Ως το τέλος του κόσμου
Μαίρη Μαγουλά – Εκδόσεις Μεταίχμιο
Λέγεται συχνά, πως, όταν κάτι μας λείπει και αισθανόμαστε ένα κενό μέσα μας, προσπαθούμε απεγνωσμένα παρατηρώντας, να αισθανθούμε, ν΄ ανακαλύψουμε, εκείνες τις κρυφές πτυχές του εαυτού μας, εκείνο το κομμάτι που μας παιδεύει και παράλληλα μας δείχνει τον δρόμο για να φτάσουμε στην πληρότητα. Τα σκαμπανεβάσματα της ζωής είναι γιαυτούς που τολμούν να τ΄ αντιμετωπίσουν. Γιαυτούς που έχουν το θάρρος να τα προσπεράσουν, αναζητώντας τρόπους να τα υπερπηδήσουν.
Με αφετηρία την παραπάνω θέση, στο μυθιστόρημα της ΜΑΙΡΗ ΜΑΓΟΥΛΑ «Ως το τέλος του κόσμου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ , η πρωταγωνίστριά της, η Στελλίνα, αναζητά τον τρόπο εκείνο, που θα την κάνει να προσπεράσει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, ν΄ αναζητήσει μέσα της αυτό που αντικατοπτρίζει κάτι οδυνηρό που έζησε και της προκάλεσε έντονες στιγμές ψυχολογικής ανεπάρκειας.
Οι επώδυνες μνήμες που την ταλανίζουν αφορούν στην δυσλειτουργική σχέση με την μητέρα της. Η φυγή της από τον τόπο της, ένα μικρό νησί των Κυκλάδων, όπου μεγάλωσε, η επαγγελματική ενασχόλησή της με το βιβλίο δεν είναι αρκετά για να την κάνουν να ξεχάσει. Φωνές του παρελθόντος, που σαν φίδια εισχωρούν κάθε λεπτό της ημέρας στο μυαλό της και ζωντανεύουν μνήμες ερπετικές από τις οποίες παλεύει να ξεφύγει, την κρατούν σ΄ επαγρύπνηση, ταλανίζοντάς την.
Έντονη επιθυμία της να φύγει μακριά, ν΄ αλλάξει παραστάσεις, να βρει τον εαυτό της σ΄ ένα υπαρξιακό ταξίδι αυτογνωσίας! Σ΄ ένα πνευματικό ταξίδι που θα την κάνει ν΄ απαλλαγεί από τύψεις και ενοχές και ν΄ ανακτήσει την ηρεμία της.
Η μοίρα είναι με το μέρος της, καθώς ένα τυχαίο συναπάντημα με τον κατάλληλο άνθρωπο, θα ξυπνήσει μέσα της την επιθυμία για τον «δρόμο των αστεριών». Αποφασίζει να διασχίσει το Καμίνο, τον πασίγνωστο από τον Μεσαίωνα δρόμο προσκυνήματος προς το ναό του Αγίου Ιακώβου στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα της Ισπανίας.
Ένα ταξίδι που ξεπερνάει τα όρια του απλού προσκυνήματος ή θρησκευτικού «τάματος» στον άγιο. Ένα ταξίδι που σε φέρνει αντιμέτωπο με τον ίδιο σου τον εαυτό, καθώς έχεις όλον τον χρόνο να σκεφτείς, ν΄ ανοίξεις ερμητικά κλειστά κουτάκια του παρελθόντος, που μέχρι εκείνη την στιγμή είχες σπρώξει στην λήθη. Ένα ταξίδι γεωγραφικό, πολιτιστικό, καθώς έρχεσαι σε άμεση επαφή με άγνωστους και ξεχασμένους πολιτισμούς, με συνήθειες και ήθη, πράγματα πρωτόγνωρα, με τους ντόπιους διαφορετικών περιοχών και την κουλτούρα τους. Ένα ταξίδι, επίπονο, περιπετειώδες.
Η οδοιπορία στην φύση, στα πυκνά δάση, στα απροσπέλαστα ποτάμια, στα δύσβατα βουνά, που ανεβοκατεβαίνεις και προσπερνάς, μοιάζουν με τα σκαμπανεβάσματα της έως τώρα ζωής σου!
Μία αντιπαραβολή με την ίδια την ζωή μας, ανηφόρες, κατηφόρες, ισιάδες ό, τι συναντάμε στο διάβα της. Ένα ταξίδι που προσωπικά, μου κίνησε τόσο πολύ το ενδιαφέρον, γοητευμένη και από τον τρόπο περιγραφής και αναπαράστασης του μεγαλειώδους τοπίου από την κ. Μαγουλά, που με την χαρισματική της πένα με προέτρεψε ν΄ ανατρέξω για περισσότερες πληροφορίες, επηρεασμένη πιο πολύ από τα κίνητρα της ηρωίδας της, να πραγματοποιήσει αυτό το ταξίδι.
Το Καμίνο ντε Σαντιάγο ντε Καμποστέλα, που έχει ξεκινήσει από την περίοδο του μεσαίωνα, είναι ένας από τους σημαντικότερους προσκυνηματικούς δρόμους της Ευρώπης. Με σημείο εκκίνησης τα Πυρηναία όρη, διασχίζοντας μεσαιωνικά αξιοθέατα, εκκλησίες, μνημεία σε πόλεις σταθμούς της Ισπανίας, φθάνοντας έως και τον Ατλαντικό. Ένα κοπιαστικό ταξίδι 800χλμ περίπου, 28 ημερών, όπου είσαι εσύ και ο εαυτός σου, εσύ και χιλιάδες άλλοι προσκυνητές από διαφορετικά μέρη της Γης, που, εκτός από την ευλογία και την τέλεση ενός τάματος, επικοινωνείς με το μέσα σου, δοκιμάζεσαι, ανακαλύπτεις δυνατότητες που νόμιζες ότι δεν κατείχες, παλεύεις μ΄ εσωτερικές συγκρούσεις, πιάνεις από τα κέρατα τον εσωτερικό σου δαίμονα.
Στο βιβλίο μας, η Στελλίνα μετά από χρόνια παραμονής στην Αθήνα, επιστρέφει στην γενέτειρά της, στο μικρό κυκλαδονήσι. Η μητέρα της κατηγορείται για την δολοφονία της ηλικιωμένης «Εγγλέζας» την οποία επι χρόνια φρόντιζε η ίδια. Ένας φόνος ανεξήγητος αλλά και μια στιγμή έντασης, είναι αρκετά, για να ξυπνήσουν μνήμες, που επι χρόνια κρατούσε φυλακισμένες, μολύνοντας τ΄ αθώα παιδικά χρόνια! « Ένιωθα σαν το σκασμένο ζώο που μαθημένο στην θηλιά του ανθρώπου, ρίχνοντας πού και πού μια διστακτική ματιά, πήρε ξαφνικά θάρρος και ήταν έτοιμο να σηκώσει το κεφάλι και να πάρει την τύχη στα χέρια του».
Η βαθιά ανάγκη της να φύγει, όσο πιο μακριά μπορεί, ν΄ απομακρυνθεί από την γενέτειρά της το ταχύτερο, δεδομένης και της τεταμένης και απόμακρης σχέσης με την μητέρα της, την οδηγεί να πραγματοποιήσει αυτήν την απίστευτη διαδρομή του προσκυνήματος, να διανύσει το Καμίνο ντε Σαντιάγο ντε Καμποστέλα…
Βήμα βήμα η πορεία προς τον Άγιο Ιάκωβο, βήμα βήμα και η διαδρομή μέσα μου. Δεν μπορεί κάπου θα με οδηγήσει όλο αυτό, κάπου θα σε βρω και θα σε εξοντώσω προσωπικέ μου δαίμονα. «Δεν πρόκειται να γλιτώσεις από μένα, κανένας άγιος δεν θα σε σώσει, μην ελπίζεις» μία φωνή όλο κακία ψιθύριζε μέσα της… Φθάνοντας στο τέρμα του ταξιδιού και έχοντας πραγματοποιήσει κάτι, που θεωρούσε ανέφικτο, τα συναισθήματα πληρότητας, λύτρωσης, ευλογίας κατακλύζουν την Στελλίνα. Νιώθει ανάλαφρη, απαλλαγμένη από τα φαντάσματα του παρελθόντος!
Τα διδάγματα που της άφησε αυτή η εμπειρία ήταν μαθήματα ζωής, διαπιστώνοντας ότι η πίστη στην δύναμη της ανθρώπινης ψυχής είναι ανώτερη από οποιαδήποτε σωματική αδυναμία! Συνοδοιπόροι πάσης φύσεως, με διαφορετικές συνήθειες, άνθρωποι με σωματικά ελαττώματα που δεν στάθηκαν ικανά να τους εμποδίσουν, αντίθετα τους ενδυνάμωσαν ψυχικά και τους εξέλιξαν. «Τί με κοιτάτε; Δεν ξέρετε πως στο Καμίνο κανείς δεν περπατάει με τα πόδια; Με τη ψυχή βαδίζουμε όλοι, κι εσείς με τα δύο πόδια και εγώ με το ένα». Είναι αμέτρητα εκείνα τα χωρία του βιβλίου, που σε κάνουν ν΄ αναρωτιέσαι για την πίστη στην ανθρώπινη δύναμη και αντοχή, που παρακινούν τον αναγνώστη, να υπερπηδήσει στενάχωρες σκέψεις και προβλήματα, με τον ίδιο τρόπο που ο περιπατητής περνάει από δύσβατα και κακοτράχαλα μονοπάτια, γιατί κάθε εμπόδιο είναι μία ευκαιρία για ανάβαση, για μια αλλαγή στην ζωή μας.
Γνώρισα την πένα της Μαίρη Μαγουλά με τα «κύματα του Βοσπόρου» ένα γοητευτικό ταξίδι στον Βόσπορο, στις μυρωδιές και τ΄ αρώματα της Πόλης. Στο δεύτερο βιβλίο της «το πιο μακρύ ταξίδι» , μας γνωρίζει την Αθήνα της δεκαετίας του ΄50.
Και στα τρία βιβλία της, η παραστατικότητα και η ζωντάνια του λόγου της, η αμεσότητα του ύφους της γραφής της, με παραδείγματα και εναλλαγές του α΄ και γ΄ προσώπου, συγκλίνουν στην επικοινωνία με τον αναγνώστη, το κείμενο γίνεται οικείο, προσιτό χωρίς πλεονασμούς, ο αναγνώστης βιώνει άμεσα τις απόψεις που μεταφέρονται στο χαρτί. Aν μη τι άλλο, ατυχείς συγκυρίες της ζωής, γίνονται αιτίες για μεγάλο κακό, επιδρώντας λανθασμένα στην κρίση μας και στις τελικές αποφάσεις που αφορούν την ζωή μας.
Τελικά, θέλει μεγάλο σθένος ν΄ αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό και η ηρωίδα της κ. Μαγουλά το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Εσύ αναγνώστη, θα έφτανες ως το τέλος του κόσμου για να το ανακαλύψεις;
Περισσότερα για το βιβλίο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου