Το Κόκκινο Βάζο
Γιάννης Μαρής - Εκδόσεις Άγρα
Λιτό μα καθόλου απλό, με άριστη ηθογράφηση χαρακτήρων και υποδειγματική νουάρ ατμόσφαιρα, ο δικός μας Σιμενόν ή Καμιλέρι σκιαγραφεί το σκηνικό του βάζοντας τις απαραίτητες γκρίζες πινελιές των ηθικών, κοινωνικών, πολιτικών προεκτάσεων. Με όπλο ανά χείρας τον διάλογο, και λιγότερη περιγραφή ή αφήγηση, ο Γιάννης Μαρής συνθέτει ένα κομμάτι αυτού που ονομάζουμε μεσογειακο νουάρ παίρνοντας αδιαμφισβήτητα τη θέση που του αναλογεί στο παζλ του αστυνομικού μυθιστορήματος.
Η ασπρόμαυρη πλοκή του Κόκκινου Βάζου παραπέμπει σε ψυχολογικό θρίλερ. Γεμάτη μυστήριο, αγωνία, ανατροπές η γραμμική αλλά και παράλληλη έρευνα, που διεξάγεται από διαφορετικά πρόσωπα, καταλήγει σε μια λύση έξυπνη, απρόσμενη και δίκαιη.
•Μια καταιγίδα με κεραυνούς να ακούγονται ασταμάτητα, •τα φώτα που αναβοσβήνουν μόνα τους όποτε θέλουν,
•τα νεύρα της ηρωίδας που είναι εύθραυστα σαν το κόκκινο βάζο πάνω από το τζάκι που πέφτει, γίνεται θρύψαλα και στα επόμενα λεπτά βρίσκεται ακέραιο πίσω στη θέση του
•κι ένα πτώμα που εξαφανίζεται,
αποτελούν τον γρίφο που καλούμαστε να λύσουμε και μεταδίδουν το κλίμα μυστηρίου σε όλες μας τις αισθήσεις.
Το πιο σαγηνευτικό στοιχείο του βιβλίου είναι οι φωτισμένες γωνιές της παλιάς Αθήνας που μας γεμίζουν με τη γλυκιά νοσταλγία μιας εποχής που ακόμα κι αν δεν έχουμε ζήσει, όλοι έχουμε κάπου ακούσει και επιθυμήσει.
Οι ιστορίες του Γιάννη Μαρή καταφέρνουν πάντα να σκαλίσουν τα δικά μου αποθέματα μνήμης. Με συρρικνώνουν και με μεταφέρουν μαγικά στο παρελθόν. Αυτή τη φορά ανέσυρα γεύση γρανίτα φράουλα, ξενοιασιά μικρού παιδιού με το χέρι παγωμένο να κρατά σφιχτά τη μεταλλική βάση του ποτηριού, παπούτσια σκονισμένα από τα χαλίκια, μια ανατριχίλα ανάμικτη από την ψυχρή αύρα της νυχτιάς και από τον ενθουσιασμό για το φαντασμαγορικό θέαμα στη σκηνή, τη φωνή του κονφερασιέ στα αυτιά μου... ...και στον απόηχο της θύμησης μια ευτυχία που γυρνώντας σπίτι με σκέπασε στοργικά για να ονειρευτώ.
Περισσότερα για το βιβλίο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου