Ιωάννα Κανελλοπούλου
Δεν έζησα…
Το δεύτερο βιβλίο που φέρει την υπογραφή της Ιωάννας Κανελλοπούλου, τιτλοφορείται «Δεν έζησα…», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24 γράμματα, έχει επίκεντρο μορφή ενδοοικογενειακής βίας και συγκεκριμένα την χρόνια γυναικεία κακοποίηση.
Μέσα από τις σελίδες του γινόμαστε μάρτυρες ενός φαύλου κύκλου λεκτικής και σωματικής βίας απέναντι στην πρωταγωνίστρια με ανεπούλωτες πληγές και έντονα συναισθήματα ενοχής, φόβου και ντροπής, ιδιαίτερα, εάν η κακοποίηση λαμβάνει χώρα σε μία κλειστή κοινωνία, όπως είναι αυτή της κεντρικής ηρωίδας.
Η ζωή της έφηβης Βασιλικής στην επαρχία-μετά από μετακόμιση της οικογένειάς της- φαντάζει ανιαρή, έως ότου το βλέμμα της συναντήσει την μορφή μιας ηλικιωμένης γυναίκας. Μεταξύ των δύο γυναικών αναπτύσσεται μία παράξενη φιλία και λόγω της μεγάλης διαφοράς της ηλικίας και γενικότερα δεν είθισται μία 14χρονη νεαρή κοπέλα να συνάπτει στενές φιλικές σχέσεις με μία γυναίκα, που πλησιάζει στο απόγειο της ζωής της. Ωστόσο, είναι μία σχέση «δούναι και λαβείν» μία σχέση δοσοληψίας, καθώς η Βασιλική έχει να πάρει τις γνώσεις και τις εμπειρίες της ηλικιωμένης Ελένης(Λενιώς), που αποκτούνται μέσα από τα βιώματα με την πάροδο του χρόνου, ενώ η κυρά Ελένη παίρνει κάτι από τα νιάτα της νεαρής, απολαμβάνει την συντροφιά της μικρής της φίλης, την κάνει να αισθάνεται, ότι έχει ακόμη να δώσει πράγματα στην ζωή, μειώνει το συναίσθημα της μοναξιάς της.
Η εξιστόρηση της προσωπικής, τραυματικής ιστορίας της μεγάλης γυναίκας στην Βασιλική θα φέρει στην επιφάνεια επιμέρους θέματα, με τα οποία καταπιάνεται η συγγραφέας.
Το θέμα της εγκατάλειψης, της ερήμωσης της ελληνικής επαρχίας και η μετακίνηση των νέων ιδιαίτερα, στα μεγάλα αστικά κέντρα και η αίσθηση ελευθερίας που προσφέρει η ανωνυμία του πλήθους των μεγαλουπόλεων.
Σε μια εποχή, όπου η τεχνολογική πρόοδος ήταν απούσα, η Ιωάννα Κανελλοπούλου θίγει το θέμα των δυσκολιών και των δυσμενών συνθηκών που επισκίαζαν την αγροτική ζωή, καθώς όλες οι αγροτικές δουλειές γινόντουσαν αποκλειστικά με τα χέρια, αφού δεν υπήρχαν ούτε μηχανήματα, αλλά ούτε και οι απαιτούμενες τεχνικές υποδομές.
Τέλος, η θέση της γυναίκας και ο ρόλος της μέσα στην οικογένεια είναι ένα άλλο φλέγον ζήτημα που άφησε ανεξίτηλα τραύματα στην ζωή της Βασιλικής, καθώς οι πληγές ψυχολογικές και σωματικές από την κακοποιητική συμπεριφορά του ανδρός της συνεχίζουν να πυορροούν ακόμη και σήμερα.
Μια αναδρομή σε μια εποχή, που η αξία της ανθρώπινης ζωής μετρούσε διαφορετικά, καθώς η τιμή και το συμφέρον είχαν τον πρώτο λόγο χωρίς αντίλογο από την πλευρά της γυναίκας, που ήταν περιορισμένη στους «παραδοσιακούς» ρόλους του σπιτιού: νοικοκυριό, δουλειά στα χωράφια, ανατροφή παιδιών, ζώντας στο περιθώριο χωρίς προσωπική άποψη, κάτω από την σκιά ενός άντρα, τις περισσότερες φορές, βίαιου και δυνάστη.
«Δεν έζησα…» ένα κοινωνικό μυθιστόρημα μ΄έντονα δραματικά στοιχεία, εμπνευσμένο από αληθινή ιστορία. Στοιχεία της πραγματικότητας διαπλέκονται με στοιχεία μυθοπλασίας σε ένα κείμενο πολύ καλά δομημένο με γραφή που ρέει σαν νεράκι, απλή και ευχάριστη με καθαρότητα νοημάτων χωρίς να λείπουν και οι γλωσσικοί ιδιωματισμοί της περιοχής, όπου εκτυλίσσονται τα δρώμενα.
Εν κατακλείδι αγάπησα την ιστορία της Λενιώς, θύμωσα και πόνεσα μαζί της, έμεινα μετέωρη απέναντι σε μια ανατροπή που δεν περίμενα. Πιο πολύ όμως την αγάπησα, γιατί η προσωπική της ιστορία τοποθετείται στην γενέτειρά μου, σε μέρη και σε γειτονιές, όπου έπαιξα ως παιδί, σε περιοχές που μου είναι ιδιαίτερα οικείες και αναπολώ με ιδιαίτερη νοσταλγία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου