ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ, Συνέντευξη με την Μαρία Κωνσταντούρου απο την Μαρία Παπάτου!

1.Πόσο δύσκολο είναι για τον συγγραφέα να βρει το θέμα του εκάστοτε βιβλίου του; Τι αποτελεί έμπνευση; Στερεύει άραγε;

Μιλώντας πάντα από προσωπική εμπειρία, πιστεύω πως η έμπνευση για το εκάστοτε βιβλίο είναι απλώς θέμα χρόνου. Μπορεί να έρθουν πέντε ιδέες μαζεμένες, μπορεί και να περάσουν μήνες μέχρι να εμφανιστεί εκείνη η δυνατή που θα σε σπρώχνει στον υπολογιστή για να βγάλεις από μέσα σου όσα έχουν «φορτώσει» την ψυχή σου. Όχι, δεν στερεύει. Δεν σε αφήνει η ίδια η ζωή να στερέψεις από ιδέες. Σου δίνει ερεθίσματα μέσα από την καθημερινότητα, αλλά και μέσα από το παρελθόν αυτού του κόσμου. Εκεί βρίσκεται η έμπνευση. Στα όσα συμβαίνουν γύρω μας, αλλά και στα όσα έχουν σημαδέψει την ιστορία της ανθρωπότητας. Στους προβληματισμούς και στις ελπίδες μας. Στην αδικία και στην ανθρωπιά. Στους εφιάλτες και στα όνειρά μας…

 2.Σου έχει συμβεί να φτάνεις σε κάποιο σημείο και να πεις «δεν μπορώ να προχωρήσω παρακάτω»; Τι κάνεις;

Νομίζω πως σε όλους όσοι γράφουν θα έχει συμβεί τουλάχιστον μία φορά. Το έχω νιώσει κι εγώ. Δεν κάνω κάτι. Απλώς περιμένω. Απέχω όσο χρειαστεί από τον υπολογιστή και περιμένω να ξεμπλοκάρει το μυαλό και να ζωντανέψουν ξανά οι ήρωες, αποζητώντας την εξέλιξή τους.

3.Ποιο βιβλίο σου όταν το έγραφες ήσουν ψυχολογικά βεβαρημένη - στρεσαρισμένη;

Το πρώτο. «Όταν οι γυναίκες τολμούν». Άλλωστε, όπως έχω ξαναπεί, γράφτηκε με… συνταγή γιατρού. Ψυχολογικά ήμουν πολύ άσχημα εκείνη την εποχή και ο γιατρός μού σύστησε να κάνω αυτό που με ευχαριστεί περισσότερο. Όταν του είπα πως μου αρέσει να γράφω, με παρακίνησε να γράψω ένα βιβλίο. Έτσι γράφτηκε το πρώτο μου και ήταν το μόνο που ολοκληρώθηκε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

 4.Ποιο από τα βιβλία σου σε έχει κουράσει είτε λόγω έρευνας ή λόγω ηρώων που επαναστάτησαν, είτε δική σου ψυχολογικής πίεσης ή όλα αυτά μαζί;

Το ρήμα «κουράσει» δεν μου ακούγεται σωστό. Το «Αγεφύρωτες Σιωπές» με είχε εξουθενώσει ψυχολογικά αφενός λόγω του θέματός του –παιδεραστία– και αφετέρου λόγω της μεγάλης έρευνας που χρειαζόταν. Το δεύτερο που με είχε δυσκολέψει πολύ ήταν το «Χωρίς Εσένα» από την Παράλληλη Λογοτεχνία που δημιουργήσαμε μαζί με τη Θάλεια Κουνούνη. Εκείνη έγραψε το «Δεν υπήρξα Ποτέ» και ήταν δύο βιβλία βασισμένα στην ίδια ιστορία, με τους ίδιους ήρωες, που το ένα συμπλήρωνε το άλλο. Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο να γράφουμε παράλληλα τα κεφάλαια, προσπαθώντας να δημιουργούμε ένα λογοτεχνικό παζλ ώστε το ένα να συμπληρώνει το άλλο. Το Skype είχε πάρει φωτιά. Το σβήσε-γράψε μας πέθανε. Συν του ότι δουλεύαμε κι οι δυο και έπρεπε να βρίσκουμε τις ίδιες ελεύθερες ώρες για να συνεργαστούμε αρμονικά. Ήταν όμως μια αξέχαστη εμπειρία.

5.Ποιο κατά τη γνώμη σου βιβλίο πρέπει να έχει διαβάσει κάποιος βιβλιόφιλος και γιατί;

Δεν υπάρχουν πρέπει στη λογοτεχνία. Υπάρχουν αμέτρητα βιβλία που έχουν να δώσουν πολλά στον αναγνώστη. Άλλωστε, ο καθένας έχει την άποψή του, τις προτιμήσεις του. Ό,τι κι αν διαβάσει κανείς, καλό θα του κάνει. Και μόνος του θα ανακαλύψει αυτό ή αυτά που πραγματικά του άλλαξαν τη ζωή ή του πρόσφεραν το κάτι παραπάνω.

6.Τι σε απωθεί στις ανθρώπινες σχέσεις; Τι επιδιώκεις από αυτές;

Με απωθεί η ψευτιά, η κριτική, η εκμετάλλευση. Δεν θέλω γύρω μου ανθρώπους που δεν μπορώ να πιστέψω, ανθρώπους που κρίνουν ελαφρά τη καρδία τους άλλους, ανθρώπους που έχουν στόχο να λεηλατήσουν την ψυχή μου. Θέλω στις σχέσεις μου ειλικρίνεια, ισοτιμία, κατανόηση. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου, να γίνομαι αποδεκτή γι’ αυτό –μαζί με τα όποια ελαττώματά μου– και να νιώθω άνετα με την αλήθεια του άλλου. Έτσι εγώ και οι γύρω μου νιώθουμε γαλήνη, ασφάλεια, εμπιστοσύνη και ελευθερία.

7.Τι είναι αυτό που δεν μπορείς να του αντισταθείς;

Τα σκυλάκια και οι μακαρονάδες. Λατρεύω τα ζώα, έχω αδυναμία στα σκυλιά και σιχαίνομαι αυτούς που τα βασανίζουν. Ως συνέπεια, αποφεύγω να τρώω κρέας, αλλά τρελαίνομαι για μακαρονάδα. Ακόμη και σε περιόδους δίαιτας, τα μακαρόνια που θα έτρωγα ήταν πάντα σε υπερβολική μερίδα. Θυμάμαι που όταν ήμουν μικρή, ο μπαμπάς μου με ρωτούσε: «Μα Ιταλό σ’ έκανε η μάνα σου, παιδάκι μου;»

8. Ζωγράφισέ μας ένα σου όνειρο.

Πράσινο της εξοχής, γαλάζιο της θάλασσας και κόκκινο της αγάπης.  Ζωντανά χρώματα στην παλέτα των ονείρων μου γιατί έτσι θέλω να είναι η ζωή μου. Γεμάτη με ζωντάνια και αισιοδοξία.

9. Τι σε χαλαρώνει εκτός από το γράψιμο και το διάβασμα;

Οι βόλτες με το σκυλί μου, την αξιολάτρευτη Μέλια, οι συναντήσεις με τους/τις φίλες μου και το θέατρο. Κάποτε χαλάρωνα και με το μαγείρεμα, όμως τώρα μάλλον με έχει κουράσει.

10.Υπάρχει κάποιος και ποιος είναι αυτός, που διαβάζει πρώτος τα χειρόγραφά σου; Επηρεάζεσαι από τη γνώμη του; Αν για παράδειγμα σου πει να αλλάξεις κάτι θα το κάνεις;

Τέσσερις από τις φίλες μου –είτε όλες είτε μια δυο– έχει τύχει να διαβάσουν λίγα από τα βιβλία μου, ακόμη κι ενόσω γράφονταν.  Δεν μπορώ να πω ότι επηρεάζομαι. Ωστόσο μια καλή ιδέα μπορεί να αλλάξει λιγάκι κάποια λεπτομέρεια και κάποιες παρατηρήσεις μπορούν να με γλιτώσουν από πραγματολογικά λάθη. 

11. Μπορείς να φανταστείς τη Μαίρη χωρίς να γράφει;

Μάλλον όχι. Όσες φορές το σκέφτηκα, βρήκα τρόπους που θα μπορούσα να γεμίσω τον χρόνο μου, όμως δεν μου έδωσαν αυτή τη δημιουργική ικανοποίηση της συγγραφής ούτε την ψυχική εκτόνωση που απολαμβάνω κάθε φορά που μπλέκω τη ζωή μου με αυτή των ηρώων μου.

12. Μίλησέ μας για το ασκίμ.

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες γι’ αυτό, όμως δεν θα το κάνω. Θα αρκεστώ στο ελάχιστο. Είναι ένα βιβλίο πολυδιάστατο που όμως το σημείο αναφοράς του είναι η αγάπη. Κάθε μορφής αγάπη. Η αληθινή, η ανυστερόβουλη, η καταλυτική αγάπη. 

13.Έχει βλαστήσει ο σπόρος για το επόμενο βιβλίο σου;

Ω ναι! Βλάστησε πολύ νωρίς και έχει ήδη μπουμπουκιάσει. Με έχει συνεπάρει, επειδή θα είναι κάτι πολύ διαφορετικό και –για μένα– συναρπαστικό.

14. Μια έντονη ανάμνησή σου που θα σε ακολουθεί.

Το μυαλό και η ψυχή μου είναι γεμάτα από τις γλυκές αναμνήσεις των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων. Έζησα υπέροχα, απίθανα χρόνια. Οι γονείς μου, οι γιαγιάδες και ο παππούς, ο αδερφός μου –την αδερφή μου την απέκτησα όταν ήδη είχα γίνει μάνα η ίδια–, το σχολείο και οι συμμαθητές, οι φίλες, τα ξαδέρφια, τα παιχνίδια στις αλάνες, τα πρώτα σκιρτήματα… Όλα και όλοι άφησαν τα πιο γλυκά αποτυπώματα στη μνήμη μου. Είναι τα μόνα χρόνια που σκέφτομαι τόσο συχνά και με τόση νοσταλγία.

Κλείνοντας…

Μαίρη Κωνσταντούρου: θέλω να ευχηθώ στους αναγνώστες αλλά και σε όλο τον κόσμο γενικότερα δύναμη και πολλές χαρές στην καθημερινότητά τους. Να ζουν με όσο περισσότερη ηρεμία μπορούν μια ζωή που κανείς δεν θα τους στερεί τα όνειρα και την αξιοπρέπειά τους. Και να έχουν υγεία, οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Και πίστη. Πίστη πως όλα θα φτιάξουν. Κι αν δεν φτιάξουν όσο θέλουμε, θα προσπαθήσουμε εμείς να τα φτιάξουμε όπως μπορούμε.

Σας ευχαριστώ πολύ''.

Μαρία Παπάτου για την ομάδα

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Γεννήθηκα στην Αθήνα, όμως πάντα νιώθω νησιώτισσα και διατυμπανίζω πως είμαι από τη Χίο, το νησί της μητέρας μου. Οι γονείς μου ήταν δυο υπέροχοι άνθρωποι... το καλύτερο πρότυπο που θα μπορούσα να έχω.
Τα παιδικά μου χρόνια, ανέμελα κι ευτυχισμένα, με εφοδίασαν με τις ωραιότερες αναμνήσεις της ζωής μου. Η περίοδος της εφηβείας μου, γεμάτη υπαρξιακούς προβληματισμούς και αναποτελεσματικές επαναστάσεις, με πέρασε γλυκά κι ανώδυνα στον περίπλοκο κόσμο της αμφισβητούμενης ωριμότητας.
Τα μάτια μου παρέμειναν ίδια, όμως άλλαξε σημαντικά ο τρόπος που κοιτάζουν. Η φωνή μου υπερασπίζεται πάνω κάτω τα ίδια πράγματα, ωστόσο απέκτησε άλλο πάθος και διαφορετική χροιά. Τ' αφτιά μου, πάντα τεντωμένα, κέρδισαν την ικανότητα να ακούν και όσα αποφεύγουμε -ή και φοβόμαστε- να ομολογήσουμε. Τα χέρια μου αγγίζουν την επιφάνεια, όμως έχουν πια τη δύναμη να αισθάνονται το βάθος των πραγμάτων. Και η γεύση μου έμαθε να ξεχωρίζει την αληθινή νοστιμιά της αλήθειας από την παραπλανητική απόλαυση του ψεύδους.
Τώρα πια μπορεί να ακούγονται ωραία όλ' αυτά, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι πλήρωσα ακριβά τα μαθήματα που με βοήθησαν να περάσω στην τάξη των "μυαλωμένων ενηλίκων", των αξιοσέβαστων "μεγάλων". Κι είναι πολλές οι φορές που με πιάνει η ακατανίκητη επιθυμία να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ξαναβρεθώ στην αθώα εποχή της ευπιστίας και του ονειροπολήματος...
Μοιραία, κάποια στιγμή άρχισα να γράφω. Στην αρχή ημερολόγιο, έπειτα σκέψεις, αργότερα αναλύσεις συναισθημάτων και συμπεριφορών. Η Έκθεση ήταν το αγαπημένο μου μάθημα κι εγώ η αγαπημένη των φιλολόγων μου. Έκανα όνειρα για μένα κι οι καθηγητές μου στοιχημάτιζαν πάνω μου. Τους έβγαλα ασπροπρόσωπους όταν πέρασα στη Φιλοσοφική, αλλά τους απογοήτευσα οικτρά όταν παράτησα τις σπουδές μου για να παντρευτώ. Ωστόσο, κράτησα πάντα σαν εραστή μου τη λογοτεχνία.
Συνέχισα να γράφω και εργάστηκα ως μεταφράστρια βιβλίων για πάνω από δώδεκα χρόνια. Κι όταν ο γάμος μου τελείωσε, έκανα την κίνηση να αποτυπώσω τις εμπειρίες μου στο χαρτί. Έτσι, δημιουργήθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα, "Όταν οι Γυναίκες Τολμούν", κι έτσι βρήκα το δρόμο που πάντα γύρευα. Μέχρι τότε, δεν πίστευα ότι θα διεκδικούσα ποτέ τον τίτλο του "συγγραφέα", όμως η αγάπη μου για το γράψιμο και τα απίθανα σενάρια που συνθέτει καθημερινά η ίδια η ζωή με παροτρύνουν να μπερδεύομαι κάθε τόσο με τις νεράιδες και τους δράκους, τους όμορφους πρίγκιπες και τις καλοσυνάτες δεσποσύνες των παραμυθιών που συντροφεύουν αέναα και πεισματικά την ενηλικίωσή μας.

Τίτλοι βιβλίων:
(2017)	Ασκίμ θα πει αγάπη, Ωκεανίδα
(2016)	Η άγνωστη δίπλα μου, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2015)	Μια ανάσα μακριά, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2014)	Χωρίς εσένα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2013)	Αγεφύρωτες σιωπές, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2011)	Ζωή μου, εσύ..., Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2010)	Σκιές στο χρόνο, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2010)	Το πολύ δεν είναι πάντα αρκετό, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2009)	Όταν οι γυναίκες τολμούν, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2008)	Σε βλέπω παντού, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2003)	Όταν οι γυναίκες τολμούν..., Μίνωας
(2002)	Σκιές στο χρόνο, Μίνωας
(2000)	Όταν οι γυναίκες τολμούν, Λαβύρινθος
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2016)	Για πού το 'βαλες Χριστουγεννιάτικα;, Εμπειρία Εκδοτική
(2013)	Ιστορίες από ένα παγκάκι, Εκδόσεις Σαΐτα
Μεταφράσεις
(2017)	Zweig, Stefan, 1881-1942, Αμόκ, Εμπειρία Εκδοτική
(2017)	Musset, Alfred de, 1810-1857, Η βενετσιάνικη νύχτα, Εμπειρία Εκδοτική
(2017)	Fried, Amelie, Ιδανική γυναίκα... με παρενέργειες, Εμπειρία Εκδοτική
(2017)	Saubade, Valerie, Τούρτα βατόμουρο VS λεβάντα, Εμπειρία Εκδοτική
(2016)	Kafka, Franz, 1883-1924, Η δίκη, Εμπειρία Εκδοτική
(2016)	Tolstoj, Lev Nikolaevic, 1828-1910, Ο θάνατος του Ίβαν Ίλιτς, Εμπειρία Εκδοτική
(2016)	Dostojevskij, Fedor Michajlovic, 1821-1881, Ο παίκτης, Εμπειρία Εκδοτική
(2016)	Gibran, Kahlil, 1883-1931, Ο προφήτης, Εμπειρία Εκδοτική
(2016)	Fitzgerald, Francis Scott, 1896-1940, Ο υπέροχος Γκάτσμπι, Εμπειρία Εκδοτική
(2016)	Hayes, Billy, Το εξπρές του μεσονυκτίου, Anubis
(2016)	Gogol, Nikolaj Vasilievic, 1809-1852, Το ημερολόγιο ενός τρελού. Το παλτό, Εμπειρία Εκδοτική
(2016)	Dostojevskij, Fedor Michajlovic, 1821-1881, Το όνειρο ενός γελοίου. Λευκές νύχτες, Εμπειρία Εκδοτική
(2016)	Landay, William, Υπόθεση Jacob, Διόπτρα
(2012)	Deveraux, Jude, Η μαγεία της καρδιάς, Anubis
(2012)	Weiner, Jennifer, Η συγγνώμη είναι η πιο σκληρή λέξη, Διόπτρα
(2012)	Landay, William, Υπόθεση Jacob, Διόπτρα
(2009)	Rollins, James, Τελευταίος χρησμός, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Λοιποί τίτλοι
(2017)	Demouzon, Alain, Όλες οι ζωές της Νατάσα, Εμπειρία Εκδοτική [επιμέλεια]