ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΓΙΑΚΟΥΜΗ ΚΟΥΓΙΩΝΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ
Χρόνια τώρα η Σοφία Καρνέλη παρά την επιτυχημένη επαγγελματική της πορεία, δεν μπορεί να προχωρήσει στην προσωπική της ζωή. Είναι ένα μοναχικό άτομο, ζει αποστασιοποιημένα, χωρίς φίλους, χωρίς μια αγκαλιά, χωρίς καμία παρηγοριά.
Είναι επιφυλακτική με όλους και με όλα.
Όλο της το πάθος το διοχετεύει στη δουλειά της.
Το τραυματικό παρελθόν της, τής έχει αφήσει ένα μόνιμο μούδιασμα στην ψυχή ενώ η καρδιά της είναι ποτισμένη με μίσος και οργή.
Ένα δυσάρεστο και αναπάντεχο γεγονός θα την αναγκάσει να έρθει αντιμέτωπη με το παρελθόν της.
Θανάσιμοι εχθροί για την Σοφία είναι ο γοητευτικός Στέφανος Μαρκάτος και η μητέρα του, Έλενα.
Η Σοφία προσπαθώντας να αποκαταστήσει την κρυμμένη αλήθεια θα μάθει από πρώτο χέρι πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες ανάμεσα στο μίσος και στην αγάπη.
Η συγγραφέας χτίζει αργά αλλά σταθερά τις σκοτεινές πλευρές των ηρώων της.
Σοφία, Στέφανος, Έλενα, Άννα, Ζήσης, είναι κάποιοι από τους πολλούς ήρωες που παίρνουν μέρος σ' αυτήν την εθιστική ιστορία.
Είναι ήρωες πολλαπλών και αντιφατικών καταστάσεων που ισορροπούν δεξιοτεχνικά ανάμεσα στο μυστήριο και στον έρωτα.
Το παρελθόν πίσω τους είναι ένα κουβάρι γεμάτο θαμμένα μυστικά..
Μυστικά που έχουν τη δύναμη να ισοπεδώσουν τα πάντα.
Βαθιές οι ουλές τους!
Τα τραύματα τους ματώνουν ξανά και ξανά χωρίς ποτέ να κλείνουν...
Έχουν μάθει να ζούνε με αυτά, είναι κομμάτια του εαυτού τους.
Φαίνονται δυναμικοί και ανεξάρτητοι, ενώ στην πραγματικότητα είναι ανασφαλείς και βαθιά πληγωμένοι.
Καταφέρνουν να διατηρούν με απόλυτη επιτυχία μια διαφορετική εικόνα στον έξω κόσμο, ενώ το μέσα τους ουρλιάζει. Προσπαθούν να ενισχύσουν τις άμυνές τους ποτίζοντας το αίμα τους με ψυχρότητα! Ο πόνος τους έχει στιγματίσει.
Καντάρια εγωισμού και περηφάνιας τους κάνουν να στέκονται στο ύψος τους.
Η απόρριψη , η προδοσία και το σαράκι της πίκρας είναι τα σημεία που τους ενώνουν, αλλά και που τους χωρίζουν.
Ενώ ο έρωτας και ο πόνος θεριεύει, η απόγνωση τροφοδοτεί την δίψα για εκδίκηση.
Λέξεις, πράξεις, καταστάσεις τους αφήνουν μια πικρή γεύση στο στόμα!
Η εμμονή και η επιτακτική ανάγκη για την ανακάλυψη της αλήθειας φέρνει αμέτρητες παρεξηγήσεις! Τα όνειρα και οι φαντασιώσεις συγκρούονται με τη ανελέητη πραγματικότητα.
Η οργή και το μίσος κοχλάζει μέσα από αναπάντητα ερωτήματα.
Εξομολογήσεις και σκέψεις καθώς και η δύσκολη εξιχνίαση ενός εγκλήματος σηματοδοτούν την κορύφωση της ιστορίας.
Κρυμμένες αλήθειες έρχονται στην επιφάνεια μέσα από ανατροπές που σοκάρουν.
Καρδιές και ψυχές που διψάνε για ψήγματα αγάπης ενώ οι σκοτεινές σκιές βρίσκονται πάντα μπροστά τους και οι κρυμμένοι εχθροί παραμονεύουν σε κάθε τους βήμα.
Ανασφάλεια, φόβος, έρωτας, σκοτάδι μέχρι που η αλήθεια θα λάμψει φέρνοντας την πολυπόθητη κάθαρση!
Ένα βιβλίο που πραγματικά δεν του λείπει τίποτα, ακολουθεί ένα ξέφρενο κινηματογραφικό ρυθμό χωρίς όρια.
Σφύζει από δράση, μυστήριο, έρωτα και αγωνία !
Παρά τον μεγάλο όγκο του, η μία σελίδα ''έφευγε'' μετά την άλλη, καθώς έψαχνα να βρω τη λύση του μυστηρίου μέσα από δαιδαλώδεις συνειρμούς.
Εύχομαι στο χέρι μου να ''πέφτουν'' πάντα τέτοια βιβλία!
Περισσότερα για το βιβλίο εδώ
ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ :
Όταν άνοιξε τα μάτια της ήταν ήδη οι πρώτες ώρες της αυγής. Το σκοτάδι είχε αρχίσει να χάνει την απόλυτη ως τώρα κυριαρχία του, λες και κάποιος ζωγράφος είχε πάρει την απόφαση να προσθέσει λίγο φως σε έναν πολύ σκούρο καμβά, ξεκινώντας από κάτω προς τα πάνω. Το φως κέρδιζε σιγά αλλά σταθερά τη μάχη με το σκοτάδι. Ήταν μια από τις εκατομμύρια μάχες του σε έναν προαιώνιο πόλεμο ανάμεσά τους. Ποτέ κανείς τους δεν υποχωρούσε και σε κάθε ξαπόσταμα του ενός, ο άλλος έβρισκε πάντα την ευκαιρία να υπερτερήσει. Η Σοφία δε φοβόταν το σκοτάδι πια… Τώρα τα ταξίδια του ονείρου της δεν την οδηγούσαν πάντα σε εφιάλτες. Ο ήχος της απαλής αλλά ρυθμικής βροχής, που έπεφτε έξω, έφτανε στα αφτιά της σαν ένα υπέροχο τραγούδι που μόλις είχε συνθέσει μόνο γι’ αυτήν ένας πολύ ταλαντούχος συνθέτης. Ήταν μια πολύ γλυκιά μελωδία από πολλά και διαφορετικά όργανα έτσι όπως ακουγόταν καθώς έπεφτε πάνω στην άσφαλτο, στις τέντες, στους κάδους, στα αυτοκίνητα και στα φυλλώματα των δέντρων. Μια μελωδία αποπλάνησης που την οδηγούσε ξανά σε ένα ταξίδι στο παρελθόν και αυτή τη φορά ένιωθε ότι θα ήταν ένα εύκολο ταξίδι. Πλέον καμιά ανάμνηση δε θα μπορούσε να τη γεμίσει με ακόμα περισσότερο μίσος. Τίποτα πια δε θα τη βούλιαζε πιο βαθιά στον απόλυτο φόβο που τρεφόταν μέσα της χρόνια τώρα από μια άγνωστη απειλή για την ίδια της τη ζωή. Ένιωθε έτοιμη πια και ήθελε να τα θυμηθεί όλα απ’ την αρχή ως το τέλος. Ήθελε να το παλέψει, να το νικήσει, να μπορέσει επιτέλους να συνεχίσει τη ζωή της χωρίς αυτό. Να μάθει την αλήθεια, να βρει τον ένοχο και να τον κάνει να πληρώσει. Ίσως έτσι να έκλειναν και οι πληγές. Ίσως έτσι να σκόρπιζαν οι εφιάλτες. Ίσως έτσι να λυτρωνόταν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου