Φθινόπωρο
Σ’ αυτές τις φλούδες του καλοκαιριού
Έτσι όπως λιάζονται στα λιθόστρωτα της μνήμης
Σ’ αυτούς τους δρόμους που βήματα δεν αντηχούνε
Έτσι όπως οι άνεμοι με φύλλα τους γεμίζουν
Σ’ αυτό το θάμπος της λήθης που ολοένα απλώνεται
Έτσι όπως τα μάτια αναζητούν αλλού άλλες εικόνες
Εγώ την πλάτη θα γυρίσω
Κι ανάποδα την κοίτη θ’ ανεβώ
Τόσων παθών, τόσων λαθών
Κι ως των πηγών τα νάματα θα πλησιάζω
Τον Αύγουστο θ’ ακούω από μακριά
Να με φωνάζει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου