ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Αναστασίας Δημακοπούλου για το βιβλίο "Χτύπα το φίδι στο κεφάλι " ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ - Άνεμος Εκδοτική

Χτύπα το φίδι στο κεφάλι - ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ

Ανεμος Εκδοτική

 

Με τον συμβολικό τίτλο «Χτύπα το φίδι στο κεφάλι» κυκλοφορεί το τελευταίο βιβλίο του Γιάννη Φιλιππίδη, από την Άνεμος εκδοτική. Είναι μία προτροπή για την ηρωίδα του βιβλίου, που βιώνει την απόλυτη ερημιά της ψυχής από παιδάκι και μία στάση ζωής, που άργησε, αλλά υιοθέτησε στην πορεία, ανακαλύπτοντας και πιστεύοντας στις προσωπικές της δυνάμεις, μέσα από εμπειρίες και γνώσεις που σα σφουγγάρι απορρόφησε, ξαναβρίσκοντας την χαμένη της αυτοπεποίθηση. Άλλωστε, για να καταφέρει ν΄ αναγεννηθεί ο άνθρωπος από τις στάχτες του, να μαζέψει τ΄ απομεινάρια της ζωής του και να συντελέσει την προσωπική του ανάσταση, πρέπει να βάλει σκοπό το δικό του όνειρο και να παλέψει γιαυτό!

Η ηρωίδα μας, η Αντιγόνη, υπέμεινε τα πάνδεινα, αφού η μοίρα θέλησε να γνωρίσει την μοναξιά μόλις στα δεκατέσσερά της χρόνια, την απόρριψη και την ταπείνωση, να νιώσει την απόλυτη κτηνωδία με ανεπούλωτες πληγές στο σώμα και στην ψυχή…Την συναισθηματική νέκρωση και την κοινωνική απομόνωση της μικρής, κατορθώνει ν΄ αναχαιτίσει ο έρωτας, που τις πιο πολλές φορές έρχεται απρόσκλητος, στάζοντας βάλσαμο, μαλακώνοντας τις πληγές της….

Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να βάλει φρένο στον φόβο, να γλυκάνει τον πόνο και το βλέμμα από την ασχήμια γύρω της, να εμπνεύσει την ασφάλεια και να γεννήσει την ελπίδα, αυτή είναι η αγάπη και η Αντιγόνη την αναγνώρισε στο πρόσωπο του Λάμπρου!

Οι ήρωες-αντιήρωες είναι καθαρά πλασματικοί, ωστόσο σκιαγραφημένοι ανάγλυφα, από τον συγγραφέα, τοποθετημένοι σε δραματικά ιστορικά γεγονότα, όπως η σφαγή του Διστόμου, τον Ιούνιο του ‘44- ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα άμαχου πληθυσμού- που συντελέστηκε από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, ως αντίποινα του ανταρτοπόλεμου με μεγάλες απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες Γερμανούς.

Η μικρή Αντιγόνη σώζεται από θαύμα! Όταν καταφέρνει να βγει από την κρυψώνα της, το τοπίο φρίκης και τρόμου που αντικρύζει καρφώνεται στο μυαλό της και επανέρχεται κάθε στιγμή, αδυνατώντας ν΄ απαλλαγεί από τις αποτρόπαιες εικόνες απόλυτου αφανισμού και ολοκληρωτικής καταστροφής. Ωστόσο, δεν μπορεί να διανοηθεί το τραγικό πεπρωμένο που της επιφυλάσσει η μοίρα.

 Η οικογένειά της ξεκληρίζεται και αυτή μέσα στην ορφάνια, καταλήγει ως ψυχοκόρη μιας εύπορης αγροτικής οικογένειας, στην Λιβαδειά.

Από τούδε και στο εξής, ξεκινάει και ο πραγματικός Γολγοθάς για την Αντιγόνη. Μόνη και αβοήθητη, εξαρτημένη από τ΄ αφεντικά της θ΄ αναγκαστεί να υποστεί τις κτηνωδίες σωματικές και ψυχικές, πατέρα και γιου και από την άλλη, την εκμετάλλευση και την ταπείνωση από την μητέρα, θύμα και θύτης και η ίδια μιας σκοτεινής- αλλοπρόσαλλης οικογένειας δωσίλογων, που επιβουλεύονται υποχθόνια ανθρώπινες ψυχές και συναισθήματα.

Αποκούμπι στη βιασμένη της ψυχής, συμπαραστάτης στα δεινά της είναι ο μικρότερος γιος της οικογένειας, ο Λάμπρος, που την συμπονά και την βοηθά να βρει την δύναμη να βγει από την φυλακή της, με όπλα το αληθινό του «νοιάξιμο», την ανάγκη του να την προστατέψει και να την απομακρύνει από τους δυνάστες της. Δολοπλόκα σχέδια, μηχανορραφίες των αδίστακτων αφεντικών, θα έχουν ως επακόλουθο να ξενιτευτεί η εικοσάχρονη πλέον Αντιγόνη πάντα προς όφελος της ανίερης οικογένειας, ενώ παράλληλα, με ύπουλο τρόπο θα «μαγειρέψουν» και την δήθεν φυγή και εγκατάλειψη της ίδιας, από τον γιο τους τον Λάμπρο.

Η πορεία της Αντιγόνης στην Αμερική, όπου θα ξενιτευτεί θα την διδάξει πολλά. Ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές της και η ίδια κατορθώνει ν΄ αποκτήσει αυτονομία, αυτοπεποίθηση χρήμα και δύναμη, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες. Ο πόνος που βίωνε όλα τα χρόνια της ζωής της, παύει ν΄ αποτελεί τροχοπέδη στην προσωπική της ανέλιξη. Αποτελεί πλέον το κίνητρο για υγιή προβληματισμό, διευθετώντας τους ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρελθόν της και θέτοντας τα θεμέλια νέων αποφάσεων, για αξιοπρεπή ζωή και συναισθηματική ισορροπία.

Έχει το δικαίωμα στην ευτυχία και την διεκδικεί με οποιοδήποτε κόστος. Συγχώρηση ή εκδίκηση; Άραγε η συγχώρεση είναι μέσα στα σχέδιά της; Eίναι δικαίωμα ή υποχρέωση; Είναι η συγχώρηση ένας σοβαρός λόγος για να απελευθερωθεί από τους δαίμονες του παρελθόντος και να επαναπροσδιορίσει την ζωή της;

Ο συγγραφέας με την λιτή αλλά συναισθηματική γραφή του μπαίνει μέσα στην ψυχή των ηρώων και μας αποκαλύπτει τα σταυροδρόμια εκείνα που πρέπει να βαδίσουμε μαζί, για να περάσουμε, όχι ανώδυνα, στην απέναντι όχθη.

Χαρακτήρες ακραίοι, αντίθετοι μεταξύ τους, ποταπά ζωώδη ένστικτα βρίσκουν ικανοποίηση, κλέβοντας την αγνότητα σώματος και ψυχής, ανηλεή κολαστήρια εκμετάλλευσης, υποχθόνια σχέδια και επαφές μ΄ ανθρώπινα όντα που ζουν για να εκμεταλλεύονται τις ανθρώπινες αδυναμίες.

Ο αναγνώστης, σε όλη την διάρκεια της ανάγνωσης κατακλύζεται από συναισθήματα ανείπωτου πόνου, αποστροφής και οργής, διαισθάνεται την απόγνωση και το αδιέξοδο της ηρωίδας, μέσα από τον χειμαρρώδη εκφραστικό λόγο του συγγραφέα, νιώθει και ο ίδιος ευάλωτος και ανασφαλής. Η ζεστασιά και η τρυφερότητα στο πρόσωπο του Λάμπρου, φέρνει ισορροπία, ενώ η αποφασιστικότητα της ηρωίδας ν΄ αναλάβει τα ηνία της ζωής της, αποφορτίζει το σκηνικό.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε, ότι «το φίδι όσα δέρματα και αν αλλάξει παραμένει φίδι» και δεν θα σταματήσει να ρίχνει φαρμάκι, παρά μόνο τότε: «Χτύπα το φίδι στο κεφάλι»

Αναστασία Δημακοπούλου

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ

 

 

 

Αποκλειστική συνέντευξη του συγγραφέα ARNE DAHL στη ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ - Ελεύθερος Τύπος για το βιβλίο του "Τέσσερα δια τέσσερα" Εκδόσεις Μεταίχμιο

Συνέντευξη στη Γιούλη Τσακάλου

Πρώτη δημοσίευση Ελεύθερος Τύπος

Συγγραφέας : Arne Dahl

ΒΙΒΛΙΟ : Τέσσερα διά τέσσερα

Μετάφραση: Γρηγόρης Κονδύλης

ΕΚΔΟΣΕΙΣ : ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

 

 

Βλέποντας τη φωτογραφία του Arne Dahl είπα Όχι, ο Αρνε Νταλ δεν είναι καθόλου σκοτεινός. Γι’ αυτό και όταν σκέφτεσαι ότι ένας τόσο προσηνής τύπος μπορεί να γεννήσει με το μυαλό του τις πιο συναρπαστικά crime ιστορίες, τον βάζεις αυτόματα στην κατηγορία τού γοητευτικά αντιφατικού συγγραφέα. Καταφέρνει κάθε φορά να  δημιουργεί ένα εξαιρετικό μαγικό αστυνομικό μυθιστόρημα παράλληλα σκληρό ισορροπώντας με εξαιρετική μαεστρία και πρωτοτυπία γραφής στα σκοτεινά μονοπάτια  της Σκανδιναβικής Noir Λογοτεχνίας.

1.Τι είναι, αυτό που έκανε τα «βόρεια» crime μυθιστορήματα τόσο δημοφιλή δημιουργώντας  διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον γι’ αυτού του είδους τη λογοτεχνία;

Νομίζω ότι ξεκίνησε σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τόσες πολλές σκοτεινές, κοινωνικά ρεαλιστικές και πολιτικοποιημένες  ιστορίες εγκλήματος. Παρά την κριτική προσέγγιση, οι περισσότεροι από τους Σκανδιναβούς συγγραφείς εξακολουθούσαν να έχουν αρκετή εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στην αστυνομία ώστε να δημιουργήσουν κεντρικούς ήρωες, χαρακτήρες που είναι όχι μόνο ανθρώπινοι αλλά και (σε ​​κάποιο βαθμό) ανθρωπιστές. Ο αναγνώστης απέκτησε αληθινά, αγωνιζόμενους και ανθρώπινους χαρακτήρες –όχι πολύ διεφθαρμένους – που έπρεπε να βουλιάξουν στο σκοτάδι μέσα από την ανθρώπινη οπτική γωνία!

2.Υπάρχουν διαφορές στον τρόπο γραφής στην Σκανδιναβική λογοτεχνία ανάλογα με  την χώρα προέλευσης; Και αν υπάρχουν ποιες είναι αυτές ανάμεσα σε Σουηδούς, Νορβηγούς, Ισλανδούς, Δανούς και Φινλανδούς συγγραφείς;

Η ευρεία παράδοση είναι η ίδια, αλλά οι συγγραφείς είναι, τελικά, περισσότερο άτομα παρά εκπρόσωποι του είδους γραφής. Ωστόσο, νομίζω ότι έχω παρατηρήσει κάποια συγκεκριμένα εθνικά χαρακτηριστικά. Ίσως η Σουηδία είναι γενικά λίγο πιο λογοτεχνική, (επειδή «ξεκίνησε» εδώ στη δεκαετία του '60), ενώ η Δανία ήταν σαφώς καλύτερη στην τηλεόραση και τις ταινίες στην αφήγηση crime, έτσι η Δανική αστυνομική μυθοπλασία αναπτύχθηκε μέσα από κινηματογραφικές εικόνες. Η Σουηδία είναι επίσης λίγο πιο αστική από τη Νορβηγία και τη Φινλανδία, όπου η «περιφερειακή» αστυνομική μυθοπλασία είναι ισχυρότερη. Η Σουηδία έχει επίσης πολύ περισσότερους μετανάστες, γεγονός που κάνει την αφήγηση λίγο πιο διεθνή. Και η Ισλανδία είναι σημαντικό ότι κανείς δεν δολοφονείται εκεί!

3.Εχετε ένα γοητευτικό τρόπο διαφορετικών οπτικών μέσα από τα μάτια του εκάστοτε πρωταγωνιστή σας με εκπληκτικές περιγραφές σχεδόν ποιητικές, πλοκές για δυνατούς λύτες. Απογοητεύεστε αν κάποιοι δεν μπορούν να κατανοήσουν το πνεύμα των κειμένων σας;

Νομίζω ότι η καλή λογοτεχνία γενικά πρέπει να λειτουργεί σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Προσωπικά μου αρέσει να έχω κάποιες λογοτεχνικές, ποιητικές, ίσως και φιλοσοφικές αναφορές στη δουλειά μου- Αλλά βασικά χρησιμοποιώ στοιχεία θρίλερ , δράσης, μυστηρίου- επομένως δεν χρειάζεται να κατανοούν όλοι κάθε πτυχή του κειμένου.  Θέλω να γράφω αστυνομική μυθοπλασία που θα κινεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη να διαβάσει το κείμενο πολλές φορές και να ανακαλύπτετε νέα πράγματα κάθε φορά.

4.Είναι εύκολο για έναν συγγραφέα να σκοτώνει χαρακτήρες; Ταυτίζεστε μαζί τους όπως ένας αναγνώστης; σας είναι δύσκολο ή το βλέπετε ως κάτι απλό και δε σας επηρεάζει ιδιαίτερα;

Όχι, είναι φρικτό. Νομίζω ότι στους περισσότερους συγγραφείς εγκλημάτων (εντάξει, υπάρχουν και λίγοι σαδιστές…) δεν τους αρέσει καθόλου η βία. Για μένα, η αστυνομική μυθοπλασία είναι ένα θεραπευτικό είδος, ώστε να αντιμετωπίζω την απέχθειά μου για τη βία (και ελπίζω και του αναγνώστη). Είναι η κάθαρση, η ανάγκη να κοιτάξεις τη φρίκη στα μάτια και να τη νιώσεις βαθιά στα κόκαλα για να μπορέσεις να την νικήσεις, να την αφήσεις πίσω σου και να φτάσεις σε αυτό που αναζητούν πάντα όλοι οι καλοί συγγραφείς αστυνομικών: Δικαιοσύνη. Ισορροπία. Κάρμα.

5.Πιστεύετε ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι; Η αυτοδικία είναι ένστικτο της ανθρώπινης φύσης;

Σχεδόν όλοι μας θα σκοτώναμε για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας, για παράδειγμα, αλλά πολύ λίγοι θα σκότωναν για κέρδος ή εκδίκηση ή ευχαρίστηση. Και ελπίζω ότι η ηθική μας θα παραμείνει πιο σημαντικός παράγοντας από τον φόβο να συλληφθούμε. Φυσικά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ισχύει για όλους αυτό.

6.Η φήμη σας ως συγγραφέα είναι παγκόσμια. Ποιο είναι το καλύτερο που ακολουθεί μία τέτοια αναγνώριση; Και ποιο είναι το χειρότερο τίμημα αυτής της επιτυχίας;

Το καλύτερο πράγμα είναι να γνωρίζω ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι συγκινούνται βαθιά από αυτό που έχω δημιουργήσει, κάθε γράμμα ή μήνυμα που με ευχαριστεί είναι ένα αληθινό δώρο που με κάνει να συνεχίζω. Το χειρότερο τίμημα είναι η πίεση που συνεπάγεται, κυρίως από τον εαυτό μου…

7.Σε μια μερίδα του κοινού οι συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων θεωρούνται συγγραφείς μιας πιο εύπεπτης και εμπορικής  λογοτεχνίας. Εσείς με την παλαιότερή σας εμπειρία  ως κριτικός λογοτεχνίας πως το αντιμετωπίζετε;

Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν πολύ περιορισμένη εμπειρία από την αστυνομική μυθοπλασία. Ισως τα άτομα υψηλής κουλτούρας, να είναι βαθιά προκατειλημμένα και να μην τους πειράζει να εκφράζονται προκατειλημμένα ενάντια σε ένα είδος που βασικά δεν έχουν διαβάσει εδώ και δεκαετίες, αν όχι καθόλου. Ωστόσο, είναι ένα είδος που σε κάποιο βαθμό φταίει το ίδιο.. Έχουμε τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις- βασισμένοι ελεύθερα πάνω στις  θεμελιώδεις ερωτήσεις του σωστού/λάθους, του καλού/κακού, του δίκαιου/άδικου και ακόμα πολλοί από εμάς το χρησιμοποιούμε για να γράψουμε στερεότυπες βλακείες για να βγάλουμε χρήματα. Για μένα, αυτό είναι ένα είδος που έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα, στη μάχη μεταξύ βαρβαρότητας και πολιτισμού, και πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο σεβασμό όπως κάθε άλλο είδος.

8.Ποιος είναι ο ρόλος ενός συγγραφέα στις μέρες μας; Υπάρχει για αυτόν κάποιας μορφής κοινωνική αποστολή; Μπορεί η λογοτεχνία να αλλάξει τη ζωή μας;

Η λογοτεχνία μπορεί ακόμα να αλλάξει τη ζωή μας και να μας θέσει ερωτήματα, εμπειρίες και κόσμους που δεν θα είχαμε ποτέ συναντήσει διαφορετικά. Οι  στιγμές ανακάλυψης της καλής λογοτεχνίας υπάρχουν και είναι διαθέσιμες σε όλους μας. Αλλά ο ρόλος του συγγραφέα έχει μειωθεί στην εποχή των social media, μας ενδιαφέρει περισσότερο ή λιγότερο η φανταστική ζωή του συγγραφέα παρά το τι έχει να πει. Ο συγγραφέας ως δημόσιο πρόσωπο και διανοούμενος είναι ένας ρόλος που έχει σχεδόν εκλείψει.

9.Στην  τετραλογία σας, η πρωταγωνίστρια ομάδα Opcop αποτελείται από μέλη προερχόμενα από κάθε γωνιά της Ευρώπης. Θα έλεγε κανείς ότι κάνετε ένα σχόλιο στην πολυμορφία της ανοιχτής ευρωπαϊκής κοινωνίας. Πιστεύετε σ αυτήν; Μπορούμε να συνυπάρξουμε και να συνεργαστούμε;

Έχω συνειδητοποιήσει πόσο διαφορετικοί είμαστε Βορράς/Νότος, Ανατολή/Δύση αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι μπορούμε και πρέπει να μείνουμε μαζί. Ό,τι έχει η Ευρώπη, δεν το έχει κανένας άλλος. Και τα χρωστάμε όλα στην Ελλάδα.

10.Είναι πιο ανθρώπινη και άμεση για έναν συγγραφέα η προσέγγιση μιας αστυνομικής ιστορίας μόνο με δυο κεντρικούς χαρακτήρες  όπως στο νέο σας βιβλίο «Τέσσερα δια τέσσερα - εκδόσεις Μεταίχμιο» με τον Σαμ  Mπεργερ και Μόλι Μπλούμ σε σχέση με τα προηγούμενα που είχαν πρωταγωνιστές την ομάδα ΑLPHA και Opcop;

Υπάρχει πιθανότητα να φτάσεις λίγο πιο βαθιά στην ψυχολογία των χαρακτήρων. Σου επιτρέπει να διερευνήσεις τη μοναξιά και μία μόνο σχέση. Και μπορείς να γράψεις πιο συμπυκνωμένα βιβλία. Αλλά αυτός ο τρόπος γραφής έχει και τα όριά του, είναι πιο εύκολο να φτάσεις στο τέλος μιας ιστορίας. Και τώρα, βρίσκομαι κοντά στο τέλος.

 

11.Στο  βιβλίο, Tέσσερα δια τέσσερα , ρίχνετε στην αρένα τον Σαμ Μπέργερ και την Μόλι Μπλούμ εναντίον ενός επικίνδυνου διεστραμμένου  κακοποιού «Συνταγματάρχη Βίτιενκα». Είναι μια πραγματικά συγκλονιστική ανατρεπτική αναμέτρηση Μπέργερ - Μόλι και «κακών». Προσφέρετε ψυχαγωγία και μηνύματα που θα ικανοποιήσουν τους λάτρεις αυτού του δίδυμου. Πείτε μας λίγα πράγματα γι’ αυτό το νέο ταξίδι…

Όσο περισσότερο κοίταζα αυτή την ιστορία και την έβλεπα να αναπτύσσεται στο μυαλό μου, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι αυτή τη φορά ο Sam και η Molly (και ο σημαντικός βοηθός τους Deer) θα έπρεπε να συναντήσουν κάτι πιο κακό από ποτέ. Ο συνταγματάρχης Vitenka είναι ένας συνδυασμός από τα χειρότερα εγκλήματα στον κόσμο σήμερα- δουλεμπόριο, μαφία, βασανιστήρια-  βουτάμε  στη σκοτεινή πλευρά  της ψυχής. Είναι ο υπόκοσμος που μετατράπηκε σε μεγάλη επιχείρηση και λογικά ο εκπρόσωπος του σημερινού ξεπλύματος χρήματος. Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι πολλά από τα χρήματα που επενδύονται σε μεγάλες επιχειρήσεις σήμερα είναι βουτηγμένα στο αίμα!

12.Κύριε Dahl μια χάρη θα ήθελα να ζητήσω.. μπορείτε απο δώ και πέρα να έχετε μόνιμο ήρωά σας τον Σαμ Μπέργερ πού λάτρεψα τόσο σ’αυτό το βιβλίο; (Χαμόγελο)

Δώστε μας ένα μικρό σποιλερ για το επόμενο που θα ακολουθήσει (χαμόγελο)

Είμαι ευγνώμων που σας άρεσε ο Σαμ σε αυτό το βιβλίο- εγώ ο ίδιος πίστευα ότι ήρθαμε πιο κοντά στην ψυχή του από ποτέ- αλλά δεν είμαι σίγουρος πλέον ότι μπορώ να σας  υποσχεθώ για την μονιμότητα. Μπορώ, ωστόσο, να σας υποσχεθώ ότι θα ειναι πολύ δυνατό το βιβλίο νούμερο πέντε, αυτό μετά το Friheten (τέσσερα δια τέσσερα), που είναι, νομίζω, ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω γράψει ποτέ.

ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ