Λίγα λόγια Πάντα μου άρεσε η γραφή της Σοφίας Βόϊκου, με
ταξίδευε απαλά, με άγγιζαν οι χαρακτήρες των ηρώων της, με γοήτευαν οι
περιγραφές της.... Δεν με απογοήτευσε ούτε και αυτή τη φορά....
Διαβάζοντας την Πόλη που δακρύζει μεταφέρθηκα απο την πρώτη
σελίδα στη Βενετία μιας άλλης εποχής, σε μια ατμόσφαιρα μυστηριακή και
μαγική.... Γέμισαν τα ρουθούνια μου απο μυρωδιές όμορφες, άσχημες, έντονες ή
και αδιάφορες.... Η καρδιά μου φούσκωσε απο συναισθήματα... Πόνεσαν τα κόκαλά
μου ....μαζί με του Φρανσέκο, απο την υγρασία της πόλης... Γέμισα λευκή πούδρα
απο αυτή που έβαζε στο πρόσωπό της η Σινιόρα.... Οδήγησα μαζί με τον Άντζελο
την γόνδολά του... Ζωγράφισα καρναβαλίστικες μάσκες παρέα με τον Πάμπλο...
Λυπήθηκα για την εγκατάλειψη της Πατρίτσια αλλά και θύμωσα με
τις επιλογές της... Έφτιαξα πανίνι και δίπλες με σοκολάτα στο φούρνο της
Ρομπέρτα... Υπέφερα σιωπηλά μαζί με την Λουτσία για το μυστικό που κουβαλούσε
και που την βάραινε τόσο.... Θαύμασα τον Ρωμανό και συμπόνεσα την Ελιζαμπέτα
για τον χαμό της... Αισθάνθηκα να γίνομαι ένα αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του
ιδιαίτερου και μαγικού βιβλιοπωλείου όπου η μικρή Ιρένε, παρόλο που δεν ήξερε
γράμματα, πουλούσε τα βιβλία της, με βάση τη μυρωδιά τους και όχι το εξώφυλλό
τους, που έτσι κι’ αλλιώς ήταν καλυμένο με χοντρό χαρτί και δεμένο σφιχτά με
σπάγγο.
Ο πελάτης διαλέγει στην τύχη.... Κάθε βιβλίο και μια
μυρωδιά....άλλοτε αγριοτριαντάφυλλου και ευτυχίας και άλλοτε θανάτου και
απελπισίας... Η μικρή Ιρένε με το μοναδικό χάρισμα, οσφραίνεται και γεύεται τη
ζωή με τον δικό της μαγικό τρόπο, λατρεύει τον παππού της και πιστεύει πως μια
μέρα θα γνωρίσει τους γονείς της...
Η ιστορία της οικογένειας , δοσμένη αριστοτεχνικά, είναι
γεμάτη αγάπη για τα βιβλία, γεμάτη συναίσθημα, έρωτα, γνώση, απελπισία, πίστη
και ελπίδα.... Οι περιγραφές της απο τις γειτονιές της Γαληνοτάτης, τα κανάλια,
τις εκκλησίες και την ζωή των κατοίκων της, μοναδικές.... Όλοι οι ήρωες της
Σοφίας Βόϊκου και ο κάθε ένας απο αυτούς ξεχωριστά είναι μια ολοκληρωμένη
προσωπικότητα....Τους αγάπησα όλους και πορεύτηκα μαζί τους σ΄ένα μαγικό ταξίδι
στην πόλη που όταν η λιμνοθάλασσα φουσκώνει, εκείνη δακρύζει... στη μελαγχολική
Βενετία, που όταν ο έρωτας γεννιέται αυτή γλεντάει και όταν πεθαίνει, δακρύζει
μαζί του...
Υπέροχη διαδρομή, αισθάνθηκα σαν γονδολιέρης που πλέει αργά
και απαλά στα ήρεμα νερά των Βενετσιάνικων καναλιών....
Αξίζει να κάνετε και εσείς αυτή την ονειρεμένη
βόλτα. Θα σας μείνει αξέχαστη!!!!
Εύη Αναστασιάδου
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ
ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου