ΒΙΒΛΙΟ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Φίλες, φίλοι,

Σας καλωσορίζουμε στο blog της ομάδας ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ! Για πόσο μπορούμε να περιπλανηθούμε στον κόσμο του στοχασμού και της συνείδησης; Μέχρι πού αποδεχόμαστε το ελεύθερο πέταγμα της σκέψης; Κι όταν γυρίσουμε στο παρόν, στη λογική, στο «πρέπει», δεν θα πούμε ότι ήταν όνειρο, παράκρουση ή μέθη; Αυτό το ταξίδι της σκέψης στη μέθη και στο όνειρο ευελπιστεί να χαρίσει αυτή η ομάδα στον κάθε αναγνώστη. Να του δώσει φτερά για να ξεκινήσει το μαγικό σεργιάνι του σε έναν κόσμο απόλυτα αληθινό αλλά και τόσο ανεξερεύνητο, στον χώρο του βιβλίου που τόσο αγαπάμε. Και μαζί, να το στηρίξουμε με αγάπη, ήθος, ευγενικές προθέσεις, σκέψεις και πράξεις!

Γιούλη Τσακάλου

Κυριακή 25 Ιουνίου 2017

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ, Κριτική άποψη της κας Αναστασίας Δημακοπούλου για το βιβλιο "Απο μέσα πεθαμένοι - Γιάννης Κυζιρόπουλος" Εκδόσεις Οστρια!




Αναμφίβολα, η πρώτη συγγραφική απόπειρα του νεαρού Γιάννη Κυζιρόπουλου αποτελεί μία κατάδυση στ΄άδυτα της εφηβικής ψυχής, φωτογραφίζοντας τ΄άγχη, τους φόβους, τις ανησυχίες, τις αγωνίες και το πάθος για διάκριση και κοινωνική καταξίωση! 

Σε μια κοινωνία που οι κοινωνικοπολιτικές-ηθικές αξίες καταποντίζονται, οι υποσχέσεις για οικονομική βελτίωση αποδεικνύονται κίβδηλες και το κράτος απομυζεί και την τελευταία ρανίδα αξιοπρέπειας, καλείται ο 16άχρονος Παύλος να βρει την ψυχοσυναισθηματική του ισορροπία, την στιγμή που ένα πέπλο μελαγχολίας τον ζώνει ασφυκτικά, ίδιο με το παθογόνο νέφος των χημικών, υπολείμματα των αλλεπάλληλων επικίνδυνων συγκεντρώσεων. Φαντάζεται τον εαυτό του φοιτητή της Ιατρικής σχολής, καθώς βρίσκεται στο κατώφλι των πανελλαδικών εξετάσεων και είναι στο μόνο που ελπίζει, αφού βλέπει ότι τα πάντα καταρρέουν δίπλα του στ΄όνομα του κοινωνικού “φαίνεσθαι”. Βιώνει τον αληθινό έρωτα και προσπαθεί να δώσει λίγο χρώμα στο μέλλον του, εξισορροπώντας τα όμορφα συναισθήματα που απορρέουν από αυτή την σχέση, με την σκληρή ελληνική πραγματικότητα. 

Ο ίδιος ο Παύλος είναι ενας νεαρός μ΄ευαισθησίες, καλλιτεχνικές αναζητήσεις, ανήσυχο πνεύμα που βρίσκει διέξοδο στην ζωγραφική και σε μουσικές συνθέσεις. Η αγάπη του για την μουσική είναι διάπλατη να δεχθεί κάθε τί νέο, δραπετεύοντας από ένα νοσηρό περιβάλλον που τον πνίγει. Η οικονομική δυσπραγία της οικογένειάς του τον βυθίζει ακόμη περισσότερο στην “παραίτηση”, στην μελαγχολία, αλλα και στην ώριμη απόφαση να την ελαφρύνει από έξοδα, που ο ίδιος θεωρεί ανώφελα. Το εκπαιδευτικό σύστημα, ιδιωτικό και δημόσιο, νοσεί από έναν μονόπλευρο δογματισμό και μία στείρα αποθήκευση πληροφοριών, ενώ οι σχέσεις εκπαιδευτικού – μαθητή χαρακτηρίζονται από μία αποστασιοποίηση και έναν “καθωσπρεπισμό” επιμελώς κρυμμένο πίσω από το προσωπείο του άτεγκτου εκπαιδευτικού. 

Η πραγματική ανθρώπινη πλευρά του, η ουσιαστική αμφίδρομη σχέση δεν είναι απόρροια επιπλέον οικονομικής δαπάνης, αλλά απαιτεί δουλειά και εκατέρωθεν σωστή συνεργασία. Και ενώ το σχολείο αποτελει μία “μικρογραφία”της κοινωνίας μας ,η ίδια η κοινωνία θεωρείται μεγάλη “διδάξασα” των ανθρωπίνων σχέσεων- με πρωταρχική την οικογένεια. Και εδώ ο πρωταγωνιστής, ζυγιάζει τους ανθρώπους και με μια βαθύτερη ματιά στα ενδότερα της ανθρώπινης ψυχής εισπράτει την ασχήμια, όσο και αν αυτή “καμουφλάρεται” μ΄ενα όμορφο και επιτηδευμένο πρόσωπο. 

 Ο Παύλος ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και ρομαντικό παιδί, αλλά και ώριμο να κρίνει την άδικη ελληνική πραγματικότητα μέσω της παρατήρησης και του αναπτυγμένου θυμικού του, ακροβατεί σ΄ένα περιβάλλον που το θεωρεί “ξένο”και απομονώνεται στο ησυχαστήριο του, στο δικό του προσωπικό δωμάτιο. Είναι προφανές ότι η μετάβαση στην ενηλικίωση δεν είναι σπαρμένη με ροδοπέταλα και τα εμπόδια που θα κληθεί να υπερπηδήσει και αυτός αλλά και κάθε νεαρό συνειδητοποιημένο άτομο είναι τεράστια. Αναζητα λοιπόν, τρόπους διαφυγής μέσω της μουσικής, αφιερώνεται στους στόχους του. 

Στην συνέχεια, θα διαπιστώσουμε, ότι και η εμπλοκή του σε μία ιστορία πάθους αλλά και έκδηλου ρατσισμού, φέρνει την μεγάλη ανατροπή στην ζωή του αλλά και στην ροή του μυθιστορήματος. Είναι φανερό, ότι ο κ. Κυζιρόπουλος έχει θέσει τον πήχη αρκετά ψηλά, καθώς τα μηνύματα που θέλει να περάσει, μεσούσης της κοινωνικοοικονομικής κρίσης είναι πολύ σοβαρά, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην δύναμη της αληθινής φιλίας, έξω από φόρμες και στεγανά, στο πώς οι σημερινοί νέοι βιώνουν και διαχειρίζονται την τωρινή κατάσταση, το αμφιλεγόμενο μέλλον τους, τις ανησυχίες τους για την άνοδο του ρατσισμού, την κρίση ηθικών επιταγών. 

Προσωπικά πιστεύω ότι το πετυχαίνει, αν και εκπλήσσει το πολύ νεαρό της ηλικίας του συγγραφέα και ο ιδιαίτερος στόμφος που δίνει στον λόγο του, ο οποίος συνοδεύεται από πλούσια εκφραστικά στοιχεία και “δυνατές” λέξεις που πλαισιώνουν ένα ιδιαίτερο κείμενο που εντυπωσιάζει! 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για την ομάδα
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ



Ο Γιάννης Κυζιρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1994. Σήμερα είναι φοιτητής της Γεωπονικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το “Από μέσα πεθαμένοι” γράφτηκε στο διάστημα 2013 με 2016, και είναι το πρώτο του βιβλίο που εκδίδεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου