Αποκλειστική συνέντευξη του συγγραφέα/καθηγητή κου Δημήτρη Μπουραντά στη Γιούλη Τσακάλου, ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ!!

Θεωρώ οτι ο κύριος Δημήτρης Μπουραντάς κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι από τους λίγους εναπομείναντες σοφούς χαρισματικούς λογοτέχνες! Ευχαριστώ που μου κάνει την τιμή να είναι σήμερα μαζί μας !

-Είστε μια πολύ δημιουργική πέννα έχετε βραβευτεί αρκετές φορές! Τι σας ώθησε να αφήσετε την σκέψη σας, την φαντασία σας αλλά σαφώς τις γνώσεις σας να "τακτοποιηθούν" σε ένα βιβλίο; Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα; Αν και είστε απο τους λίγους ανθρώπους που δεν μπορώ να σας φανταστώ χωρίς μια πένα στο χέρι σας!

Ένας καθηγητής Πανεπιστημίου έχεις ως κοινωνική αποστολή να εκλαϊκεύει χρήσιμες για τους ανθρώπους επιστημονικές γνώσεις. Αυτές οι γνώσεις γίνονται πιο κατανοητές μέσα από τα παραμύθια, τις ιστορίες και ένα μυθιστόρημα. Έτσι αποφάσισα να γράψω το «Όλα σου τα’μαθα, μα ξέχασα μια λέξη» που γνώρισε τεράστια επιτυχία πριν  9 χρόνια αφού τιμήθηκε με το βραβείο αναγνωστών και αγαπήθηκε από εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες.

-Όταν ένας Συγγραφέας γράψει ένα βιβλίο και έρθει η καταξίωση από όλους, πόσο "βάρος" προσθέτει η διάκριση αυτή στην μετέπειτα συγγραφική του πορεία; Ποια ευθύνη γεννά μια τέτοια καταξίωση απέναντι στο κοινό των αναγνωστών, που περιμένουν τη συνέχεια του έργου του;

Η ευθύνη του συγγραφέα που σέβεται τους αναγνώστες του, είναι να τους προσθέτει αξία με αυτά που γράφει. Δηλαδή, η ανάγνωση ενός βιβλίου έχει ως σκοπό κατά τη γνώμη μου να συνεισφέρει στην καλή ζωή του ατόμου και της κοινωνίας. Για παράδειγμα, αν ο στόχος μου ήταν κερδοσκοπικός θα έπρεπε να γράψω τη συνέχεια του «Όλα σου τα’μαθα, μα ξέχασα μια λέξη», δηλαδή, το «Αν μ’άφηνες τη λέξη να σου μάθω» αμέσως μετά διότι έτσι θα ήταν σίγουρη η εμπορική επιτυχία του. Το έγραψα όμως 9 χρόνια μετά διότι τώρα θεώρησα ότι είχα σκέψεις, ιδέες, νέες γνώσεις που θα πρόσθεταν αξία στους αναγνώστες. Τώρα είναι μεγάλη ανάγκη να μάθουμε από την καταστροφική πορεία της πατρίδας μας, και να ενισχύσουμε την υπαρξιακή, λογική, κοινωνική, συναισθηματική και πολιτική νοημοσύνη μας αν θέλουμε να αισιοδοξούμε για το μέλλον.

-Στις μέρες μας παρατηρείται ένας εκδοτικός οργασμός. Πολλοί νέοι τίτλοι βιβλίων, εκατοντάδες συγγραφείς. Πώς τοποθετείστε απέναντι στα βιβλία νέων συγγραφέων; Βλέπετε πολλές διαφοροποιήσεις ως προς τις θεματικές που πραγματεύονται αλλά και στον τρόπο που συγγράφουν ευπώλητοι συγγραφείς;

Σε γενικές γραμμές η λογοτεχνία, δυστυχώς, είναι πλέον αδύναμη να επιδράσει ουσιαστικά για έναν πιο ανθρώπινο κόσμο. Έχει κι αυτή παγιδευτεί στο μάρκετινγκ και το κέρδος. Πολλά μυθιστορήματα αλλά και δοκίμια γράφονται με στόχο τις πωλήσεις χωρίς να στηρίζονται σε αξίες, σε πρότυπα, σε ιδέες ενός ανώτερου πολιτισμού. Βεβαίως υπάρχουν και πολλές αξιόλογες προσπάθειες. Όμως στο φαύλο κύκλο οπου ζούμε, συχνά αξιόλογα βιβλία περνούν απαρατήρητα. Εκτός αυτού, όλο και λιγότεροι διαβάζουν βιβλία αφού η τηλεόραση, το internet και τα λοιπά μέσα τους κερδίζουν περισσότερο.

-Αν –υποθετικά- σταματούσατε να γράφετε για κάποιον λόγο, τι θα σας έλειπε περισσότερο;  Οι ώρες που σχηματίζετε τον "μύθο" σας, οι ώρες που βρίσκεστε σε αέναο ψάξιμο μέσα σε μονοπάτια ιστορίας, οι ώρες που θα περιμένετε τις αντιδράσεις του Αναγνώστη; Οι ώρες της καταξίωσης μετά από μερόνυχτα δουλειάς; Ίσως κάτι άλλο;

Θα μου έλειπαν αρκετά. Κυρίως όμως η αίσθηση της κοινωνικής προσφοράς, η αίσθηση δημιουργίας και απόλαυσης, αλλά για να είμαι ειλικρινής θα μου έλειπε και η εκτίμηση, η αναγνώριση και η αγάπη των χιλιάδων αναγνωστών. Το οικονομικό δεν θα μου έλειπε αφού κάνω  άλλη εργασία πολύ επικερδή.

-Έχετε κάποια στιγμή σκεφτεί με "ζήλεια" το καλό βιβλίο κάποιου ομότεχνού σας; Και αν ναι ποιο;

Συνήθως θαυμάζω και απολαμβάνω τα πολύ καλά βιβλία. Μαθαίνω από αυτά και μου δημιουργούν κίνητρο για να γίνω καλύτερος. Γι’ αυτό δεν ζηλεύω αλλά ευγνωμονώ τους συγγραφείς τους. Όμως ζηλεύω με την καλή έννοια κάποιους που έχουν κάνει παγκόσμια best sellers όχι στη λογοτεχνία αλλά σε δοκίμια γράφοντας απλές ιδέες που στηρίζονται στις επιστήμες και είναι πολύ χρήσιμες για τον άνθρωπο και την καλή ζωή.

-Έχετε κάποιο συγγραφικό «όνειρο» που θα θέλατε να πραγματοποιήσετε;

Το όνειρο μου είναι να κάνω ένα παγκόσμιο Best seller. Το βιβλίο μου «Leadeship Meta-competencies» που εκδόθηκε από μεγάλο διεθνή εκδοτικό οίκο προτάθηκε για βιβλίο της χρονιάς 2015 από το Chartered Management Institute στην Μ. Βρετανία αλλά δεν είχε τύχη διότι η τιμή του ήταν 126 δολλάρια και δεν έκανε πολλές πωλήσεις. Τώρα θα μεταφρασθεί το «Όλα σου τα’μαθα, μα ξέχασα μια λέξη» στην Τουρκία και πιθανώς και σε άλλες χώρες. Όμως έχω μερικές καλές ιδέες για εκλαϊκευμένα δοκίμια ηγεσίας που έχουν κάποιες πιθανότητες να πάνε καλά.

-Σαν Ελληνίδα μάνα θα ήθελα να ρωτήσω εσάς  ως διανοούμενο και επιστήμονα!  Τι θα συμβουλεύατε σήμερα  τη νεολαία μας κοιτώντας την στα μάτια;

Πρώτον, ότι επιτυχία είναι να ζήσουν τη ζωή τους όπως θέλουν να τη ζήσουν. Δεύτερον, να μην κάνουν το λάθος που εκφράζει ο Σοπενχάουερ: «Η μανία απόκτησης και κατανάλωσης υλικών αγαθών είναι όπως το νερό της θάλασσας. Όσο περισσότερο πίνεις τόσο περισσότερο διψάς». Να σκεφθούν σοβαρά αυτό που έλεγε ο Αινστάϊν: «Η ευτυχία είναι λιτό πράγμα: ένα κάστανο, ένα ποτήρι κρασί, ένα φτωχικό μαγκάλι και η βουή της θάλασσας». Τρίτον, θα τους έλεγα να κατανοήσουν τη ρήση του A. Camus: «Η ζωή μας είναι το άθροισμα των επιλογών μας» και αυτή του Ε. Φρομ: «Είμαστε αποτελέσματα της ιστορίας αλλά ταυτόχρονα γράφουμε την ιστορία».

-Ο ελληνικός λαός εχει δοκιμαστεί, αλλά άντεξε. Την Κατοχή. την πείνα , τον εμφύλιο! Tην κρίση που διανύουμε αυτή την εποχή πιστεύετε οτι  θα την αντέξει ή έχουμε  γίνει μαλθακοί και δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε  το μίζερο παρόν;

Άντεξαν διότι είχαν αξίες, ψυχή και καρδιά. Δυστυχώς παρατηρώ ότι τώρα χάσαμε πολλά από αυτά. Αν δεν κοιτάξουμε τον καθρέφτη, δεν θα μάθουμε από τα λάθη μας, θα καταντήσουμε ξένη τριτοκοσμική χώρα.

-Σαν καθηγητής πως αντιμετωπίζετε τους φοιτητές σας ; είστε επιεικής; Είστε αυστηρός είστε κάπου στη μέση;

Είμαι πολύ αυστηρός με τις λάθος και ανέντιμες συμπεριφορές. Ταυτόχρονα όμως τους δίνω το μυαλό, τη ψυχή και την καρδιά μου. Αυτό το εισπράττουν και για αυτό στην συντριπτική τους πλειοψηφία με εκτιμούν και με αγαπούν.

-Αρκετοί κατηγορούν τους διανοούμενους ότι έχουν γίνει μέρος της ελίτ. Ποια η γνώμη σας ;

Δυστυχώς πολλοί από εμάς έχουμε ενσωματωθεί στο σύστημα. Άλλοι επιλέγουμε τη σιωπή και την ανοχή ενώ αυτό είναι συνενοχή για την καταστροφική πορεία της πατρίδας μας. Στο «Αν μ’αφηνες τη λέξη να σου μάθω» κάνω ειδική αναφορά σε αυτό το ζήτημα.

«Αν μ’ άφηνες τη λέξη να σου μάθω», του Δημήτρη Μπουραντά

Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου

«Είναι ίσως η μόνη αλήθεια ότι η ζωή μας είναι μία και μικρής διάρκειας. Τόσο μικρής που, μόνον όταν φτάνουμε στο τέλος της διαδρομής, κατανοούμε πόσο γρήγορα πέρασε. Τότε κατανοούμε ότι, κάθε στιγμή, κάθε μέρα, κάθε χρόνος που περνά, δεν ξανάρχεται. Δυστυχώς, εμείς δεν μπορούμε να δώσουμε πολλά χρόνια στη ζωή μας. Μπορούμε όμως να δώσουμε πολλή ζωή στα χρόνια μας και στα χρόνια αυτών που αγαπάμε. Μπορούμε να ζήσουμε περισσότερο, ίσως και δύο ζωές, αν ζήσουμε πλούσια. Αν κάνουμε αυτό το ταξίδι με αυθεντικότητα, με νόημα και με έρωτα για τη ζωή. Μπορούμε να το πετύχουμε. Αρκεί να κάνουμε πράξη το carpe diem (άδραξε τη μέρα) και να ζήσουμε τις περισσότερες στιγμές με αγάπη, με ψυχική ηρεμία και γαλήνη, με αίσθηση δημιουργίας, με χαρά, με γνήσια φιλία και συντροφιά, με αυτοσεβασμό, αυτοεκτίμηση κι αξιοπρέπεια, με ελπίδα, αυτοπεποίθηση κι ελευθερία. Αντίθετα, χωρίς αυτά θα ζήσουμε μισή ζωή. Ίσως και καμία, αν αφεθούμε στη φυλακή της ματαιοδοξίας, των αρνητικών συναισθημάτων και του συνεχούς άγχους...»

Το απόσπασμα του βιβλίου σας μου θύμισε τη φράση του Αντρέ Μπρετόν: “Μία λέξη και όλα σώζονται, μια λέξη και όλα χάνονται”». 

Ο άνθρωπος δεν κατανοεί οτι η ζωή είναι μικρή και πρέπει να τη ζήσει με αγάπη κι αυθεντικότητα ! Να σώσει όσα μπορεί πριν  χαθούν ολα στη λήθη του χρόνου!

ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ