ΠΑΣ ΕΙΡΗΝΗ
CARYL FEREY (Καρίλ Φερέ)
Εκδόσεις Άγρα
Κολομβία, γη παραδεισένια. Μια χώρα με τεράστιο φυσικό και ορυκτό πλούτο, όπου 'παραδόξως' η φτωχοποίηση και εξαθλίωση του λαού έχει φτάσει σε δυσθεώρητα επίπεδα.
Μοναδική περίπτωση συγγραφέα, ο Καρίλ Φερέ, ο οποίος αφιερώνει τα έργα του σε διαφορετικούς πολιτισμούς είτε ξεκομμένους από τον δυτικό τρόπο ζωής είτε καταπονημένους από αυτόν. Γάλλος ο ίδιος, ζει για μεγάλα διαστήματα στα μακρινά μέρη στα οποία μας ταξιδεύει, μελετά τον λαό που τον ενδιαφέρει, νιώθει τις αγωνίες του, βλέπει με τα μάτια του, εισπνέει τις ανάσες του. Για αυτό η συγγραφή κάθε βιβλίου του παίρνει 4 με 5 χρόνια, κατά δική του ομολογία.
Οι πληροφορίες για τα τρομακτικά δεινά του τόπου πέφτουν σαν τροπική καταιγίδα και γαζώνουν ακατάπαυστα τον αναγνώστη όπως τα όπλα των FARC, των ELN, των παραστρατιωτικών, των Μ-19 ή των καρτέλ.
Εντυπωσιακός ο κύκλος που στήνουν οι οργανώσεις αυτές, ο πόλεμος μεταξύ τους, τα διπλά παιχνίδια, η εκμετάλλευση των απλών πολιτών και τελικά ο εξαναγκασμός τους να ενταχθούν σε στρατόπεδα. Τα τρομοκρατικά χτυπήματα, οι απαγωγές και οι δολοφονίες, καθημερινά φαινόμενα. Εξίσου εντυπωσιακές οι δομές για την επανένταξη των πρώην επαναστατών, η απομύζηση της γης, ο χημικός πόλεμος για να καταστρέψουν τις φυτείες ναρκωτικών, το λαθρεμπόριο. Στο κέντρο του κύκλου η άκρατη βία και η παντελής απαξίωση της ζωής.
Οδυνηρότερο όλων, όμως, το γεγονός πως η προσπάθεια για την πολυπόθητη Ειρήνη (Πας) καταλήγει μοιραία να είναι κι αυτή μια συνωμοσία.
Με φόντο την Κολομβιανή ζούγκλα και εν μέσω πολιτικών παιχνιδιών και του πολέμου μεταξύ συμμοριών, με διάσπαρτα διαμελισμένα πτώματα και αίμα παντού, ο Φερέ είναι με τους αδύναμους και βρίσκει τρόπο να το αποδείξει.
Οι ιστορίες του καθαρά αστυνομικές, είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση πολάρ. Η γλώσσα λιτή μετατρέπεται σε λυρική στις καταπληκτικές εξωτικές περιγραφές. Το ύφος σκληρό που κατά τόπους γίνεται ωμό για να καταγγείλει αυτά που θέλει, μα το ισορροπεί με μαεστρία ώστε να μην καταλήγει ενοχλητικό. Πανταχού παρόν το εντονότατο πολιτικό σχόλιο. Κύριο θέμα οι οικογενειακοί δεσμοί. Συχνά φλυαρεί μα είναι τόση η πληροφορία που δεν θα γινόταν αλλιώς. Οι λάτρεις του εξάλλου τον αγαπούν ακριβώς για όσα μαθαίνουν. Όλα αυτά τυλίγουν σαν δίχτυ προστασίας μια έξυπνη αστυνομική πλοκή, που από τη μέση και μετά παίρνει κυρίαρχο ρόλο, εξελίσσεται καταιγιστικά, δημιουργεί αγωνία και ασφυκτικό κλίμα.
Ο Φερέ δεν χαρίζεται σε κανέναν και τίποτα, ούτε καν στον κεντρικό του ήρωα τον οποίο δεν φαίνεται να πολυσυμπαθεί. Οι χαρακτήρες άψογα ψυχογραφημένοι, θαυμαστοί δε οι γυναικείοι. Οι ανατροπές δεν λείπουν, όμως οι μεγαλύτερες είναι συναισθηματικές. Εκεί που μας έχει κάνει να μισήσουμε κάποιον ήρωα, τον αγαπάμε... και το ανάποδο.
Όαση μέσα στη βαναυσότητα ένα κεφάλαιο τρυφερό και συγκινητικό, αυτό του Καμίλο, που έχοντας χάσει τα αγαπημένα του πρόσωπα αλλά όχι και την ανθρωπιά του, εγκατέλειψε την κοινωνία και ζει μόνος μέσα στη ζούγκλα.
Οι πληροφορίες δεν σταματούν να ρέουν μέχρι την τελευταία στιγμή και οι ακτινωτές ιστορίες του συγκλίνουν αριστοτεχνικά σε ένα τέλος που καθόλου δεν τον ενδιαφέρει να μοιάζει αρεστό, παρά μόνο αληθινό.
Και αν
δεν με πιστεύετε, βάζω εδώ σφήνα μια όμορφη συγκυρία.
Βρέθηκα εκτάκτως και με
μεγάλη μου χαρά στο εργαστήρι ανάγνωσης της Βιβής Γεωργαντοπούλου, στο
Booktalks, όπου ανέλυσαν το συγκεκριμένο βιβλίο. Εκεί λοιπόν, εκτός από τους
πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους που γνώρισα και τις ουσιαστικές αναλύσεις της
Βιβής και όλων των μελών, ο Βαγγέλης Γονιδόπουλος μας διηγήθηκε κάποιες
προσωπικές του εμπειρίες από την Κολομβία. Ουσιαστικά επιβεβαίωσε όσα γράφει ο
Φερέ, μεταφέροντάς μας την ίδια σκληρότητα και αυτούσιες τις φρικιαστικές
εικόνες! Αυτό στα δικά μου μάτια (που είμαι και λίγο δύσπιστη από τα πολλά
αστυνομικά, καταλαβαίνετε
) ήρθε σαν ένα έξτρα
παράσημο για τον ξεχωριστό κύριο Καρίλ Φερέ.
Περισσότερα για το βιβλίο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου