ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Τάνιας Χαμοπούλου για το βιβλίο " ΤΟ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ " Μένιος Σακελλαρόπουλος, εκδόσεις Ψυχογιός

ΤΟ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ

Μένιος Σακελλαρόπουλος

Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

"Το μπάσταρδο" είναι η ιστορία του Λουκά Μπερδεμέ, ενός παιδιού εκτός γάμου, που γεννήθηκε από έναν βιασμό κι όχι από μια πράξη αγάπης. Μεγάλωσε στα Παλούκια της Σαλαμίνας με πολλές δυσκολίες και οικονομικά προβλήματα. Μέρες μέσα σε ανέχειες και ψέματα που τον γέμισαν μίσος, οργή και θυμό και τον έκαναν ένα αγρίμι σκληρό, συνέχεια θλιμμένο και με βίαια ξεσπάσματα. Ήταν ένας παρακατιανός με άδειο βλέμμα και ξεχασμένα χαρούμενα συναισθήματα. Ένα παιδί περήφανο που μισούσε την αδικία και ένιωθε ευγνωμοσύνη για όσους του πρόσφεραν αγάπη και καλοσύνη. Ένας 25χρονος "ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ"...ένα "μπάσταρδο" που τολμά να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να ψάξει να μάθει την αλήθεια για τον πατέρα του με κάθε κόστος.

Η Νατάσα Βόιλε, πλένει σκάλες και καθαρίζει σπίτια για να μεγαλώσει το παιδί της. Μια ζωή φτώχεια και στερήσεις, φόβος και ταλαιπωρία. Θύμα ενός φιλόδοξου νεαρού γιατρού, χρόνια ολόκληρα κρατούσε το τρομερό μυστικό της το οποίο ήθελε να το πάρει μαζί της στον τάφο. Το μωρό που κάποτε ήθελε να σκοτώσει τώρα υπεραγαπούσε. Θα συμμαχούσε ακόμα και με τον διάβολο για χάρη του...έναν διάβολο με ράσα που προσθέτει ένα ακόμα τραύμα στη ζωή της, ένα ακόμα σκοτεινό μυστικό του παρελθόντος της. Η ίδια η ζωή σκηνοθέτησε μια τραγωδία που δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς, όπως και τις τρομακτικές συνέπειές της.

Τάσος Τζεφρώνης...ένας από τους καλύτερους πλαστικούς χειρουργούς της Αθήνας. Νάρκισσος και αλαζόνας, ανήθικος και αδίστακτος, έτοιμος να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία. Με δόξα, χρήμα που κλείνει στόματα και ανοίγει πόρτες, κατάλληλες γνωριμίες και με σημαία "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" βάζει πολιτικούς στόχους και γίνεται πρωταγωνιστής σε ένα "θέατρο" για τις εκλογές. Με την σύζυγό του Τζένη, μια όμορφη και έξυπνη γυναίκα έχουν δύο παιδιά, τον Αλέξη, φοιτητή Ιατρικής και την Έλενα, φοιτήτρια Κοινωνικών Σπουδών, επαναστάτρια και απέναντι στον πατέρα της και τα σχέδιά του. Ένα λαμπερό κορίτσι, ένας ήλιος για τον Λουκά μετά τις μπόρες και τις καταιγίδες της ζωής του. Μια οικογένεια πρότυπο που ένα "νόθο" θα κλονίσει την φαινομενική ηρεμία της και θα την οδηγήσει στην κατάρρευση.

Δύο βιασμοί, μία έκτρωση που δεν έγινε ποτέ, μία αδιανόητη πολιτική ίντριγκα που ρίχνει κυβερνήσεις, μία δολοφονία και ένας παπάς με λερωμένα ράσα. Μια μυθοπλασία με πολλές και μεγάλες αλήθειες για κοινωνικές διαφορές και ανισότητες, για διαφθορά στην πολιτική και ηθική κατάπτωση, για προκαταλήψεις και σκληρές λέξεις-ταμπέλες που βαραίνουν αυτόν που τις κουβαλάει. Μια ιστορία γεμάτη ένταση και ανατροπές, συγκρούσεις και διλήμματα. Η αιχμηρή γραφή, η γρήγορη πλοκή και οι ρεαλιστικές περιγραφές μιας πραγματικότητας όπως είναι χωρίς ωραιοποίηση και υπερβολές, δημιουργούν έντονα συναισθήματα...θυμός, οργή, θλίψη, πόνος, αγανάκτηση αλλά και ελπίδα και ανάγκη για να αποδοθεί δικαιοσύνη, να αποκαλυφθούν όλα τα μυστικά και η αλήθεια να βγει στο φως.

"Το μπάσταρδο" είναι ένα κοινωνικοπολιτικό θρίλερ, όπου όλοι οι πρωταγωνιστές είναι άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους, μέχρι το τέλος όπου έρχεται η ψυχική λύτρωση, η κάθαρση και η δικαίωση αφού ο καθένας παίρνει ό,τι του αξίζει. Αμαρτίες, λάθη, πάθη, μυστικά, ψέματα, βρόμικα λεφτά, δολοπλοκίες και σκάνδαλα, από τη Σαλαμίνα ως τα σαλόνια του Ψυχικού και το πρωθυπουργικό γραφείο. Μια πάλη ανάμεσα στην μοίρα και την ζωή που έχει τα δικά της σχέδια. Ένα δράμα πίσω από κλειστές πόρτες, εκεί όπου όλα κρύβονται κάτω από το χαλί.

Αγαπημένε μου συγγραφέα τα βιβλία σου, όλα αγαπημένα, όλα μου έχουν προσφέρει μοναδικά αναγνωστικά ταξίδια. Να είσαι πάντα καλά, να ονειρεύεσαι και να έχεις όρεξη να γράφεις ιστορίες της ζωής και του μυαλού.

 

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΉ της Γιούλης Τσακάλου στον Ελεύθερο Τύπο, για το βιβλίο "Δεν μου ανήκω" του Μαχμούντ Νταρουίς, Εκδόσεις Καστανιώτη

Βιβλιοκριτική: Δεν μου ανήκω –Μαχμούντ Νταρουίς - Καστανιώτης 

Ελεύθερος τύπος 

Η ανθολογία Δεν μου ανήκω του Μαχμούντ Νταρουίς, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, προσφέρει μια βαθιά και συγκινητική περιήγηση στον κόσμο της παλαιστινιακής ψυχής, εκεί όπου η ποίηση γίνεται το όχημα για να αποτυπωθεί η σφοδρότητα του βιώματος, η οδύνη της προσφυγιάς και η αέναη αναζήτηση της ταυτότητας. Ο Νταρουίς, με την ιδιαίτερη φωνή του, καταφέρνει να συγχωνεύσει την ατομική εμπειρία με το συλλογικό πεπρωμένο ενός ολόκληρου λαού, προσφέροντας ποιήματα που δεν είναι απλώς εκφράσεις ενός πολιτικού ζητήματος, αλλά βαθιές ανθρωπιστικές καταθέσεις που αγγίζουν την καρδιά κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως καταγωγής.

Η ποίηση του Νταρουίς δεν περιορίζεται μόνο στη γεωγραφία της Παλαιστίνης, αλλά επεκτείνεται σε καθολικά ζητήματα του ανθρώπινου πόνου και της ύπαρξης. Η φωνή του ποιητή είναι, ταυτόχρονα, φωνή ενός λαού, αλλά και ενός ατόμου που αναζητά την ελευθερία μέσα από την απώλεια και τον θρήνο. Στα ποιήματα του, η Παλαιστίνη ανασυντίθεται και αναδημιουργείται, όχι μόνο μέσω της πολιτικής και κοινωνικής της διάστασης, αλλά κυρίως μέσα από το ψυχικό τοπίο, όπου η ζωή και ο θάνατος συγκρούονται, η μνήμη και η ελπίδα συμβιώνουν.

Ο Νταρουίς αναγνωρίζει την κεντρική σημασία του τόπου στην ποίησή του, όμως συνάμα αποδεικνύει ότι η πραγματική του πατρίδα είναι η γλώσσα και οι λέξεις. Η πατρίδα, η προσφυγιά, η εξορία είναι έννοιες που αποκτούν πολυδιάστατο χαρακτήρα στην ποίησή του. Ο ποιητής δεν αναφέρεται στην Παλαιστίνη μόνο ως γεωγραφική περιοχή, αλλά και ως πνευματικό και ψυχικό πεδίο, με το οποίο είναι συνδεδεμένος αναπόσπαστα. Η επαναλαμβανόμενη αναφορά στην "απουσία", την "εξορία" και την "ελευθερία", προσδιορίζει τον κόσμο του Νταρουίς ως ένα ανοιχτό πεδίο αναζήτησης και πάλης, όπου η ταυτότητα δεν είναι κάτι δεδομένο, αλλά κάτι που διαμορφώνεται συνεχώς και αναδιπλώνεται.

Η ποιητική του φωνή είναι γεμάτη με μια διαρκή ένταση, που αντλεί τη δύναμή της από την αντίθεση μεταξύ της ανθρώπινης κατωτερότητας και της υπερβατικής ομορφιάς της φύσης. Τα ποιήματα του Νταρουίς εκφράζουν μια αίσθηση του πεπερασμένου και του απείρου ταυτόχρονα. Η ζωή του ατόμου, οι φόβοι του, οι αγωνίες του, ενσωματώνονται μέσα στη μακρά ιστορία ενός λαού που δεν έχει αποδεχτεί την ήττα, παρά τις επανειλημμένες απώλειες.

Αυτό που ξεχωρίζει στην ποίηση του Νταρουίς είναι η ενσωμάτωση της αντίφασης. Παρά την έντονη πολιτική διάσταση του έργου του, ο ποιητής αποφεύγει την απλοϊκή πολιτικοποίηση, προτείνοντας μια ποίηση που αναγνωρίζει τον άνθρωπο σε όλο του το μεγαλείο και την τραγικότητα. Η φύση, η αγάπη, η μνήμη, η θυσία, και ο θάνατος είναι πανταχού παρόντα, αναδεικνύοντας τις πνευματικές και συναισθηματικές διαστάσεις των ποιημάτων του. Η θλίψη και η οδύνη συνυπάρχουν με την ανάγκη για ελευθερία και την επιθυμία για δικαιοσύνη, σε μια αδιάκοπη πορεία εσωτερικής και εξωτερικής επανάστασης.

Η ανθολογία Δεν μου ανήκω δεν είναι απλώς μια συλλογή ποιημάτων, αλλά μια συγκλονιστική καταγραφή του ανθρώπινου βίου στο σύνολό του. Καθώς ο Νταρουίς αναζητά την "αυθεντική ελευθερία", καθιστά σαφές πως η ποίηση είναι ένα από τα πιο ισχυρά όπλα για την κατανόηση των βαθύτερων πτυχών της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι μια αναπόδραστη πορεία που ξεκινά από τη μνήμη και την απώλεια, για να καταλήξει στην ανάγκη της αγάπης και της συμφιλίωσης.

Η ποίηση του Μαχμούντ Νταρουίς είναι μια απολύτως αναγκαία ανάγνωση για όσους αναζητούν τη δύναμη της τέχνης ως τρόπο αντίστασης και κατανόησης του κόσμου. Δεν πρόκειται απλά για μια πολιτική δήλωση, αλλά για μια ανθρωπιστική εμπειρία, όπου οι λέξεις καθίστανται το τελευταίο καταφύγιο του ανθρώπου απέναντι στην αδικία και τον πόνο.

 

Γιούλη Τσακάλου Giouli Georgia Tsakalou

Ελεύθερος τύπος

 

Η ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ στον φιλόξενο χώρο του eleftherostypos.gr ΕΔΩ

https://eleftherostypos.gr/politismos/vivliokritiki-gia-to-vivlio-den-mou-aniko-tou-machmount-ntarouis

Συνέντευξη του συγγραφέα Αλέξη Σταμάτη στη Γιούλη Τσακάλου - Ελεύθερος Τύπος για το βιβλίο «Το παιδί και ο Αγγελος» εκδόσεις Μεταίχμιο

Συνέντευξη του Αλέξη Σταμάτη στη Γιούλη Τσακάλου – Ελεύθεροςτύπος 

Βιβλίο «Το παιδί και ο άγγελος», εκδόσεις Μεταίχμιο

 

 

Το μυθιστόρημα «Το παιδί και ο άγγελος» του Αλέξη Σταμάτη, εκδόσεις Μεταίχμιο,  μας εισάγει σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Στο απομονωμένο χωριό, οι συνηθισμένες ζωές των κατοίκων ανατρέπονται από την ξαφνική εμφάνιση δύο ξένων: ενός άντρα που προσφέρει χωρίς αντάλλαγμα και ενός παιδιού που σιωπά. Η ιστορία εξερευνά τη δυναμική της αλλαγής, του φόβου απέναντι στο άγνωστο και της ανθρώπινης αδυναμίας να αποδεχτεί το διαφορετικό. Η πλοκή ξεδιπλώνει ερωτήματα για το τι σημαίνει πραγματικά να βοηθάς, τι είναι ευεργεσία και πώς οι άνθρωποι αντιδρούν στην απειλή του αναπάντεχου. Η συνέντευξή μας σήμερα εστιάζει στην εμβάθυνση αυτών των θεμάτων, προσφέροντας μια μοναδική ευκαιρία για συζήτηση.

 

1.    Γιατί γράφτηκε Το παιδί και ο Άγγελος;

Ήθελα να εξερευνήσω τι συμβαίνει όταν ένα στοιχείο ανατροπής εισδύει σε μια κοινωνία που έχει συνηθίσει να λειτουργεί με σταθερούς κανόνες. Το χωριό είναι ένας κόσμος που βασίζεται στη σταθερότητα και φοβάται την αλλαγή. Ο Άγγελος έρχεται χωρίς να ζητά κάτι, χωρίς να επιβάλλεται, και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να δημιουργήσει αντιδράσεις. Το παιδί, από την άλλη, είναι σιωπηλό, αλλά η σιωπή του είναι μια μορφή επικοινωνίας. Καθώς έγραφα, συνειδητοποίησα πως η σιωπή αυτή θα ήταν το πιο ισχυρό στοιχείο της ιστορίας. Συχνά, δεν είναι τα λόγια που αποκαλύπτουν την αλήθεια, αλλά η απουσία τους. Έτσι, το βιβλίο έγινε ένα πείραμα πάνω στην ανθρώπινη φύση: πώς αντιδρούμε απέναντι στο άγνωστο; Είναι πάντα το καλό καλοδεχούμενο ή μπορεί να τρομάξει περισσότερο από το κακό;

 

2.    Η παρουσία του Άγγελου στο χωριό ανατρέπει την καθημερινότητα των κατοίκων. Τι συμβολίζει ο χαρακτήρας του για την κοινωνία στην οποία εισέρχεται;

Ο Άγγελος είναι ο ξένος που φέρνει ανατροπή χωρίς να κάνει κάτι συγκεκριμένο. Η ίδια του η ύπαρξη διαταράσσει την κανονικότητα του χωριού, γιατί δεν ταιριάζει στα συνηθισμένα πρότυπα. Το χωριό είναι ένας μηχανισμός όπου όλα λειτουργούν με μια άρρητη λογική ανταλλαγής: αν δώσεις κάτι, πρέπει να πάρεις κάτι πίσω. Ο Άγγελος, που προσφέρει χωρίς να ζητά, γίνεται ακατανόητος, σχεδόν απειλητικός. Είναι η πιθανότητα μιας διαφορετικής ζωής, μιας ύπαρξης που δεν καθορίζεται από συναλλαγές ή φόβο. Αλλά είναι τα πράγματα μόνο έτσι;

 

3.    Η σιωπή του παιδιού δημιουργεί έντονα συναισθήματα και αντιφάσεις στους άλλους χαρακτήρες. Μπορεί η σιωπή να εκφράζει κάτι περισσότερο από την απουσία λόγων, ίσως μια μορφή αντίστασης ή επικοινωνίας;

Η σιωπή του παιδιού δεν είναι απουσία, είναι στάση. Σε ένα περιβάλλον όπου οι λέξεις είναι όπλα, η σιωπή είναι η πιο ισχυρή δήλωση. Το παιδί δεν συμμετέχει στους άγραφους κανόνες του χωριού, αλλά τους συνειδητοποιεί όλους. Και αυτό είναι που κάνει τους άλλους να νιώθουν άβολα: δεν ξέρουν τι σκέφτεται, αν τους καταλαβαίνει ή αν τους κρίνει. Σε έναν κόσμο που εξαρτάται από το ποιος λέει τι, η σιωπή είναι μια ανατροπή. Είναι μια ρωγμή στο σύστημα, που απειλεί να το διαλύσει από μέσα.

 

4.    Η εμφάνιση του Άγγελου φέρνει ηθικούς προβληματισμούς για τον ρόλο του ως ευεργέτη ή εισβολέα. Αναστάτωση και καταστροφή ή κάτι βαθύτερο που επηρεάζει την κοινωνία του χωριού;

Ο Άγγελος δεν επιδιώκει ούτε να σώσει ούτε να καταστρέψει. Όμως, όταν κάποιος λειτουργεί έξω από τα καθιερωμένα πρότυπα, γίνεται απειλή. Οι κάτοικοι αισθάνονται ότι κάτι αλλάζει, και αυτό τους φοβίζει. Ο ίδιος δεν προσπαθεί να επηρεάσει κανέναν, αλλά η ίδια του η ύπαρξη τους αναγκάζει να αμφισβητήσουν όσα θεωρούσαν δεδομένα. Και αυτό μπορεί να είναι πιο επικίνδυνο από μια ανοιχτή σύγκρουση. Περισσότερα δεν θέλω να πω.

 

5.    Η αλλαγή και ο φόβος του αγνώστου είναι κεντρικά θέματα στην ιστορία. Μπορούν οι κάτοικοι του χωριού να προσαρμοστούν ή καταρρέουν μπροστά σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα;

Το χωριό αντιδρά με τον τρόπο που αντιδρούν οι περισσότερες κλειστές κοινωνίες: με αντίσταση, φόβο και επιθετικότητα. Δεν σημαίνει πως δεν μπορούν να προσαρμοστούν· σημαίνει πως δεν θέλουν. Η αλλαγή είναι πάντα τρομακτική, ακόμα και όταν δεν φέρνει άμεση απειλή. Προτιμούν να κρατηθούν από όσα γνωρίζουν, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως απορρίπτουν κάτι που θα μπορούσε να τους ωφελήσει.

 

6.    Η σχέση μεταξύ του Άγγελου και του παιδιού αναδεικνύει την εξέλιξη της πλοκής. Πώς αυτή η σχέση καθορίζει το μήνυμα του βιβλίου και την αντίληψη των χαρακτήρων για τον κόσμο γύρω τους;

Ο Άγγελος και το παιδί είναι οι μόνοι που δεν φοβούνται ο ένας τον άλλον. Το παιδί βλέπει, ο Άγγελος μιλάει. Και οι δύο δεν γίνονται κατανοητοί από το χωριό. Η σχέση τους δεν βασίζεται σε λόγια, αλλά στην κατανόηση. Θέλω να πω πως η επικοινωνία δεν χρειάζεται να έρθει μέσα από την ομιλία, αλλά μέσα από την προθυμία να δεις. Το παιδί βλέπει αυτό που οι άλλοι δεν θέλουν να δουν. Ο Άγγελος κάνει αυτό που οι άλλοι δεν τολμούν. Και το χωριό αντιδρά με φόβο. Στο τέλος, το ερώτημα δεν είναι αν το καλό ή το κακό επικρατεί. Το ερώτημα είναι ποιος αποφασίζει ποιο είναι ποιο. Ανάμεσα στα ρεαλιστικά γεγονότα, υπάρχουν στιγμές που μοιάζουν σχεδόν μεταφυσικές. Κάτι που δεν ξέρουμε από ποια δύναμη εκπορεύονται, κάτι που λειτουργεί πέρα από τη λογική. Και ίσως, εκεί βρίσκεται η ουσία της ιστορίας: στα όρια του κατανοητού και του ανεξήγητου, της αποδοχής και του φόβου.

 

Γιούλη Τσακάλου Giouli Georgia Tsakalou

Ελεύθερος τύπος 

eleftherostypos.gr   ΕΔΩ

https://eleftherostypos.gr/politismos/alexis-stamatis-ston-et-enas-kosmos-me-mystiria-kai-anatropes