Βιβλιοκριτική: «Δυτικά της Σαντορίνης»
Κωνσταντίνα Μόσχου
Εκδόσεις BELL
Η Θηρασιά, με την ασύγκριτη γεωμορφολογία της, τα ηφαιστειακά της χρώματα και τη μοναδική φωτεινότητα που γοητεύει κάθε επισκέπτη, γίνεται στο βιβλίο της Κωνσταντίνας Μόσχου ένα τόπος όπου ο χρόνος μοιάζει να έχει παγώσει. Το νησί δεν είναι απλώς σκηνικό· είναι χαρακτήρας, ένας ζωντανός μάρτυρας της ανθρώπινης εμπειρίας, της σιωπής και της ηρεμίας, που αποκαλύπτει στον αναγνώστη τα μυστικά της στιγμής. Από την πρώτη σελίδα, η αφήγηση δημιουργεί μια αίσθηση μαγικού ρεαλισμού, όπου η φαντασία και η πραγματικότητα συνυπάρχουν αβίαστα, αναδεικνύοντας την ομορφιά της ζωής σε κάθε της λεπτομέρεια.
Κεντρικός χαρακτήρας, η Φρασουά, ένας φανταστικός δάσκαλος ζωής, φέρει τον αναγνώστη σε φιλοσοφικές αναζητήσεις για τη διάρκεια, τον χρόνο και την αθανασία της στιγμής. Η Φρασουά δεν προσφέρει συνταγές μακροζωίας· δεν προσφέρει υποσχέσεις ή θαυματουργές λύσεις· αντιθέτως, διδάσκει ότι η αθανασία βρίσκεται στη συνειδητή απόλαυση κάθε αναπνοής. Μέσα από τις εμπειρίες των ηρώων, η συγγραφέας εξερευνά πώς η ζωή γίνεται πολύτιμη όταν κατανοούμε τη σημασία του κάθε γεγονότος που ζούμε σε πραγματικό χρόνο. Η αφήγηση μάς υπενθυμίζει ότι η αληθινή δύναμη δεν έρχεται από το χρόνο που περνά, αλλά από την ένταση και την ποιότητα της παρουσίας μας σε αυτόν.
Το μυθιστόρημα αναπτύσσει ένα λεπτό παιχνίδι μεταξύ μνήμης, ιστορίας και φαντασίας. Η Ζαν Καλμάν, η μακροβιότερη γυναίκα στην ιστορία, λειτουργεί ως αφορμή για τη συγγραφέα να διερευνήσει τη σχέση μας με τη διάρκεια της ζωής και την αβεβαιότητα της ιστορικής αλήθειας. Μέσα από αυτόν τον συνδυασμό πραγματικότητας και μυθοπλασίας, η Μόσχου μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι ένας ιστός εμπειριών, στον οποίο κάθε στιγμή μπορεί να γίνει αθάνατη. Η γραφή της έχει μουσικότητα και λυρισμό· οι περιγραφές της Σαντορίνης, και της Θηρασιάς, του φωτός και της θάλασσας, δημιουργούν εικόνες που μένουν χαραγμένες στο μυαλό και την καρδιά του αναγνώστη.
Η φιλοσοφική διάσταση του βιβλίου ενισχύεται από την ιστορία της Ευρυδίκης και της κληρονομιάς της ζωής της μητέρας της, ένα νήμα που προσφέρει διδακτικές αναγνώσεις για την ταυτότητα, την ευθύνη και τις επιλογές που καθορίζουν τη ζωή μας. Η αφήγηση δεν καταδικάζει· μάλλον προσκαλεί τον αναγνώστη να στοχαστεί, να συνειδητοποιήσει την αξία της κάθε πράξης και της κάθε στιγμής, ανεξαρτήτως του μεγέθους ή της διάρκειάς της.
Η δύναμη του βιβλίου έγκειται στην ικανότητα της συγγραφέα να συνδυάζει τη λυρικότητα με τη φιλοσοφία, την ηρεμία με τον στοχασμό και τη μαγεία με την ανθρώπινη εμπειρία. «Δυτικά της Σαντορίνης» δεν είναι μόνο μια ιστορία· είναι ένα μάθημα ζωής, μια πρόσκληση να ζήσουμε συνειδητά, να αφεθούμε στον χρόνο χωρίς να τον κυνηγάμε, και να ανακαλύψουμε την ομορφιά που κρύβεται στις μικρές, φευγαλέες στιγμές. Μέσα από τη γραφή της Μόσχου, ο αναγνώστης ταξιδεύει σε ένα νησί, αλλά κυρίως σε έναν κόσμο όπου η ζωή γίνεται αθάνατη στην καρδιά και τη μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου