Λέσβος.
Τουρκοκρατία
Η Ραλλού και
ο Ζαμίρ. Χριστιανή και Τούρκος. Έρωτας και πάθος. Οι Μοίρες όμως με τους θέλουν
μαζί. Το τέλος του Ζαμίρ τραγικό. Το αίμα του που θα έπρεπε να κυλά στις φλέβες
του χαρίζοντάς του ζωή, δημιουργεί το «ασκίμ», που αποκτά μαγικές ικανότητες
πραγματοποιώντας τις ευχές εκείνου που το έχει στην κατοχή του. Λέσβος.
Σήμερα. Η
Έλλη, δασκάλα στο επάγγελμα, γυρίζοντας καινούρια σελίδα στο βιβλίο της ζωής
της ζητάει μετάθεση στη Βατούσα της Λέσβου. Η εμφάνισή της και ο ρομαντικός
αλλά και δυναμικός συνάμα χαρακτήρας της θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του μοναχικού
συναδέλφου της Οδυσσέα που προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές του από μία
ερωτική απογοήτευση.
Την ίδια
περίοδο εμφανίζεται στο νησί ο Δημήτρης που δηλώνει συγγραφέας ψάχνοντας θέμα
για το πρώτο του βιβλίο. Η Κρινάνθη που γνώρισε την απόρριψη από τη μητέρα της
που την εγκατέλειψε για να ακολουθήσει το όνειρό της να γίνει ηθοποιός,
ερωτεύεται τον νεοφερμένο, ο οποίος βρίσκει στο πρόσωπό της ένα όμορφο
«παιχνίδι» για να περνάει ευχάριστα η ώρα του όσο καιρό θα βρίσκεται εκεί.
Ανάμεσα στα
δύο ζευγάρια ο θρύλος του «Ασκίμ» και η Μάγισσα, μια μαυροντυμένη,
καμπουριασμένη γυναίκα που ζει στο εγκαταλελειμμένο αρχοντικό. Και η ιστορία
παίρνει το δρόμο της με ένα μυθιστόρημα που σε καθηλώνει από τις πρώτες του
σειρές. Το «Ασκίμ» σε κεντρικό ρόλο γύρω από το οποίο η συγγραφέας με τη
ξεχωριστή της πένα στήνει σωστά και δομημένα την ιστορία της. Το Ασκίμ, η
αγάπη, η απόλυτη, μοναδική, ζωοδότρα, η πραγματική που για να τη βρούμε και να
την αποκτήσουμε δεν χρειάζονται μαγικά «ματζούνια» και «βοηθήματα». Αρκεί να
πιστέψουμε σ΄αυτή, να παλέψουμε γι΄αυτήν και όλα είναι πιθανά, ακόμη και να
καταφέρουμε να αποκτήσουμε όλα όσα έχουμε επιθυμήσει.
Οι ήρωες του
σε πρωταγωνιστικούς ή όχι ρόλους κουβαλούν τα πάθη, τις ανασφάλειες, το
παρελθόν, τις πληγές, τις αλήθειες, τα ψέματα τους. Μαζί τους πορεύεται και ο
αναγνώστης, γίνεται κοινωνό στους, συνταξιδιώτης. Συμμερίζεται, μοιράζεται,
καταγράφει, αναλύει, όλα τα γεγονότα που ξεδιπλώνονται σιγά σιγά προσπαθώντας
να τοποθετήσει τα σωστά κομμάτια του πάζλ στη σωστή θέση, ώστε να δημιουργηθεί
η πλήρης εικόνα, εκεί λίγο πριν το τέλος χαρίζοντας στον καθένα αυτό που του
αξίζει ή μήπως όχι;
Η αγωνία, η
ένταση και τα ερωτηματικά σύντροφοι στο ταξίδι αυτό μέχρι το σημείο της μεγάλης
ανατροπής. Από κει κι έπειτα καταλαγιάζουν μέχρι τη στιγμή που θα αποκαλυφθούν
οι ρόλοι που παίζουν κάποιοι από τους ήρωες.
Η Λέσβος και
οι ομορφιές της, τα τοπία που με τόσο παραστατικότητα περιγράφει η συγγραφέας,
οι διαφορετικοί χαρακτήρες που επιλέγει να πλαισιώσουν την ιστορία της, οι
γρήγορες εναλλαγές, ο θρύλος, η πραγματικότητα, το μεταφυσικό στοιχείο, η
ανατροπή, το ιδιαίτερο φινάλε, τα πλούσια συναισθήματα που κατακλύζουν τον
αναγνώστη σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία
που κάνουν το νέο πόνημα της κυρίας Κωνσταντούρου εξαιρετικό.
Εύχομαι να
βρει το «Ασκίμ» που του αξίζει! Ανυπόμονη για το επόμενο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΤΟΥ
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ
Μαρία Κωνσταντούρου
Γεννήθηκα
στην Αθήνα, όμως πάντα νιώθω νησιώτισσα και διατυμπανίζω πως είμαι από
τη Χίο, το νησί της μητέρας μου. Οι γονείς μου ήταν δυο υπέροχοι
άνθρωποι... το καλύτερο πρότυπο που θα μπορούσα να έχω.
Τα παιδικά μου χρόνια, ανέμελα κι ευτυχισμένα, με εφοδίασαν με τις ωραιότερες αναμνήσεις της ζωής μου. Η περίοδος της εφηβείας μου, γεμάτη υπαρξιακούς προβληματισμούς και αναποτελεσματικές επαναστάσεις, με πέρασε γλυκά κι ανώδυνα στον περίπλοκο κόσμο της αμφισβητούμενης ωριμότητας.
Τα μάτια μου παρέμειναν ίδια, όμως άλλαξε σημαντικά ο τρόπος που κοιτάζουν. Η φωνή μου υπερασπίζεται πάνω κάτω τα ίδια πράγματα, ωστόσο απέκτησε άλλο πάθος και διαφορετική χροιά. Τ' αφτιά μου, πάντα τεντωμένα, κέρδισαν την ικανότητα να ακούν και όσα αποφεύγουμε -ή και φοβόμαστε- να ομολογήσουμε. Τα χέρια μου αγγίζουν την επιφάνεια, όμως έχουν πια τη δύναμη να αισθάνονται το βάθος των πραγμάτων. Και η γεύση μου έμαθε να ξεχωρίζει την αληθινή νοστιμιά της αλήθειας από την παραπλανητική απόλαυση του ψεύδους.
Τώρα πια μπορεί να ακούγονται ωραία όλ' αυτά, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι πλήρωσα ακριβά τα μαθήματα που με βοήθησαν να περάσω στην τάξη των "μυαλωμένων ενηλίκων", των αξιοσέβαστων "μεγάλων". Κι είναι πολλές οι φορές που με πιάνει η ακατανίκητη επιθυμία να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ξαναβρεθώ στην αθώα εποχή της ευπιστίας και του ονειροπολήματος...
Μοιραία, κάποια στιγμή άρχισα να γράφω. Στην αρχή ημερολόγιο, έπειτα σκέψεις, αργότερα αναλύσεις συναισθημάτων και συμπεριφορών. Η Έκθεση ήταν το αγαπημένο μου μάθημα κι εγώ η αγαπημένη των φιλολόγων μου. Έκανα όνειρα για μένα κι οι καθηγητές μου στοιχημάτιζαν πάνω μου. Τους έβγαλα ασπροπρόσωπους όταν πέρασα στη Φιλοσοφική, αλλά τους απογοήτευσα οικτρά όταν παράτησα τις σπουδές μου για να παντρευτώ. Ωστόσο, κράτησα πάντα σαν εραστή μου τη λογοτεχνία.
Συνέχισα να γράφω και εργάστηκα ως μεταφράστρια βιβλίων για πάνω από δώδεκα χρόνια. Κι όταν ο γάμος μου τελείωσε, έκανα την κίνηση να αποτυπώσω τις εμπειρίες μου στο χαρτί. Έτσι, δημιουργήθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα, "Όταν οι Γυναίκες Τολμούν", κι έτσι βρήκα το δρόμο που πάντα γύρευα. Μέχρι τότε, δεν πίστευα ότι θα διεκδικούσα ποτέ τον τίτλο του "συγγραφέα", όμως η αγάπη μου για το γράψιμο και τα απίθανα σενάρια που συνθέτει καθημερινά η ίδια η ζωή με παροτρύνουν να μπερδεύομαι κάθε τόσο με τις νεράιδες και τους δράκους, τους όμορφους πρίγκιπες και τις καλοσυνάτες δεσποσύνες των παραμυθιών που συντροφεύουν αέναα και πεισματικά την ενηλικίωσή μας.
Τα παιδικά μου χρόνια, ανέμελα κι ευτυχισμένα, με εφοδίασαν με τις ωραιότερες αναμνήσεις της ζωής μου. Η περίοδος της εφηβείας μου, γεμάτη υπαρξιακούς προβληματισμούς και αναποτελεσματικές επαναστάσεις, με πέρασε γλυκά κι ανώδυνα στον περίπλοκο κόσμο της αμφισβητούμενης ωριμότητας.
Τα μάτια μου παρέμειναν ίδια, όμως άλλαξε σημαντικά ο τρόπος που κοιτάζουν. Η φωνή μου υπερασπίζεται πάνω κάτω τα ίδια πράγματα, ωστόσο απέκτησε άλλο πάθος και διαφορετική χροιά. Τ' αφτιά μου, πάντα τεντωμένα, κέρδισαν την ικανότητα να ακούν και όσα αποφεύγουμε -ή και φοβόμαστε- να ομολογήσουμε. Τα χέρια μου αγγίζουν την επιφάνεια, όμως έχουν πια τη δύναμη να αισθάνονται το βάθος των πραγμάτων. Και η γεύση μου έμαθε να ξεχωρίζει την αληθινή νοστιμιά της αλήθειας από την παραπλανητική απόλαυση του ψεύδους.
Τώρα πια μπορεί να ακούγονται ωραία όλ' αυτά, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι πλήρωσα ακριβά τα μαθήματα που με βοήθησαν να περάσω στην τάξη των "μυαλωμένων ενηλίκων", των αξιοσέβαστων "μεγάλων". Κι είναι πολλές οι φορές που με πιάνει η ακατανίκητη επιθυμία να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ξαναβρεθώ στην αθώα εποχή της ευπιστίας και του ονειροπολήματος...
Μοιραία, κάποια στιγμή άρχισα να γράφω. Στην αρχή ημερολόγιο, έπειτα σκέψεις, αργότερα αναλύσεις συναισθημάτων και συμπεριφορών. Η Έκθεση ήταν το αγαπημένο μου μάθημα κι εγώ η αγαπημένη των φιλολόγων μου. Έκανα όνειρα για μένα κι οι καθηγητές μου στοιχημάτιζαν πάνω μου. Τους έβγαλα ασπροπρόσωπους όταν πέρασα στη Φιλοσοφική, αλλά τους απογοήτευσα οικτρά όταν παράτησα τις σπουδές μου για να παντρευτώ. Ωστόσο, κράτησα πάντα σαν εραστή μου τη λογοτεχνία.
Συνέχισα να γράφω και εργάστηκα ως μεταφράστρια βιβλίων για πάνω από δώδεκα χρόνια. Κι όταν ο γάμος μου τελείωσε, έκανα την κίνηση να αποτυπώσω τις εμπειρίες μου στο χαρτί. Έτσι, δημιουργήθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα, "Όταν οι Γυναίκες Τολμούν", κι έτσι βρήκα το δρόμο που πάντα γύρευα. Μέχρι τότε, δεν πίστευα ότι θα διεκδικούσα ποτέ τον τίτλο του "συγγραφέα", όμως η αγάπη μου για το γράψιμο και τα απίθανα σενάρια που συνθέτει καθημερινά η ίδια η ζωή με παροτρύνουν να μπερδεύομαι κάθε τόσο με τις νεράιδες και τους δράκους, τους όμορφους πρίγκιπες και τις καλοσυνάτες δεσποσύνες των παραμυθιών που συντροφεύουν αέναα και πεισματικά την ενηλικίωσή μας.
| Τίτλοι Βιβλίων | |
| (2017) | Ασκίμ θα πει αγάπη, Ωκεανίδα |
| (2016) | Η άγνωστη δίπλα μου, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη |
| (2015) | Μια ανάσα μακριά, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη |
| (2014) | Χωρίς εσένα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη |
| (2013) | Αγεφύρωτες σιωπές, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη |
| (2011) | Ζωή μου, εσύ..., Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη |
| (2010) | Σκιές στο χρόνο, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη |
| (2010) | Το πολύ δεν είναι πάντα αρκετό, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη |
| (2009) | Όταν οι γυναίκες τολμούν, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη |
| (2008) | Σε βλέπω παντού, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη |
| (2003) | Όταν οι γυναίκες τολμούν..., Μίνωας |
| (2002) | Σκιές στο χρόνο, Μίνωας |
| (2000) | Όταν οι γυναίκες τολμούν, Λαβύρινθος |
| Συμμετοχή σε συλλογικά έργα | |
| (2016) | Για πού το 'βαλες Χριστουγεννιάτικα;, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2013) | Ιστορίες από ένα παγκάκι, Εκδόσεις Σαΐτα |
| Μεταφράσεις | |
| (2017) | Zweig, Stefan, 1881-1942, Αμόκ, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2017) | Musset, Alfred de, 1810-1857, Η βενετσιάνικη νύχτα, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2017) | Fried, Amelie, Ιδανική γυναίκα... με παρενέργειες, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2017) | Saubade, Valerie, Τούρτα βατόμουρο VS λεβάντα, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2016) | Kafka, Franz, 1883-1924, Η δίκη, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2016) | Tolstoj, Lev Nikolaevic, 1828-1910, Ο θάνατος του Ίβαν Ίλιτς, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2016) | Dostojevskij, Fedor Michajlovic, 1821-1881, Ο παίκτης, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2016) | Gibran, Kahlil, 1883-1931, Ο προφήτης, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2016) | Fitzgerald, Francis Scott, 1896-1940, Ο υπέροχος Γκάτσμπι, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2016) | Hayes, Billy, Το εξπρές του μεσονυκτίου, Anubis |
| (2016) | Gogol, Nikolaj Vasilievic, 1809-1852, Το ημερολόγιο ενός τρελού. Το παλτό, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2016) | Dostojevskij, Fedor Michajlovic, 1821-1881, Το όνειρο ενός γελοίου. Λευκές νύχτες, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2016) | Landay, William, Υπόθεση Jacob, Διόπτρα |
| (2012) | Deveraux, Jude, Η μαγεία της καρδιάς, Anubis |
| (2012) | Weiner, Jennifer, Η συγγνώμη είναι η πιο σκληρή λέξη, Διόπτρα |
| (2012) | Landay, William, Υπόθεση Jacob, Διόπτρα |
| (2009) | Rollins, James, Τελευταίος χρησμός, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη |
| Λοιποί τίτλοι | |
| (2017) | Demouzon, Alain, Όλες οι ζωές της Νατάσα, Εμπειρία Εκδοτική [επιμέλεια] |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου