Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, γεννήθηκε η κυρία Ευγενία Φακίνου.
Εγώ προσωπικά την γνώρισα και την αγάπησα αρχικά διαβάζοντας και παίζοντας την Ντενεκεδούπολη και μετά το 1982 κάθε βιβλίο της.Άλλος ένας λόγος που είμαι πολύ χαρούμενη είναι γιατί η κυρία Φακίνου είδε το πρώτο φως και έκανε τα πρώτα της βήματα στην Αλεξάνδρεια όπως και εγώ.
Σήμερα η Συγγραφέας κυρία Ευγενία Φακίνου είναι μαζί μας.
Καλημέρα σας κυρία Φακίνου , σας ευχαριστώ πολύ για τη μεγάλη τιμή που μου κάνατε να βρίσκεστε κοντά μας.
1. Ξεκινώντας θέλω να σας ρωτήσω ,γνωρίζοντας πως έχετε γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια, πότε φύγατε ,τι έχετε να θυμηθείτε από εκεί και αν έχετε ξαναπάει από τότε.Και βέβαια εάν θέλετε να μας πείτε δύό λόγια για την ζωή των Ελλήνων στην Αλεξάνδρεια?
Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω αλλά από την Αλεξάνδρεια δεν έχω προσωπικές μνήμες, επειδή έφυγα από εκεί βρέφος. Ό,τι ξέρω, έχει προέλθει από τις συζητήσεις και τις αναμνήσεις της μητέρας μου.
2. Τα βιβλία σας, μου δείχνουν έναν ταξιδιάρικο χαρακτήρα, έναν άνθρωπο που γράφει και ταξιδεύει πρώτα ο ίδιος μέσα από το γραπτό του και εμείς οι αναγνώστες τον ακολουθούμε.Πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πόσο δύσκολο είναι να γράφει κανείς?
Έχω ταξιδέψει πολύ στην Ελλάδα, την οποία γνωρίζω καλά, μιας και δούλεψα στα νεανικά μου χρόνια ως αρχαιολογική ξεναγός. Η ανάγκη του ταξιδιού, της φυγής, είναι νομίζω ευδιάκριτη στα βιβλία μου. Το γράψιμο είναι μια απαιτητική και δύσκολη δουλειά, η οποία απαιτεί αυτοσυγκέντρωση και αυτοπειθαρχία. Δεν ισχύει αυτό που εύκολα λέγεται «είχα έμπνευση κι έγραψα». Είναι πολύ πιο πολύπλοκο.
3.Τα πρώτα ερεθίσματα για να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο από που ξεκίνησαν?
Τα πρώτα μου κείμενα ήταν για τη Ντενεκεδούπολη,το 1975. Το 1982 έγραψα το πρώτο μου μυθιστόρημα «Αστραδενή», με θέμα την εσωτερική μετανάστευση μέσα από τα μάτια μιας εντεκάχρονης.
4.Ένας Συγγραφέας κάθε φορά που γράφει ένα βιβλίο, βάζει την ίδια του την ψυχή.Ζει μέσα από την πλοκή του βιβλίου. Εσείς όταν τελειώνετε ένα βιβλίο τι αισθάνεστε?
Το τέλος ενός βιβλίου ακολουθείται από μια μακρά περίοδο μελαγχολίας και άγχους. Μελαγχολίας που προκαλείται από την απομάκρυνση. Και άγχους από την αγωνία αν είχα προσεγγίσει το θέμα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
5. Τα χρόνια που πέρασαν μαζί με την απίστευτη πορεία των βιβλίων σας σας έχουν καθιερώσει.Έχετε κοινό που διαβάζει και ξαναδιαβάζει τα βιβλία σας και είστε κομμάτι της Ελληνικής Λογοτεχνίας.Τι έχετε να πείτε για τους νέους Συγγραφείς που προσπαθούν στο όνομα της ανανέωσης να αποκαθηλώσουν τους παλιούς?Πιστεύετε πως είναι επιθετικοί?
Δε νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του όσο γίνεται καλύτερα.
6. Κυρία Φακίνου, πόσα χρόνια περίπου γράφετε και πόσο χρόνο θέλετε να τελειώσετε ένα βιβλίο.
Γράφω 37 χρόνια. Κάθε βιβλίο έχει το δικό του χρόνο επώασης, που κυμαίνεται από 1-4 χρόνια. Αρκετές φορές ενώ γράφω, μου έρχεται η ιδέα ενός άλλου βιβλίου, που θα γραφτεί μετά από χρόνια, ίσως.
7. Τα βιβλία σας είναι ένα κομμάτι της ζωής σας.Οι ώρες γραφής πόσο σας γεμίζουν και τι άλλο θα θέλατε να έχετε κάνει η τι άλλο θα θέλατε να κάνετε?
Οι περίοδοι γραφής χαρακτηρίζονται από το άγχος και συνάμα τη χαρά της δημιουργίας. Στη ζωή μου πάλεψα να πραγματοποιήσω –όσο ήταν δυνατόν- τις επιθυμίες μου. Δεν έχω απωθημένα.
8. Ο χώρος της Λογοτεχνίας είναι μικρός, η χωράει κάθε νέα ιδέα κάθε κάθε άνθρωπο που πιστεύει πως μπορεί να γράφει.
Ο χώρος της λογοτεχνίας είναι απεριόριστος. Χωράει τους πάντες. Αρκεί να έχουν κάτι να πουν.
9. Τι είναι αυτό που ένα Συγγραφέα τον κάνει αγαπητό και τα βιβλία του ευπώλητα?Υπάρχει κάποια συνταγή?
Αν υπήρχε συνταγή, κάποιος θα την ήξερε, κι όλα του τα βιβλία θα είχαν την ίδια επιτυχία. Δεν υπάρχει, λοιπόν, συνταγή.
10. Από τι εμπνέεστε συνήθως?
Νομίζω ότι τα θέματα τα «φέρουμε» μέσα μας και χρειάζονται ένα ερέθισμα για ν’ αναδυθούν. Αυτό το ερέθισμα μπορεί να είναι κάτι ασήμαντο: μια εικόνα, μια σκηνή στο δρόμο, μια μουσική, ακόμα και μια οσμή.
11. Τι σας ενοχλεί στους ανθρώπους και τι δεν συγχωρείτε σε αυτούς?
Την υποκρισία.
12. Συγγραφέας κάποιος γεννιέται η γίνεται?
Και γεννιέται και γίνεται.. Γεννιέται με κάποια χαρίσματα (παρατηρητικότητα, ευαισθησία κλπ.) αλλά αυτά δε φτάνουν. Χρειάζεται διαρκές διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων και καλλιέργεια γενικώς.
13. Πόσο ρόλο μπορεί να διαδραματίσει στην πορεία ενός ανθρώπου που θέλει να γίνει Συγγραφέας ,ο χώρος και ο τρόπος που μεγάλωσε,οι γνώσεις του, η επαφή του με λογοτεχνικά κείμενα άλλων παλιότερων και καθιερωμένων Συγγραφέων.Μήπως κάποιος γενικά άσχετος με την Λογοτεχνία και με επάγγελμα που δεν συνάδει με αυτήν ,απλώς κουράζετε να γράφει και ακόμη και ..αν βρει εκδότη προφανώς θα καταποντιστεί το πόνημά του?Εσείς τι πιστεύεται?
Ο χώρος ή η οικογενειακή κατάσταση παίζουν μικρό ρόλο. Οι περισσότεροι συγγραφείς γεννήθηκαν μέσα σε οικογένειες που δεν είχαν καμία σχέση με τη λογοτεχνία. Προσωπικά έκανα διαφορετικές σπουδές κι εργάστηκα σε άσχετα με τη λογοτεχνία επαγγέλματα. Αν κάποιος έχει το «τραύμα», δεν τον συγκρατεί τίποτε. Αργά ή γρήγορα θα γράψει, σε συνθήκες αντίξοες πολλές φορές, χωρίς ενθάρρυνση, και αδιαφορώντας για την πιθανή έκδοση του κειμένου του. Του αρκεί να γράφει. Τα άλλα έπονται.
14. Έχετε ακούσει για τα βιβλία ρομαντικής λογοτέχνης που άλλοι τα ονομάζουν "της παραλίας" και άλλοι απλώς ευπώλητα.Εσείς τι άποψη έχετε υπάρχει διαχωρισμός ?
Ασφαλώς υπάρχει διαχωρισμός ποιότητας. Και στο λόγο και στη θεματολογία. Αυτού του τύπου τα βιβλία υπήρχαν πάντα, μόνο που δεν είχαν την απενοχοποίηση που έχουν τώρα.
15. Πόσο μπορεί να επηρεάσει την αγορά του βιβλίου η κρίση?
Την έχει ήδη επηρεάσει. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα στο χώρο του βιβλίου, ξεκινώντας από τα βιβλιοπωλεία και φτάνοντας στους εκδότες, τους συγγραφείς, τους μεταφραστές, τους επιμελητές, τους τυπογράφους κλπ. Η ελπίδα μας είναι ν’ αντέξουμε όλοι μαζί.
16. Είστε άνθρωπος που κρατάτε φιλίες από παλιά και μπορείτε να ελέγξετε τις...νέες φιλίες κατά πόσο αυτές μπορεί να γίνονται απλώς για να ακουμπήσουν και υφαρπάξουν κάποιο μερίδιο της αναγνωρισιμότητας σας για ίδιο όφελος?
Δεν έχω τέτοιου είδους φοβίες. Κρατώ τις παλιές μου φιλίες και δέχομαι χωρίς υποψίες τις καινούργιες. Ο χρόνος είναι αυτός που λύνει παρόμοια θέματα.
Κυρία Φακίνου σας ευχαριστώ πάρα πολύ.Σας εύχομαι να είστε πάντα τόσο δημιουργική και να μας αφιερώνετε όλο και πιο πολύ χρόνο γράφοντας!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ
Εγώ προσωπικά την γνώρισα και την αγάπησα αρχικά διαβάζοντας και παίζοντας την Ντενεκεδούπολη και μετά το 1982 κάθε βιβλίο της.Άλλος ένας λόγος που είμαι πολύ χαρούμενη είναι γιατί η κυρία Φακίνου είδε το πρώτο φως και έκανε τα πρώτα της βήματα στην Αλεξάνδρεια όπως και εγώ.
Σήμερα η Συγγραφέας κυρία Ευγενία Φακίνου είναι μαζί μας.
Καλημέρα σας κυρία Φακίνου , σας ευχαριστώ πολύ για τη μεγάλη τιμή που μου κάνατε να βρίσκεστε κοντά μας.
1. Ξεκινώντας θέλω να σας ρωτήσω ,γνωρίζοντας πως έχετε γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια, πότε φύγατε ,τι έχετε να θυμηθείτε από εκεί και αν έχετε ξαναπάει από τότε.Και βέβαια εάν θέλετε να μας πείτε δύό λόγια για την ζωή των Ελλήνων στην Αλεξάνδρεια?
Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω αλλά από την Αλεξάνδρεια δεν έχω προσωπικές μνήμες, επειδή έφυγα από εκεί βρέφος. Ό,τι ξέρω, έχει προέλθει από τις συζητήσεις και τις αναμνήσεις της μητέρας μου.
2. Τα βιβλία σας, μου δείχνουν έναν ταξιδιάρικο χαρακτήρα, έναν άνθρωπο που γράφει και ταξιδεύει πρώτα ο ίδιος μέσα από το γραπτό του και εμείς οι αναγνώστες τον ακολουθούμε.Πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πόσο δύσκολο είναι να γράφει κανείς?
Έχω ταξιδέψει πολύ στην Ελλάδα, την οποία γνωρίζω καλά, μιας και δούλεψα στα νεανικά μου χρόνια ως αρχαιολογική ξεναγός. Η ανάγκη του ταξιδιού, της φυγής, είναι νομίζω ευδιάκριτη στα βιβλία μου. Το γράψιμο είναι μια απαιτητική και δύσκολη δουλειά, η οποία απαιτεί αυτοσυγκέντρωση και αυτοπειθαρχία. Δεν ισχύει αυτό που εύκολα λέγεται «είχα έμπνευση κι έγραψα». Είναι πολύ πιο πολύπλοκο.
3.Τα πρώτα ερεθίσματα για να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο από που ξεκίνησαν?
Τα πρώτα μου κείμενα ήταν για τη Ντενεκεδούπολη,το 1975. Το 1982 έγραψα το πρώτο μου μυθιστόρημα «Αστραδενή», με θέμα την εσωτερική μετανάστευση μέσα από τα μάτια μιας εντεκάχρονης.
4.Ένας Συγγραφέας κάθε φορά που γράφει ένα βιβλίο, βάζει την ίδια του την ψυχή.Ζει μέσα από την πλοκή του βιβλίου. Εσείς όταν τελειώνετε ένα βιβλίο τι αισθάνεστε?
Το τέλος ενός βιβλίου ακολουθείται από μια μακρά περίοδο μελαγχολίας και άγχους. Μελαγχολίας που προκαλείται από την απομάκρυνση. Και άγχους από την αγωνία αν είχα προσεγγίσει το θέμα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
5. Τα χρόνια που πέρασαν μαζί με την απίστευτη πορεία των βιβλίων σας σας έχουν καθιερώσει.Έχετε κοινό που διαβάζει και ξαναδιαβάζει τα βιβλία σας και είστε κομμάτι της Ελληνικής Λογοτεχνίας.Τι έχετε να πείτε για τους νέους Συγγραφείς που προσπαθούν στο όνομα της ανανέωσης να αποκαθηλώσουν τους παλιούς?Πιστεύετε πως είναι επιθετικοί?
Δε νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του όσο γίνεται καλύτερα.
6. Κυρία Φακίνου, πόσα χρόνια περίπου γράφετε και πόσο χρόνο θέλετε να τελειώσετε ένα βιβλίο.
Γράφω 37 χρόνια. Κάθε βιβλίο έχει το δικό του χρόνο επώασης, που κυμαίνεται από 1-4 χρόνια. Αρκετές φορές ενώ γράφω, μου έρχεται η ιδέα ενός άλλου βιβλίου, που θα γραφτεί μετά από χρόνια, ίσως.
7. Τα βιβλία σας είναι ένα κομμάτι της ζωής σας.Οι ώρες γραφής πόσο σας γεμίζουν και τι άλλο θα θέλατε να έχετε κάνει η τι άλλο θα θέλατε να κάνετε?
Οι περίοδοι γραφής χαρακτηρίζονται από το άγχος και συνάμα τη χαρά της δημιουργίας. Στη ζωή μου πάλεψα να πραγματοποιήσω –όσο ήταν δυνατόν- τις επιθυμίες μου. Δεν έχω απωθημένα.
8. Ο χώρος της Λογοτεχνίας είναι μικρός, η χωράει κάθε νέα ιδέα κάθε κάθε άνθρωπο που πιστεύει πως μπορεί να γράφει.
Ο χώρος της λογοτεχνίας είναι απεριόριστος. Χωράει τους πάντες. Αρκεί να έχουν κάτι να πουν.
9. Τι είναι αυτό που ένα Συγγραφέα τον κάνει αγαπητό και τα βιβλία του ευπώλητα?Υπάρχει κάποια συνταγή?
Αν υπήρχε συνταγή, κάποιος θα την ήξερε, κι όλα του τα βιβλία θα είχαν την ίδια επιτυχία. Δεν υπάρχει, λοιπόν, συνταγή.
10. Από τι εμπνέεστε συνήθως?
Νομίζω ότι τα θέματα τα «φέρουμε» μέσα μας και χρειάζονται ένα ερέθισμα για ν’ αναδυθούν. Αυτό το ερέθισμα μπορεί να είναι κάτι ασήμαντο: μια εικόνα, μια σκηνή στο δρόμο, μια μουσική, ακόμα και μια οσμή.
11. Τι σας ενοχλεί στους ανθρώπους και τι δεν συγχωρείτε σε αυτούς?
Την υποκρισία.
12. Συγγραφέας κάποιος γεννιέται η γίνεται?
Και γεννιέται και γίνεται.. Γεννιέται με κάποια χαρίσματα (παρατηρητικότητα, ευαισθησία κλπ.) αλλά αυτά δε φτάνουν. Χρειάζεται διαρκές διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων και καλλιέργεια γενικώς.
13. Πόσο ρόλο μπορεί να διαδραματίσει στην πορεία ενός ανθρώπου που θέλει να γίνει Συγγραφέας ,ο χώρος και ο τρόπος που μεγάλωσε,οι γνώσεις του, η επαφή του με λογοτεχνικά κείμενα άλλων παλιότερων και καθιερωμένων Συγγραφέων.Μήπως κάποιος γενικά άσχετος με την Λογοτεχνία και με επάγγελμα που δεν συνάδει με αυτήν ,απλώς κουράζετε να γράφει και ακόμη και ..αν βρει εκδότη προφανώς θα καταποντιστεί το πόνημά του?Εσείς τι πιστεύεται?
Ο χώρος ή η οικογενειακή κατάσταση παίζουν μικρό ρόλο. Οι περισσότεροι συγγραφείς γεννήθηκαν μέσα σε οικογένειες που δεν είχαν καμία σχέση με τη λογοτεχνία. Προσωπικά έκανα διαφορετικές σπουδές κι εργάστηκα σε άσχετα με τη λογοτεχνία επαγγέλματα. Αν κάποιος έχει το «τραύμα», δεν τον συγκρατεί τίποτε. Αργά ή γρήγορα θα γράψει, σε συνθήκες αντίξοες πολλές φορές, χωρίς ενθάρρυνση, και αδιαφορώντας για την πιθανή έκδοση του κειμένου του. Του αρκεί να γράφει. Τα άλλα έπονται.
14. Έχετε ακούσει για τα βιβλία ρομαντικής λογοτέχνης που άλλοι τα ονομάζουν "της παραλίας" και άλλοι απλώς ευπώλητα.Εσείς τι άποψη έχετε υπάρχει διαχωρισμός ?
Ασφαλώς υπάρχει διαχωρισμός ποιότητας. Και στο λόγο και στη θεματολογία. Αυτού του τύπου τα βιβλία υπήρχαν πάντα, μόνο που δεν είχαν την απενοχοποίηση που έχουν τώρα.
15. Πόσο μπορεί να επηρεάσει την αγορά του βιβλίου η κρίση?
Την έχει ήδη επηρεάσει. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα στο χώρο του βιβλίου, ξεκινώντας από τα βιβλιοπωλεία και φτάνοντας στους εκδότες, τους συγγραφείς, τους μεταφραστές, τους επιμελητές, τους τυπογράφους κλπ. Η ελπίδα μας είναι ν’ αντέξουμε όλοι μαζί.
16. Είστε άνθρωπος που κρατάτε φιλίες από παλιά και μπορείτε να ελέγξετε τις...νέες φιλίες κατά πόσο αυτές μπορεί να γίνονται απλώς για να ακουμπήσουν και υφαρπάξουν κάποιο μερίδιο της αναγνωρισιμότητας σας για ίδιο όφελος?
Δεν έχω τέτοιου είδους φοβίες. Κρατώ τις παλιές μου φιλίες και δέχομαι χωρίς υποψίες τις καινούργιες. Ο χρόνος είναι αυτός που λύνει παρόμοια θέματα.
Κυρία Φακίνου σας ευχαριστώ πάρα πολύ.Σας εύχομαι να είστε πάντα τόσο δημιουργική και να μας αφιερώνετε όλο και πιο πολύ χρόνο γράφοντας!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ευγενία Φακίνου
Η Ευγενία Φακίνου γεννήθηκε το 1945 στην Αλεξάνδρεια. Μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε γραφικές τέχνες και ξεναγός. Εργάστηκε για μερικά χρόνια σε περιοδικά ως γραφίστρια. Το 1976 δημιούργησε το κουκλοθέατρο «Ντενεκεδούπολη». Έχει γράψει και έχει εικονογραφήσει πολλά παιδικά βιβλία. Το 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα Αστραδενή. Τα μυθιστορήματά της έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στα γερμανικά, αγγλικά, ρωσικά, ουγγρικά, δανέζικα, γαλλικά, ολλανδικά, ιταλικά, σερβικά και τουρκικά. Το 2005 τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου – Σκάι 100,3) για το μυθιστόρημά της Η μέθοδος της Ορλεάνης και το 2008 με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή διηγημάτων Φιλοδοξίες κήπου.Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν:
- Στο αυτί της αλεπούς, 2016
- Στο αυτί της αλεπούς (ePUB), 2016
- Πλανόδιοι θεριστές, 2013
- Πλανόδιοι θεριστές (ePUB), 2013
- Το τρένο των νεφών, 2011
- Το τρένο των νεφών (ePUB), 2011
- Οδυσσέας και Μπλουζ (ePUB), 2010
- Οδυσσέας και Μπλουζ, 2010
- Για να δει τη θάλασσα, 2008
- Ζάχαρη στην άκρη, 2007
- Φιλοδοξίες κήπου, 2007
- Συγγραφικές εμμονές, 2007
- Ντενεκεδούπολη, 2006
- Η μέθοδος της Ορλεάνης, 2005
- Έρως, Θέρος, Πόλεμος, 2003
- Έρως, Θέρος, Πόλεμος (ePUB), 2003
- Ποιος σκότωσε τον Μόμπυ Ντικ;, 2001
- Τυφλόμυγα, 2000
- Ο κύριος Ουλτραμέρ, 1997
- Ξύπνα Ντενεκεδούπολη, 1997
- Το μεγάλο ταξίδι του Μελένιου, 1997
- Εκατό δρόμοι και μία νύχτα, 1997
- Η Μερόπη ήταν το πρόσχημα, 1994
- Η μεγάλη πράσινη, 1987
- Το έβδομο ρούχο, 1983
ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου