Ο Αύγουστος Κορτώ, μιλάει στην Γιούλη Τσακάλου για την «Σκυλίσια ψυχή» Εκδόσεις Πατάκη!

Κατά τη γνώμη μου είσαι πολύ καλός γραφιάς – ίσως ο καλύτερος της γενιάς μας!! Με συγκινείς με τα βιβλία σου αφάνταστα κάθε φορά! Όταν σε διαβάζω λέω αυτό είναι το καλύτερο, όχι, αυτό... και τελικά αποφασίζω να μη δώσω συνέχεια γιατί δεν βγάζω άκρη στο ποιο μ' αρέσει πιο πολύ. Ίσως γιατί όλα αγγίζουν την ψυχή μου!!

Λοιπόν Αύγουστε...

Πόσο εύκολο ήταν να αναμετρηθείς  με την Ιστορία;

Δεν αναμετρήθηκα διόλου - την άφησα να με κατακλύσει, ώστε να βρω μες στην αδιάκοπη ροή της την ιστορία που ήθελα να αφηγηθώ.

Ποια ήταν η αιτία για να γράψεις αυτό το βιβλίο;

Η αγάπη μου για τα σκυλιά και τους βαθιά πληγωμένους ανθρώπους.

Πώς συλλαμβάνει και πώς διαχειρίζεται τη μνήμη ο συγγραφέας;

Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι - εγώ ζω πολλές ώρες τη μέρα μες στο κεφάλι μου, παίζοντας νοερά με το εκάστοτε βιβλίο.

Νομίζω ότι άφησες τους ήρωες σου, ιδιαίτερα την Έστερ, να ορίσουν τον τρόπο αφήγησης. Συμφωνείς;

Οι χαρακτήρες των βιβλίων για μένα είναι σαν τα παιδιά - αποκτούν δική τους προσωπικότητα κι εκεί που θαρρείς πως τους ορίζεις, αρχίζουν να σε ορίζουν εκείνοι. Αυτό συνέβη και με την Έστερ.

Η Έστερ είναι απ' τους πιο δυναμικούς χαρακτήρες που έχω διαβάσει ποτέ. Εξαιρετικό παράδειγμα ανθρώπου, που απαντάει στη βία, το μίσος και την προκατάληψη με αγάπη… Πετυχαίνει αυτή η συνταγή στη ζωή μας;

Υπήρξαν - και υπάρχουν - αμέτρητοι άνθρωποι με το σθένος της Έστερ, και με ακόμα μεγαλύτερο.

Τι θέλεις να κρατήσει ο αναγνώστης από το βιβλίο σου «Σκυλίσια ψυχή»;

Μιαν ιστορία στον νου του, που θα τη θυμάται σαν κάτι που συνέβη στ' αλήθεια.

Το μυθιστόρημα θέτει πολλά ερωτήματα και προβληματισμούς στον αναγνώστη, χωρίς βεβαίως να δίνει απαντήσεις… κάτι που δεν είναι δουλειά της λογοτεχνίας να το κάνει;

Δεν έχω καμιάν απάντηση να δώσω, ούτε θέτω ερωτήματα. Λέω απλώς μιαν ιστορία.

Δεν είναι λίγες οι φορές που ο εθνικός μας καθρέφτης δεν μας δείχνει τόσο όμορφους και αθώους όσο εμείς πιστεύουμε πως είμαστε αληθεύει;

Αποφεύγω τους καθρέφτες, κυριολεκτικούς και μεταφορικούς.

Εξακολουθεί να υπάρχει αντισημιτισμός στις μέρες μας; Και αν ναι πως τον δικαιολογείς;

Υπάρχει δυστυχώς, και είναι διάχυτος, και πλήθος ανθρώπων βλέπουν στο πρόσωπο κάθε Εβραίου τον Αριέλ Σαρόν. Δεν ξέρω αν αυτό θ' αλλάξει ποτέ.

Βλέπω έρχεσαι και κάνεις πάλι ιστορία. Τι δεν μας έμαθαν σχολείο γι' αυτήν; Πιστεύεις ότι η παιδεία που παρέχεται στα σχολειά μας σχετικά με την ελληνική Ιστορία του πρώτου μισού του 20ου αιώνα είναι ελλιπέστατη; Συν, η τάση μας να κρύβουμε την άγνοια ή την ημιμάθειά μας με βροντώδεις ρητορικές αρλούμπες, το πράγμα έρχεται και δένει;

Στην πραγματικότητα είμαι δραματικά ανιστόρητος. Μεγάλος άρχισα να ψηλαφίζω το παρελθόν, κι ακόμα μαθαίνω.

Αλήθεια αναρωτιέμαι, αξίζει τον κόπο άλλο ένα βιβλίο με θέμα τους Εβραίους μετά από τόσα που έχουν γραφτεί; Γιατί τόσο δώσε πόνο;

Α, δεν με αφορούν διόλου τα εκατοντάδες βιβλία που έχουν γραφτεί για το Ολοκαύτωμα - ούτε καν αυτά που έχω διαβάσει κι αγαπώ. Κι επιπλέον, η Σκυλίσια ψυχή δεν είναι ένα μυθιστόρημα για το εβραϊκό ζήτημα.

Με το που διάβασα το βιβλίο, το εύρος και η ένταση των συναισθημάτων με παρέσυραν, ήταν αδύνατον να σταθώ αδιάφορος παρατηρητής και μου δημιουργήθηκε η απορία που πιστεύω ότι δημιουργείτε  στους περισσότερους από εμάς… Ο φανατισμός και ο ρατσισμός που μας οδηγεί;

Μας οδηγεί νομοτελειακά στα σκατά - δηλαδή εκεί ακριβώς όπου βρισκόμαστε.

Και τέλος…

Διαβάζοντάς σε στο Facebook πολλές  φορές αισθάνομαι ότι είσαι ένας άντρας με την καρδιά ενός μικρού αθώου παιδιού που κάποιες φορές θέλει να «διδάξει» μέσα από τις εμπειρίες του. Πιστεύεις ότι τα καταφέρνεις;

Όποιος επιχειρήσει να διδαχθεί το παραμικρό από μένα, ατύχησε. Είμαι ένας σαραντάρης με ανασφάλειες, γνωστικά κενά, και ασυναρτησία μικρού παιδιού.

Εγώ πάντως σε βρίσκω τον πιο γλυκό σαραντάρη που υπάρχει ever... στην κυριολεξία ένας χείμαρρος συναισθημάτων!!

Σ' ευχαριστώ θερμά γι αυτή την μοναδική συνέντευξη!!

Σου έχω αδυναμία, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε!!

ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Η Έστερ Κλάιν γεννιέται στο Βερολίνο στις 29 Φεβρουαρίου 1920. 

Μικροκαμωμένη, εύθραυστη, παράξενη όπως και η Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Μέσα της όμως κρύβει τεράστια αποθέματα δύναμης. Από νωρίς θα γνωρίσει τη σκληρότητα αλλά και τη στοργή. Η ζωή της διατρέχει τον 20ό αιώνα κάνοντας έναν τέλειο κύκλο: Βερολίνο - Μπούχενβαλντ - Νέα Υόρκη - Βερολίνο. Γνωρίζει την αθλιότητα των ναζιστικών στρατοπέδων χάνοντας ό,τι αγαπούσε περισσότερο. Θα κινδυνεύσει να χάσει μέχρι και την ίδια την ανθρώπινη υπόστασή της αλλά θα βγει ζωντανή. Αυτός που θα τη σώσει δεν είναι άνθρωπος αλλά ένας σκύλος. Ένας σκύλος που κρύβει ένα μεγάλο μυστικό.

Η Έστερ ξαναστήνει τη ζωή της αφιερώνοντάς την στην προστασία των ζώων. Επιτέλους νιώθει ασφαλής. Μέχρι που οι άνθρωποι θα ξαναχτυπήσουν. Θα απαντήσει στο μίσος και στην προκατάληψη με αγάπη. Από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, στην Αμερική του ΜακΚάρθυ και πίσω στο Βερολίνο του Ψυχρού Πολέμου, όπου θα γίνει μάρτυρας της ανέγερσης του Τείχους αλλά και της πτώσης του. Xαράζει τη ζωή της θυμίζοντάς μας τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.