ΑΓΓΕΛΟΙ
ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΗ
Η
ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΧΤΗΣ - ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ
Η συγγραφέας με την
απίστευτη γραφή της κλείνει με αυτό της το βιβλίο την τριλογία, ή καλύτερα την Ελεγεία
της Στάχτης. Δυστυχώς το συναρπαστικό ταξίδι τελειώνει εδώ.
Αυτή τη φορά ξεκινά χρονικά
ανάποδα, από τη σημερινή εποχή, γύρω στο 1998 και τοποθετείται χωρικά στο
Βερολίνο. Πέρα από το ολοκαύτωμα, τη ναζιστική παράνοια και τις συνέπειες αυτών
των φαινομένων, προστίθεται και το αστυνομικό στοιχείο.
Οι ζωές των ηρώων είναι
κουβάρια μπερδεμένα που ξετυλίγονται σιγά σιγά προς τα πίσω, μπλέκονται τα
νήματα στη πορεία και προχωράνε σταδιακά με την εκάστοτε άκρη να καταλήγει στη
αρχή της ιστορίας, στο παρελθόν, στο 1945, στα ναζιστικά στρατόπεδα
συγκέντρωσης όπου εφαρμόζονταν τα προγράμματα ευγονίας ή Πηγής Ζωής, τα
επονομαζόμενα Lebensborn, πιο γνωστά ως γενετικά πειράματα. Κάτι που συνέβη
πραγματικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε Dahau, Ravensbrik, Auschwitz από τα
επιτελεία του Μένγκελε, του Φόρστερ, κι άλλων επίορκων γιατρών του Ναζισμού.
Ιστορικά στοιχεία και
μυθοπλασία ζυμώνονται μαζί και το αποτέλεσμα είναι αριστοτεχνικό.
Αναπόφευκτα εμφανίζονται
νέοι ήρωες στο προσκήνιο, κάποιοι εγκληματικοί, κάποιοι καταραμένοι, οι οποίοι
είναι άρρηκτα δεμένοι με την αφήγηση του παρελθόντος.
Όλοι οι χαρακτήρες
είναι απόλυτα ανθρώπινοι, με τις σκοτεινές και φωτεινές τους πλευρές, τις
αδυναμίες τους και τα δυνατά τους σημεία, όπως άλλωστε είμαστε όλοι μας
πλασμένοι.
Αυτό το βιβλίο αν και
διαφέρει αφηγηματικά από τα δύο προηγούμενα, έχει πολύ μυστήριο και παραμένει
βασικά δυστοπικό, αλλά επί της ουσίας καταφέρνει να μας αφυπνίσει όσον αφορά με
τη μεγάλη πιθανότητα κάποιοι να εξωθούνται με πράξεις τους στα άκρα, με το φόβο
ύπαρξης του «διαφορετικού».
Καταγράφει κοινωνικές παθογένειες όπως είναι οι
προκαταλήψεις, ο ρατσισμός και ο φανατισμός. Γιατί ο κίνδυνος του
Ναζισμού δεν εξαλείφθηκε ουσιαστικά ποτέ, είναι υπαρκτός. Το τέκνο του ο
Νεοναζισμός είναι πλέον μια πραγματικότητα την οποία ζούμε καθημερινά.
Λίτσα Κοντογιάννη
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ
Η
Πασχαλία Τραυλού γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας. Τα παιδικά της χρόνια
άλλαζε συχνά τόπο διαμονής, λόγω των μεταθέσεων του στρατιωτικού πατέρα
της. Από νωρίς ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη μουσική και τον γραπτό
λόγο. Το 1988 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου σπούδασε ελληνική
κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Τότε έκανε τις πρώτες
συγγραφικές της απόπειρες με μικρά διηγήματα που δημοσιεύονταν σε τοπική
εφημερίδα της Βέροιας. Αργότερα, παρακολούθησε διετή κύκλο
μεταπτυχιακών σπουδών για τη λατινική ποίηση Ορατίου και Βιργιλίου, ενώ
προσφάτως ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο πρόγραμμα του
Πανεπιστημίου Αιγαίου με τίτλο "Φύλο και νέα εργασιακά και εκπαιδευτικά
περιβάλλοντα στην κοινωνία της Πληροφορίας", με ειδικότητα σε ζητήματα
ενδυμασίας και εργασιακού χώρου. Είναι μέλος της Eταιρείας Ελλήνων
Λογοτεχνών. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ
διηγήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές. Ανήκει στη συντακτική
ομάδα του λογοτεχνικού περιοδικού "diavasame.gr"
Τίτλοι ΒΙΒΛΙΩΝ : | |
(2019) | Άγγελοι από στάχτη, Διόπτρα |
(2018) | Θεοί από στάχτη, Διόπτρα |
(2017) | Το άγαλμα στη σοφίτα, Διόπτρα |
(2017) | Φιλί στα μάτια, Διόπτρα |
(2014) | Η Μήδεια δεν χόρεψε ποτέ, Μεταίχμιο |
(2014) | Η Μήδεια δεν χόρεψε ποτέ, Μεταίχμιο |
(2013) | Γυάλινος χρόνος, Ψυχογιός |
(2013) | Γυάλινος χρόνος, Ψυχογιός |
(2012) | Η ματζίκα της αγάπης, Ψυχογιός |
(2012) | Με μπαλαντέρ τη μοναξιά, Ψυχογιός |
(2012) | Τα ρόδα της σιωπής, Ψυχογιός |
(2011) | Ήθελα μόνο ένα αντίο, Ψυχογιός |
(2011) | Κλειδωμένο συρτάρι, Ψυχογιός |
(2011) | Οι εραστές της γραφής, Ψυχογιός |
(2011) | Οι εραστές της γραφής, Ψυχογιός |
(2011) | Τα ρόδα της σιωπής, Ψυχογιός |
(2010) | Έστω μια φορά, Ψυχογιός |
(2010) | Η γυναίκα του φάρου, Ψυχογιός |
(2010) | Η γυναίκα του φάρου, Ψυχογιός |
(2010) | Φτερά από μετάξι, Ψυχογιός |
(2009) | Έστω μια φορά, Ψυχογιός |
(2008) | Φτερά από μετάξι, Ψυχογιός |
(2007) | Ήθελα μόνο ένα αντίο, Ψυχογιός |
(2007) | Ήθελα μόνο ένα αντίο, Ψυχογιός |
(2006) | Κλειδωμένο συρτάρι, Ψυχογιός |
(2005) | Η ματζίκα της αγάπης, Ψυχογιός |
(2005) | Με μπαλαντέρ τη μοναξιά, Ψυχογιός |
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα | |
(2010) | Η γειτονιά μας, μια μεγάλη αγκαλιά, Θαλασσί |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου