Ο πρόεδρος της ΕΕΛ κ. Κώστας Καρούσος γράφει για την ποιητική συλλογή του Άρη Γεράρδη «Γυάλινες μέρες» Εκδόσεις Πνοή

 

Σύντομη κριτική μου στο ποιητικό «ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΜΕΡΕΣ» του Αγρινιώτη ΑΡΗ ΓΕΡΑΡΔΗ εκδ. ΠΝΟΗ - Αθήνα 2021.

 

Με αξιόλογο κοινωνικό ρεαλισμό και πολύ εύστοχες, οι καταχωρημένες του ποιητικές-νοηματικές και λυρικές του νότες, που αγγίζουν ευρύ στρώμα του βίου και της κοινωνικής μας πραγματικότητας, εξέδωσε ο φίλος ποιητής τις «ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΜΕΡΕΣ» του, εξοπλισμένος εκφραστικά με τα σύγχρονα ποιητικά ρεύματα της εποχής, έδωσε στην ποίησή του αλκή, πρωτοτυπία, ευρηματικότητα έκφρασης και ερμηνείας, πολλαπλών και αντίθετων καταστάσεων της ζωής, προσανατολισμένος στη λεκτική επεξεργασία του στίχου, σε μια προσωπική φωτογράφιση της ζωής και της κοινωνικής μας αβεβαιότητας. 

Γράφει: «Πάλι χυτήριο μαντεμιού η πόλη // Σωρηδόν τα καυτά παράπονα // που κυλάνε στον δρόμο» σελ. 46, «Κούρντιζε τις λέξεις του // βλέποντας τη Σελήνη // να στάζει αίμα // ο ποιητής. // Με την πρώτη του νότα // έκλιναν το γόνυ // ευλαβικά στον έρωτα // οι νυχτοπεταλούδες.// Έτσι λερώθηκε // το ποινικό του μητρώο» σελ,49, «Όλα τα πράγματα // έχουν μυστική ζωή //...που προκαλεί η άκαμπτη απληστία σου» σελ. 53, «Κάποιοι κουβαλούν // σαν υπενθύμιση και τ’ασβεστωμένα // οστά των προγόνων τους» σελ. 78.

 

Σφριγηλός στίχος, που αγγίζει καίρια τους χώρους της πνευματικής και οικονομικής εξουσίας και διαφθοράς. Οι δεικτικές και προσιτές αντανακλάσεις της καθημερινότητας, βρήκαν αμεσότητα και εύρος σε μια ποίηση υποστηρικτική, στην εικονική πραγματικότητα της εποχής μας. Ευαίσθητος και γήινος, με «τραύματα και θαύματα», άλλοτε να «απουσιάζει // στον βαθύτερο εαυτό του» και άλλοτε «με τις εύφορες λέξεις του», το «φεγγάρι [να] στραγγίζει // το πουκάμισό του», σελ. 77.

 

Στ’ «ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ» πεζοποιήματά του [Β΄ Μέρος], ακουμπάει στην «ομαδική παράκρουση» της εποχής, με «σπαράγματα» μοναχικότητας, που το στιγμιαίο της ζωής γίνεται καθολικό σήμαντρο δικαιοσύνης και αναζήτησης, με πολλές «αποταμιεύσεις χρόνου», στη «θητεία του παράλογου».

 

Γράφει: «Όλη τη νιότη της αντιστεκόταν, φευ, στη σοφία του απροσδιόριστου» σελ. 101, «Όταν πίνει το κρύο γάλα των παραισθήσεων, μεταβάλλεται στον χειρότερο εαυτό του... βλέπει το αίμα στο πλακόστρωτο, κοιτάζει το δολοφονημένο ποίημα κι αρχίζει να απολογείται στους αμείλικτους εισαγγελείς του... Αμείλικτοι οι καιροί για ποίηση» σελ. 106. «Μπαζωμένες συνειδήσεις στον δρόμο των ευγενών προθέσεων. Κι ένα ποδοπατημένο ρόδο» σελ. 107.

 

Ο ποιητής Άρης Γεράρδης αναγγέλλει τις αιφνίδιες και απρόβλεπτες στιγμές της ζωής, που σε καθοδηγούν και πιλοτάρουν ευοίωνα την πορεία σου, «χωρίς μάσκες και οξυγόνα». Πολυθεματικός και ευπροσήγορος, διάφανος ψυχικά και συναισθηματικά, με πολλά στοιχεία έντονης υπαρξιακής αγωνίας, όταν οι άνθρωποι γύρω μας «ορμάνε στις εξελίξεις που εκτυλίσσονται // ραγδαία... και [το] αύριο μετατοπίζεται διαρκώς // [και] η έκβαση // σ’ αυτόν τον στίβο αβέβαιη» σελ. 70.

 

Η ποίησή του ανοίγει το παράθυρο μιας αξιόπρεπης κοινωνικής διαδρομής, χωρίς παράφωνες ατομικές υπερβάσεις, στην «άθλια κούρσα» του κέρδους και της ηθικής πτώσεις του ατόμου.

Φίλε ποιητή Άρη Γεράρδη, ευπρόσδεκτες και γόνιμες οι ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΜΕΡΕΣ της βιωματικής-λυρικής και ρεαλιστικής σου κατάθεσης.

ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ το βιβλίο σου!!!

 

Κώστας Καρούσος, Πρόεδρος ΕΕΛ-Λογοτέχνης-Εικαστικός

Αθήνα 17/5/2021

περισσότερα για το βιβλίο εδώ