ΒΙΒΛΙΟ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Φίλες, φίλοι,

Σας καλωσορίζουμε στο blog της ομάδας ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ! Για πόσο μπορούμε να περιπλανηθούμε στον κόσμο του στοχασμού και της συνείδησης; Μέχρι πού αποδεχόμαστε το ελεύθερο πέταγμα της σκέψης; Κι όταν γυρίσουμε στο παρόν, στη λογική, στο «πρέπει», δεν θα πούμε ότι ήταν όνειρο, παράκρουση ή μέθη; Αυτό το ταξίδι της σκέψης στη μέθη και στο όνειρο ευελπιστεί να χαρίσει αυτή η ομάδα στον κάθε αναγνώστη. Να του δώσει φτερά για να ξεκινήσει το μαγικό σεργιάνι του σε έναν κόσμο απόλυτα αληθινό αλλά και τόσο ανεξερεύνητο, στον χώρο του βιβλίου που τόσο αγαπάμε. Και μαζί, να το στηρίξουμε με αγάπη, ήθος, ευγενικές προθέσεις, σκέψεις και πράξεις!

Γιούλη Τσακάλου

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2021

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Νατάσας Μουτούση για το βιβλίο "Αναρρούσα" του Κωστή Γ. Αγγελάκη Εκδόσεις Πνοή

 


«Αναρρούσα» του Κωστή Γ. Αγγελάκη, εκδόσεις Πνοή

Ο μονολεκτικός τίτλος ενός βιβλίου κεντρίζει πάντα το ενδιαφέρον μου. Πολύ δε περισσότερο όταν είναι μία ιδιαίτερα ασυνήθιστη λέξη, της οποίας, ομολογώ, δεν έτυχε να γνωρίζω την σημασία. Αλλά και πολυτονικό σύστημα; Και ο συγγραφέας νέος; Και το πρώτο του βιβλίο; «ΑΝΑΡΡΟΥΣΑ, η κίνηση των κυμάτων προς τα πίσω, ό,τι μένει στην επιφάνεια ύστερα από το ορμητικό ξέσπασμα της ζωής», διαβάζω στο οπισθόφυλλο.

Έτσι ορμητικό είναι το ξέσπασμα της ζωής του πρωταγωνιστή, ενός νέου δημοσιογράφου, του Άλκη, αλλά και των άλλων προσώπων της ιστορίας με τις ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές τους. Νεανικοί αγώνες για το στοίχημα της ζωής. Νεανικά λάθη που γίνονται με κινήσεις απελπισίας και δημιουργούν παράπλευρες απώλειες στο συγγενικό περιβάλλον.

Μπορεί τα λάθη της κοινωνίας και των αρχών να φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα και να αναδείξουν κάποια φονικά ένστικτα εκείνου που αισθάνεται αδικημένος; Μπορεί κανείς να διαχειριστεί την απώλεια οικείου προσώπου σε όποια ηλικιακή ομάδα και αν ανήκει; και η λήθη;

«Στην πιο ζοφερή στιγμή της ζωής μου, ανακάλυψα το ανώφελο του θρήνου. Στο αποκορύφωμα του πόνου, αναρωτήθηκα: "Αυτό ήταν λοιπόν για μένα ο Σπύρος; Μόνο η σάρκα, το σώμα που κάποτε είχε; Όχι η αγάπη που μοιραζόμασταν, οι κοινές μας μνήμες, οι αιτίες που μας έκαναν να γελάσουμε, να κλάψουμε, ν’αφιερωθούμε ο ένας στον άλλον με όλη την ειλικρίνεια και την αλήθεια που κουβαλούσε η ψυχή μας;» (σελίδα 254). 

Η γραφή είναι εξαιρετική σε ένα προσεγμένο βιβλίο, το οποίο είναι μεν κοινωνικό με πολλά τρυφερά, αλλά και αστυνομικά ακόμη στοιχεία.

«Μία περιήγηση στην τραγικότητα της ύπαρξης και στους κλυδωνισμούς της ψυχής, μία ωδή στην πραγματική φιλία, στην πραγματική αγάπη, σ’ όλα εκείνα που μας δίνουν οξυγόνο και ζωογόνα δύναμη, ώστε μέσα από την τρικυμία της ζωής, να αναδυόμαστε ξανά στην επιφάνεια» (οπισθόφυλλο).

Γιατί η αισιοδοξία είναι το μήνυμα που επιθυμεί να μεταφέρει ο πολλά υποσχόμενος νέος συγγραφέας. «Πέρνα μέσα από το φως, και στη μέρα που ξημερώνει βρες τις αφορμές για μια καινούργια ζωή. Κάνε το βήμα και μη φοβηθείς, γιατί εγώ δεν θα πάψω ποτέ να ζεσταίνω την καρδιά σου!» (σελίδα 325).

 

Νατάσα Μουτούση

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου