Φωτο.. Γιούλη Τσακάλου
Λίγα λόγια Κάθε φορά που διαβάζω βιβλίο της μοναδικής
Αλκυόνης Παπαδάκη, με πνίγουν χιλιάδες διαφορετικά συναισθήματα, τόσο έντονα,
που είμαι σίγουρη πως αν κάποιος με παρακολουθούσε κρυφά, την ώρα που διαβάζω,
σίγουρα θα καταλάβαινε τι αισθάνομαι μόνο από τις εκφράσεις του προσώπου μου.
Δύσκολο να μην τα νοιώσεις, ακατόρθωτο όμως να τα κρύψεις!
Αγαπώ την αμεσότητα της γραφής της, το θάρρος και το θράσος που διακρίνω μέσα
στις λέξεις της, το χιούμορ της, το αριστοτεχνικό κέντημα στη μυθοπλασία της,
την ζωντάνια των ηρώων της, την ποίηση που γίνεται ένα με τον γραπτό λόγο της,
τα αποφθέγματά ζωής της και τέλος την αισιοδοξία της.
Το χαμόγελο του δράκου, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια
αληθινή ιστορία. Μια ιστορία για τον αγώνα επιβίωσης, για εκπλήρωση των
επιθυμιών και των προσδοκιών, με χαρακτήρες δυνατούς, αλλά επιρρεπείς, που
κάνουν συμφωνία με τον διάβολο και που νικιούνται σε βάθος χρόνου και με
χαρακτήρες φαινομενικά αδύναμους, που όμως στο τέλος βρίσκουν τον δρόμο που
τους αξίζει και ίσως και δικαιωματικά να τους ανήκει.
Η μοίρα και πάλι παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς
μπαίνει συχνά στην ιστορία μας και οδηγεί τις καταστάσεις, τις μετατρέπει και
τις ανατρέπει…
Η φιλοδοξία, η πίστη για μια καλύτερη ζωή, η αξιοπρέπεια, η
καλοσύνη και το ταλέντο, παλεύουν με κάθε τρόπο, φανερό ή κρυφό, νόμιμο ή
παράνομο, με την πονηριά, την ιδιοτέλεια, τη ζήλεια, την ακόρεστη επιθυμία για
έρωτα και σεξ.
Το μυαλό παύει να σκέφτεται καθαρά, τα μάτια βλέπουν μόνο
αυτό που θέλουν να δουν και τα αυτιά ακούν εκείνα που εξυπηρετούν τους πόθους
και τα πάθη των ηρώων… Τρυφερός πατέρας, αξιοπρεπείς και τίμιος άνθρωπος ο
Βάιος, άβουλος όμως και αδύναμος ανίκανος να επιβληθεί στη γυναίκα
του…παραβλέπει, εθελοτυφλεί και απλώς συμβιβάζεται….
Το μητρικό ένστικτο και η τρυφερότητα που έτσι κι’ αλλιώς
ήταν σε έλλειμα, μεταμορφώνονται σε μια αντιπαλότητα μεταξύ μάνας και κόρης,
χωρίς λογική και χωρίς όρια.. Μάνα δυνάστης η Κάσσω, εγωίστρια, ατομίστρια και
χωρίς στάλα αγάπης ή ευγνωμοσύνης και που για χάρη του άνομου έρωτά της με τον
τεμπέλη και συμφεροντολόγο Πανάγο, θυσιάζει την κόρη της στο βωμό μιας
καταστροφικής και αρρωστημένης απόλαυσης…
Η αγάπη συρρικνώνεται, πιέζεται, φοβίζει…και παίρνει σιγά
σιγά τη μορφή ενός δράκου με δόντια σουβλερά, έτοιμου να κατασπαράξει την κόρη,
ακόμα και στην πιο μικρή ανυπακοή της… Εξάρτηση φόβου γεννιέται στην ψυχή της
Λενιώς και αυτό αγάπη δεν το λες…. « Της έλειπε εκείνη η πλατιά, η άπατη, η
χωρίς όρια αγάπη, που μόνο η μάνα μπορεί να προσφέρει στο παιδί της. Εκείνη η αγάπη που γίνεται το κουκούλι της ψυχής, για να βγει
από μέσα του μια πεταλούδα!»
Υπέροχο το ταξίδι και όταν πια τελείωσε, ένας
χαμογελαστός δράκος γέμισε με φως την οθόνη του μυαλού μου και χαμογέλασα μαζί
του….
ΕΥΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ
Η
Αλκυόνη Παπαδάκη γεννήθηκε στο Νιο Χωριό, κοντά στα Χανιά. Αφού
αποφοίτησε από τη Γαλλική Σχολή, ήρθε στην Αθήνα με το όνειρο να αλλάξει
τον κόσμο. Με την εμφάνισή της στη λογοτεχνία κατέκτησε το αναγνωστικό
κοινό, το οποίο την ακολουθεί πιστά σε όλη τη συγγραφική πορεία της. Τα
έργα της, τα οποία ανήκουν στη σύγχρονη μυθιστορία, διακρίνονται για την
προσωπική, λυρική γραφή της. Μέσα στις σελίδες των βιβλίων της αναλύει,
συνθέτει, αγωνίζεται, δημιουργεί, διακινδυνεύει και διδάσκει ήθος, σε
μια δύσκολη εποχή που αναζητεί οδηγούς και πρότυπα ζωής.
| Τίτλοι Βιβλίων της... | |
| (2018) | Το χαμόγελο του δράκου, Διόπτρα |
| (2017) | Μια ατέλειωτη φυγή, Καλέντης |
| (2015) | Θα ξανάρθουν τα χελιδόνια, Καλέντης |
| (2013) | Σ΄ένα γύρισμα της ζωής, Καλέντης |
| (2011) | Τι σου είναι η αγάπη τελικά..., Καλέντης |
| (2009) | Αν ήταν όλα... αλλιώς, Καλέντης |
| (2007) | Το ταξίδι που λέγαμε..., Καλέντης |
| (2005) | Στο ακρογιάλι της ουτοπίας, Καλέντης |
| (2004) | Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή, Καλέντης |
| (2004) | Το τετράδιο της Αλκυόνης, Καλέντης |
| (2003) | Στον ίσκιο των πουλιών, Καλέντης |
| (2001) | Βαρκάρισσα της χίμαιρας, Καλέντης |
| (1999) | Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα, Καλέντης |
| (1997) | Οι κάργιες, Καλέντης |
| (1995) | The Colour of the Moon, Καλέντης |
| (1995) | Αμάν, αμάν, Καλέντης |
| (1995) | Το χρώμα του φεγγαριού, Καλέντης |
| (1993) | Σκισμένο ψαθάκι, Καλέντης |
| (1991) | Die Farbe des Mondes, Καλέντης |
| (1989) | Η μπόρα, Καλέντης |
| (1988) | Το κόκκινο σπίτι, Καλέντης |
| Συμμετοχή σε συλλογικά έργα | |
| (2008) | Σου γράφω ένα γράμμα, Εμπειρία Εκδοτική |
| Λοιποί τίτλοι | |
| (1994) | Παναγιωτοπούλου, Νικολία, Διψασμένη ορτανσία, Καλέντης [διασκευή] |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου