ΜΑΥΡΟ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΟΡΤΑ - ΣΤΑΛΩ ΦΩΤΙΑΔΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ
''Μπορείς να περάσεις όλη την υπόλοιπη ζωή σου χωρίς να μιλήσεις ;''''Πάρε τον µίτο να βρεις την έξοδο».''
Η Στάλω Φωτιάδου μετά την εκπληκτική τριλογία των ''ΜΠΛΕ'' και τις αξεπέραστες ''ΔΑΝΕΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ'' επιστρέφει αυτή τη φορά με την σαρωτική ιστορία του Ορφέα, την ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΟΡΤΑ.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες υπάρχουν πάντα οι
ΣΧΕΣΕΙΣ...
Οι Σχέσεις με τον εαυτό μας και οι Σχέσεις μας με τους άλλους.
Σχέσεις που ανοίγουν, σχέσεις που κλείνουν, σχέσεις που αλλάζουν, σχέσεις που δοκιμάζονται, σχέσεις που διαλύονται, σχέσεις που τρομάζουν, σχέσεις που πληγώνουν
Ορφέας, Χλόη, Μάνος, Αγάπη, Άγγελος.
Στην πίσω πόρτα του μυαλού τους υπάρχουν βιώματα από τραγικές καταστάσεις.
Το παρελθόν πασχίζει για να μη βγει στην επιφάνεια, αλλά βρίσκεται συνέχεια μπροστά τους. Είναι αυτό που ξεκλειδώνει την πιο σκοτεινή πόρτα της ψυχής .
Εξαντλείται κάθε περιθώριο υπομονής και από λάθος διαχειρισμούς δημιουργούνται αποστάσεις και αποξένωση!
Η αγανάκτηση μαζί με τη ντροπή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους.
Θυμός, πόνος, λύπη, οργή, φόβος!
Σπαραγμός, πίκρα, απόγνωση!
Πολλά ερωτηματικά και απελπισία!
Μέσα σε όλα αυτά τα δυνατά αλλά μη διαχειρίσιμα συναισθήματα, προσπαθεί να βρει χώρο η αγάπη.
Οι ήρωες ακροβατούν ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι.
Χάνουν τον εαυτό τους μέσα στη θλίψη.
Άηχες λέξεις, σιωπηλές κραυγές ενώ μέσα τους τα πάντα ουρλιάζουν.
Ψάχνουν τη στήριξη και την παρηγοριά σε αυτούς που πληγώνουν, έχοντας βάλει σε αδράνεια κάθε κομμάτι λογικής .
Σκορπισμένες μνήμες από το παρελθόν έρχονται να ακυρώσουν κάθε παρόν και κάθε μέλλον.
Τραγικές κρυμμένες αλήθειες κάνουν την εμφάνισή τους.
Μετά την σοκαριστική αλήθεια έρχεται η μεταμέλεια! Θεωρώ ότι είναι το πιο σπαρακτικό μέρος του βιβλίου.
Οι ήρωες της ιστορίας προβληματίζονται, ματώνουν, συγχωρούν, αναθεωρούν, μετανιώνουν, εκτιμούν, μα προπάντων ΑΓΑΠΟΥΝ!
Οι λέξεις αποκτούν άλλη αξία!
''Δεν κρύβεται πάντα η αλήθεια. Χιλιάδες χρόνια και αιώνες να την σκεπάσουν με την μεγαλύτερη δεξιοτεχνία η ίδια θέλει να βγει στο φως. Θα έλεγε κανείς πως κρύβεται για όσο η ίδια θέλει.''
''Άπλωσαν τα χέρια και έμπλεξαν τα δάχτυλα Ο Μάνος έφερε το χέρι του πατέρα του στα χείλη. Δάκρυα έσταξαν από τα μάτια του , κύλησαν στο χέρι του Ορφέα και μπήκαν κατευθείαν στην καρδιά του να την ποτίσουν με τον πόνο του παιδιού του.''
Είναι το σημείο που εσύ ο αναγνώστης τα βάζεις με τον εαυτό σου, γιατί βιάστηκες να βγάλεις συμπεράσματα! Εσύ που φοβόσουν , εσύ που καταδίκαζες , έχεις ήδη συνειδητοποιήσει πόσο λάθος έκρινες έναν άνθρωπο από την εξωτερική εικόνα που ήθελε να προβάλλει προς τα έξω .
Είναι αδύνατον να μη λυγίσεις με το αδύναμο μικρό αγόρι , αυτό με την ατίθαση καρδιά. Είναι αδύνατον να μη το πονέσεις , να μην το αγαπήσεις.
Η αλήθεια είναι ότι το παρελθόν μας το έχουμε πάντα μέσα μας, είναι αυτό που καθορίζει (στις περισσότερες τουλάχιστον περιπτώσεις )τον τρόπο που σκεφτόμαστε ,τον τρόπο που λειτουργούμε. Όταν κάποιος έχει τραυματικά βιώματα τα κουβαλάει πάντα μαζί του. Υπάρχουν οι άνθρωποι που μπορούν να τα διαχειριστούν πιο ψύχραιμα, αυτοί είναι οι δυνατοί και οι τυχεροί της ζωής .
Υπάρχουν όμως και οι αδύναμοι, αυτοί με την τεράστια καρδιά που υπομένουν τα πάντα σιωπηλά, δείχνοντας στους έξω τον χειρότερο εαυτό τους. Είναι αυτοί που έχουν καρδιά χρυσάφι , είναι αυτοί που διψάνε για αγάπη περισσότερο από όλους. Ένας τέτοιος ήρωας είναι ο Ορφέας της δεύτερης πόρτας!
«Πότε θα μιλήσεις στα παιδιά; Πες τους την αλήθεια Ορφέα. Γιατί αφήνεις να πιστεύουν τα χειρότερα ;»
«Επειδή προτιμώ να πιστεύουν τα χειρότερα , παρά να μάθουν την αλήθεια».
Ένα απολαυστικό ψυχογράφημα γεμάτο από πυρκαγιές φωτιάς και ανάσες αγάπης .
Ανάσες αγάπης, ναι!
Οι ήρωες αφήνονται στον λυτρωτικό χείμαρρο της ΑΓΑΠΗΣ που με το φως της, εξαφανίζει για πάντα όλα τα σκοτάδια τους.
Από την ''Δεύτερη Πόρτα'' δικαιολόγησα και λυπήθηκα όλους τους ήρωες που έβαλαν το λιθαράκι τους για να χτιστεί αυτή η ρεαλιστική ιστορία. Η εύθραυστη Χλόη, (που αποδείχτηκε τελικά ο βράχος όλων) ο Μάνος και ο Άγγελος, είναι οι ήρωες που ξεχώρισα, μπήκαν από την αρχή στην καρδιά μου. Δε θα σας κρύψω όμως ότι η ζυγαριά έγειρε στο τέλος προς στον Ορφέα!
Ο Ορφέας λοιπόν είναι αυτός που εισχώρησε αργά αλλά σταθερά και έκανε κατάληψη στην ψυχή , στο μυαλό και στην καρδιά μου.
Βρήκε τη θέση του διπλά στον λατρεμένο μου Άλκη(ΔΑΝΕΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ), και τον αγαπημένο μου Φίλιππο (ΜΠΛΕ).
Περισσότερα για το βιβλίο εδώ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον υπέροχο τίτλο που δένει γάντι με την πλοκή του βιβλίου, όπως θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ και στο τόσο προσεγμένο και συμβολικό εξώφυλλο, το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το οπισθόφυλλο του. Είναι όλα δουλεμένα μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια!
Για την Στάλω Φωτιάδου δε θα γράψω τίποτα, γιατί ότι και να γράψω θα είναι πραγματικά πολύ φτωχό, τα έργα της μιλάνε από μόνα τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου