Η γοητεία της γραφής της Πασχαλίας Τραυλού, με παρέσυρε, για
μια ακόμη φορά σε τόπους ονειρεμένους απο το παρελθόν μέχρι το σήμερα, σε
ιστορίες γεμάτες ένοχα και ανομολόγητα μυστικά, σε ήρωες με μπέσα και καλοσύνη
ψυχής, αλλά και σε ήρωες σκληρούς και απάνθρωπους.
Γοητευτικές προσωπικότητες, άλλες άβουλες και πειθήνιες,
άλλες πονηρές και καταστροφικές, δοσμένες με φαντασία αλλά συγχρόνως τόσο
αληθινές που συχνά έπιανα τον εαυτό μου να θυμώνει, να λυπάται, να
συμπαραστέκεται, να αγανακτεί, να αντιδρά....
Ψυχική βία και καταναγκασμός να σταματήσεις να αισθάνεσαι τον
έρωτα, να τον αγνοήσεις να τον στερηθείς αλλά κυρίως να μην τον ομολογήσεις
ποτέ, στο όνομα του συμφέροντος κάποιων ισχυρών.
Αποφάσεις που ο φόβος σε αναγκάζει να πάρεις κι ας ξέρεις πως
θα τις πληρώσεις με την ψυχή σου, με τη ζωή των παιδιών σου, με τον έρωτα της
ζωής σου, με την ίδια σου την ύπαρξη. Η σφραγίδα του φιλιού στα μάτια σημαίνει
χωρισμό, απόσταση και απομάκρυνση.
Τα μυστικά που αν φανερώνονταν τη στιγμή που έπρεπε, ο
σωματικός βιασμός και οι αλήθειες που ποτέ δεν ειπώθηκαν, πλέκουν μια ιστορία
που από την αρχή μέχρι το τέλος σε οδηγούν στην καρδιά μιας ορμητικής
καταιγίδας από την οποία δεν θέλεις και δεν μπορείς να ξεφύγεις..
Ένα δυνατό μυθιστόρημα που οι αδυναμίες και οι αμαρτίες των
ηρώων του, το κάνουν ανθρώπινο και που τελικά το μέλλον ισορροπεί και απαλύνει
τις αστοχίες του παρελθόντος σε μια κάθαρση και μια λύτρωση, που γίνεται πλέον
σκοπός μου όσο το διαβάζω και που φοβάμαι πως δεν θα έρθει ποτέ....
Η υπέροχη πένα της
κ.Τραυλού μου χάρισε ένα αλησμόνητο ταξίδι, γεμάτο εντάσεις. Ευχαριστώ πολύ!!!!
Εύη Αναστασιάδου για την ομάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου