ΜΑΙΡΗ ΜΑΓΟΥΛΑ
Οι Σειρήνες του Βοσπόρου
Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη
Το μυθιστόρημα «Οι Σειρήνες του Βοσπόρου» της Μαίρης Μαγουλά είναι ένα πολυεπίπεδο έργο που συνδυάζει ιστορικά γεγονότα με προσωπικά δράματα, εστιάζοντας στις πληγές που άφησαν τα Σεπτεμβριανά του 1955 στον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης. Με καταγωγή που συνδέεται άρρηκτα με την Πόλη, η συγγραφέας στήνει μπροστά μας έναν περίτεχνο καμβά, όπου οι μεγάλες ιστορικές καταιγίδες συναντούν τις μικρές, προσωπικές ιστορίες των πρωταγωνιστών του βιβλίου.
Οι χαρακτήρες της Μαγουλά κουβαλούν τις μνήμες και τα τραύματα εκείνης της εποχής. Η Βιολέτα Μοδινού, δυναμική αλλά συναισθηματικά εύθραυστη, ενσαρκώνει την μητέρα που αγωνίζεται να προστατεύσει την οικογένειά της. Τα Σεπτεμβριανά την αναγκάζουν να δει ότι η Πόλη δεν είναι πλέον ένας τόπος ασφαλής. Ο Στέφανος Βλαστός είναι ένας άνδρας διχασμένος, που κουβαλά μυστικά του παρελθόντος και ενοχές. Μέσα του μαίνεται μία εσωτερική πάλη που απειλεί να τον καταστρέψει. Η Αιμιλία Αμπατζόγλου, μητέρα και σύζυγος, προσπαθεί να διατηρήσει την οικογενειακή συνοχή σε μια εποχή, όπου, όλα γύρω της καταρρέουν. Ο συγγραφέας Ντιντιέ Μορέλ ενσαρκώνει την καλλιτεχνική ψυχή, που πιστεύει ότι οι ιστορίες του πλέον έχουν εξαντληθεί, νιώθει ότι η δημιουργική του φλόγα έχει σβήσει και άλλοι αρκετοί δευτερεύοντες χαρακτήρες, που συμπληρώνουν αυτό το πολυφωνικό αφήγημα της Μαγουλά.
Η συγγραφέας όμως δεν περιορίζεται σε μια μόνο αφήγηση. Δημιουργεί ένα σύνθετο υφαντό, όπου η Ιστορία συναντά την ανθρώπινη μοίρα.
Το ύφος γραφής της Μαγουλά στις Σειρήνες του Βοσπόρου είναι πολυεπίπεδο, με έντονη συναισθηματική φόρτιση και λυρικότητα, που συνδυάζεται με ρεαλισμό και ιστορική ακρίβεια.
Δεν περιορίζεται σε απλές περιγραφές αλλά υφαίνει εικόνες ζωντανές, σχεδόν απτές. Η ατμόσφαιρα που αναδύει είναι φορτισμένη με νοσταλγία και συγκίνηση καθώς ο αναγνώστης δεν βλέπει απλώς την Πόλη, την αισθάνεται. Μέσα από αυτή τη γλώσσα της συγγραφέως, η Ιστορία δεν παρουσιάζεται ως ψυχρό γεγονός, αλλά ως βίωμα, που αγγίζει την καρδιά και ξυπνά μνήμες ακόμη και σε όσους δεν έζησαν εκείνη την εποχή.
Αντικρουόμενα είναι και τα συναισθήματα που γεννιούνται στον αναγνώστη. Από την μια αισθάνεται οργή για την βία και τις διώξεις, από την άλλη νιώθει συμπόνια για τους ανθρώπους, που υπέστησαν την ανανδρία και την τραγικότητα των γεγονότων. Ωστόσο, παρόλο το τραύμα και το σκοτάδι που άφησαν πίσω τους αυτά τα αίσχη, η αφήγηση αφήνει ένα μικρό χώρο για να φωλιάσει το φως και η ελπίδα, καθρεφτίζει την ανθρώπινη δύναμη και αντοχή.
Εν κατακλείδι, το βιβλίο αυτό δεν είναι απλώς μια αναπαράσταση των Σεπτεμβριανών, είναι μια κραυγή μνήμης. Μας καλεί να ακούσουμε τις Σειρήνες του Βοσπόρου, όχι ως μυθικές υπάρξεις, αλλά ως τις εσωτερικές φωνές των ανθρώπων που έζησαν την καταστροφή. Είναι οι φωνές που μας καλούν να θυμηθούμε, να μην ξεχάσουμε, να αναγνωρίσουμε ότι η Ιστορία δεν είναι ποτέ μακρινή, είναι πάντα παρούσα μέσα μας.
Αναστασία Δημακοπούλου
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου