ΓΙΩΤΑ ΓΟΥΒΕΛΗ
Φιορ ντ΄Αμόρε – Εκδόσεις Διόπτρα
Διανύουμε τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αι. Η ιστορία του βιβλίου ταξιδεύει τους αναγνώστες στην Κοπεγχάγη της Βικτωριανής εποχής και στην συνέχεια στα Επτάνησα, σε Κέρκυρα και Ζάκυνθο.
Μία άγνωστη πτυχή της ιστορίας της Βασιλικής Δυναστείας της Ελλάδας με πρωταγωνίστρια την δεκαεφτάχρονη Τάρα, αδελφή του ιδρυτή της, του Βασιλιά Γεωργίου του Α΄, ξετυλίγεται στο βιβλίο, Φιορ ντ΄Αμόρε, της συγγραφέας Γιώτας Γουβέλη. Το καλαίσθητο εξώφυλλο απεικονίζει μία κοπέλα να κρατά ένα φιορ ντ΄αμόρε, -το μωβ άνθος του έρωτα- ενδεδυμένη με ρούχο εποχής που αποπνέει ρομαντισμό, αλλά και το δυνατό συναίσθημα της γυναίκας εκείνης, που βίωσε τον «απαγορευμένο» έρωτα, αλλά και όλα όσα προστάζει η βικτωριανή εποχή, την ηθική αυστηρότητα και την σεμνοτυφία, την απόλυτη υποταγή στον άνδρα- σύζυγο, πατέρα, αδελφό - τον αυτοπεριορισμό, ένα σύστημα οπισθοδρομικών αντιλήψεων και συμπεριφορών, που δυστυχώς επιβιώνει έως τις μέρες μας.
Η δεκαεφτάχρονη πριγκίπισσα Τάρα, έχει προκαλέσει ένα αδιανόητο σκάνδαλο, που απειλεί να διαλύσει την νεοσύστατη βασιλική οικογένεια. Παραβλέποντας την σπουδαιότητα της κοινωνικής της θέσης και τις απαγορεύσεις που αυτή ισοδυναμεί, αδυνατεί να ελέγξει την καρδιά της και υποκύπτει στα θέλγητρα ενός αξιωματούχου της Δανικής Αυλής. Η βασίλισσα της Δανίας, μητέρα της Τάρα, καλεί κατεπειγόντως τον νεαρό βασιλιά της Ελλάδος, Γεώργιο τον Α΄, ο οποίος και καταφθάνει κρυφά από την Αθήνα στην Κοπεγχάγη, προκειμένου να διαχειριστεί την κατάσταση και να σώσει την νεοσύστατη βασιλική δυναστεία από την επικείμενη καταστροφή, βάζοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και αμφιταλαντεύσεις.
Ωστόσο, δεν πρόκειται για μία ακόμη ρομαντική ιστορία αγάπης και έρωτα. Από την ένωση του παράνομου ζευγαριού προκύπτει ένα μωρό «ανεπιθύμητο», που πρέπει με οποιοδήποτε τρόπο να εξαφανιστεί, όχι μόνο από το παλάτι αλλά και από την χώρα. Παρά τις αντιρρήσεις της παραστρατημένης πριγκίπισσας, το μωρό φυγαδεύεται στην εξοχική κατοικία της βασιλικής οικογένειας στην Κέρκυρα, στο Μον Ρεπό, όπου και δίνεται για υιοθεσία.
Οι δραματικές εξελίξεις της ιστορίας μεταφέρονται με μαεστρία στην αρχοντική Ζάκυνθο του 19ου αι., στα καντούνια της που μοσχοβολούν ολάνθιστα φιορ ντ΄αμόρε και αντηχούν από ρομαντικές καντάδες, με τα επιβλητικά αρχοντικά και τις εντυπωσιακές εξοχικές κατοικίες τους, με την κοινωνική διαστρωμάτωση ανάμεσα σε όσους κατείχαν τα Τίτολα(τίτλους) και σε αυτούς που είχαν σπουδαία κοινωνική θέση χωρίς τίτλους και τον απλό λαό, τους ποπολάρους.
Ο αναγνώστης μαγεύεται καθώς ξετυλίγονται μπρος στα μάτια του όλες οι ομορφιές του νησιού με τα γαλήνια καταπράσινα τοπία, ένα πολιτισμικό θέρετρο, που δικαιολογημένα ονόμασαν οι Ενετοί Φιόρε του Λεβάντε, δηλαδή Λουλούδι της Ανατολής.
Η ιστορία πλαισιώνεται από χαρακτήρες δυναμικούς, σφαιρικούς που δρουν αυθύπαρκτα μέσα στο κείμενο. Ευγενείς και κόντηδες, ποπολάροι, απλοί ταπεινοί άνθρωποι, εργάτες και υποτακτικοί είναι οι ήρωες που συνθέτουν το πολυπρόσωπο μωσαϊκό της ιστορίας.
Ένα «ανακάτεμα» διαφορετικών κόσμων και νοοτροπιών που συνυπάρχουν και αλληλοεπιδρούν σε έναν κόσμο που άλλοτε προκαλεί με τις πράξεις του και άλλοτε συναινεί σε προοδευτικές αλλαγές και ανακατατάξεις. Μάλιστα, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται από την συγγραφέα στον ρόλο της γυναίκας ανεξάρτητα από την κοινωνική της θέση.
Κοινή συνισταμένη όλων των ηρωίδων του μυθιστορήματος η υποταγή στο αρσενικό και η έλλειψη αυτονομίας.
Θαυμάσαμε την πριγκίπισσα Τάρα για την πρωτοβουλία και το θάρρος της ν αντισταθεί στο βασιλικό πρωτόκολλο, ωστόσο γρήγορα βρέθηκε σε απόγνωση και υποτάχθηκε στην βούληση του πατέρα της. Αλήθεια, πόσες γυναίκες στην σημερινή εποχή, υποταγμένες στα πατριαρχικά πρότυπα και δη στις κλειστές κοινωνίες, θα επικροτούσαν την κίνηση της Τάρα, θα θαύμαζαν το θάρρος και την τόλμη της να υπερπηδήσει ανυπέρβλητες δυσκολίες και θ΄ ακολουθούσαν το παράδειγμά της;
Γιατί οι εποχές μπορεί να έχουν αλλάξει, οι νοοτροπίες όμως; Η Κριστίνα, η συνοδός της αποδείχθηκε πιο δυνατή, έως ότου ανακάλυψε την τραγική αλήθεια ότι όλη η ζωή της στηρίχθηκε σε ένα ψέμα. Η Κιάρα από την άλλη, είχε προχωρημένες αντιλήψεις τις οποίες και υποστήριζε με πάθος, ενώ η Γκιοβάννα ήταν ένα κορίτσι των λαϊκών στρωμάτων, υποταγμένο στην μοίρα του. Η Κεβή, μπορεί ν΄ ανήκε στα κατώτερα στρώματα, ήταν όμως μια γυναίκα έξυπνη, σπιρτόζα και μάχιμη η οποία έκανε τα πάντα για να εξασφαλίσει το καλύτερο για την οικογένειά της. Τέλος η Αννιέζα, μία γυναίκα που συναντάμε και στην σύγχρονη εποχή, επιλέγει να ζει στην σκιά ενός άνδρα, ένα άβουλο ον, θύμα της πατριαρχικής βίας.
Η γλαφυρότητα του ύφους της συγγραφέας είναι έκδηλη με την χρήση της ζακυνθινής ντοπιολαλιάς που δίνει χρώμα και ψυχή ακόμη και στα άψυχα. Η συγγραφέας αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή της «Η ντοπιολαλιά τους ήταν κάτι παραπάνω από τρόπος εκφοράς του λόγου, ήταν η ψυχή και η σκέψη τους. Τον ψυχισμό των ηρώων μου θέλησα να προσεγγίσω, γι’ αυτό και τους άφησα να μιλούν αυθόρμητα, ώστε να τους ακούσω και να τους νιώσω»
Το βιβλίο, Φιορ ντ΄Αμόρε είναι μία δραματική αληθινή ιστορία με παραμυθένιες διαστάσεις, ατμοσφαιρικό, με διάχυτο το λυρικό στοιχείο. Με τον ρομαντισμό της εποχής θίγονται σοβαρά κοινωνικά θέματα, όπως οι αυταπάτες που τρέφουμε όλοι μας, η προσωπική επιλογή να ζούμε στην αυταπάτη και το ψέμα, η καταπίεση της εξουσίας, η πατριαρχική καταπίεση, οι κοινωνικές ανισότητες. Στοχεύοντας σε μία συσχέτιση του μακρινού χθες με το σήμερα, η κυρία Γουβέλη, αντιπαραβάλλει νοοτροπίες βαθιά ριζωμένες, που θέλουν την γυναίκα να υπηρετεί τα συμφέροντα του άνδρα- συντρόφου, πατέρα, εραστή, αδελφού- δηλαδή, το δικαίωμα του να την εξουσιάζει και να την θεωρεί υποχείριό του.
Η συγγραφέας στο σημείωμά της στο οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει ότι αισθάνεται την ανάγκη ν΄ αφιερώσει το βιβλίο της, στον μακρόχρονο αγώνα της γυναίκας για την αυτονομία της.
Με πλοηγό την πλούσια ιστοριογραφία αλλά και τα έργα του Ξενόπουλου που πρόσφεραν στην συγγραφέα, άφθονο πραγματολογικό υλικό για να ζωντανέψει την ηθογραφία της εποχής, γράφει μία αληθινή ιστορία αγάπης, βίας και εξουσίας που θα μας ταξιδέψει με ρομαντικό αέρα, από τα βασιλικά ανάκτορα της πρωτεύουσας της Δανίας- κατά την Βικτωριανή εποχή- έως και την αρχοντική Ζάκυνθο του 19ου αι , το Φιόρε του Λεβάντε.
Θα ζήσουμε ρομαντικές σκηνές αλλά και δραματικές καταστάσεις, που φέρνουν στο φως αλήθειες που ματώνουν, λυγίζουν τους ήρωες και γκρεμίζουν τον «τέλεια καμωμένο» κόσμο τους. Μολαταύτα, το μωβ λουλούδι του έρωτα ή αλλιώς το Φιορ ντ΄Αμόρε, που ανθίζει κάθε άνοιξη και μοσχοβολά στα σοκάκια της Ζακύνθου, συμβολίζει τον ορμητικό έρωτα που με την φρεσκάδα της νιότης μάχεται απέναντι σε στερεότυπα και στεγανά που προσπαθούν ν΄ αλυσοδέσουν μία καρδιά που διεκδικεί το δικαίωμα στην αγάπη.
Περισσότερα για το βιβλίο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου