ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ γράφει ο συγγραφέας Νίκος Μητούσης "ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ"

Φθινόπωρο

 

Σ’ αυτές τις φλούδες του καλοκαιριού

Έτσι όπως λιάζονται στα λιθόστρωτα της μνήμης

Σ’ αυτούς τους δρόμους που βήματα δεν αντηχούνε

Έτσι όπως οι άνεμοι με φύλλα τους γεμίζουν

Σ’ αυτό το θάμπος της λήθης που ολοένα απλώνεται

Έτσι όπως τα μάτια αναζητούν αλλού άλλες εικόνες

Εγώ την πλάτη θα γυρίσω

Κι ανάποδα την κοίτη θ’ ανεβώ

Τόσων παθών, τόσων λαθών

Κι ως των πηγών τα νάματα θα πλησιάζω

Τον Αύγουστο θ’ ακούω από μακριά

Να με φωνάζει…

 

Νίκος Μητούσης

 

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Αναστασίας Δημακοπούλου για το βιβλίο "Μαριγώ, Η Αρχόντισσα της Πόλης" Μάρθα Πατλάκουτζα

 

ΜΑΡΙΓΩ, Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΜΑΡΘΑ ΠΑΤΛΑΚΟΥΤΖΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ  

Μετά το συναρπαστικό Οι Μάνες του Πόντου, το μυθιστόρημα «Μαριγώ, Η Αρχόντισσα της Πόλης» , είναι το νέο ιστορικό βιβλίο της Μάρθας Πατλάκουτζα. Πρόκειται για άλλη μια δραματική, συγκινητική αφήγηση με ιστορικό υπόβαθρο και επίκεντρο μια γυναίκα, που αγωνίζεται για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

  Η Μαριγώ Ζαραφοπούλα γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη, σε μια εποχή σκλαβιάς και ανισότητας. Παρότι μεγαλώνει με άνεση, νιώθει ότι της λείπει η ελευθερία. Με θάρρος και αποφασιστικότητα, εντάσσεται στη Φιλική Εταιρεία και συμμετέχει ενεργά στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Η δράση της όμως αποκαλύπτεται, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στη φυλακή. Εκεί, υπομένει φρικτά βασανιστήρια αλλά δεν λυγίζει. Μέσα στον πόλεμο γνωρίζει τον έρωτα. Πιστή στον πρωταρχικό της στόχο αγωνίζεται με πάθος και πίστη μέχρι που τελικά βιώνει την ελευθερία, που τόσο επιθυμούσε.

  Η ιστορία της Μαριγώς, θαμμένη για χρόνια στη σιωπή της λήθης, αναδύεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, σαν φλόγα που παραμένει άσβεστη. Η Μαριγώ παρουσιάζεται ως μια γυναίκα με ξεχωριστή δύναμη και θάρρος. Ζει σε μια εποχή όπου οι γυναίκες δεν είχαν φωνή και οι αποφάσεις ανήκαν στους άντρες. Παρ’ όλα αυτά, δεν μένει στο περιθώριο. Αντιθέτως, επιλέγει να πάρει θέση, να δράσει και να αγωνιστεί για το ιδανικό της ελευθερίας και της δικαιοσύνης και να γράψει ιστορία με πράξεις και όχι με λόγια.

Η στάση της δείχνει πως η γενναιότητα δεν έχει φύλο. Η Μαριγώ δεν φοβάται να ξεπεράσει τα όρια που της επιβάλλει η κοινωνία. Με την επιλογή της να συμμετάσχει ενεργά στον αγώνα, γίνεται σύμβολο αντίστασης και ελπίδας. Δεν είναι απλώς μια γυναίκα της εποχής της, είναι μια ηρωίδα που τολμά να γράψει ιστορία.

  Η συγγραφέας υφαίνει έναν ύμνο στην ψυχή μιας γυναίκας που δεν λύγισε μπροστά στη σκλαβιά, που περπάτησε με αξιοπρέπεια μέσα στη φωτιά του πολέμου. Το έργο αυτό δεν είναι απλώς μια αφήγηση, είναι ένας φόρος τιμής στην αδάμαστη πίστη, στο θάρρος που γεννιέται από την αγάπη για την πατρίδα και στην αλήθεια που αξίζει να ειπωθεί, όσο κι αν ο χρόνος προσπάθησε να την ξεχάσει.

  Η Μάρθα Πατλάκουτζα καταφέρνει να παντρέψει την ιστορική ακρίβεια με μια αφήγηση γεμάτη συναίσθημα και λυρισμό. Η γραφή της είναι ζωντανή, γεμάτη εικόνες που αγγίζουν την ψυχή. Οι χαρακτήρες της δεν είναι απλώς φιγούρες μιας άλλης εποχής,  αλλά άνθρωποι με σκέψεις, αισθήματα και εσωτερικές συγκρούσεις. Μέσα από τις σελίδες, η ιστορία δεν αποτυπώνεται ψυχρά ή αποστασιοποιημένα, αλλά με τρόπο που σε κάνει να τη νιώθεις, να τη βλέπεις, να τη ζεις.

  Το μυθιστόρημα «Μαριγώ, Η Αρχόντισσα της Πόλης» της Μάρθας Πατλάκουτζα δεν είναι απλώς μια ιστορία αλλά ένα έργο που δίνει φωνή σε όλες εκείνες τις γυναίκες που, χωρίς να φαίνονται, πρόσφεραν πολλά στον τόπο τους. Μέσα από την αφήγηση, ο αναγνώστης νιώθει σεβασμό και θαυμασμό για την ψυχική δύναμη και την προσφορά τους. Το βιβλίο εμπνέει και μας θυμίζει, πως η ελευθερία κατακτήθηκε και με σιωπηλούς αλλά γενναίους αγώνες.

 

Αναστασία Δημακοπούλου

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ 

 

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Αναστασίας Δημακοπούλου για το βιβλίο "Ο κήπος των μικρών θεών" Σοφία Βόικου

ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ

Ο κήπος των μικρών θεών 

Εκδόσεις Ψυχογιός

 

   «Ο κήπος των μικρών θεών» της Σοφίας Βοϊκου είναι ένα λογοτεχνικό έργο που ξεχωρίζει για τη βαθιά συναισθηματική του φόρτιση και την ιστορική του ατμόσφαιρα. Η ιστορία του δεν είναι απλώς μια αφήγηση γεγονότων, αλλά ένα ταξίδι γεμάτο συναισθήματα, εικόνες και ανθρώπινες στιγμές.

  Η συγγραφέας, με τη χαρακτηριστική ευαισθησία και αφηγηματική δύναμη, μας μεταφέρει στη Θεσσαλονίκη του 1915, μια πόλη-σταυροδρόμι πολιτισμών, θρησκειών και ιστορικών αναταράξεων. Την εποχή εκείνη η πόλη ήταν γεμάτη ζωή, αλλά και ένταση, γιατί ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε αρχίσει να επηρεάζει την καθημερινότητα των ανθρώπων. Ήταν μια πόλη με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους  - Έλληνες, Εβραίους, Μουσουλμάνους, ξένους στρατιώτες - όλοι ζούσαν μαζί, με τις δικές τους παραδόσεις και ιστορίες. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η συγγραφέας μάς συστήνει τους «μικρούς θεούς», χαρακτήρες, που παλεύουν να κρατήσουν την ανθρωπιά τους, να αγαπήσουν, να δημιουργήσουν και να ελπίσουν.  

  Η Ραχήλ, μια νεαρή γυναίκα με πάθος για τη φωτογραφία, αποφασίζει να φύγει κρυφά από το σπίτι της για να απαθανατίσει τα γαλλικά πλοία που φτάνουν στο λιμάνι. Δεν μπορεί να φανταστεί, πως σύντομα η πόλη της θα πλημμυρίσει από στρατιώτες, πρόσφυγες και ανθρώπους από κάθε γωνιά του κόσμου. Η Θεσσαλονίκη μετατρέπεται σε μια ζωντανή, πολύβουη πόλη, γεμάτη ένταση, κίνηση και προσδοκία.

  Ο Στεφάν, ένας Γάλλος στρατιώτης, φτάνει στην πόλη χωρίς να γνωρίζει τι τον περιμένει. Στο στρατόπεδο του Ζέιτενλικ, δεν τον σκοτώνουν οι σφαίρες, αλλά η ελονοσία και ο τύφος. Ο πόλεμος στο Μακεδονικό Μέτωπο, αν και πολλοί πιστεύουν ότι είναι μια «γιορτή», κρύβει την δική του φρίκη. Είναι μια μάχη καθημερινή με την αρρώστια, την εξάντληση και την ψυχική φθορά.

  Η Ραχήλ, με τη φωτογραφική της μηχανή, καταγράφει τις πιο κρυφές πλευρές των ανθρώπων στις φωτογραφίες της Ο Στεφάν, με τα χέρια του, προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές των στρατιωτών. Γνώστης της ομορφιάς του δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει την εμφάνισή του, για να κερδίσει την προσοχή στα κοσμικά καφέ της πόλης. Ωστόσο, ένα σοβαρό τραύμα αλλάζει τη ζωή του. Τον απομονώνει, τον γεμίζει θλίψη και τον κάνει να χάσει την επαφή με τον κόσμο. Μέχρι που ο φίλος του, ο Αντρέ, τον οδηγεί σε μια ομάδα ανθρώπων που δεν έχουν δύναμη ή εξουσία, αλλά διαθέτουν καλοσύνη, αγάπη και πίστη στον άνθρωπο. Αυτοί είναι οι «μικροί θεοί» της Σοφίας Βοϊκου.

  Το βιβλίο είναι, σαν ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, στη Θεσσαλονίκη των αρχών του 20ού αιώνα. Μέσα από τις σελίδες του, ο αναγνώστης βλέπει την πόλη όπως ήταν τότε, με τα στενά της σοκάκια, τα καφενεία, τα λιμάνια, τους απλούς ανθρώπους της. Περιγράφει με ζωντανές εικόνες και συναισθήματα την καθημερινότητα, τις δυσκολίες και τις ελπίδες των ανθρώπων εκείνης της εποχής.

Η ιστορία δεν επικεντρώνεται μόνο στον πόλεμο ή στα ιστορικά γεγονότα, αλλά κυρίως στους ανθρώπους. Σε εκείνους που έχουν πληγωθεί, σωματικά και ψυχικά, αλλά δεν τα παρατάνε. Συνεχίζουν να παλεύουν, να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο και να αγαπούν, παρά τις δυσκολίες.

  Η συγγραφέας γράφει με έναν τρόπο που σε αγγίζει βαθιά. Το κείμενό της είναι γεμάτο συναίσθημα, αλλά παραμένει απλό και κατανοητό. Δεν χρησιμοποιεί δύσκολες λέξεις ή περίπλοκες φράσεις προκειμένου να ωραιοποιήσει την καθημερινότητα. Η γραφή της κυλάει φυσικά, ενώ οι περιγραφές της έχουν μια ιδιαίτερη ομορφιά, ζωντανεύουν μπροστά σου. Ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να φανταστεί τις σκηνές, να νιώσει, όσα νιώθουν οι ήρωες και να συνδεθεί μαζί τους. Είναι, σαν να μπαίνεις μέσα στην ιστορία και να τη ζεις από κοντά, χωρίς να χάνεσαι ή να κουράζεσαι.

  Πιστεύω πως το πιο δυνατό μήνυμα του βιβλίου είναι, πως ο καθένας  από μας μπορεί να γίνει ένας "μικρός θεός". Δηλαδή, να προσφέρει κάτι σημαντικό στους γύρω του, να δώσει ελπίδα, να στηρίξει, να φροντίσει. Δεν χρειάζεται να είναι ήρωας ή να έχει σωματική δύναμη και αντοχή. Αρκεί, να έχει ψυχή, καλοσύνη και διάθεση να βοηθήσει.

  Με απλά λόγια, το βιβλίο μας υπενθυμίζει πως η ανθρωπιά και η αγάπη είναι μεγάλη δύναμη, ειδικά σε δύσκολες εποχές, και πως ακόμα και οι πιο «μικροί» άνθρωποι μπορούν να κάνουν κάτι μεγάλο για τους άλλους.

Αναστασία Δημακοπούλου

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ