένας θυμωμένος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος βολεμένος που κάθεται στην πολυθρόνα του και αδιαφορεί για τα προβλήματα του κόσμου δεν μπορεί να οραματιστεί κι έναν άλλον κόσμο. Κι εγώ νομίζω ότι η Τέχνη για να φέρνει παρηγοριά πρέπει να μπορεί να κυνηγάει την ουτοπία.

-Eχω διαβάσει κάποιες συνεντεύξεις σας και καταλαβαίνω ότι είστε ένα βαθιά πολιτικοποιημένο άτομο .. αν και δεν μου αρέσει να κάνω ερωτήσεις πολιτικού περιεχομένου σε συνθέτες γιατί πιστεύω ότι ο καθένας είναι στο είδος του .. σε σας μπαίνω στον πειρασμό να σας ρωτήσω ποια η γνώμη σας για τη σημερινή αριστερά που κυβερνά τη χώρα μας και αν θεωρείται ότι σας ικανοποιεί ο τρόπος διακυβέρνησης!!

Θ.Μ. Η υποταγή της κυβέρνησης στις απαιτήσεις των νεοφιλελεύθερων ελίτ της Ευρώπης δεν αποτελεί αριστερή διακυβέρνηση. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας υποφέρει και ο δρόμος είναι απολύτως αδιέξοδος. Η ήττα ήταν προδιαγεγραμμένη πολύ πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, όταν αντικαταστάθηκαν όλα τα συνθήματα του τύπου «σκίζω τα μνημόνια» με την «ρεαλιστική πολιτική» της σκληρής διαπραγμάτευσης. Ακόμα και αν οι προθέσεις ορισμένων από την κυβέρνηση ήταν άλλες το αποτέλεσμα είναι εκείνο που μετράει. 

-Έχετε συνεργαστεί με πολλά γνωστά ονόματα στο χώρο της μουσικής και του θεάτρου. Το επιλέξατε ή έπαιξε ρόλο και ο παράγοντας τύχη;

Θ.Μ. Από την εποχή που ξεκίνησα επέλεγα συνειδητά όλους τους συνεργάτες μου. Ορισμένοι από τους τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες ξεκίνησαν μαζί μου και συνέβαλα καθοριστικά στη διαμόρφωσή τους. Υπήρξαν όμως αρκετοί  που ήταν ήδη προβεβλημένοι και αυτοί επελέγησαν με κριτήριο το ταλέντο και το ήθος τους. Η τύχη επομένως δεν έπαιξε κανένα ρόλο πλην ίσως της περίπτωσης της Milva, η οποία ήρθε σε επαφή μαζί μου το 1992 επειδή άκουσε πολλές δουλειές μου και τις αγάπησε.

 περισσότερα για τον συνθέτη κύριο Θάνο Μικρούτσικο εδώ

-Στην καριέρα σας ως μουσικός και ως πολιτικός έχετε δεχτεί πιέσεις άνωθεν ν αλλάξετε την πορεία σας ή τις ιδέες σας και αν ναι πως αντιδράσατε;

Θ.Μ. Να ξεκαθαρίσω κάτι. Παρότι ανέλαβα το Υπουργείο Πολιτισμού δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικό και αυτό το σηματοδότησα εξαρχής όταν αρνήθηκα να γίνω βουλευτής τους Ελληνικού Κοινοβουλίου. Στο Υπουργείο Πολιτισμού εργάστηκα αυστηρά για τη δημιουργία θεσμών και υποδομών στον πολιτισμό που πίστευα και πιστεύω ότι είναι ιδιαιτέρως χρήσιμοι για την ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας.
Πιέσεις έμμεσες στη δουλειά μου πιθανόν να μου ασκήθηκαν όμως από την αρχή δεν δεχόμουν μύγα στο σπαθί μου. Και αυτό είναι η συμβουλή μου προς τους νεότερους καλλιτέχνες γιατί η μία υποχώρηση φέρνει την άλλη με τελικό αποτέλεσμα την αλλοτρίωσή σου. Επιτρέψτε μου να πω ότι σ΄ αυτό το πεδίο τα κατάφερα. 

-Για να εξασφαλίσετε τα προς το ζην “ας πούμε” θα ενδίδατε στο πιο αναλώσιμο είδος τραγουδιού;

Θ.Μ. Όχι, γιατί δεν θα ήμουν πια ο Θάνος Μικρούτσικος!

-Τι σημαίνει για εσάς «Λαός, έθνος χωρίς μνήμη»; Και τι μπορεί να φταίει, ώστε ένας ολόκληρος λαός να «χάσει» την ταυτότητά του; Ποια είναι η ευθύνη ενός πνευματικού ανθρώπου του σήμερα;

Θ.Μ. Δεν γνωρίζω κάποια περίπτωση που ένας λαός και ένας έθνος να έχουν χάσει τη μνήμη τους. Απεναντίας ξέρω πολλούς ανθρώπους χωρίς ιστορική συνείδηση και γνώση της ιστορίας. Αυτό όμως είναι αποτέλεσμα του βάρβαρου καπιταλισμού που κυριαρχεί παγκοσμίως και που για να διατηρήσει την κυριαρχία του ωθεί τους ανθρώπους προς αυτή την κατεύθυνση. Οι πνευματικοί άνθρωποι δεν είναι μια ομογενοποιημένη ομάδα. Υπάρχουν αυτοί που στηρίζουν το σύστημα δηλαδή οι οργανικοί διανοούμενοι του συστήματος, υπάρχουν οι άλλοι που αηδιασμένοι έχουν πάει σπίτι τους. Υπάρχει όμως και μια τρίτη κατηγορία που αντιστέκεται. Βέβαια αυτούς δεν τους ακούτε δυνατά γιατί το σύστημα φροντίζει να τους απομονώνει.

Μ.Π.  Νομίζω το θέμα της μνήμης με την έννοια της ρίζας ενός λαού είναι μια από τις εμμονές μου. Και στα παραμύθια αλλά και σε μεγαλύτερες ιστορίες μου όπως το «Δέντρο το Μονάχο» αυτό που προσπαθώ να πω μ΄ έναν τρόπο είναι ότι όσο πιο βαθιά φτάνουν οι ρίζες μας τόσο πιο ψηλά θα ταξιδέψουν τα κλαδιά μας. Στο τελευταίο μου βιβλίο τα « Παπούτσια με φτερά» στην Πολιτεία του Βυθού οι ήρωες δίνουν μάχη εναντίον των Γλωσσοκτόνων πολεμώντας για τις γλώσσες που χάνονται. Ποτέ ως τότε η μικρή ηρωίδα, η Ρόζα δεν είχε σκεφτεί ότι και οι γλώσσες πεθαίνουν και μαζί τους πεθαίνουν τα παραμύθια, τα τραγούδια, τα όνειρα. Σας απάντησα;

-Ασχολείστε και οι δύο  χρόνια τώρα με τον πολιτισμό έχετε πολλά βραβεία, πολλά παιδιά σας διαβάζουν και σας ακούν έχετε έρθει σε επαφή μαζί τους,  πώς πιστεύετε ότι κάποια από αυτά έφτασαν να είναι μέλη στην Χρυσή Αυγή;

Μ.Π. Τα παιδιά έχουν αγωνία να ανήκουν κάπου. Επίσης η βάρβαρη καθημερινότητα τους απομονώνει και πολλές φορές για να επιβιώσουν επιλέγουν ολοκληρωτικές καταστάσεις. Γι΄ αυτό πρέπει να λέμε στα παιδιά πόσο σημαντικό είναι να μην ξεχνάνε το δικό τους ζύγι.

Θ.Μ. Στην αστική δημοκρατία υπάρχουν κόμματα που στηρίζουν το σύστημα και αυτό είναι φυσιολογικό. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι μόνο γέννημα θρέμμα των πιο σκοτεινών πλευρών του συστήματος, είναι ένα ναζιστικό κόμμα. Ο ναζισμός έχει αποβληθεί από τις ανθρώπινες κοινωνίες γιατί βαρύνεται με το μεγαλύτερο έγκλημα που έγινε ποτέ στην ανθρωπότητα. 12 εκατομμύρια ψυχές κάηκαν ζωντανές στους φούρνους. Η πλειοψηφία όσων συντάσσονται με τη Χρυσή Αυγή προφανώς δεν έχουν γνώση της ιστορίας και παρασύρονται γιατί η οργάνωση αυτή εμφανίζεται ως αντισυστημική ενώ γεννήθηκε στα σπλάχνα του συστήματος

-Έχει αλλάξει η θεματολογία στις μέρες μας, όσον αφορά την μουσική τη λογοτεχνία και το παραμύθι;

Μ.Π. Η θεματολογία αλλάζει καθώς αλλάζει η καθημερινότητα. Ο καθένας νομίζω γράφει γι΄ αυτά που τον καίνε. Γράφει γι΄ αυτά που κουβαλάει στις βαλίτσες του και δεν γίνεται να μην επηρεάζεται κάθε φορά από τη συγκυρία την οποία βιώνει.

Θ.Μ.  Αν το ψάξουμε σε βάθος, τα θέματα δεν αλλάζουν όπως νομίζουμε. Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα θέματα. Η φόρμα ενός έργου τέχνης είναι κοινωνική εμπειρία αποκρυσταλλωμένη κι επομένως η κάθε εποχή αναζητάει τον δικό της τρόπο. Από τον Αισχύλο ως τον Σαίξπηρ, από τον Τσέχοφ μέχρι τον Αϊζενστάιν και από τον Μπαχ μέχρι τον Σοστακόβιτς πολλές φορές η θεματική παραμένει ίδια. Όμως όλοι αυτοί οι μεγαλοφυείς είναι τόσο διαφορετικοί.

-Κυρία Παπαγιάννη κύριε Μικρούτσικε, σήμερα, τι είναι αυτό που σας κάνει να είστε αισιόδοξοι; Για να βγούμε στο φως που θα πρέπει κανείς να βαδίσει και πώς να σταθεί;

Μ.Π. Να βαδίσει στην άκρη του γκρεμού και να πιστέψει ότι αν θέλει μπορεί να πετάξει απέναντι. Ξέρετε εγώ πιστεύω ότι ένας άνθρωπος για να είναι υγιής πρέπει να είναι εξίσου ρεαλιστής και ονειροπόλος. Αγαπάω τα χρόνια της νεότητας που πιστεύουν ότι αξίζει να ζούμε για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να μας κάψει

Θ.Μ.  Πιστεύω στην δύναμη του ανθρώπου που ονειρεύεται μια κοινωνία όπου ο ψαράς θα γράφει ποιήματα και ο ποιητής θα ψαρεύει. Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη. Ελπίζω κόκκινη από ζωή κι όχι κόκκινη από θάνατο. Αλλά πρέπει να φροντίσουμε εμείς γι΄ αυτό. 

Στο τέλος κάθε κουβέντας/συνέντευξης συνηθίζω  να ρωτώ τον συνεντευξιαζόμενο τι ετοιμάζει τώρα. Δεν θα ξεφύγω από το πλαίσιο και σας ρωτώ ευθέως τι ετοιμάζετε και σε ποιο στάδιο είναι;

Θ.Μ. Ετοιμάζω πολλά πράγματα για το καλοκαίρι και για το επόμενο χειμώνα. Τα περισσότερα βρίσκονται στο στάδιο της υλοποίησης. Αν με ρωτάτε για το πιο σημαντικό είναι το ταξίδι στην Ισπανία με τη Μαρία και τα τέσσερα παιδιά μου

Μ. Π. Πολλές επισκέψεις σε άλλες πόλεις με αφορμή τα «Παπούτσια με φτερά» ενώ πάντα ελπίζω ότι ένα μικρό «γιατί» θα φέρει το «Μια φορά κι έναν καιρό...»

Σας εύχομαι ολόψυχα να έχετε πολλές πολλές εμπνεύσεις για να σας απολαμβάνουμε εμείς οι κοινοί θνητοί!! 

ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ