Στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων, στην αρχοντική Σύρο στα μέσα
του 19ου αιώνα , η Δήμητρα Ιωάννου ξετυλίγει το νήμα της τραγωδίας, που επί
τρεις γενεές ανθρώπων, πλήττει την επιβλητικότητα της αριστοκρατικής
οικογένειας Βονασέρα!
Ουσιαστικά, πρόκειται για μία καλογραμμένη ιστορία που
σηματοδοτεί συγκεκριμένους προβληματισμούς της συγγραφέως. Αναπάντητα ερωτήματα
που μόνο η εμπειρία της ζωής μπορεί να δώσει απαντήσεις, σχετικά με την αιώνια
πάλη ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό, στο σκοτάδι και στο φως, την ζωή και τον
θάνατο. Ανάμεσα στους δαιμόνιους εντελοδόχους του κακού, που τρεφόμενοι από το
ζόφος και το μίσος της ψυχή τους, ταλανίζουν το περιβάλλον τους, παγιδεύοντας
το σε περιπέτειες, που δύσκολα ξεπερνιούνται.
Στην αντίπερα όχθη όμως, υπάρχουν και αυτοί, που η καθαρότητα
της ψυχής τους γίνεται αρωγός, γαλήνης και αγαλλίασης. Η επιλογή του κάθε ένα
από εμάς, σχετικά με ποιο στρατόπεδο επιθυμεί να συστρατευθεί, είναι απόρροια
των πεποιθήσεων της οικογένειας, αλλά και των βιωμάτων του, στο διάβα της ζωής.
Η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση λοιπόν και οι επιλογές της, βρίσκονται σε πρώτο πλάνο,
καθώς απασχολούν και προβληματίζουν την κ. Ιωάννου.
Σε μια απόπειρα μελέτης της ανθρώπινης συμπεριφοράς,
δημιούργησε ήρωες ανάλογης εμβέλειας! Ένας γόρδιος δεσμός από πολλαπλά πάθη, δολοπλοκίες
και αψιμαχίες, έρωτες και αντιζηλίες, περικυκλώνουν τους ήρωες του
μυθιστορήματος, τροφοδοτούν ακραίες συμπεριφορές, κατακρημνίζονται ή
μεγαλουργούν-ανάλογα πάντα με τις επιλογές τους- βάζοντάς τους να παίρνουν
θέση, σ΄ενα παιχνίδι αέναης μάχης, των αιωνίων αντιπάλων, του Καλού και του
Κακού! Στην δίνη του, παρασέρνει τρεις γενιές ανθρώπινων ψυχών! Εύλογο το
ερώτημα, αν θα οδηγηθούν στην λύτρωση, ή θα κατακρεμνηστούν σε μία θάλασσα από
απεριόριστα πάθη και υποβόσκουσες αδυναμίες!
Η ιστορία, μας μεταφέρει στην αρχόντισσα της Γαλανής κυράς
του Αιγαίου, την Σύρο. Δύο ξένοι άνδρες, ο Ρήγας και ο Δαμιανός, καταφθάνουν
στο νησί, προκαλώντας ποικίλα σχόλια, τόσο για το παρουσιαστικό τους
“μελαχροινός γίγαντας” ο πρώτος, “ξανθός Άδωνης” ο δεύτερος, όσο και για τον
αέρα και την αύρα που εκπέμπουν στους θαμώνες της ταβέρνας του Μούργελα. Θέρμη
και αγαθότητα αναδίδουν τα μάτια και η ψυχή του “μελαχρινού γίγαντα”, μυστήριο
και σκοτεινότητα η συμπεριφορά του “ξανθού Άδωνη”!
Μία σχέση άνιση, διαφορετική, δικαιωματικά εμπνέει
ερωτηματικά στους κατοίκους του νησιού, σχετικά με το παρελθόν των δύο νέων. Η
ειμαρμένη τους θα τους οδηγήσει στο αρχοντικό Βονασέρα. Εκεί, σε μια απέλπιδα προσπάθεια ν΄απαλλαγούν από τις Ερινύες για το αμαρτωλό παρελθόν τους,
παρασύρονται και εμπλέκονται σε δραματικές καταστάσεις με ποικίλα πρόσωπα,
αδέλφια, υποτακτικούς, συγγενείς. Τρεις γενεές ανθρώπων, οι επιλογές των
οποίων, θα τους δέσουν σ΄ένα κοινό πεπρωμένο, κάνοντάς τους κοινωνούς του φωτός
και του σκότους.
Μία μάχη που θα φέρει τους ήρωες αντιμέτωπους με τα δικά τους
δαιμόνια και θα τους καταποντίσει, ή θα σκορπίσει το αγγελικό φως στις πράξεις
τους, αναβιώνοντας από το σκοτεινό παρελθόν της αρχοντικής οικογένειας ένα καλά
θαμμένο μυστικό, η γνώση του οποίου θα επέφερε καταστρεπτικές συνέπειες, αν
έπεφτε σε άπληστα και μολυσμένα χέρια!
Έχοντας μελετήσει και την προηγούμενη συγγραφική δουλειά της
κ. Ιωάννου, το συγκεκριμένο μυθιστόρημα ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου, με τον
μεστό του λόγο, πλαισιωμένο μ΄ενα λεξιλόγιο απαράμιλλης λυρικότητας και
παραστατικών εικόνων, επιλέγοντας από τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας,
μοναδικές προσωποποιήσεις και μεταφορές, ώστε ο αναγνώστης έχει την εντύπωση ότι
έμψυχα και άψυχα όντα, κινούνται μπροστά του, σα κινηματογραφικό φιλμ!
Άψυχες εικόνες καιρικών φαινομένων, ζωντανεύουν μπρος στα
μάτια του, δίνοντας στο κείμενο ένταση και παλμό, αντάρα και αγωνία στην ψυχή
του αναγνώστη!
Μία μικρή γεύση οι ακόλουθες προτάσεις “....το άταχτο
καλοκαιράκι έκλεβε μέρες από το φθινόπωρο κι εκείνο θυμωμένο έτρεξε να κάνει τα
παράπονά του στον Άι-Δημήτρη. Σοφός και μεγαλόθυμος εκείνος, τους έλυσε τη
διαφορά. Μέχρι τη χάρη του το καλοκαίρι θα σκόρπιζε τα χαμόγελα και τη θερμή
χλιάδα του στους ανθρώπους του νησιού και μετά θα έφευγε να ζεστοκοπήσει άλλα
μέρη κι άλλες ψυχές” “Ο πρώτος γιος του καλοκαιριού, ο προκομμένος Ιούνης,
μόλις είχε αριβάρει στο νησί και χύθηκε πανέτοιμος να τελειώσει τις δουλειές
στα κτήματα. Χαιρέτησε τους φίλους του, τους γεωργούς, που τον υποδέχτηκαν
ενθουσιασμένοι....” “... η άνοιξη κατέφτασε αλαφροπάτητη και γλυκιά και μοίρασε
τα δώρα της απλόχερα στους ανθρώπους.
Έφερε μαζί της έναν ήλιο έφηβο που
θέρμαινε ανάλαφρα την νησιώτικη πέτρα και μπουμπούκιαζε τη γη, γεμίζοντάς τη
χρώματα κι ευωδιές. Στα λουλουδιασμένα φουστάνια της νεοφερμένης θεάς κρύφτηκε
σκανδαλιάρικα και ο πρωινός μπάτης. Κάθε πρωί ξαμολιόταν κεφάτα μεσα από την
γαληνεμένη θάλασσα και η δροσερή πνοή του λίκνιζε απαλά τα φύλλα των δέντρων
και τα μακριά μαλλιά των κοριτσιών.”
Η Σύρος, ένα νησί απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς αλλά και
πλούσιων πολιτιστικών στοιχείων, δεν μπορεί να μην γοητεύσει την συγγραφέα και
να εμπνεύσει την αφηγηματική της δεινότητα!
Το κείμενο βρίθει από στοιχεία της τοπικής διαλέκτου του
νησιού, ντοπιολαλιές που ζωντανεύουν την αφήγηση, με διαλόγους και λέξεις που
εκτός από την αληθοφάνεια που προσθέτουν, υπογραμμίζουν και τον χαρακτήρα της
εποχής!
Ανάλογα εμπνευσμένοι και οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος,
διεγείρουν την φαντασία και εξιτάρουν τον αναγνώστη με την διαφορετικότητά
τους. Ανάμεικτα συναισθήματα οργής, θυμού, πόνου, αγανάκτησης πλημμυρίζουν την
ψυχή του.
Ο αναγνώστης, παρακολουθεί ως θεατής έναν αγώνα, όπου το Κακό
και η ασχήμια αντιπαλεύεται το Καλό και την ομορφιά της ψυχής. Ο έρωτας άραγε,
αυτός ο μικρός, φτερωτός θεός θα επισκιάσει το Κακό και θα φέρει το φως και την
λύτρωση; Θα νικήσει η αγάπη ή τα τελώνια θα δηλητηριάσουν κάθε τι αγνό και
αμόλυντο;
Γοητευμένη από το θέμα και τον πλούσιο λόγο της συγγραφέας,
θα κλείσω με την πρώτη φράση που μου ήρθε στο νου, έχοντας ήδη φτάσει στην μέση
του βιβλίου “ πρόκειται για ένα άριστα καλοδουλεμένο κομψοτέχνημα
συναισθημάτων, ζωντάνιας του λόγου, διαφορετικότητας χαρακτήρων που συνταράζει
ψυχή και νου, προκαλώντας τον αναγνώστη να διεισδύσει στον εσωτερικό κόσμο των
ηρώων, να έρθει αντιμέτωπος με τα “πρέπει” και τα “θέλω” τους, με την αλήθεια
και το ψέμμα, το δίκιο και το άδικο, ώστε να κατορθώσει να κάνει τις δικές του
επιλογές”
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για την ομάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου