ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη του Αλέξανδρου Δαμουλιάνου για το βιβλίο «η μπουγάδα» – Μάρω Κερασιώτη– Εκδόσεις Εναστρον

ΜΑΡΩ ΚΕΡΑΣΙΩΤΗ «Η ΜΠΟΥΓΑΔΑ» 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΣΤΡΟΝ

 

          «Την πρώτη φορά που κατέβηκε η μικρή στο πλυσταριό, κάθησε αμίλητη στο πρεβάζι του παράθυρου με μια κού­κλα κολλημένη στο στήθος της, και παράσταινε ότι κοίτα­γε προς τα όξω».

          Απλές ιστορίες με γραφή που τις «ακτινογραφεί», τις αποσυνθέτει και τις ανασυνθέτει, με λίγα λόγια πειραματίζεται μαζί τους. Και το πείραμα αυτό της γραφής  με τις ιστορίες που τίκτει γίνεται μονάχα με χιλιάδες «αν».

          Αυτό θα μπορούσε να είναι μόνο ένα επίγραμμα, το οποίο γεννά ακόμα περισσότερα επιγράμματα, που θα συνοδεύει τη σκέψη σου όταν θα διαβάσεις τη λέξη «ΤΕΛΟΣ» στο μυθιστόρημα της κυρίας Μάρως Κερασιώτη «Η μπουγάδα» από τις Εκδόσεις Έναστρον.

          Το κείμενο πλημμυρίζει από μια συγκίνηση που προκαλείται από τον τρόπο αφήγησης της ηρωίδας· και τα απόνερα της σε πνίγουν σε μια πραγματικότητα η οποία θα μπορούσε να είναι και δική σου. Δηλαδή η κυρία Κερασιώτη πλάθει μια πραγματικότητα όπου ο αναγνώστης την διεκδικεί ασυναίσθητα ως «κτήμα» του, ακόμα και με τις οποίες κακουχίες ή βάσανα. Γιατί το κλειδί της πόρτας που σε χωρίζει από μια ιστορία που διαβάζεις είναι να γίνεσαι χαραχτήρας του βιβλίου και να αφήνεις τη ζωή σου στις αδυσώπητες και τρυφερές ορέξεις του συγγραφέα.

          Η οπτικοποίηση των λέξεων αποτελεί ένα σπάνιο κατόρθωμα στη λογοτεχνία. Επομένως σ’ αυτό το βιβλίο έχουμε, θα ‘λεγα, μια «3D αφήγηση». Νιώθεις, ακούς και μυρίζεις το παραμικρό.

          Η γλώσσα αναβλύζει από την ψυχή σου την αίσθηση ότι είσαι αυτό που διαβάζεις.

Το βίωμά σου συναντιέται με το βίωμα της ηρωίδας και τότε την βλέπεις να σου λέει για λάθη που όσο κι αν τα πλένεις δεν γίνονται σωστά.

Άλλος κόσμος, άλλοι άνθρωποι, άλλες ζωές. Αυτό πρέπει να μας δίνει η λογοτεχνία.

Συγχαρητήρια και καλοτάξιδο κυρία Μάρω Κερασιώτη.

 

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

«Εκείνα τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο, είχαμε όλοι μια αισιοδοξία. Γιατί με την Κατοχή και τον Εμφύλιο τα ’χαμε δει όλα. Εννοώ όλα τα φριχτά, τα φοβερά και τ’ ανάποδα. Είχαμε δει ανθρώπους, χειρότερα κι από ζώα, να ψοφάνε από την πείνα. Χαφιέδες να κάνουνε λεφτά και να γίνονται από λίγδες αφεντικά. Αδερφούς να σκοτώνονται μεταξύ τους. Τους Φρίτσιδες να φεύγουνε σα δαρμένοι σκύλοι. Και τελευταίο και καλύτερο τους Συμμάχους να κάνουνε κουμάντο στην Ελλάδα. Σ’ εμάς που δεν είμαστε αριστοκράτες για να φοβόμαστε τον ξεπεσμό, «πατριώτες» για να μας τιμήσει η δόλια πατρίδα, αριστεροί να μας στείλουνε διακοπές στα ξερονήσια, πλούσιοι να μας υπολογίσουνε αλλά ούτε και «μορφωμένοι για να φιλοσοφήσουμε» έφτανε κάτι μικρό όπως ένα φράγκο στην τσέπη κι ένα γεμάτο στομάχι για να φαίνονται όλα ρόδινα. Είχαμε μάθει από τη μάνα μας να τη βγάζουμε αόρατοι, να λουφάζουμε μέχρι να περάσει η μπόρα και μετά, με το σπίτι μας στην πλάτη, να σερνόμαστε σαν τα σαλιγκάρια μέχρι εκεί που έφτανε το σάλιο μας. Όμως οι καταστάσεις γινήκανε πιο μεγάλες απ’ τα κότσια μας κι αν εμείς –από σκέτη τύχη- την είχαμε βγάλει καθαρή, τώρα τα πράγματα φαινόσαντε να ’χουν αλλάξει».

Η Αλεξάντρα, πλύστρα μιας ολόκληρης γειτονιάς στη Μεταπολεμική Αθήνα που αλλάζει πρόσωπο, χτίζει τη ζωή της παίρνοντας υλικά από κάθε μέρα που τη βρίσκει ζωντανή.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Μάρω Κερασιώτη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Γνωστή και καταξιωμένη στο χώρο της γλυπτικής Κεραμικής με διεθνή καριέρα, πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, διακρίσεις και βραβεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δίδαξε εθελοντικά Κεραμική σε αναμορφωτήρια και φυλακές για δεκαεννιά χρόνια, ενώ έργα της βρίσκονται σε συλλογές και μουσεία σε όλο τον κόσμο. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1980 με την ποιητική συλλογή “Ρευστός Καθρέφτης” κι από τότε δεν έπαψε να γράφει. Συνεργάζεται με ελληνικά και διεθνή περιοδικά, δημοσιεύοντας διηγήματα και άρθρα σχετικά με την ελληνική Κεραμική και πραγματοποιεί  διαλέξεις σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού με θέμα τόσο το αντικείμενο της εργασίας της όσο και την εμπειρία που απέκτησε δουλεύοντας με τους κρατούμενους. “η μπουγάδα” είναι το τέταρτο μυθιστόρημά της.

Άλλα έργα της: “Ρευστός καθρέφτης” ποιήματα, Ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 1980,“Κηδεία Πολυτελείας” ποιήματα, εκδόσεις Δόμος, Αθήνα 1981, “Διαπιστώσεις” ποιήματα, εκδόσεις Τομές, Αθήνα 1982, “Για ανθρώπινες φωνές και τρομπέτα” μυθιστόρημα, εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 1983,  “Μενεξέδες και γαζίες” μυθιστόρημα, εκδόσεις Ψυχογιός 2008,  “Η μικρά νήσος” μυθιστόρημα, εκδόσεις Ψυχογιός 2010.

Επικοινωνία με τη συγγραφέα στο: marmarok@otenet.gr

Αλέξανδρος Δαμουλιάνος

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Τάνιας Χαμοπούλου για το βιβλίο "Το πράσινο Φόρεμα" - ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ - Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΟΡΕΜΑ  - Λένα Μαντά

Εκδόσεις: ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Η γιαγιά Μάγδα, φύλακας άγγελος της εγγονής της Κοραλίας, έναν σκοπό έχει... να την αποτρέψει από έναν λάθος γάμο με τον Λίνο. Η σοφία των χρόνων της και το αλάνθαστο ένστικτό της την προειδοποιούν για το ποιόν του επίδοξου γαμπρού. Αρχίζει έτσι να αφηγείται την ιστορία της αποκαλύπτοντας μυστικά που φύλαγε χρόνια στην ντουλάπα της...στις πτυχές του πράσινου φορέματος. Ένα φόρεμα που ράφτηκε στο χρώμα της ελπίδας και κρύβει όλα τα νεανικά της όνειρα για αγάπη κι ευτυχία. Όνειρα που κάνει και για την εγγονή της, ελπίζοντας η Κοραλία να νιώσει κάποτε έτοιμη να φορέσει το πράσινο φόρεμα.

《Το πράσινο φόρεμα, μικρό μου, είναι το ρούχο της ευτυχισμένης μας ψυχής...είναι η τρέλα που έρχεται μόνο μία φορά στη ζωή μας...είναι το επίσημο ένδυμα του ασυγκράτητου, παθιασμένου, ανείπωτου έρωτα, που ωστόσο εντός σου αφουγκράζεσαι πως σηματοδοτεί κάτι πολύ παραπάνω: το ίδιο το πεπρωμένο!...Και το φοράς μόνο μία φορά!》

Λίνος, Κωνσταντίνος, Άρης...τρεις άντρες-σταθμοί στην ζωή της Κοραλίας. Για ποιον από τους τρεις θα φορέσει το πράσινο φόρεμα; 

 

 

Άνθρωποι χειριστικοί, εμμονικοί με το φαίνεσθαι, που φτάνουν στην παράνοια και την χρήση βίας. Ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί που πάντα θα αποτελούν ασπίδα προστασίας και ασφάλειας από τέτοιους τύπους. Εντυπώσεις κι εκτιμήσεις ανθρώπων και καταστάσεων που χρειάζονται και μια δεύτερη ματιά αφού η πρώτη αποδεικνύεται συχνά λάθος. Μα πάνω απ'όλα η αγάπη που σώζει....

Ένα αισθηματικό-κοινωνικό μυθιστόρημα που απόλαυσα από την αρχή μέχρι το τέλος του.

Τάνια Χαμοπούλου

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ

 

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Νατάσας Μουτούση για το βιβλίο «Ένας καλλιτέχνης του ρέοντος κόσμου» – ΚΑΖΟΥΟ ΙΣΙΓΚΟΥΡΟ – Εκδόσεις Ψυχογιός

 

"ΕΝΑΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΡΕΟΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ"

(AN ARTIST OF THE FLOATING WORLD)

ΚΑΖΟΥΟ ΙΣΙΓΚΟΥΡΟ - Εκδόσεις Ψυχογιός

Διαβάζοντας το βιβλίο "Ένας Καλλιτέχνης του Ρέοντος Κόσμου",  του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας Καζούο Ισιγκούρο, είχα την αίσθηση ότι έβλεπα ένα πίνακα ζωγραφικής. Όπως ο φιλότεχνος ερμηνεύει με τα δικά του "μάτια" και αξιολογεί την έμπνευση του δημιουργού πίσω από τις παραστάσεις,  τα σχέδια και τα χρώματα σε ένα πίνακα,  έτσι και στο βιβλίο αυτό, έγκειται στην εμπειρία του αναγνώστη να το αξιολογήσει ανάλογα, ανακαλύπτοντας τις σκέψεις πίσω από τις λέξεις και τις προτάσεις.  Μπορεί,  σε πρώτη ανάγνωση, να φαίνεται ότι είναι καθαρά Ιαπωνική υπόθεση, ουσιαστικά, όμως,  είναι υπόθεση ενός ρευστού κόσμου με πολλές προεκτάσεις.

Αναμφίβολα, ο Καζούο Ισιγκούρο είναι ένας καταξιωμένος στο λογοτεχνικό χώρο δημιουργός,  παρόλο τον μικρό αριθμό έργων που έχει συγγράψει,  αντιστρόφως ανάλογο με την πολυετή ενασχόλησή του με το αντικείμενο. Γεννημένος το 1954 στο πολύπαθο Ναγκασάκι,  έχει ιδίαν αντίληψη των τραγικών συνεπειών της ήττας που υπέστη η χώρα τον Β’  Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συνθηκολόγηση βρίσκει τη χώρα τραυματισμένη βαριά και την κοινωνία να επιχειρεί μία στροφή προς το κυρίαρχο πλέον Αμερικανικό πρότυπο. Όπως στο έργο του "Τα Απομεινάρια μιας Μέρας" αναφέρεται στη πάλαι ποτέ Βρετανική Αυτοκρατορία, στον Καλλιτέχνη, τονίζει το "aftermath"  της πτώσης της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας.  Η νοσταλγία της εθνικής Ιαπωνικής παράδοσης μετουσιώνεται στον εσωτερικό του κόσμο σε μία οδυνηρή, αλλά και λυτρωτική ίσως ανάμνηση,  την όποια εκφράζει στο βιβλίο.

Με την γνωστή πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ακροβατεί εύστοχα σε δύο κυρίως χρόνους,  το παρόν(1948,1949,1950) και το παρελθόν πριν τον πόλεμο. Ο Μασούντζι Όνο, ο ήρωάς του, είναι ένας ηλικιωμένος, βραβευμένος και διάσημος πλέον ζωγράφος. Οι δύο κόρες του, η μεγαλύτερη Σετσούκο με τον γυιό της και η μικρότερη Νορίκο, πρωτοστατούν στην ιστορία με τα προσωπικά και ευρύτερα κοινωνικά προβλήματά τους.  Η αναπόληση γεγονότων του παρελθόντος του κεντρικού ήρωα ενεργοποιεί ένα ντόμινο από θύμησες της ζωής του από την εποχή που εκμυστηρεύτηκε στον πατέρα του την επιθυμία του για ενασχόληση με την αγάπη του,  την ζωγραφική. Η αυστηρή αρνητική στάση του πατέρα του δεν τον αποτρέπει από το να αποφασίσει να ακολουθήσει τον στόχο του απαρέγκλιτα. 

 

Επιδεικνύει υπομονή και αφοσίωση και θητεύει δίπλα σε γνωστούς δασκάλους. Θυμάται τον Γκιζαμπούρο, συνάδελφό του, μελαγχολικό και μοναχικό που μόνο τις νύχτες στα στέκια τους φαινόταν ευτυχισμένος.

"Τα καλύτερα πράγματα,  έλεγε πάντοτε, συμβαίνουν τη νύκτα και χάνονται το πρωί.  Αυτός είναι ο κόσμος που οι άνθρωποι αποκαλούν ρέοντα. Όνο, ο Γκιζαμπούρο γνώριζε την αξία αυτού του κόσμου".(σελ.186)

Ο ρευστός κόσμος της νύκτας, της ηδονής και της γκέισας είναι ο κόσμος που αποτυπώθηκε κατά κόρον στην Ιαπωνική ζωγραφική. Ο Όνο αισθάνεται εγκλωβισμένος στο θέμα από την χρόνια επιρροή και χειραγώγηση από τους δασκάλους και επιζητεί την αυτοδιάθεση.

 "Δεν είναι απαραίτητο οι καλλιτέχνες να ζουν στον περίκλειστο κόσμο της παρακμής. Η συνείδησή μου, Σενσέι, μου υπενθυμίζει πως δεν πρέπει να παραμείνω εσαεί ένας καλλιτέχνης του ρέοντος κόσμου".(σελ.223)

Ο σεβασμός μεταξύ των ανθρώπων και η ευγένεια στις σχέσεις,  γνωστά σε όλους χαρακτηριστικά των Ιαπώνων,  εντοπίζονται στο κείμενο, αλλά δεν παύουν επίσης να συγκρούονται η υποκρισία με την γενναιότητα,  η ενοχή με την ευσυνειδησία και η τιμιότητα με την ανανδρία.  Η αυτοχειρία για λόγους ευθιξίας απασχολεί τους πολίτες από καταβολής έθνους. Με μία στρωτή,  ανεπιτήδευτη γραφή παρακολουθούμε τον κεντρικό χαρακτήρα,  τον καλλιτέχνη, περιτριγυρισμένο από συγγενικά ή συναδελφικά άτομα,  τους αυτόφωτους ή ετερόφωτους δορυφόρους του, μέσα από ένα νέφος από άπειρες μνήμες.

(Σενσέι :Δάσκαλε)

Νατάσα Μουτούση

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ

 

  φωτο: Νατάσα Μουτούση