Αποκλειστική συνέντευξη του συγγραφέα Θοδωρή Παπαθεοδώρου στη Γιούλη Τσακάλου, ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ!!!

 περισσότερα για το συγγραφέα μας εδώ

και εδώ

Θεωρώντας κύριε Παπαθεοδώρου πως κάθε άνθρωπος μιλά από την δική του σκοπιά για τον εαυτό του, για την παιδική του ζωή και γενικά ό,τι αφορά, πολλές φορές πολύ διαφορετικά από ό,τι οι άλλοι γνωρίζουν, θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για εσάς, όσα και ό,τι εσείς θέλετε;

Εφόσον η απαντήσεις μου αφορούν τη συγγραφική ιδιότητα, θα πω απλώς μία μόνο κουβέντα. Αληθινή. Είμαι τα έργα μου. Δεν είμαι κάτι εγώ, και κάτι διαφορετικό τα βιβλία μου. Όσα πιστεύω, όσα νιώθω, όσα υπηρετώ, εκφράζονται με σαφήνεια στις σελίδες τους γιατί εκ φύσεως, και θέσεως, σιχαίνομαι τη σκόπιμη, και ιδιοτελή πολλές φορές, θολούρα. Μιλώ ιδιαίτερα για τα τελευταία βιβλία μου, όχι τόσο τα πρώτα που είχαν άλλωστε και τις αναπόφευκτες αδυναμίες των πρωτόλειων.

-Άκουσα πως είστε άνθρωπος πολύ χαμηλών τόνων. Δεν κάνετε ότι περνά από το χέρι σας για να προβληθείτε. Μερικοί συγγραφείς μπορεί να κυνηγούν την δημοσιότητα με κάθε τρόπο..Εσείς πως αντιμετωπίζετε το θέμα "προβολή" και πόσο θέλετε να είστε μέρος του "σταρ σύστεμ" των Συγγραφέων;

Η φράση «Ελληνικό Σταρ Σύστεμ» είναι από μόνη της γελοία, ειδικά στους καιρούς της παγκοσμιοποίησης. «Ελληνικό Σταρ Σύστεμ Συγγραφέων» είναι γελοιωδέστατη. Δεν μπορώ να διανοηθώ σοβαρό/ή συγγραφέα να τριγυρνά απανταχού της Ελλάδος σε όρη κι άγρια βουνά, σε πόλεις και χωριά αδιακρίτως, σαν μπουλουκτσής θεατρίνος του μεσοπολέμου ή να βρίσκεται όλη μέρα στα κοινωνικά δίκτυα μοιράζοντας φιλάκια κι αγάπες σε όλους, με μόνο σκοπό να πουλήσει δέκα, πενήντα, εκατό βιβλία παραπάνω. Ακόμη χειρότερα, να «ξεκατινιάζεται» (κατά το κοινώς λεγόμενο) με αναγνώστες που διάκεινται αρνητικά απέναντι στο έργο του και δημοσιοποιούν την άποψή τους. Ή να αυτοεξευτελίζεται για να μαζέψει κάποια από τα περιβόητα like, λες και κάτι τρέχει στα γύφτικα εάν το πετύχει.

Θα είμαι σαφής και καθαρός. Δεν κατηγορώ κανέναν που αισθάνεται ότι έτσι πρέπει να λειτουργεί. Εγώ όμως δεν μπορώ. Στον νου μου, ο/η συγγραφέας πρέπει να είναι άνθρωπος συγκεντρωμένος στο έργο του, προκειμένου να το υπηρετήσει όσο καλύτερα μπορεί. Αυτό το έργο θα μιλήσει για εκείνον. Αυτό το έργο μπορεί να μη φέρει τα εύκολα κι ανούσια like, αλλά εάν αξίζει, θα του χαρίσει συν τω χρόνω τον σεβασμό των αναγνωστών. Κι αυτό είναι το μόνο που μετράει, τουλάχιστον για εμένα.

Απολύτως επί του θέματος με εκφράζουν τα λόγια του αγαπημένου μου ποιητή:

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

-Είστε νέος στην ηλικία αλλά με μια πολύ δημιουργική πέννα. Ό,τι γράφετε οι Αναγνώστες το διαβάζουν "απνευστί" και περιμένουν το επόμενο. Τι σας ώθησε να αφήσετε την σκέψη σας, την φαντασία σας αλλά σαφώς τις γνώσεις σας να "τακτοποιηθούν" σε ένα βιβλίο; Στο πρώτο σας βιβλίο;

Τίποτα συγκεκριμένο. Ένιωσα πως μπορούσα να το κάνω, το προσπάθησα και το έκανα. Τόσο απλά. Με όλα τα λάθη και τις αδυναμίες που έχει πάντα η πρώτη προσπάθεια.

-Όταν ένας Συγγραφέας γράψει μια τετραλογία  όπως εσείς  και έρθει η καταξίωση από όλους, πόσο "βάρος" προσθέτει στην μετέπειτα συγγραφική πορεία; Νοιώθει ίσως κάποια ευθύνη απέναντι στο Αναγνωστικό κοινό;

Πάντα πρέπει να νιώθεις ευθύνη απέναντι στους ανθρώπους που σε τιμούν. Ανεξαρτήτως ιδιότητας. Το αυτό προσπαθώ να πράττω κι εγώ, κι όχι μόνο  έναντι των αναγνωστών. Γράφοντας ένα βιβλίο, και συγγνώμη αν ακουστεί κάπως επηρμένο, νιώθω ευθύνη απέναντι στον εαυτό μου κυρίως. Αυτό νιώθω. Εάν ο όρος της προσωπικής ικανοποίησης δεν εκπληρώνεται, δεν προχωρώ παραπέρα, δεν στέλνω καν το χειρόγραφο στους εκδότες, το καταχωνιάζω ή το πετώ. Κάποτε είχα διαβάσει πως, το πιο χρήσιμο εργαλείο ενός συγγραφέα, είναι ο κάλαθος των αχρήστων. Ισχύει.

-Στην  Τετραλογία σας  σκαλίζετε  ένα έπος! Σκαλίζετε   με υπομονή την πιο άγνωστη πλευρά της ιστορίας, αυτή που καταχωνιάστηκε από όσους την έγραψαν ή την είπαν με μισόλογα . Απ αυτά τα βιβλία έμαθα πολλά για τον   εμφύλιο, το ειδεχθέστερο από τα είδη πολέμου που σαρώνει αθώες υπάρξεις με  συγκλονίσατε  πραγματικά!!! τι είναι αυτό που σας ώθησε να γράψετε γι’αυτήν  κυρίως  την χρονική περίοδο;

Έχω ήδη μιλήσει περισσότερο απ’ όσο θα ήθελα για την Τετραλογία του Εμφυλίου. Θα πω μονάχα πως με τούτα τα βιβλία, εκπλήρωσα ένα χρέος μου απέναντι στην πατρίδα, την ιδεολογία και την οικογένειά μου. Γι’ αυτό και δεν κρύφτηκα από κανέναν, δεν κράτησα ισορροπίες, δεν απάλυνα τις αιχμηρές γωνίες, τα έγραψα όλα έτσι όπως τα ερεύνησα, τα εννόησα και τα ένιωσα. Όσοι μου έκαναν την τιμή να τα διαβάσουν, καταλαβαίνουν τι θέλω να πω και τους ευχαριστώ από καρδιάς. 

-Τι γνώμη έχετε για το ότι συνεχώς γράφονται νέα βιβλία, τα πιο πολλά επίπεδα, χωρίς προηγούμενη έρευνα με θέματα απλώς της εποχής, κοινώς "πιασάρικα", τα οποία μάλιστα κάποιοι τα κατατάσσουν στα "ευπώλητα" γιατί απλά είναι όπως λένε εύπεπτα και γεμάτα γεγονότα που δεν κάνουν τον αναγνώστη να σκεφτεί;

Κοιτάξτε, αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Πολλές σαχλαμάρες διαβάζονται παντού και διαβάζονται πολύ. Οι βλακώδεις «Αποχρώσεις του Γκρί», είναι ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Απλώς, στην Ελλάδα, κατά την προσωπική μου εκτίμηση πάντα, το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των βιβλίων που κυκλοφορούν εσχάτως, είναι αναλόγου επιπέδου, κυρίως αισθηματικά ρομάντζα ως προς το θέμα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, άλλωστε έχουν γραφτεί αριστουργήματα βασισμένα σε κάποιο ρομάντζο ή σε κάποια, ούτως ειπείν, «καταραμένη» πρωταγωνίστρια. Το κακό είναι πως τα περισσότερα από δαύτα είναι επιπέδου δημοτικού, των πρώτων τάξεων, ως προς την αξία της τέχνης του λόγου. Το λεξιλόγιό τους, και μάλιστα σε μια από τις πλουσιότερες γλώσσες του κόσμου, περιορίζεται σε μια πεντακοσαριά επαναλαμβανόμενες λέξεις και φράσεις. Για ποια λογοτεχνία μιλάμε; Επίσης, έχουν μια απλή γραμμική αφήγηση, δίχως βάθος χαρακτήρων και πλοκής, δίχως περιρρέουσα ατμόσφαιρα, δίχως έρευνα, κάτι σαν να διαβάζει κανείς τυπωμένη τη Βέρα στο Δεξί, το Μπρούσκο ή κάποια άλλη τηλεοπτική σαπουνόπερα. Δυστυχώς, πολλά απλοϊκά ρομάντζα εποχής, βαφτίζονται βαρύγδουπα από τους εκδοτικούς οίκους ως Ιστορικά Μυθιστορήματα για εμπορικούς και μόνο λόγους. Συμβαίνει τέτοια βιβλία να είναι και ευπώλητα. Και θα συμβαίνει πάντα. Ελπίζω απλώς να υποχωρήσει το ποσοστό τους. Κατά τα λοιπά, ο καθείς κάνει τη δουλειά του και γι’ αυτή κρίνεται.

-Στην εποχή μας μπορεί κάποιος Αναγνώστης να ξεχωρίσει ένα βιβλίο εάν έχει ενδιαφέρον η όχι; Μήπως είναι εγκλωβισμένος στο «μάρκετινγκ"

Κανείς δεν μπορεί να εγκλωβίσει κανέναν με το ζόρι. Το επονομαζόμενο μάρκετινγκ της Ψωροκώσταινας, βρίσκει και τα κάνει. Εμείς οι ίδιοι οι αναγνώστες του δίνουμε το δικαίωμα. Εμείς οι ίδιοι οι αναγνώστες φταίμε όταν «σκοτωνόμαστε» για να αποκτήσουμε ένα βιβλίο, όχι γιατί ακούσαμε κάτι καλό γι’ αυτό, αλλά γιατί έχει αλουμινένια συσκευασία δώρου ή μοιράζει τενεκεδένια δαχτυλίδια. Τι να πει και τι να σκεφτεί κανείς μετά από αυτό; 

-Η έμπνευση για εσάς πως λειτουργεί; Είστε άνθρωπος που απομονώνεστε για να "συλλάβετε" μια ιδέα, είστε άνθρωπος που θέλετε τον "χρόνο " του για να αποφασίσετε να γράψετε, ή όπως έχω ακούσει να λέγεται "ο Δημιουργός πρέπει να ζει μέσα στο πλήθος, να γράφει και να συλλαμβάνει τις ιδέες του μέσα στην καθημερινή ζωή, χωρίς να απομακρύνεται από τα «εγκόσμια";

Όλα μπορεί να ισχύουν. Κατά τον ίδιο τρόπο που διαβάζεται ένα βιβλίο. Στην ησυχία του σπιτιού σου, στη βαβούρα μιας παραλίας ή μέσα στο πλήθος του μετρό. Ο καθένας και ο τρόπος του, είτε είναι συγγραφέας είτε αναγνώστης. Η ουσία είναι να γεννιούνται και να διαβάζονται καλά βιβλία.

-Η συγγραφή ενός βιβλίου είναι μια διαδρομή από μόνη της μέσα στις ζωές, στα πάθη, στην ιστορία. Πόσο χρόνο χρειάζεστε εάν χρειάζεστε για να αποφορτιστείτε και να ξεκινήσετε κάτι νέο;

Άλλοτε μήνες ολόκληρους, άλλοτε μπαίνω πριν ακόμη βγω από τον προηγούμενο. Ενώ ολοκληρώνω ένα βιβλίο, υποσυνείδητα, ή σε επίπεδο έρευνας, δουλεύω κάποιο άλλο. 

-Εχετε ποτέ προσπαθήσει να γράψετε με ψευδώνυμο κι αν ναι για ποιο λόγο; σας ιντριγκάρει να  πλανάται ένα πέπλο μυστηρίου γύρω απο το άτομό σας ;

Πολλάκις έχω γράψει, κι ακόμη γράφω, με ψευδώνυμα. Το Θάνος Δραγούμης, ήταν κάποτε ψευδώνυμο για τα νουάρ και τα αστυνομικά βιβλία μου. Πλέον, είναι απλώς ένα δεύτερο λογοτεχνικό όνομα και επέλεξα να υπογράφω με αυτό τα κάποια από τα βιβλία μου γιατί έχουν ένα εντελώς διαφορετικό είδος και ύφος γραφής από τα ιστορικά μου μυθιστορήματα. Έχω κι άλλα λογοτεχνικά ψευδώνυμα για τον ίδιο ακριβώς λόγο, μα επιτρέψτε μου προσώρας να μη σας τα αποκαλύψω και να αφήσω το πέπλο που αναφέρατε στη θέση του.

-Πότε είστε σίγουρoς πως αυτό που γράψατε είναι "ώριμο" να το δει μάτι άλλου ανθρώπου,  αλλά και βέβαια πόσο έτοιμος είστε όταν το κλείνετε και το παραδώσετε στον εκδότη; Άκουσα πως υπάρχουν συγγραφείς που με πάρα πολύ δυσκολία αποχωρίζονται ένα έργο τους!

Εγώ πάντως, ίσως επειδή τα βιβλία μου απαιτούν μεγάλη έρευνα και μόχθο, όταν τελειώνουν και με αφήνουν ικανοποιημένο, τα αποχωρίζομαι εύκολα. Έως ανακουφίσεως, μη σας πω.

-Κάποιος άνθρωπος κατά την γνώμη σας πότε μπορεί να αυτοονομαστεί "συγγραφέας"; Τι πρέπει να έχει κάνει;

Από τη στιγμή που «αυτοονομάζεται» όπως λέτε, απολύτως τίποτα, ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιεί όποιον τίτλο θέλει για τον εαυτό του. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο να αυτοονομάζεται. Το θέμα είναι να τον συμμερίζονται και όσοι τον ακούνε. Σε ό,τι με αφορά πάντως, πιστέψτε με, χρειάστηκα αρκετά βιβλία και αρκετούς αναγνώστες, ώστε να οικειοποιηθώ τον χαρακτηρισμό.

-Η πληθώρα ανθρώπων που θέλουν να εκφραστούν και να γίνουν συγγραφείς πως σας φαίνονται;  Υπάρχει χώρος;  τελικά οι συγγραφείς έγιναν πιο πολλοί από τους αναγνώστες,  με αποτέλεσμα ο αναγνώστης κυριολεκτικά  "να τραβάει τα μαλλιά του" μην γνωρίζοντας τι να πρωτοδιαβάσει και τι να πρωτοαγοράσει! Τι άποψη έχετε;

Αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν. Και οι περιπατητές θα αποφασίσουν ποια θα θαυμάσουν, ποια θα μυρίσουν. Αυτή την απλή γνώμη έχω για όλα τα πράγματα γύρω μου.

-Έχετε κάποια στιγμή σκεφτεί με "ζήλεια" το καλό βιβλίο κάποιου ομότεχνού σας; Και αν ναι ποιό;

Ένα και δύο μόνο; Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν αρκετά. Θα ξεχωρίσω όμως από τους ξένους κάποια βιβλία του Τομ Ρόμπινς και από τους Έλληνες κάποια βιβλία του Γιάννη Ξανθούλη και της Ιωάννας Καρυστιάνη.

-Πιστεύετε πως ο Συγγραφέας είναι απλά ένα ταλέντο, η χρειάζεται διαρκή προσπάθεια στην γνώση, σε κάθε τι που θα βοηθούσε να εκφράσει καλύτερα αυτό που θέλει;

Νομίζω πως κάτι τέτοιο χρειάζεται σε κάθε άνθρωπο. Γνώση και ταλέντο χρειαζόμαστε όλοι μας για να είμαστε σωστοί πρώτα απ’ όλα ως άνθρωποι. Και καλοσύνη, κυρίως αυτή χρειαζόμαστε. Είναι σημαντικότερη ακόμη κι από το μέγιστο αγαθό της μόρφωσης.

-Τι σημαίνει για εσάς "Λαός, έθνος χωρίς μνήμη"; Και τι μπορεί να φταίει ώστε ένας ολόκληρος λαός να "χάσει" την μνήμη του;

Ο λαός πρωτίστως, ο ίδιος ο λαός φταίει, δεν μας έκαναν καταναγκαστική λοβοτομή, εμείς επιλέγουμε εάν θα διατηρήσουμε την ιστορική μας μνήμη ή όχι. Αν όχι, θα είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε αιωνίως τη μέρα της μαρμότας. Να επαναλαμβάνουμε διαρκώς τα ίδια λάθη και να υφιστάμεθα τις ίδιες συνέπειες.

-Υπάρχει ελεύθερος χρόνος για εσάς; Και πως τον καταναλώνετε;

Ασφαλώς και υπάρχει, δεν είμαι κωπηλάτης σε γαλέρα. Τετριμμένα. Ταξίδια, σινεμά, βόλτες, έναν καφέ στο πάρκο, πλήρης απραξία πολλάκις. Η εποχή της εξαλλοσύνης και της κραιπάλης παρήλθε πλέον, αλλά μακαρίζω την τύχη της ύπαρξής της στα χρόνια της νεότητος. Σε κάθε περίπτωση, η απόλαυση της γαλήνης είναι πολύ σπουδαίο πράγμα.

-Στους ανθρώπους ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου τι συγχωρεί και τι όχι;

Μπορώ να συγχωρήσω τα πάντα εκτός από την αχαριστία. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η αχαριστία είναι η κορυφαία εκδήλωση της μικροψυχίας.

Σε ένα Συγγραφέα συνηθίζεται να ρωτούν στο τέλος μιας κουβέντας, τι ετοιμάζει τώρα. Δεν θα ξεφύγω από το πλαίσιο και σας ρωτώ ευθέως τι ετοιμάζετε και σε ποιο στάδιο είναι;

Του Καραϊσκάκη… Αλλά επειδή είμαι Ηρακλειδεύς θα σας πω του Καυτατζογλείου… Και ελπίζω να γεμίσω τις κερκίδες του, ή έστω μία θύρα… Έτσι, για να κλείσω με ένα χαμόγελο… 

Σας ευχαριστώ πολύ  και εννοείται πως οι φίλοι της ομάδας μας και γώ θα είμαστε δίπλα σας πάντα αρωγοί σε κάθε σας προσπάθεια.

Εγώ ευχαριστώ κι εσάς και όλους του φίλους της ομάδας. Αν και ώρες ώρες απορώ με τις αντοχές σας στα επονομαζόμενα «κοινωνικά δίκτυα», γεροί να είστε και να τα αντέχετε… Καλές γιορτές σε όλους σας, με υγεία και δύναμη πρωτίστως, τα μέγιστα των αγαθών που πολλές φορές προσπερνούμε ασυλλόγιστα και αδιάφορα.

ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ