ΒΙΒΛΙΟ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Φίλες, φίλοι,

Σας καλωσορίζουμε στο blog της ομάδας ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ! Για πόσο μπορούμε να περιπλανηθούμε στον κόσμο του στοχασμού και της συνείδησης; Μέχρι πού αποδεχόμαστε το ελεύθερο πέταγμα της σκέψης; Κι όταν γυρίσουμε στο παρόν, στη λογική, στο «πρέπει», δεν θα πούμε ότι ήταν όνειρο, παράκρουση ή μέθη; Αυτό το ταξίδι της σκέψης στη μέθη και στο όνειρο ευελπιστεί να χαρίσει αυτή η ομάδα στον κάθε αναγνώστη. Να του δώσει φτερά για να ξεκινήσει το μαγικό σεργιάνι του σε έναν κόσμο απόλυτα αληθινό αλλά και τόσο ανεξερεύνητο, στον χώρο του βιβλίου που τόσο αγαπάμε. Και μαζί, να το στηρίξουμε με αγάπη, ήθος, ευγενικές προθέσεις, σκέψεις και πράξεις!

Γιούλη Τσακάλου

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2018

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ Γράφει η κα Αναστασία Δημακοπούλου για το βιβλίο "Η Φωνή μέσα μου - Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης" Εκδόσεις Πνοή!



Φωτό... Αναστασία Δημακοπούλου





ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗΣ

Μετά την ιδιαίτερη αίσθηση που προκάλεσε «Η γριά βαλίτσα» ο Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης επιστρέφει με μια διαφορετική ιστορία. 

«Η ΦΩΝΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ» τιτλοφορείται το νέο του βιβλίο! 

Πρόκειται για μια συγκλονιστική μαρτυρία-εξομολόγηση ενός νέου ανθρώπου που ζει ανάμεσά μας! Άνθρωποι, που αποκαλούνται η «ψυχή της παρέας», με μεγάλη αυτοπεποίθηση και υπέρμετρο ενθουσιασμό, άνθρωποι της διπλανής πόρτας με μία συνήθης καθημερινή ρουτίνα, άνθρωποι «κρυψίνους» που την μια στιγμή, δείχνουν φυσιολογικοί και την αμέσως επόμενη, τους παρατηρούμε να υποφέρουν από ένα ανεξήγητο τρέμουλο στα χέρια, μία ασυναρτησία στην καθημερινή ομιλία, φέρονται περίεργα για μας τους υπόλοιπους και πολύ συχνά, γίνονται αντικείμενο χλευασμού, εισπράττοντας την αδιαφορία και την απαξίωση του κόσμου. 

Πόσες και πόσες είναι οι φορές που έχουμε διασταυρωθεί μαζί τους, προκαλώντας μας ερωτηματικά για την φυσικότητα της συμπεριφοράς τους! 

Ο Φίλιππος της ιστορίας μας, είναι ένας τέτοιος τύπος. Όπως κάθε νέος είναι γεμάτος όνειρα, άκρατο νεανικό ενθουσιασμό και ελπίδες, παλεύει να υλοποιήσει τα σχέδιά του, να δημιουργήσει. Πώς μπορεί όμως να ορθοποδήσει ένας άνθρωπος, όταν απουσιάζει ένα στέρεο συναισθηματικό υπόβαθρο; 

O Φίλιππος εξομολογείται: από μικρός αποτελεί το παράσιτο, το μίασμα της οικογένειας, καθώς είναι ο διαφορετικός, ο προβληματικός όπως τον αποκαλούν. Την ίδια συμπεριφορά βιώνει ανελλιπώς και στο σχολικό περιβάλλον. «Ταμπέλες» στην οικογένεια, «ταμπέλες» και στο σχολείο. Ουσιαστικά, κανείς δεν έσκυψε πάνω στον Φίλιππο, απλά για να διαπιστώσει, ότι ήταν ένα υπερευαίσθητο παιδί, που το μόνο που αποζητούσε ήταν αληθινή αγάπη, στήριξη από αγαπημένα πρόσωπα και αφοσίωση. Και έτσι αρχίζουν οι επισκέψεις στους ψυχολόγους, γιατί το να είσαι συνεσταλμένος σήμερα, θεωρείται ελάττωμα για ορισμένους.

Και μετά έρχονται τα ψυχοφάρμακα, οι φοβίες, οι μανίες, η κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ, οι σκέψεις θανάτου και αυτοκτονίας. Μαύρες, άγνωστες φωνές να χειραγωγούν το μυαλό και την ψυχή του, σαν τρομακτικές σκιές να εισβάλλουν από το πουθενά, υποδεικνύοντάς του ακραίες συμπεριφορές. Ο Φίλιππος μπαινοβγαίνει σε κλινικές ψυχικής αποκατάστασης, ανεβαίνει τον δικό του, προσωπικό γολγοθά, παγιδευμένος στα δίχτυα μιας σοβαρής ψυχικής νόσου.
Η προσωπική μαρτυρία του Φιλίππου, δεν μπορεί παρά να συγκινήσει βαθύτατα κάθε αναγνώστη. Με τον γλαφυρό του λόγο ο συγγραφέας επιτυγχάνει ο αναγνώστης να ταυτιστεί με τον ήρωα. 

Τον συμπονά αλλά και τον αφυπνίζει παράλληλα. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για όλους εμάς, που ενδέχεται να παραβλέπουμε κάποια ανησυχητικά σημάδια. Ο Φίλιππος είχε δίπλα του αγαπημένα πρόσωπα, που τον αφουγκράστηκαν και τον στήριξαν στον αγώνα του. 

Δεκάδες είναι οι άνθρωποι που αναμετριούνται καθημερινά, με τους προσωπικούς τους δαίμονες, χωρίς ίχνος υποστήριξης και βοήθειας από πουθενά. Μπορεί ν΄ αρνούνται την ασθένεια, να προτιμούν την απομόνωση, ή να βιώνουν διαφορετικά συναισθήματα, όπως θλίψη, θυμό ή και ντροπή ακόμα, υποθάλποντας το πρόβλημα. Έτσι όμως, βυθίζονται σε μια «μαύρη τρύπα», από την οποία νιώθουν ότι δεν θα βγουν ποτέ. 

Για αυτό ακριβώς τον λόγο είναι σημαντικό, να είμαστε διορατικοί με τους συνανθρώπους μας και όχι απλά να «στιγματίζουμε» το πρόβλημα. Αυτό φυσικά προϋποθέτει ευσυνειδησία και υπευθυνότητα, την κατανόηση και ψυχική στήριξη του ανθρώπου που μας έχει ανάγκη. 

Η συγκλονιστική εξομολόγηση του ήρωά μας και κατά επέκταση το βιβλίο του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη, 

Η ΦΩΝΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ, περνάει ένα ηχηρό μήνυμα: Ας μην αφήνουμε τις φωνές αυτές, να παίζουν το ρόλο του βασανιστή μέσα στο κεφάλι μας, στραγγίζοντας την ζωτική μας ενέργεια. 
Ας γίνουν το κίνητρο, που θα μας καθοδηγήσει να βρούμε την γαλήνη και την ισορροπία, τον αληθινό εαυτό μας! 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ 



Ο Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης γεννήθηκε στο «Αλεξάνδρας» το 1981. Μεγάλωσε στη Νίκαια με άλλα πέντε αδέρφια και δυο υπέροχους γονείς. Στην τρίτη τάξη του Δημοτικού άρχισε να δίνει παραστάσεις Καραγκιόζη κι έναν χρόνο μετά έγραψε την πρώτη του επιθεώρηση, την οποία και ανέβασε στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας. Σπούδασε υποκριτική στον Ίασμο. Έχει γράψει τέσσερις κωμωδίες: «Το Τελευταίο Botox», «Τρεις Τρεις Εννιά», «Δεν είμαι εγώ η Σταχτοπούτα», και την «Diva». Τα τρία παίχτηκαν με επιτυχία. Όσο ζούσε στη Θεσσαλονίκη είχε μόνιμη στήλη στην εφημερίδα Εγνατία. Όταν επέστρεψε στη βάση του, άρχισε να γράφει τους «Μονολόγους» στην City Uncovered. Πολλά κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα ηλεκτρονικά περιοδικά..
Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: «Το Τελευταίο Botox και άλλες ιστορίες», «Ερμή...Μη!», «Φόνοι στην Κρυστάλλη. «Η Γριά Βαλίτσα» και «Η φωνή μέσα μου» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πνοή.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου