Από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνει κάποιος ότι το μυθιστόρημα αυτό είναι παράξενο. Παράξενο με την έννοια του πρωτότυπου, ισορροπεί ανάμεσα στη φαντασία και τον ρεαλισμό χωρίς να νοιάζει τον αναγνώστη τι ισχύει και τι όχι κάθε φορά. Απλά παρασύρεται από τα γεγονότα. Χρόνος, τόπος, πρόσωπα άγνωστα και αόριστα. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα σύμπαν δυστοπικό φτιαγμένο από το μηδέν, και ο αναγνώστης το εξερευνά μαζί με τους ήρωες. Σκηνές μελλοντικές συγκρούονται με έντονα παροντικές διατηρώντας τα δεσμά με το σήμερα, ενώ ταυτόχρονα τα καταργούν. Ο αναγνώστης ακολουθεί την ιδιαίτερη ιστορία του Δημιουργού, ενός νεαρού γλύπτη, που μεγάλωσε και εξελίχθηκε ως καλλιτέχνης έγκλειστος σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον από τα χρόνια της παιδικής του ηλικίας έως την αποφοίτησή του από τη Σχολή Τέχνης. Το κύριο καλλιτεχνικό του γνώρισμα ήταν η τελειότητα στα έργα του. Η μόνη του διέξοδος η ευχή να δίνει ζωή στα αγάλματά του. Το αγάλματα που δημιουργεί είναι τόσο αληθοφανή, σαν άνθρωποι. Φέρουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να τα μπερδέψουν με άνθρωπο αληθινό οι θεατές. Σε μια συντηρητική κοινωνία όμως αυτό, δεν είναι θεμιτό. Είναι παράπτωμα, είναι έγκλημα να δημιουργείς κάτι τόσο κοντά σε ανθρώπινο ον.
Στις σελίδες του έργου ο αναγνώστης βιώνει συνταρακτικά στιγμιότυπα γεγονότων από τρεις καλλιτεχνικές περιόδους -παιδικά χρόνια, Σχολή Τέχνης, ενηλικίωση- που ο συγγραφέας καταφέρνει να παρουσιάσει με απόσταση, χωρίς συναισθηματισμούς, σαν απλός παρατηρητής από την πιο τρυφερή στιγμή, μέχρι τη βιαιότερη χωρίς να μασάει τα λόγια του, χωρίς να τροποποιεί τη σκέψη του, αλλά παραθέτοντάς την ωμά όπως πρέπει για να «ταρακουνήσει» τον αναγνώστη και να του θυμίσει ότι υπάρχουν και αυτά: όχι μόνο τα τρυφερά αλλά και τα σκληρά στη ζωή. Στη διάρκεια των γεγονότων της ζωής του Δημιουργού ο αναγνώστης εντοπίζει καταστάσεις βγαλμένες από την καθημερινότητα που χρήζουν προβληματισμού. Δεν δίνονται όμως από τον συγγραφέα «εύκολα», ο αναγνώστης κάνει τις κατάλληλες συνδέσεις και διεισδύει κάτω από το πέπλο του αλληγορικού λόγου. Το βιβλίο, όπως αναφέρθηκε, χωρίζεται σε τρεις περιόδους. Κάθε περίοδος φωτίζεται από επεισόδια/στιγμές της ζωής του Δημιουργού αφήνοντας κενά που ο αναγνώστης, ωστόσο μπορεί να κατανοήσει. Μέσα από τα στιγμιότυπα αυτά, που λειτουργούν ως μικρές ενότητες, ο αναγνώστης δεν μπορεί να φανταστεί τι ακολουθεί. Κάθε κεφάλαιο αφήνει αίσθημα πληρότητας και αγωνία για τη συνέχεια. Ο τρόπος που παρουσιάζονται τα γεγονότα από τον συγγραφέα είναι πολύ καλά σχεδιασμένος, καθώς οι ανατροπές δεν λείπουν και η ιστορία χτίζεται χωρίς να αφήνει κενά στον αναγνώστη, παρά μόνο προβληματισμό και έντονα συναισθήματα. Φτάνοντας στο τέλος, χρειάζεται αφού κάποιος το διαβάσει να μείνει σιωπηλός για λίγα λεπτά. Δεν μπορεί να διανοηθεί αυτό που μόλις διάβασε. Η τελευταία ανατροπή στην τελευταία πρόταση κάνει το έργο να αποκτήσει διαφορετική οπτική.
Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσετε, μακριά από τα συνηθισμένα και ταυτόχρονα τόσο κοντά στις ανθρώπινες ανάγκες και συνήθειες που βιώνουμε γύρω μας. Σαν μια κριτική στην κοινωνία μας με τον πιο παράδοξο τρόπο, που πρέπει όμως να ακουστεί! Η γλώσσα απλή, κατανοητή και αποτελεσματική για να περάσει τις σκέψεις του συγγραφέα και να ενεργοποιήσει τη φαντασία του αναγνώστη. Οι προβληματισμοί που εγείρονται στοχεύουν έντονα στην κοινωνία μας και τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από ένα πλαίσιο φαινομενικά καλλιτεχνικό, αλλά στη ρίζα του βαθιά ανθρώπινο. Από την πρώτη κιόλας σελίδα κρατάει τον αναγνώστη δέσμιο, μέχρι την τελευταία που τον απελευθερώνει και τον κάνει κοινωνό της ιστορίας αυτής, που σκοπό έχει τη διάδοσή της.
Γιατί αξίζει.
Από την πρώτη σελίδα του βιβλίου.
«Κάθε έργο τέχνης απαρτίζεται από δύο ιστορίες που το χαρακτηρίζουν και το κάνουν μοναδικό: του καλλιτέχνη και της πραγματικότητας μέσα στην οποία αυτό δημιουργήθηκε. Η παρούσα ιστορία όμως στέκεται μόνη της, χωρίς σαφή διαχωριστικά όρια μεταξύ καλλιτέχνη και έργου. Μοιάζει με σιαμαία ένωση μεταξύ φαντασίας και ρεαλισμού· ένα πρωτόγνωρο πέρασμα από την ανθρώπινη παιδικότητα στη σκληρή βιαιότητα της ανθρώπινης φύσης»
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ
Περισσότερα για τον συγγραφέα εδώ
Tα «Ατελή Αγάλματα» πρόσφατα κατάφεραν να αποσπάσουν τη 2η θέση στην κατηγορία «Καλύτερο βιβλίο φαντασίας Έλληνα Συγγραφέα» του Fantasy Festival.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου