ΒΙΒΛΙΟ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Φίλες, φίλοι,

Σας καλωσορίζουμε στο blog της ομάδας ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ! Για πόσο μπορούμε να περιπλανηθούμε στον κόσμο του στοχασμού και της συνείδησης; Μέχρι πού αποδεχόμαστε το ελεύθερο πέταγμα της σκέψης; Κι όταν γυρίσουμε στο παρόν, στη λογική, στο «πρέπει», δεν θα πούμε ότι ήταν όνειρο, παράκρουση ή μέθη; Αυτό το ταξίδι της σκέψης στη μέθη και στο όνειρο ευελπιστεί να χαρίσει αυτή η ομάδα στον κάθε αναγνώστη. Να του δώσει φτερά για να ξεκινήσει το μαγικό σεργιάνι του σε έναν κόσμο απόλυτα αληθινό αλλά και τόσο ανεξερεύνητο, στον χώρο του βιβλίου που τόσο αγαπάμε. Και μαζί, να το στηρίξουμε με αγάπη, ήθος, ευγενικές προθέσεις, σκέψεις και πράξεις!

Γιούλη Τσακάλου

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ γράφει η κα Εύη Αναστασιάδου για το βιβλίο "Το χαμόγελο του δράκου - Αλκυόνη Παπαδάκη" Εκδόσεις Διόπτρα!







Φωτο.. Γιούλη Τσακάλου

Λίγα λόγια Κάθε φορά που διαβάζω βιβλίο της μοναδικής Αλκυόνης Παπαδάκη, με πνίγουν χιλιάδες διαφορετικά συναισθήματα, τόσο έντονα, που είμαι σίγουρη πως αν κάποιος με παρακολουθούσε κρυφά, την ώρα που διαβάζω, σίγουρα θα καταλάβαινε τι αισθάνομαι μόνο από τις εκφράσεις του προσώπου μου. 

Δύσκολο να μην τα νοιώσεις, ακατόρθωτο όμως να τα κρύψεις! Αγαπώ την αμεσότητα της γραφής της, το θάρρος και το θράσος που διακρίνω μέσα στις λέξεις της, το χιούμορ της, το αριστοτεχνικό κέντημα στη μυθοπλασία της, την ζωντάνια των ηρώων της, την ποίηση που γίνεται ένα με τον γραπτό λόγο της, τα αποφθέγματά ζωής της και τέλος την αισιοδοξία της. 

Το χαμόγελο του δράκου, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια αληθινή ιστορία. Μια ιστορία για τον αγώνα επιβίωσης, για εκπλήρωση των επιθυμιών και των προσδοκιών, με χαρακτήρες δυνατούς, αλλά επιρρεπείς, που κάνουν συμφωνία με τον διάβολο και που νικιούνται σε βάθος χρόνου και με χαρακτήρες φαινομενικά αδύναμους, που όμως στο τέλος βρίσκουν τον δρόμο που τους αξίζει και ίσως και δικαιωματικά να τους ανήκει. 

Η μοίρα και πάλι παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς μπαίνει συχνά στην ιστορία μας και οδηγεί τις καταστάσεις, τις μετατρέπει και τις ανατρέπει… 

Η φιλοδοξία, η πίστη για μια καλύτερη ζωή, η αξιοπρέπεια, η καλοσύνη και το ταλέντο, παλεύουν με κάθε τρόπο, φανερό ή κρυφό, νόμιμο ή παράνομο, με την πονηριά, την ιδιοτέλεια, τη ζήλεια, την ακόρεστη επιθυμία για έρωτα και σεξ. 

Το μυαλό παύει να σκέφτεται καθαρά, τα μάτια βλέπουν μόνο αυτό που θέλουν να δουν και τα αυτιά ακούν εκείνα που εξυπηρετούν τους πόθους και τα πάθη των ηρώων… Τρυφερός πατέρας, αξιοπρεπείς και τίμιος άνθρωπος ο Βάιος, άβουλος όμως και αδύναμος ανίκανος να επιβληθεί στη γυναίκα του…παραβλέπει, εθελοτυφλεί και απλώς συμβιβάζεται…. 

Το μητρικό ένστικτο και η τρυφερότητα που έτσι κι’ αλλιώς ήταν σε έλλειμα, μεταμορφώνονται σε μια αντιπαλότητα μεταξύ μάνας και κόρης, χωρίς λογική και χωρίς όρια.. Μάνα δυνάστης η Κάσσω, εγωίστρια, ατομίστρια και χωρίς στάλα αγάπης ή ευγνωμοσύνης και που για χάρη του άνομου έρωτά της με τον τεμπέλη και συμφεροντολόγο Πανάγο, θυσιάζει την κόρη της στο βωμό μιας καταστροφικής και αρρωστημένης απόλαυσης… 

Η αγάπη συρρικνώνεται, πιέζεται, φοβίζει…και παίρνει σιγά σιγά τη μορφή ενός δράκου με δόντια σουβλερά, έτοιμου να κατασπαράξει την κόρη, ακόμα και στην πιο μικρή ανυπακοή της… Εξάρτηση φόβου γεννιέται στην ψυχή της Λενιώς και αυτό αγάπη δεν το λες…. « Της έλειπε εκείνη η πλατιά, η άπατη, η χωρίς όρια αγάπη, που μόνο η μάνα μπορεί να προσφέρει στο παιδί της. Εκείνη η αγάπη που γίνεται το κουκούλι της ψυχής, για να βγει από μέσα του μια πεταλούδα!» 

Υπέροχο το ταξίδι και όταν πια τελείωσε, ένας χαμογελαστός δράκος γέμισε με φως την οθόνη του μυαλού μου και χαμογέλασα μαζί του….

ΕΥΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ




Η Αλκυόνη Παπαδάκη γεννήθηκε στο Νιο Χωριό, κοντά στα Χανιά. Αφού αποφοίτησε από τη Γαλλική Σχολή, ήρθε στην Αθήνα με το όνειρο να αλλάξει τον κόσμο. Με την εμφάνισή της στη λογοτεχνία κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό, το οποίο την ακολουθεί πιστά σε όλη τη συγγραφική πορεία της. Τα έργα της, τα οποία ανήκουν στη σύγχρονη μυθιστορία, διακρίνονται για την προσωπική, λυρική γραφή της. Μέσα στις σελίδες των βιβλίων της αναλύει, συνθέτει, αγωνίζεται, δημιουργεί, διακινδυνεύει και διδάσκει ήθος, σε μια δύσκολη εποχή που αναζητεί οδηγούς και πρότυπα ζωής.
 
Τίτλοι Βιβλίων της...
(2018) Το χαμόγελο του δράκου, Διόπτρα
(2017) Μια ατέλειωτη φυγή, Καλέντης
(2015) Θα ξανάρθουν τα χελιδόνια, Καλέντης
(2013) Σ΄ένα γύρισμα της ζωής, Καλέντης
(2011) Τι σου είναι η αγάπη τελικά..., Καλέντης
(2009) Αν ήταν όλα... αλλιώς, Καλέντης
(2007) Το ταξίδι που λέγαμε..., Καλέντης
(2005) Στο ακρογιάλι της ουτοπίας, Καλέντης
(2004) Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή, Καλέντης
(2004) Το τετράδιο της Αλκυόνης, Καλέντης
(2003) Στον ίσκιο των πουλιών, Καλέντης
(2001) Βαρκάρισσα της χίμαιρας, Καλέντης
(1999) Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα, Καλέντης
(1997) Οι κάργιες, Καλέντης
(1995) The Colour of the Moon, Καλέντης
(1995) Αμάν, αμάν, Καλέντης
(1995) Το χρώμα του φεγγαριού, Καλέντης
(1993) Σκισμένο ψαθάκι, Καλέντης
(1991) Die Farbe des Mondes, Καλέντης
(1989) Η μπόρα, Καλέντης
(1988) Το κόκκινο σπίτι, Καλέντης
 
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2008) Σου γράφω ένα γράμμα, Εμπειρία Εκδοτική
 
Λοιποί τίτλοι
(1994) Παναγιωτοπούλου, Νικολία, Διψασμένη ορτανσία, Καλέντης [διασκευή]

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ γράφει η κα Αναστασία Δημακοπούλου για το βιβλίο "Υπόσχομαι να μην ξεχάσω - Γιώργος Πολυράκης" Εκδόσεις Ψυχογιός!





Ορμώμενος από προτροπή φίλων του, που στην πιο τρυφερή ηλικία έζησαν την τραγωδία της γενοκτονίας της φυλής τους, ο αξιόλογος και πολυγραφότατος Γιώργος Πολυράκης, αποτίνει φόρο τιμής σε όλους εκείνους, που υπήρξαν θύματα της οθωμανικής πολεμικής υστερίας και του θρησκευτικού πάθους του τουρκικού λαού, για ολοκληρωτικό αφανισμό των χριστιανικών μειονοτήτων! 

Μία ιστορία τόσο συγκλονιστική και αληθινή, βασισμένη σε ανθρώπινες μαρτυρίες, που έζησαν την κτηνωδία από ένα καθεστώς τρομοκρατίας, που αποσκοπούσε στην ολοκληρωτική εξόντωση της αρμενικής μειονότητας! Μια ιστορία συνυφασμένη, με την πορεία ενός αδάμαστου χριστιανικού λαού, που όχι μόνο υπέφερε αγόγγυστα μύριες δυσκολίες αλλά τήρησε και την υπόσχεση να μην ξεχάσει το ανυπέρβλητο χρέος του και να μην συγχωρέσει ποτέ όλους εκείνους, που αμαύρωσαν τ΄ όνομα του τουρκικού λαού. 

«ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ», τιτλοφορείται το νέο βιβλίο του Γιώργου Πολυράκη και πραγματικά υπόσχεται να προκαλέσει απίστευτα ρίγη συγκίνησης σε όλους εμάς, που θα ταξιδέψουμε στις σελίδες του και που αυτομάτως γινόμαστε μάρτυρες, αποτρόπαιων σκηνών, που ξεπερνούν και την πιο διεστραμμένη ανθρώπινη φαντασία! Συγχρόνως, διαβάζοντας για το μένος των κτηνώδη αυτών πράξεων, γεννιούνται σοβαρά ερωτήματα, για το πιο σημείο βαρβαρότητας μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος απέναντι στον συνάνθρωπό του, προκαλώντας στην ουσία εγκλήματα απέναντι στον πολιτισμό, την ηθική και την ανθρωπότητα! Το ιστορικό των δραματικών γεγονότων εκτυλίσσεται στην Αρμενία του 1915. 

Δύο νέοι, ο Κεβόρκ και η Νεβάρτ, μεθυσμένοι από έρωτα και νεανικό ενθουσιασμό κάνουν όνειρα για το κοινό τους μέλλον, σε μια ελεύθερη και ενοποιημένη Αρμενία! Και όμως, πόσο όμορφα είναι τα όνειρα αυτά για να βγουν αληθινά, καθώς οι δύο νέοι αγνοούν τα σύννεφα του φόβου και της ανασφάλειας που έχουν τυλίξει χιλιάδες Αρμένιους. Φαντάσματα του παρελθόντος αναζωπυρώνουν την βουή ενός μίσους αναίτιου και επαναφέρουν θύμησες ανατριχιαστικές! Το ξέσπασμα του πολέμου θα οδηγήσει την Νεβάρτ στην ελεύθερη Θεσσαλονίκη. Ο Κεβόρκ θα συρθεί βίαια από τους δεσμώτες του, στην έρημο της Συρίας, όπου εκεί, θα βιώσει τον αληθινό εφιάλτη του ολοκληρωτικού αφανισμού του λαού του. Ωστόσο, παρόλο που θα νιώσει τόσο κοντά την ανάσα του θανάτου, θα καταφέρει να επιβιώσει και να φθάσει, έπειτα από πάμπολλες περιπέτειες στον Πειραιά. 

Όταν μετά από χρόνια οι δυο νέοι θα επιστρέψουν στην γενέτειρά τους το Ερζιντζάν, με διαφορά δύο μηνών ο ένας από τον άλλον, συγκλονισμένοι, θ΄ αντικρίσουν τα ερείπια μιας πόλης που άλλοτε έσφυζε από ζωή! Συντετριμμένοι θ΄ αναζητήσουν, μάταια όμως, τον μεγάλο έρωτά τους, προτού αφήσουν οριστικά την πόλη, όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. 

Ο Γιώργος Πολυράκης έχοντας μελετήσει διεξοδικά μία εκτενέστερη βιβλιογραφία για την ιστορία της Αρμενικής γενοκτονίας, -η οποία και παρατίθεται νοικοκυρεμένα στο τέλος του βιβλίου- αναφέρει σπουδαία ιστορικά ντοκουμέντα, καθώς και τον αντίκτυπο που προκάλεσε στους λαούς της Δύσης και στον λοιπό οθωμανικό κόσμο το αδικαιολόγητο μίσος, που συνετέλεσε στην τραγωδία της Αρμενικής γενοκτονίας! Ο συγγραφέας με γλαφυρότητα και φιλαλήθεια, ξετυλίγει βήμα-βήμα, μέσα από επίσημες προσωπογραφίες και περιγραφές ένα ολοκληρωτικό σχέδιο αφανισμού των χριστιανικών μειονοτήτων. 

Οι εθνικιστές Νεότουρκοι και πρωτεργάτες του Κεμαλισμού, αποτελούμενοι από την τριανδρία Ταλαάτ-Εμβερ-Τζεμάλ, θέτουν σ΄ εφαρμογή ένα καλά οργανωμένο σχέδιο εθνοκάθαρσης των Αρμενίων. Παράλληλα, μέσα από προσωπικές επιστολές και αποκρυπτογραφημένα μηνύματα παρατηρούμε και την αγωνιώδη προσπάθεια του διεθνούς κόσμου για συμπαράσταση και αποτροπή της σφαγής. Τα πρωτοφανή έκτροπα προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις και γεννούν αισθήματα δικαίωσης των απανταχού Αρμενίων. Όλοι τους τίθενται στην υπηρεσία, για την επιτυχία ενός κοινού συγκεκριμένου στόχου, την δίψα για εκδίκηση! 

Για την επίτευξη της οργανωμένης αυτής επιχείρησης, ο Πολυράκης σκιαγραφεί με πλήρη επιτυχία έναν χαρακτήρα, -τον Κεβόρκ- που στο πρόσωπό του εκφράζεται η απόλυτη αντίθεση. Από την μια βλέπουμε το νεανικό ερωτικό πάθος του για την Νεβάρτ και από την άλλη την θέληση να λάμψει η αλήθεια με την εκπλήρωση του χρέους του απέναντι στην οικογένειά του που σφαγιάστηκε άδικα από τον εχθρό. Ωστόσο ο ίδιος ήταν αποφασισμένος ώστε ο έρωτάς του να μην σταθεί εμπόδιο στο ανυπέρβλητο χρέος του. 

Η απόλυτη ανατροπή στο τέλος του βιβλίου, αποδεικνύει ότι η σπίθα του έρωτα μπορεί ν΄ αναθερμανθεί ακόμη και αν έχει προηγηθεί μία ολοκληρωτική καταστροφή. Ένα οικογενειακό κειμήλιο, ένα χρυσό μενταγιόν, μ΄ ένα πολύ μεγάλο ρουμπίνι στην μέση, σε σχήμα καρδιάς, θα ξαναφέρει κοντά το ζευγάρι Κεβόρκ-Νεβάρτ, έπειτα από τριάντα έξι χρόνια για να γευθούν και πάλι την ευτυχία μέσα από την ευτυχία αγαπημένων τους προσώπων! 

Το βιβλίο «ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ», είναι το απόλυτο ιστορικό βιβλίο από τον επικεφαλής του είδους του, Γιώργο Πολυράκη.

 Το μήνυμα του συγγραφέα προς το αναγνωστικό κοινό είναι ένα: o αγώνας για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων δεν πρέπει να περάσει στην σφαίρα της λήθης. Παρά τα εμπόδια και τα εθνικιστικά συμφέροντα, η ανθρωπότητα δεν πρέπει να ξεχνά! 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ


 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΡΑΚΗΣ

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΡΑΚΗΣ γεννήθηκε στα Σφακιά της Κρήτης. Τέλειωσε τη Στρατιωτική Ιατρική και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, του οποίου είναι διδάκτωρ. Πήρε την ειδικότητα του χειρουργού και στη συνέχεια εξειδικεύτηκε στη χειρουργική των αγγείων στο νοσοκομείο Hammersmith του Λονδίνου. Σήμερα εργάζεται ως χειρουργός στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Έχει δημοσιεύσει ογδόντα τρεις επιστημονικές εργασίες σε ελληνικά και ξένα ιατρικά περιοδικά, έχει κάνει δεκάδες ανακοινώσεις σε ιατρικά συνέδρια και έχει πάρει μέρος στη διοργάνωση πολλών συνεδρίων. Είναι μέλος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας, της Χειρουργικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος, της Ιατρικής Εταιρείας Θεσσαλονίκης, της Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών και της Εταιρείας Συγγραφέων Βορείου Ελλάδος, ενώ έχει διατελέσει μέλος του Διεθνούς Κολεγίου των Χειρουργών. Στα μαθητικά του χρόνια ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη δημοσιογραφία στα Χανιά και είχε γράψει δύο θεατρικά έργα που παίχτηκαν σε μαθητικές παραστάσεις. Ακόμη ένα θεατρικό έργο έγραψε όταν ήταν φοιτητής. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν άλλα 19 βιβλία του.

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ γράφει η κα Ευδοξία Κολυδάκη για το βιβλίο " Ο λιμός - Πάνος Αμυράς" Εκδόσεις Διόπτρα!




Ενας αριστοτεχνικός συνδυασμός ιστορικού και αστυνομικού νουάρ μυθιστορήματος που εξελίσσεται την τραγική περίοδο του χειμώνα του 1941, στην πόλη της Αθήνας η οποία στενάζει υπό γερμανική κατοχή και οι στερήσεις του λαού της έτειναν προς την μορφή της στοχευμένης γενοκτονίας. 

Το πραγματικό γεγονός της ένσκηψης του λιμού στη χειμαζόμενη Αθήνα εκείνης της περιόδου είναι η κεντρική ιδέα, γύρω από την οποία εξελίσσεται ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, το οποίο ισορροπεί άψογα ανάμεσα στην ιστορική αλήθεια, όπως προκύπτει άλλωστε και από τις αναφορές και παραθέσεις (στο τέλος της αφήγησης) για τις προσωπικότητες (τόσο των κατακτητών όσο και των Ελλήνων) που έδρασαν εκείνη την περίοδο, ανάλογα με την ιδιότητα και τις ευθύνες εκάστου εξ αυτών, και στον συνδυασμό της με την εξιχνίαση ενός όχι και τόσο σύνηθους εγκλήματος. 

Ο λιμός, η αναπόφευκτη και απολύτως αναγκαία αντιμετώπισή του, οι προσπάθειες πολλών ανθρώπων (για τους οποίους ομολογώ ότι δεν γνώριζα και αναφέρομαι στους «Αόρατους» του Αριστοτέλη Κουτσουμάρη) είτε εντός είτε εκτός της Ελλάδας να παύσει ο αφανισμός (ιδιαίτερα των μικρών παιδιών, όπως περιγράφεται στις πιο συγκινητικές σελίδες του βιβλίου, οι οποίες άπτονται πλήρως των συνθηκών εκείνης της εποχής), η αναλγησία των δυνάμεων κατοχής και οι «άοκνες» προσπάθειες καθυπόταξης, τρομοκράτησης και φίμωσης του λαού, η άνομη, ανήθικη και καταδικαστέα στην εθνική συλλογική συνείδηση τακτική της «μαύρης αγοράς» και του δοσιλογισμού σε βάρος της ζωής, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των Αθηναίων, σκιαγραφούνται με αμεσότητα και ρεαλισμό, αποτυπώνοντας και αναδεικνύοντας όπως ακριβώς πρέπει (προσωπικά τίποτε δεν μου φάνηκε περιττό) το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον της σκοτεινής εκείνης περιόδου και τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων. 

Από τις σελίδες του βιβλίου, και κατά την εξέλιξη της πλοκής, με καθοριστικούς ρόλους αναδεικνύεται ο ρόλος κορυφαίων προσωπικοτήτων της ιστορικής, πολιτικής όσο και της πνευματικής ζωής εκείνης της περιόδου, οι οποίες, με σθένος, δύναμη ψυχής, αποφασιστικότητα, τόλμη και θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τις ζωές τους, προσπάθησαν και εν τέλει κατάφεραν να καταστήσουν τον «λιμό» διεθνές επισιτιστικό πρόβλημα και τραγική συνέπεια της διπλής κατοχής της χώρας, να τον δημοσιοποιήσουν παντού και να καταφέρουν εν τέλει να μειώσουν τις συνέπειές του έστω και μακροπρόθεσμα. 

Είναι σαφές ότι η συγγραφική σύλληψη επιτυχώς συνδύασε πραγματικά γεγονότα, όπως προκύπτουν από ιστορικές πηγές (πχ οι επιστολές του Εμμ. Τσουδερού προς τους προέδρους των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας, οι οποίες έχουν περιληφθεί αυτούσιες, τονίζοντας ακόμα περισσότερα την κρισιμότητα και την δραματικότητα της κατάστασης), ενώ η περιγραφή της Αθήνας, και των κατοίκων της που προσπαθούσαν να επιζήσουν υπό καθεστώς πλήρους ανελευθερίας, έχει αντίστοιχη δυναμική με εικόνες και φωτογραφίες που έως και τις μέρες μας προκαλούν απόγνωση, απελπισία, φόβο και οργή. 

Δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου, τα οποία κατά τη γνώμη μου, αναδεικνύουν το «στίγμα» του βιβλίου και συμπυκνώνουν το νόημά του σε δύο λέξεις, την «εθνική συνείδηση». «….Οι Ελληνες πεθαίνουν από την ασιτία σαν να είναι αόρατοι για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Σαν να μην υπήρξαν ποτέ, σαν να πέθαναν χωρίς να έχουν έρθει ποτέ στη ζωή. Στην περίπτωση μου, όμως, Αόρατοι είναι η ομάδα για την ύπαρξη της οποίας δεν ξέρει κανείς. 

Πιθανότατα δεν θα την αναγνωρίσουν ποτέ όταν τελειώσει ο εφιάλτης που ζούμε. Δεν δίνει λογαριασμό σε καμία αρχή παρά μόνο στη συνείδηση των μελών της». « ….Το μέλλον πάντα περιέχει μέσα του το παρελθόν. Για όλους. Χρέος δικό μας, των ποιητών, είναι να διαφωτίζουμε και να καθοδηγούμε τον λαό ενεργοποιώντας το υποσυνείδητό του. 

Πως αλήθεια ένας λαός θα προχωρήσει δημιουργικά όταν δεν αισθανθεί τις μνήμες του;; Ενας λαός που δεν βιώνει και δεν δραστηριοποιείται μόνος του μοιάζει με τον άνθρωπο που διδάσκεται αλλά δεν θέτει κανένα ερώτημα. Για αυτό δεν πρέπει να ξεχάσουμε το παρελθόν μας και το παρόν. Μόνο έτσι θα δημιουργήσουμε σωστά το μέλλον…» 

Ένα βιβλίο, διαφορετικό από τα σύνηθη, το οποίο αξίζει να αναγνωσθεί, όχι μόνο για την πλοκή και τον τρόπο γραφής του, αλλά και γιατί προβληματίζει, αφυπνίζει και ανακινεί τη συλλογική μνήμη, το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

ΕΥΔΟΞΙΑ ΚΟΛΥΔΑΚΗ
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

 


Πάνος Αμυράς

Ο Πάνος Αμυράς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στην ΑΣΟΕΕ αλλά γρήγορα στράφηκε στη δημοσιογραφία. Ξεκίνησε την καριέρα του από την οικονομική εφημερίδα Εξπρές. Το 1994 εντάχθηκε στο δημοσιογραφικό δυναμικό του Ελεύθερου Τύπου, ενώ από το 2011 έχει αναλάβει τη διεύθυνση της εφημερίδας. Έχει εργαστεί στο ραδιόφωνο της ΕΡΑ (Α΄ Πρόγραμμα) και στον ραδιοφωνικό σταθμό City FM. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ γράφει η κα Μαρία Παπάτου για το βιβλίο "Τι κρύβεις; - Γιώτα Στεφάνου"Εκδόσεις Λιβάνη!







'Η απολυμένη Εύα, μεγαλοστέλεχος κοντά στα πενήντα, βλέπει τον κόσμο της, που με τόσο κόπο και θυσίες έχτισε, να καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Το γράμμα της μητριάς της σηματοδοτεί την επιστροφή στην επαρχιακή γενέθλια πόλη της, την οποία έχει εγκαταλείψει στην ηλικία των δεκαεπτά της χρόνων. Εκεί έρχεται αντιμέτωπη με ένα διπλό θανατικό αλλά και το παρελθόν που την έχει στιγματίσει και διαμορφώσει εν μέρει το χαρακτήρα της. 

Ποια είναι η Εύα και γιατί άλλαξε το όνομά της; Ποιος είναι ο Νίκος, η Ερσίλια, η Σούζυ και τι ρόλο έχουν παίξει στη ζωή της; Τί έγινε πριν τριάντα χρόνια και πώς συνδέονται τα γεγονότα του τότε με τα σημερινά; Και το κουβάρι σιγά σιγά ξετυλίγεται. Γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, χωρισμένο σε δύο αφηγηματικά μέρη στο τότε και στο τώρα, με γλώσσα σκληρή, ωμή, κυνική, γιατί όχι και ''αντρική'', ενίοτε και αντρίκια σε κερδίζει από την πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία λέξη. 

Η ύπαρξη ενός παιδιού με ψυχική διαταραχή και η αντιμετώπιση από το οικογενιιακό περιβάλλον, ο στιγματισμός και ο κοινωνικός αποκλεισμός, η εφηβεία, οι επαναστάσεις της καθώς και η χειραγώγηση από επιτήδειους, η φιλία στη δύσκολη αυτή περίοδο αλλά και στον εργασιακό χώρο, ο πλούτος, η αναγνωρισιμότητα, η κοινωνική καταξίωση με κάθε τρόπο παράλληλα με ένα φονικό του παρελθόντος που ψάχνει τον πραγματικό ένοχο κι όχι τον αποδιοπομπαίο τράγο είναι μερικά από τα βασικά στοιχεία που ταξιδεύουν στις σελίδες του βιβλίου. 

Παρόλο που τα θέματα που καταπιάνεται η συγγραφέας είναι ''βαριά'', δοσμένα όμως με τον απαραίτητο σεβασμό, ο αναγνώστης δεν μπορεί να αφήσει το βιβλίο από τα χέρια του γιατί τον κερδίζει με τη λιτή και εύπεπτη γραφή του, τις καταιγιστικές εξελίξεις του, την ενδιαφέρουσα πλοκή, την καλοδουλεμένη εξέλιξη, το μαύρο χιούμορ και το έξυπνο στήσιμο. 

Ο τίτλος απόλυτα ταιριαστός, το εξώφυλλο απόλυτα αταίριαστο. Μέθοδος, εγρήγορση, συντονισμός, αποκαλύψεις, ευστροφία, πλοκή, γλώσσα, εν ολίγοις εξαιρετικό. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. 

Καλή συγγραφική συνέχεια στην κυρία Στεφάνου κι εύχομαι πάντα επιτυχίες. 

Μαρία Παπάτου
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ



Η Γιώτα Στεφάνου γεννήθηκε στη Λάρισα, σπούδασε Ιατρική στη Θεσσαλονίκη και ζει στην Αθήνα, 
όπου ασκεί την Παιδιατρική.
Είναι μητέρα τριών παιδιών.
Έχει γράψει τρία βιβλία, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λιβάνη: Έρωτας που Κυλάει δε 
Χορταριάζει, Η Κυνηγός, Ο Κάμπος με τις Κούκλες. 



Βιβλιογραφία
Έρωτας που κυλάει δε χορταριάζει
Έρωτας που κυλάει δε χορταριάζει (ψηφιακό βιβλίο)
Η Κυνηγός
Η Κυνηγός (ψηφιακό βιβλίο)
Ο κάμπος με τις κούκλες
Ο κάμπος με τις κούκλες (ψηφιακό βιβλίο)
Τι κρύβεις;
Τι κρύβεις; (ψηφιακό βιβλίο)