ΒΙΒΛΙΟ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Φίλες, φίλοι,

Σας καλωσορίζουμε στο blog της ομάδας ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ! Για πόσο μπορούμε να περιπλανηθούμε στον κόσμο του στοχασμού και της συνείδησης; Μέχρι πού αποδεχόμαστε το ελεύθερο πέταγμα της σκέψης; Κι όταν γυρίσουμε στο παρόν, στη λογική, στο «πρέπει», δεν θα πούμε ότι ήταν όνειρο, παράκρουση ή μέθη; Αυτό το ταξίδι της σκέψης στη μέθη και στο όνειρο ευελπιστεί να χαρίσει αυτή η ομάδα στον κάθε αναγνώστη. Να του δώσει φτερά για να ξεκινήσει το μαγικό σεργιάνι του σε έναν κόσμο απόλυτα αληθινό αλλά και τόσο ανεξερεύνητο, στον χώρο του βιβλίου που τόσο αγαπάμε. Και μαζί, να το στηρίξουμε με αγάπη, ήθος, ευγενικές προθέσεις, σκέψεις και πράξεις!

Γιούλη Τσακάλου

Τρίτη 31 Αυγούστου 2021

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Νατάσας Μουτούση για το βιβλίο «Μνημοσύνη» – ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΚΑΡΕΠΗ – Εκδόσεις ΠΝΟΗ

 

"ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ" ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΚΑΡΕΠΗ 

Εκδόσεις Πνοή

Πάντα κεντρίζει τη προσοχή ο τίτλος ενός βιβλίου,(στη προκειμένη περίπτωση σε μαγνητίζει και το εξώφυλλο με την αιθέρια ύπαρξη),ο οποίος μαζί με τη πλοκή, σε προδιαθέτουν να αναζητήσεις περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο. Το "Μνημοσύνη" είναι ένα από εκείνα τα βιβλία!

Η Μνημοσύνη, γνωστή και ως μνήμη, αλλά διαφορετική θεότητα, ανήκει στις Τιτανίδες και είναι η μητέρα των Μουσών. Πέμπτη σύζυγος του Δία, με την οποία ο Δίας, λέγεται, ότι κοιμήθηκε εννέα συνεχόμενες ημέρες και δημιουργήθηκαν οι εννέα Μούσες! Ενδιαφέρον!

Καθόλου τυχαίο που η συγγραφέας αντλεί έμπνευση και στήνει την ιστορία σε μία φανταστική κωμόπολη, την Λευκομηλιά, στις παρυφές του μαγικού Ολύμπου των Θεών. Δίπλα της, ρέει ακατάπαυστα ο μυθικός ποταμός Ενιπέας συμπληρώνοντας το μυστηριακό περιβάλλον. Η Βασιλική Ακαρέπη  συνθέτει ένα πολυπρόσωπο έργο, το οποίο κινείται στο παρόν με αναφορές και στο παρελθόν για το απαραίτητο "δέσιμο". Με έναν ορθά δομημένο λόγο, ανεπιτήδευτο, που κυλάει γρήγορα και κατατοπιστικά, χωρίς επαναλήψεις και περιττολογίες, ξετυλίγει μία μυθιστορία, όπου θίγονται πολλά υπαρξιακά θέματα που ζητούν λύσεις.

Ο Ράκης, παντρεμένος με την Ουρανία, χάνει τη μάχη με τη ζωή τη στιγμή που γεννιέται ο πρώτος του εγγονός,  γιος του μικρότερου από τα δύο παιδιά του, του Ηλία. Ο Ηλίας βρίσκεται σε μία συνεχή αντιπαλότητα με τον αδελφό του, τον Νώντα,  ο οποίος διαρκώς επιχειρεί να τον χειραγωγεί. Ένα τραγικό γεγονός θα συνταράξει την κοινότητα και θα βυθίσει τον Ηλία για πολλά χρόνια στην ανυπαρξία, κατατρεγμένο από τις Ερινύες του.

Ο Γιώργης, στενός φίλος του Ηλία, και η Φρόσω αποκτούν και εκείνοι δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο και τον Στέλιο. Οι δύο οικογένειες συνδέονται με δυνατή φιλία και βιώνουν αρμονικά μέχρι τη στιγμή της απρόσμενης ανατροπής.

Η Ισιδώρα ζει στην Αμερική και εργάζεται ως χορεύτρια της tribal fusion, ενός χορού με ανατολίτικα στοιχεία. Προσκαλείται να λάβει μέρος σε μία παράσταση στην Ελλάδα, την οποία επισκέπτεται για πρώτη φορά. Αλλά και τα τυχαία ευρήματα, που είχε από καιρό ανακαλύψει στο σπίτι της μητέρας της, ήταν ένας δεύτερος λόγος που θα την οδηγήσουν σε δρόμους, στη γενέτειρα της μητέρας της, που δεν είχε φανταστεί. Θα βρεθεί στη Λευκομηλιά και θα παραστεί, μεταξύ άλλων, στην αναβίωση ,μετά από χρόνια, του πανηγυριού των Μουσών.

—"Το δρομολόι καθενός το ξέρει μόνο ο Θεός, στα μονοπάτια της ζωής όλοι περιπλανιόμαστε άλλος εδώ κι άλλος εκεί πονάμε ή χαιρόμαστε"(σελ.123) 

 


Το βιβλίο πραγματεύεται την αλληλεπίδραση που υπάρχει στις ανθρώπινες σχέσεις. Πραγματεύεται, επίσης, τη πατριαρχική αντίληψη και τις παθογένειες, που επικρατούν στη μικρή επαρχιακή περιοχή, και που την βρίσκει "καθολικά ανώριμη να αντιμετωπίσει προβλήματα" που αναδεικνύονται με την διαφορετικότητα, που μπορεί να αισθάνεται κάποιος στο σώμα, στη ψυχή και τις προτιμήσεις του. Ποιος δεοντολογικός κώδικας καθορίζει ποιο  είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Ποια είναι αυτά τα στερεότυπα που στην κλειστή κοινωνία περιορίζουν τα όρια της σκέψης και δημιουργούν αρρυθμίες;

"…μικρή πνοή μαγικού ρεαλισμού" Ναι! Ακριβώς!

Ελέγχουμε τη ζωή μας ή η ζωή μας ανακατεύει από μόνη της τα πράγματα και τα περιπλέκει;  Είναι όλη η ζωή μας μία χορογραφία κι εμείς χορεύουμε σε διαφορετικούς ρυθμούς; Και οι συμπτώσεις;

—"Συμπτώσεις!  Ένας δάσκαλος της γιόγκα παλιά της είχε πεί ότι δεν υπάρχουν συμπτώσεις, αλλά ένα πανανθρώπινο σχέδιο,  μια θάλασσα ενέργειας που άλλοι τη λένε Θεό, και άλλοι καθάρια αλήθεια. Και εκεί μέσα όλοι αλληλοεπιδρούμε διαρκώς,  μέχρι ο καθένας από εμάς να ολοκληρώσει το ταξίδι του προς την αυτογνωσία".(σελ.151)

Ποιος είναι ο ρόλος της λήθης και της μνήμης σε σχέση με την συγχώρεση;

Ποια η σημασία που πρέπει να δοθεί στον κατάλληλο χρόνο να λεχθούν τα ανείπωτα χρόνων;

Πόσο δύσκολο είναι κανείς να αποχαιρετήσει κάποια στιγμή το παρελθόν για να δώσει χώρο για το παρόν και το μέλλον;

Μέχρι πότε το πένθος αφήνεται να πέφτει σαν κεραυνός και να κονιορτοποιεί τις ζωές όσων μένουν πίσω; Και οι αλήθειες; Ποιά η σημασία τους;

—"Τα καλούπια είναι για να σπάνε και να ελευθερώνεται η ψυχή μας. Να λέει την αλήθεια της χωρίς "πρέπει"….."(σελ.493)

Αναρίθμητα τα ερωτήματα που τροφοδοτούν με σκέψεις τον αναγνώστη και αφυπνίζουν συνειδήσεις σε αυτό το ξεχωριστό ανάγνωσμα,  το οποίο σας προτείνω, φίλες και φίλοι μου!

Νατάσα Μουτούση

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ

 

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2021

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Τάνιας Χαμοπούλου για το βιβλίο "Το καλό μπλε σερβίτσιο" - ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ - Εκδόσεις Ψυχογιός


ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΠΛΕ ΣΕΡΒΙΤΣΙΟ

 Ιφιγένεια Τέκου

 Εκδόσεις Ψυχογιός

Ένα σπίτι περιτριγυρισμένο από δέντρα και μπροστά του δύο άλογα να τα σέρνει ένας χωρικός...το σχέδιο που στολίζει το σερβίτσιο που έφερε η Διδώ στις αποσκευές της από την Σμύρνη...το οικογενειακό κειμήλιο που πέρασε από γενιά σε γενιά έφτασε στην Διδώ και ξεριζώθηκε κι αυτό μαζί με όλους τους Έλληνες από την αγαπημένη τους πατρίδα...το καλό μπλε σερβίτσιο με το σπασμένο πιάτο που είχε την δύναμη να ενώσει και να κρατήσει μαζί την οικογένεια και να υπενθυμίζει σε όλους....

"Ό,τι σπάει ξανακολλάει κι ό,τι καταστρέφεται μπορεί να φτιαχτεί από την αρχή."

Φωτιά και κυνηγητό σε αρχοντόσπιτα και νοικοκύρηδες που απλά πίστευαν σε έναν άλλον Θεό. Σκηνές απελπισίας, φρίκης και απόγνωσης. Αρπαγές, λεηλασίες και καταστροφές. Εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ξεριζωμός με την ελπίδα της επιστροφής. Χαροκαμένες ψυχές, πρόσφυγες στην νέα πατρίδα την Ελλάδα, που έφεραν μαζί με τα υπάρχοντα που μπόρεσαν να κουβαλήσουν, τα ήθη και τα έθιμά τους, τις συνήθειές τους, τις αξίες τους, τον πολιτισμό τους, την καλοσύνη τους.

Η Διδώ με τα παράξενα μάτια, ανάμεσα στους Έλληνες της Σμύρνης. Ένα κορίτσι που ωρίμασε και έγινε γυναίκα, που ερωτεύτηκε και αγάπησε βαθιά, που έπρεπε όμως να παραμερίσει τα συναισθήματά της και να κάνει υπομονή. Να μάθει τα μυστικά της κατασκοπείας και να ικανοποιήσει τις προσδοκίες αυτών που την ξεχώρισαν.

Η Διδώ με την απέραντη αγάπη για τον αδελφό της. Η Διδώ που ήξερε να προσφέρει με την καρδιά της χωρίς ανταλλάγματα. Η Διδώ που είχε φύλακα-άγγελο την Ωραιάνθη, με την φροντίδα και τις πολύτιμες συμβουλές της για την ζωή. 

"Πρέπει να χαίρεσαι την κάθε στιγμή που ζεις σαν να'ναι η τελευταία σου, γιατί δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη στροφή που θα πάρεις. Αν είναι να χάσεις και να χαθείς στο παιχνίδι που λέγεται ζωή, είναι προτιμότερο να το πάθεις με όσο γίνεται πιο χορτάτη καρδιά. Χορτάτη από γέλια, αγάπη και ελπίδα."

Ένα μυθιστόρημα για την Σμύρνη και την προσφυγιά της βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Αυτά τα βιβλία τα αγαπώ ιδιαίτερα, και όλα όσα έχω διαβάσει έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Το καλό μπλε σερβίτσιο της κυρίας Τέκου, με συγκίνησε πολύ γιατί μου θύμισε την γιαγιά μου, τα σουτζουκάκια της και τις ιστορίες της. Ένα βιβλίο που κρύβει αισιόδοξα μηνύματα και δημιουργεί έντονα συναισθήματα από την πρώτη έως την τελευταία του σελίδα.

Τάνια Χαμοπούλου

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ

 


Τρίτη 24 Αυγούστου 2021

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Νατάσας Μουτούση για το βιβλίο «ΑΝΗΣΥΧΙΑ» – ΖΟΥΛΦΙ ΛΙΒΑΝΕΛΙ – Εκδόσεις Πατάκη


"Ανησυχία" Ζουλφί Λιβανελί

Γνώρισα τον Ζουλφί Λιβανελί,τον γνωστό Τούρκο μουσικοσυνθέτη και συγγραφέα, από την υπέροχη "ΣΕΡΕΝΑΤΑ" του. Για την "ΑΝΗΣΥΧΙΑ" δεν είχα διαβάσει καθόλου κριτικές και την επέλεξα από καθαρό ένστικτο, το οποίο δεν με διέψευσε. Το βιβλίο αυτό, ένα εκπληκτικό ηθογράφημα, με τις μόλις 200 σελίδες του, με έκανε να κρατήσω άπειρες σημειώσεις και να αναζητήσω περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο.

Η κεντρική ιδέα εστιάζει στους Σύριους πρόσφυγες που καταφεύγουν κυνηγημένοι στην Νοτιοανατολική Τουρκία,  στα σύνορα με τη Συρία, και την αντιμετώπισή τους εκεί. Κατατρεγμένοι από τον ISIS, πουλημένοι σαν σκλάβοι,  ακόμα και για ένα πακέτο τσιγάρα,  γυναίκες βιασμένες και εγκυμονούσες, βιώνουν γενοκτονίες λόγω του ότι δήθεν λατρεύουν τον διάβολο.  Ατελέσφορες οι προσεγγίσεις με τους μουσουλμάνους,με τους οποίους διαφέρουν στη γλώσσα,  την θρησκεία και τα έθιμα. Σε αντιδιαστολή, ο δυτικός τρόπος ζωής, τόσο διαφορετικός,  τόσο απόμακρος ακόμα και στην ίδια τη Τουρκία, στην Ιστανμπούλ!  

Ο Τούρκος δημοσιογράφος, ο Ιμπραήμ,  ζει και εργάζεται σε μία εφημερίδα στην Ιστανμπούλ. Πρόσφατα διαζευγμένος,  επικεντρώνει το ενδιαφέρον στη δουλειά του και διακατέχεται πάντα από μία "ανησυχία".  Η κανονικότητα είναι μία ανησυχία να διατηρήσει τα καλώς αποκτηθέντα. Στη "κόκκινη" στήλη της εφημερίδας,  όπου δημοσιεύονται δολοφονίες και άλλα βίαια περιστατικά,  διαβάζει για την άγρια δολοφονία στην Αμερική του παιδικού του φίλου, του Χουσείν, από τον ISIS. Πηγαίνει να παραστεί στη κηδεία του φίλου του, στη κοινή τους γενέτειρα, στο Μάρντιν,  στη Νοτιοδυτική Τουρκία, στα βάθη της χώρας. Κάνει ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, σε παλιές ξεχασμένες μνήμες,  σε θύμισες της παιδικής ηλικίας. Ήθη και έθιμα λησμονημένα,  καλυμμένα με μία πελώρια ομπρέλα από τον μοντέρνο,  τον δυτικό τρόπο της νέας του ζωής.  Κάνει ένα ταξίδι στον ρεαλισμό ……. σε ένα κόσμο με άλλες "ανησυχίες". Συναισθάνεται τις ανησυχίες του. Ανησυχία επιβίωσης.  Ανησυχία για τη φρίκη του εμφυλίου πολέμου και τις ανατριχιαστικές συνέπειες του.  Ανησυχία για τις εξτρεμιστικές επιθέσεις που τρομοκρατούν.  Στροβιλίζονται αλλόκοτα συναισθήματα μέσα του και αισθάνεται σαν σε κενό…..

—"Λες και μέσα μου υπάρχει μία βαθιά ανυπαρξία"(σελ.135)

Αρκεί αυτή η επίσκεψη στην αρχαία πόλη, στο Μάρντιν, να του αλλάξει ολόκληρη την κοσμοθεωρία του και να γίνει ένα ταξίδι αυτογνωσίας;

—"Είναι το έθιμο, γιέ μου, είναι το έθιμο στα μέρη μας. Αν πεις προπαντός όταν πρόκειται για ζήτημα τιμής, το μυαλό δεν πάει πουθενά αλλού εκτός από το όπλο".(σελ 53)

—"….γδυνόταν τσιτσίδι όταν έδερνε τη γυναίκα του, την έγδυνε κι εκείνη……..για να μην μπορεί κανένας να μπει μέσα ακούγοντας τις κραυγές, και τον εμποδίσει να την δείρει με την ησυχία του. Άνδρες δεν μπορούσαν να μπουν, επειδή ήτανε γυμνή η γυναίκα, γυναίκες δεν μπορούσαν, επειδή ήταν γυμνός ο άντρας. Βλέπεις διαβολικό μυαλό;(σελ.54)

Τρόπος σκέψης που καταδυναστεύει τον νου…

Ο καλόκαρδος και φιλεύσπλαχνος Χουσείν προσφέρει χέρι βοηθείας στο καταυλισμό και ερωτεύεται μία νεαρά προσφυγοπούλα, την Μελεκνάζ, η οποία έχει καταφύγει εκεί, με το τυφλό μωρό της, αποτέλεσμα βιασμού. Αρραβωνιασμένος με την Σαφιέ, θεωρείται μεγάλη ύβρις για το Ισλάμ να την εγκαταλείψει γιατί επιθυμεί να συνάψει επίσημο γάμο με μία μη μουσουλμάνα και κυρίως με μία Γεζίντι. Προειδοποιείται! Κινδυνεύει! Διαφεύγει στην Αμερική να σωθεί,  αλλά δεν ξεφεύγει ούτε εκεί από τη μοίρα του!

"Ήμουν ένας άνθρωπος",  είναι οι τελευταίες του λέξεις. Λέξεις που κρύβουν όλη τη σημασία του αλτρουισμού…..

Οι Εζιντί, όπως θέλουν να ονομάζονται οι ίδιοι, περήφανοι ως λαός,  πιστεύουν σε μία από τις αρχαιότερες θρησκείες με ρίζες από την Ινδία,με τον Άγγελο Παγόνι,  σημαντικότερο των αγγέλων. Μελέκ Ταβούς είναι ο Άγγελος Παγόνι..

 


 

"Ενέχει και την καλοσύνη και την κακία, ακριβώς όπως ο άνθρωπος. Όποιο τρέφεις,  αυτό επικρατεί"(σελ.105)

Με ένα γρήγορο σφυγμό αφήγησης,  δεχόμαστε πλήθος πληροφοριών για τους Συροιακωβίτες (τους Συροχριστιανούς),  αλλά και τους Κούρδους σείχηδες και τις διαφορές τους με το Ισλάμ.

Ακούμε τους σοφούς της Ανατολής να μιλούν με ποιήματα, θρύλους και παραβολές για ένα τόπο "παραμύθι που έρχεσαι, ακούς και φεύγεις". Τυχαίο που η δύναμη του παραμυθιού έρχεται από την Ανατολή και μαγεύει; Δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις διαφεντεύουν τις ζωές και αυξάνουν ένα αδηφάγο μίσος με το ρατσισμό και την παράνοια να τις συνοδεύουν.

Η "ΑΝΗΣΥΧΙΑ" είναι ένα μικρό σε αριθμό σελίδων, αλλά περιεκτικό σε συγκλονιστικά μηνύματα, βιβλίο…. ευανάγνωστο και διδακτικό! Ένα σπουδαίο βιβλίο που αξίζει της προσοχής σας, φίλες και φίλοι μου!

ΝΑΤΑΣΑ ΜΟΥΤΟΥΣΗ

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ