ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Λένας Παπανικολάου για το βιβλίο "ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ" ΓΙΩΤΑ ΠΑΠΑΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ - Εκδόσεις Μάτι

Υπάρχουν στιγμές που ακούς την καρδιά σου να σπάει σε χίλια κομμάτια, στιγμές που πιστεύεις πως θα μείνει για πάντα ραγισμένη ! Όσο υπάρχουν ρωγμές ο πόνος παραμονεύει! 

Η επιστροφή της Γιώτας Παπαδημακοπούλου  ήρθε με την ιστορία ενός λατρεμένου  ήρωα , του Σωτήρη.

Ένας ήρωας που γνώρισα μέσα από την προηγούμενη δουλειά  της  στο  ''ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ'' 

Είναι  αδύνατον να μην τον αγαπήσεις, να μην τον συμπονέσεις,  να μη θέλεις να μάθεις την πορεία της ζωής του στα χρόνια που ακολούθησαν .

Άλλωστε δεν πέρασε και λίγα!

Το βιβλίο  που κρατάτε στα χέρια σας, (όσοι από εσάς το επιλέξατε)  είχα την τύχη να το διαβάσω πριν ακόμη εκδοθεί.

Με προβλημάτισε, με δίχασε γιατί είδα πως μπορεί να διαμορφωθεί ένας χαρακτήρας, και συγκεκριμένα ο χαρακτήρας του αγαπημένου Σωτήρη, όταν βιώσει την προδοσία  μέχρι τα μύχια της ψυχής του.

Ξεχάστε λοιπόν τα ροζ συννεφάκια γιατί εδώ θα δείτε την ρεαλιστική πλευρά της ζωής ...

Πως είναι να ζεις και να πονάς !

Σωτήρης:

Ο δοτικός και  τρυφερός  Σωτήρης  έχει πάψει να πιστεύει στον έρωτα, όχι επειδή δεν τον έζησε, αλλά γιατί τον βίωσε με όλο του το είναι και τον διέλυσε. Τον έκανε να μην είναι πια ο ίδιος άνθρωπος.

Εν μέρει υπαίτιος για τα όσα πέρασε διότι λειτούργησε αποκλειστικά με  το συναίσθημα.

Λάθος του που  πλήρωσε με τον χειρότερο τρόπο!Αψήφησε την λογική,  αν την είχε  επιλέξει   θα γνώριζε  με μαθηματική ακρίβεια ότι η αντίστροφη μέτρηση του τέλους, είχε ήδη ξεκινήσει από τις πρώτες στιγμές της ονειρικά πλασμένης  του ευτυχίας, με τους κόκκους στην κλεψύδρα του χρόνου να τρέχουν  με ξέφρενο ρυθμό .

Οι καταστάσεις της ζωής τον έχουν αλλάξει. Είναι πλέον ένα μοναχικό άτομο με πληγές που ακόμη αιμορραγούν. Δεν έχει φίλους, έχει μόνο  συνεργάτες. Δεν κάνει ποτέ σχέσεις, αρκείται στις  περιπέτειες της μιας βραδιάς. Το μόνο που έχει μείνει να θυμίζει τον παλιό Σωτήρη, είναι το πάθος για τη δουλειά του και ο πόνος που νιώθει μέσα του, πως ξέχασα τον πόνο!

Ρίσκαρε και έχασε τα δυο άτομα που αγάπησε όσο τίποτα άλλο στη ζωή του. Βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη  ολοκληρωτικά, ισοπεδωτικά, απόλυτα, ΧΑΜΕΝΟΣ!

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένα άριστο ψυχογράφημα για τον  ήρωα με την  ''μεγαλύτερη  καρδιά''  που έχω γνωρίσει, τουλάχιστον στην ελληνική λογοτεχνία.

Συγχώρησε τους πάντες αλλά όχι τον εαυτό του.

Έχει μείνει προσκολλημένος στο χθες, σε  παλιά απωθημένα τα οποία έχει εξιδανικεύσει. Η μία μέρα ξημερώνει μετά την άλλη χωρίς κανένα νόημα.

Έχει ξεχάσει  πως είναι να ζει, να ελπίζει, να γελά, να υπάρχει. 

Να αγαπά και να τον αγαπούν!

Μέχρι που μια  μυστηριώδης και αντισυμβατική παρουσία εισβάλλει στη ζωή του, η Λορέλ...

Η προδοσία και τα λάθη του παρελθόντος όμως δεν τον αφήνουν να ξεχάσει.

Τρέμει την απόρριψη.

Καίγεται από ανασφάλειες.

Οι παλιοί λογαριασμοί δεν έχουν κλείσει.

Ένα ακόμη μεγάλο του  προτέρημα είναι η ειλικρίνεια.

Η ειλικρίνεια του θα παίξει  καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.

Θα πληγώσει όπως πληγώθηκε, άθελα του πάντα..

Είναι αδύνατον όμως να νιώσεις κάποιο αρνητικό  συναίσθημα για τον Σωτήρη, γιατί ο Σωτήρης είναι ο Σωτήρης! (Αν έχεις διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο της συγγραφέως  καταλαβαίνεις τι εννοώ, αν όχι, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να το ξεκινήσεις πρώτο).

Λορέλ:

Η ατρόμητη Λόρελ κρύβει στην καρδιά της τη δική της πονεμένη ιστορία.

Παρόλα  τα όσα έχει βιώσει πιστεύει στους ανθρώπους.

Έχει απίστευτα αποθέματα κατανόησης  και τρυφερότητας, πίστης ελπίδας και ανεξάντλητης υπομονής.

Η δύναμη της ψυχής της φτάνει και για τους δυο!

Είναι εκείνη  που θα τον ξυπνήσει από τον λήθαργο  αργά, σταθερά ,μεθοδικά.

Είναι εκείνη  που με την υπέρμετρη τρέλα της θα του δώσει πίσω την θέληση  για ζωή. 

Είναι εκείνη  που θα ταρακουνήσει  όλο του το είναι.

Είναι εκείνη  που μπορεί να κολλήσει τα κομμάτια της σπασμένης του καρδιάς  και να τα βάλει στη θέση τους.

Ένα βιβλίο για τις δεύτερες ευκαιρίες της ζωής, αυτές που βρίσκονται μπροστά μας και το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να  τολμήσουμε να  απλώσουμε το χέρι μας και να τις αρπάξουμε διεκδικώντας το μερίδιο της ευτυχίας που μας αναλογεί!

Εν κατακλείδι:

Όλο το φάσμα των συναισθημάτων που μπορεί να νιώσει ένας αναγνώστης βρίσκεται εδώ.

<<Πέρα από τον χρόνο>> η ιστορία του αγαπημένου Σωτήρη θα σας προβληματίσει και συγχρόνως  θα σας συγκινήσει! 

Η Γιώτα Παπαδημακοπούλου σε μια από τις πιο ρεαλιστικές στιγμές της!

Λένα Παπανικολάου

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

 

ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ:

«Έπαψα να πιστεύω στον έρωτα, όχι επειδή δεν τον έζησα, αλλά γιατί τον βίωσα με όλο μου το είναι. Και με διέλυσε! Με έκανε να μην είμαι πια ο ίδιος.»
Λένε πως ο έρωτας μπορεί να μας αλλάξει. Άλλες φορές προς το καλύτερο, άλλες προς το χειρότερο. Μπορεί να φέρει στην επιφάνεια τον καλύτερό μας εαυτό, αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να μας βυθίσει στο πιο βαθύ σκοτάδι. Μπορεί, όμως, να μας καθορίσει; Μπορεί να μας αλλάξει τόσο που να χάσουμε τελικά τον εαυτό μας;
Γιατί εκεί που νομίζουμε πως έχουμε χαθεί, κάνοντας κύκλους σε έναν ατελείωτο και αδιέξοδο λαβύρινθο, ένα αόρατο χέρι μπορεί να έρθει και να μας τραβήξει, οδηγώντας μας προς την έξοδο, στο φως. Και τότε είναι που θυμόμαστε πως τίποτα δεν τελειώνει πραγματικά και πως κάθε τέλος μπορεί να σηματοδοτεί μια νέα αρχή, αρκεί να έχουμε τα μάτια ανοιχτά και την καρδιά μας πρόθυμη ν' αφεθεί ξανά...
Έτσι χαμένος ήταν και ο Σωτήρης, τριγυρίζοντας για χρόνια στα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής του που χάραξε μια αγάπη η οποία τον σημάδεψε. Μέχρι τη στιγμή που ένας νέος έρωτας χτύπησε την πόρτα της καρδιάς του και που την έκανε να χτυπήσει ξανά σε γνώριμους ρυθμούς. Ένας έρωτας ο οποίος τον έκανε να σκεφτεί πως ίσως να μπορεί να υπάρξει μια νέα ζωή μετά το τέλος μιας προηγούμενης. Πως ίσως να υπάρχουν πράγματα που κανείς δεν φαντάζεται...