Ο ΑΝΕΜΟΣ ΞΕΡΕΙ Τ'ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ
Ιζαμπέλ Αλιέντε - Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Μετάφραση: Δέσποινα Δρακάκη
"El viento sabe mi nombre"
Η Χιλιανή μυθιστοριογράφος Ιζαμπέλ Αλιέντε είναι αναμφίβολα μία από τις καλύτερες συγγραφείς της σύγχρονης λογοτεχνίας. Στο τελευταίο της βιβλίο η παγκοσμίως καταξιωμένη συγγραφέας, γράφει για το τραύμα του χωρισμού των παιδιών από τις οικογένειές τους από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων μέχρι το σήμερα και την ανθρωπιστική κρίση που λαμβάνει χώρα στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού, καθώς και για όσους βρίσκονται εθελοντικά στην πρώτη γραμμή βοηθώντας τα παιδιά των μεταναστών.
Το μυθιστόρημα ξεκινά στη Βιέννη το 1938 και αναφέρεται στη δύσκολη ιστορία του εξάχρονου Ζάμουιλ Άντλερ και της οικογένειάς του. Κατά την διάρκεια της περιβόητης Νύχτας των κρυστάλλων ο πατέρας του Ρούντολφ εξαφανίζεται, αφήνοντας αβοήθητους την γυναίκα του Ράχελ και τον γιο του...μια νύχτα κατά την οποία οι ναζιστικοί όχλοι επιτέθηκαν στα εβραϊκά σπίτια και καταστήματα, έσπασαν παράθυρα και βιτρίνες και ξυλοκόπησαν ανθρώπους. Ο Ζάμουιλ και η μητέρα του επιζούν χάρη στην καλοσύνη του γείτονά τους. Η οικογένεια Άντλερ, όπως όλοι οι Εβραίοι, τα χάνει όλα. Η μητέρα του, απελπισμένη και με πόνο ψυχής, εξασφαλίζει μία θέση για τον γιο της σε ένα τρένο γεμάτο παιδιά που θα τον μεταφέρει από τη ναζιστική Αυστρία στην Αγγλία, πριν βρεθεί στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, χωρίς ποτέ να μάθει ποιος τον υποδέχτηκε εκεί ή τι του συνέβει. Μια νέα σελίδα ξεκινάει για τον Ζάμουιλ, με αχώριστους συντρόφους για το υπόλοιπο της μακράς ζωής του το πιστό του βιολί και το βάρος της μοναξιάς και της αβεβαιότητας. Πάντα όμως θα υπάρχει μέσα του η ελπίδα να ενωθεί ξανά με την οικογένειά του.
Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1982, μεταφερόμαστε στο Ελ Μοσότε του Ελ Σαλβαδόρ και γνωρίζουμε την επτάχρονη Λετίσια Κορδέρο και τη δική της οικογένεια. Γαντζωμένη πάνω στον πατέρα της, έχοντας γλιτώσει από θαύμα τη γενοκτονία που ξεκλήρισε το χωριό της κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, μπαίνει παράνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες διασχίζοντας τον Ρίο Γκράντε. Από τότε, δεν έφυγε ποτέ από τη χώρα.
Το 2019, οκτώ δεκαετίες μετά το Ολοκαύτωμα, μια μητέρα και η κόρη της ανεβαίνουν στην οροφή ενός τρένου για να προστατεύσουν τη ζωή τους από μια θανάσιμη απειλή στο Ελ Σαλβαδόρ. Ο προορισμός τους είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Αμερικάνικες αρχές δεν δίστασαν να τις χωρίσουν θεωρώντας τες εγκληματίες, αφού προσπάθησαν να περάσουν παράνομα τα σύνορα. Η επτάχρονη Ανίτα Ντίαζ, ένα κορίτσι με προβλήματα όρασης και η μητέρα της Μαρισόλ, βρίσκονται εξορισμένες στην Αριζόνα των Ηνωμένων Πολιτειών. Συνοδευόμενη μόνο από την κούκλα της, η Ανίτα είναι κλεισμένη σε φυλακή για μετανάστες και για να μπορέσει να επιβιώσει καταφεύγει στις αναμνήσεις της δημιουργώντας έναν δικό της μαγικό κόσμο. Η κοινωνική λειτουργός Σελένα Ντουράν μαζί με τον δικηγόρο Φρανκ Αγκιλέρι θα προσπαθήσουν να επανενώσουν την Ανίτα με την αγνοούμενη μητέρα της.
Βιέννη 1938, Ελ Μοσότε 1982, Αριζόνα 2019. Τρεις πόλεις... τρεις εποχές... τρεις ζωές με κοινά στοιχεία την απώλεια και τον ξενιτεμό, που θα δέσουν μοναδικά μεταξύ τους και θα γίνουν μία μέχρι το τέλος. Ένα σύγχρονο και συγκινητικό μυθιστόρημα για το δράμα του ξεριζωμού, της προσφυγιάς, της βίας και των πολέμων...την δύναμη της αγάπης, της αλληλεγγύης και της συμπόνιας...τις θυσίες που αναγκάζονται να κάνουν οι γονείς για τα παιδιά τους...την εκπληκτική ικανότητα κάποιων παιδιών να επιβιώνουν μέσα από τη βία χωρίς να παύουν να ονειρεύονται και να ελπίζουν.
Το 1996, η Ιζαμπέλ Αλιέντε ίδρυσε μια οργάνωση που φέρει το όνομά της. Σκοπός του ιδρύματος είναι να βοηθά κορίτσια και γυναίκες σε επισφαλείς συνθήκες. Μια από τις υποθέσεις που απασχόλησε το ίδρυμα ήταν η περίπτωση ενός εφτάχρονου κοριτσιού με τον τετράχρονο αδελφό του, που ήρθαν με τη μητέρα τους στις Ηνωμένες Πολιτείες παράνομα και χωρίστηκαν στα σύνορα. Η μητέρα συνελήφθη και απομακρύνθηκε και τα παιδιά οδηγήθηκαν σε κέντρα κράτησης και στη συνέχεια σε ανάδοχες οικογένειες. Το πρόβλημα ήταν ότι το κορίτσι ήταν τυφλό...ένα μικρό τυφλό κορίτσι ήταν υπεύθυνο για τον αδελφό του χωρίς να ξέρει πού βρίσκεται, χωρίς να μιλάει τη γλώσσα, χωρίς να μπορεί να δει, χωρίς να μπορεί καν να αναγνωρίσει ανθρώπους ή μέρη. Ο τρόμος αυτού του κοριτσιού αποτέλεσε το έναυσμα για την συγγραφή αυτού του βιβλίου.
Ο τίτλος του βιβλίου "Ο άνεμος ξέρει τ' όνομά μου" προέκυψε από αυτά τα κέντρα κράτησης όπως έχει αποκαλύψει η ίδια η συγγραφέας σε συνέντευξή της. Για να παρακολουθούν τα χιλιάδες παιδιά που συγκεντρώνονται σε αυτά τα κέντρα, τους δίνουν έναν αριθμό. Πολλές φορές τα παιδιά είναι τόσο μικρά, είναι μωρά, δεν μιλούν καν αγγλικά, δεν ξέρουν τίποτα ή είναι τόσο σοκαρισμένα που δεν μιλούν. Έτσι, ακόμη και τα ονόματά τους χάνονται και γίνονται αριθμοί.
Η συγγραφέας έγραψε ένα πολύ δυνατό μυθιστόρημα που συγκινεί και προβληματίζει με κεντρικό του θέμα ένα από τα φλέγοντα προβλήματα της εποχής...την αναγκαστική μετανάστευση και το προσφυγικό. Μιλά για ανθρώπους που φεύγουν από τον τόπο τους, διακινδυνεύοντας τις ζωές τις δικές τους και των παιδιών τους για να μπορέσουν να ζήσουν κάπου αλλού καλύτερα και με ασφάλεια. Συνδέει την εποχή του ναζισμού στην Ευρώπη και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης με αυτά που γίνονται σήμερα στην κεντρική και νότια Αμερική, από παραστρατιωτικές ομάδες που ερημώνουν και ισοπεδώνουν ολόκληρες περιοχές σκοτώνοντας τους ντόπιους πληθυσμούς.
** Η Ιζαμπέλ Αλιέντε γεννήθηκε το 1942 στο Περού και μεγάλωσε στη Χιλή. Είναι ανηψιά του Σαλβαδόρ Αλιέντε, Προέδρου της Χιλής την περίοδο 1970-1973. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε 42 γλώσσες κι έχουν πουλήσει πάνω από 74 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Μέσα από αυτά έχει στόχο να ψυχαγωγεί αλλά και να επιμορφώνει τους αναγνώστες της, συνδέοντας τις ιστορίες της με σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Εκτός από το συγγραφικό της έργο, ασχολείται ενεργά με την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μετά τον θάνατο της κόρης της το 1992, ίδρυσε στη μνήμη της ένα ίδρυμα αφιερωμένο στην προστασία και τη χειραφέτηση των γυναικών και των παιδιών σε όλο τον κόσμο. Από το 1987 ζεί στην Καλιφόρνια, αλλά, όπως δηλώνει, βρίσκεται πάντα με το ένα πόδι στην Καλιφόρνια και με το άλλο στη Χιλή. Το 2014 ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπαμα την τίμησε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, τη σημαντικότερη διάκριση που απονέται σε πολίτη, ενώ το 2018 τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Διακεκριμένης Συνεισφοράς στα Αμερικανικά Γράμματα από το Εθνικό Ιδρυμα Βιβλίου των ΗΠΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου