περισσότερα για το βιβλίο εδώ
“Ένα δράμι δύναμης” λαχταρούσε ο νεαρός Νο εκ του
Νόουτοκ (ή Στίβι ή Λάμπρος), για να κατορθώσει ν΄αποδράσει από το σκοτάδι και
ν΄αναμετρηθεί με τα θεριά της νύχτας, να σπάσει τον ιστό της αράχνης που έπλεκε
γύρω του η αδηφάγα νύχτα και να λυτρωθεί από μία ψυχοφθόρα κατάσταση, που τον
συνέθλιβε, στερώντας του τον καθαρό αέρα και το γαλήνιο φώς!
Ένα δράμι δύναμης, λέγεται το καινούργιο πόνημα
του νεαρού ταλαντούχου συγγραφέα, Γεώργιου Τζιτζικάκη και αν με το τρυφερό
“αηδόνι” του, θαυμάσαμε την κρητική λεβεντιά και την άδολη αγάπη, με το δράμι
του, θα αισθανθούμε την απίστευτη μοναξιά της ψυχής ενός ανθρώπου που υπηρετεί
τον κόσμο της νύχτας, φορώντας την μάσκα του άτεγκτου, που σχοινοβατεί σ΄ένα
τεντωμένο σκοινί, αναζητώντας μία ελπίδα ελευθερίας που θα τον βοηθήσει
ν΄αναδυθεί από τον βούρκο... μία ανάσα, ένα δράμι δύναμης!
Συγκλονίζει η προσωπική μαρτυρία του νεαρού
“μπίφ” της νύχτας, καθώς οι αναμνήσεις από την ζεστή αγκαλιά της μάνας του,
παρά την μεγάλη ανέχεια της οικογένειάς του, θα τον συνοδεύσουν στα σκοτεινά
δρομάκια της νύχτας και θ΄αποτελέσουν τις δέσμες φωτός, τις ηλιαχτίδες , που σε
κάθε αναφορά τους, η καρδία του μικρού αγριμιού, θα φωτίζεται και θα
ζεσταίνεται, προκειμένου ν΄αντέξει τον παγετό του υπόκοσμου που υπηρετεί!
Άλλωστε η απόγνωση, αυτή η απέλπιδα στιγμή αγανάκτησης καθρεφτίζεται έντονα και
στο εξώφυλλο του βιβλίου, καθώς βλέπουμε σε πρώτο πλάνο, την ανοιχτή παλάμη
μιας σκιάς στο βάθος, να σπρώχνει βίαια μία πόρτα; μία τζαμαρία; λαχταρώντας
για μία ανάσα ζωής, την ανάγκη για πίστη σε κάτι καλύτερο....
Σαν ένα μικρό σκατζοχοιράκι παρομοιάζει τον εαυτό
του ο Νο, του οποίου η ζωή, μπορεί να του φέρθηκε σκληρά στα πιο τρυφερά χρόνια
της ζωής του....η αγάπη όμως και η ζεστασιά που εισέπραξε από την οικογένειά
του και ιδιαίτερα από την “Καλλιοπίτσα” την γλυκιά μανούλα του, ήταν το
μοναδικό του εφόδιο, που γλύκαινε τα μέσα του, όταν στην συνέχεια αντίκρισε την
σκληρότητα των ξένων. “Ευχή σ΄το δίνω, μη βρεθείς στην ανάγκη των ξένων....,οι
ξένοι είναι πιο παγωμένοι κι απ΄τους χειρότερους κακούς”
Τελικά η ψυχρή και παγωμένη Καστοριά, όπου
μεγάλωσε ο Λάμπρος, έμελλε να σκληρύνει και να παγώσει τα συναισθήματά του για
τα επόμενα χρόνια. Στον Βόλο όπου κατέληξε, ολομόναχος και απροστάτευτος, μετά
τον χαμό και της μητέρας του, βίωσε το χειρότερο εφιάλτη του....μία εμετική
περιπέτεια που ναι, του στέρησε την αθωότητα της παιδικής του ψυχής, τον
θωράκισε όμως, με πυγμή στο σώμα και στην ψυχή και την ιδιότητα να μην
χαρίζεται σε κανέναν...Ως έφηβος πια, ανδρωμένος σ΄ένα σώμα γίγαντα και
ενδυναμωμένος από δραματικές εμπειρίες, κατεβαίνει στην Αθήνα και στα σκοτεινά
υπόγεια της πλατείας Ομονοίας, εισβάλει στην κόλαση του υποκόσμου και γίνεται
ένα με τα πλάσματα της νύχτας...
“Όταν
κατεβαίνουν τα ρολά στην Ομόνοια και πέριξ, όταν στην ψαραγορά της Αθηνάς
λιώνουν οι πάγοι και τα τρένα σταματούν να γλιστράνε πάνω στις ράγες τους, τότε
οι λάμπες πυρακτώνουν, τα βλέμματα χαμηλώνουν και τα πλάσματα της νύχτας
πιάνουν δουλειά.....”
Η εξαφάνιση τριών κοριτσιών, θα τον φέρει
αντιμέτωπο με το εμπόριο λευκής σαρκός και την ανελέητη πραγματικότητα του
trafficking. Στην συνέχεια η αναζήτησή τους από τον ίδιο, θ΄αποτελέσει την
αφορμή, για την επιστροφή του Νο ως Στίβι πλέον, στην στυγνή πραγματικότητα του
υποκόσμου, “...η μόνη επιλογή για να βγάλω τον άρτον ημών, ήταν να χρεωθώ ξανά
στον διάβολο και να μπλέξω ξανά μ΄αυτό το σιχαμερό σινάφι....”
Το λεξιλόγιο του συγγραφέα σπάει κόκκαλα. Η αφήγηση
σε πρώτο πρόσωπο. Οι λέξεις αιχμηρές πρόκες γραμμένες με αίμα και όχι με
μελάνι...πώς αλλιώς μπορείς να περιγράψεις τον εφιάλτη που ζούσε καθημερινά!!Η
ωραιοποίηση και ο καλλωπισμός του λόγου, δεν ταιριάζει στην ασχήμια της νύχτας
και ο Τζιτζικάκης, το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Ανάμεικτα συναισθήματα και
συγκλονιστικές ανατροπές καθηλώνουν τον αναγνώστη, προσφέροντάς του ένα
διαφορετικό ανάγνωσμα που στάζει πικρές αλήθειες. Απόλυτος ρεαλισμός,
απαλλαγμένος από συναισθηματισμούς και εξιδανικεύσεις, συνοδεύουν τα λόγια του
συγγραφέα, σ΄ένα χειμαρρώδη μονόλογο...
Διαβάζοντάς το, τα συναισθήματα πόνου
και οργής που ένιωθα, βλέποντας τον ήρωα μας εγκλωβισμένο σε μια βαλτώδης
κατάσταση, εναλλάσσονταν με την αποστροφή και την αηδία σε κάθε βήμα του, που
τον βύθιζε ακόμη πιο βαθιά στο τέλμα της ανυπαρξίας.... Ο Στίβι δεν έτρεφε
αυταπάτες. Έχοντας επίγνωση της νοσηρότητας της κατάστασης στην οποία είχε
περιέλθει, ήθελε να δραπετεύσει απ΄όλο αυτό και αναζητούσε την κατάλληλη στιγμή
ν΄αποδράσει, πληρώνοντας οποιοδήποτε τίμημα, ακόμη και την ίδια του την ζωή....
Αν θέλετε να διαβάσετε ένα ρομαντικό ανάγνωσμα μ΄έρωτα και πάθος, το βιβλίο
αυτό δεν είναι για σας...
Βάζοντας στην άκρη προσωπικές πεποιθήσεις και
προκαταλήψεις, το “ένα δράμι δύναμης” του Τζιτζικάκη απαιτεί καθαρό μυαλό και
γνήσια συνείδηση, για να εισβάλλεις στην στυγνή πραγματικότητα του ήρωα-
αντιήρωα εδώ, για να κατανοήσεις σε όλη την έκτασή του τον γολγοθά που έζησε,
από την τρυφερή ηλικία των δέκα χρονών, τότε που τόσο απρόσμενα στερήθηκε την
μητρική στοργή και αγκαλιά!
Περισσότερα για το συγγραφέα μας εδώ:
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για την ομάδα
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου