Αποκλειστική συνέντευξη της κυρίας Ελένης Κεκροπούλου - Ενάλιος Ωκεανός στην Γιούλη Τσακάλου - ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ!!

H κυρία Ελένη Κεκροπούλου είναι μια πολύ έξυπνη  και δραστήρια γυναίκα που ασχολήθηκε μετά τις σπουδές της για την διάδοση του βιβλίου.

  Είναι Συγγραφέας και πετυχημένη εκδότης.Τα δικά της βιβλία αλλά και των Συγγραφέων που της τα εμπιστεύτηκαν βρίσκονται σε μεγάλη ανοδική πορεία επειδή η ίδια είναι πολύ καλή γνώστης του αντικειμένου που λέγεται "βιβλίο"
Είναι ο ιδρυτής και η διαχειρίστρια των εκδόσεων Ωκεανός.

-Κυρία Κεκροπούλου, είστε μια πολύ δραστήρια  και επιτυχημένη επιχειρηματίας στον χώρο του βιβλίου.Μπορείτε να μας δώσετε μια αρχική εικόνα  της  εκδοτικής εταιρίας σας; Που βρίσκεται και με τι είδους εκδόσεις ασχολείται;

Κατ᾽αρχήν να σας ευχαριστήσω για τα καλά σας λόγια και να ανταποδώσω κι εγώ ως προς το «δραστήρια» και «επιτυχημένη».

Η εκδοτική μου εταιρία δημιουργήθηκε πριν είκοσι ακριβώς χρόνια, από την ανάγκη μου να καλύψω ένα κομμάτι της αγοράς βιβλίου που ήταν κενό. Έτσι δημιούργησα τις εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ που έφεραν το ακαδημαϊκό πρωτοποριακό ερευνητικό βιβλίο στον μέσο αναγνώστη, αυτόν που ήθελε απαντήσεις σε αναπάντητα ερωτήματα και βελτίωση των γνώσεών του.  Πρώτο βιβλίο των εκδόσεων Ενάλιος ήταν η «Υπατία η Αλεξανδρινή»,  ακολούθησαν το «Τριστάνος και Ιζόλδη»,  «Οι Φράγκοι στο Αιγαίο», «Τα Χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας», «Υπόθεση Έλγιν». Όλα έκαναν αλλεπάλληλες πωλήσεις, ενώ η Υπατία μου γνωρίστηκε επιτέλους  με το ευρύ ελληνικό αναγνωστικό κοινό, αν και βιβλίο του Χάρβαρντ. Αυτό θεωρώ ότι επέτυχα σε αντίθεση με άλλους εκδότες που υπήρχαν μέχρι τότε. Να φέρω το ειδικό βιβλίο του Χάρβαρντ, της Οξφόρδης, του Κέμπριτζ και του Γέιλ σε κάθε σπίτι, να πείσω ότι η ανάγνωσή του είναι προσιτή σε όλους, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου. Και το κατάφερα. Αργότερα μας μιμήθηκαν πολλοί, όχι με την δική μας επιτυχία.

Φυσικά τα τελευταία επτά χρόνια μπήκαμε και στον τομέα της ελληνικής λογοτεχνίας και πεζογραφίας, κατ᾽απαίτησιν της αγοράς, με το νέο εκδοτικό σχήμα μας, τις Εκδόσεις Ωκεανός.

Τα γραφεία μας σήμερα είναι στην οδό Πραξιτέλους 40, στην εμπορική καρδιά της πρωτεύουσας, με θέα το πολιτιστικό υπερθέαμα του κόσμου, τον Παρθενώνα. Το βιβλιοπωλείο μας απ᾽όπου γίνεται η χονδρική πώληση παραμένει στην οδό Σόλωνος 136. Όσοι πιστοί του μπλογκ σας μπορούν να προσέλθουν με ειδικές γενναίες εκπτώσεις, αρκεί να αναφέρουν ότι είναι φίλοι της ομάδας σας.

-Η ενασχόληση σας με τις εκδόσεις πότε άρχισε και  ποιο ήταν το ερέθισμα; δεδομένου πως είστε και Συγγραφέας.. συνήθως τα δυο αυτά πράγματα δύσκολα εμπλέκονται η μήπως έχετε εσείς άλλη άποψη;

Στο τέλος του 1996, αρχές 1997 ξεκινήσαμε  την εκδοτική μας δραστηριότητα μαζί με τον σύζυγό μου Γιάννη Χαραλαμπάκο. Το ερέθισμα ήταν η επιθυμία μου να μπορώ να εκδίδω τα βιβλία που θεωρούσα εκ των ων ουκ άνευ, δεδομένου ότι ήδη τότε εργαζόμουν επί δεκαοκτώ χρόνια ως μεταφράστρια και σκάουτ στον εκδοτικό χώρο, έχοντας θητεύσει σε «πανεπιστήμια», όπως οι εκδόσεις Χαρλένικ επί διευθύνσεως Ίντρις Τόμας, και στις εκδόσεις  Λιβάνη. Συνεργάστηκα επίσης και επί πολλά χρόνια με τις εκδόσεις Ψυχογιός, αλλά και με περιοδικά πρώτης γραμμής, όπως το Elle.

Συγγραφέας έγινα αφού έμαθα καλά το βιβλίο μέσα από την μετάφραση, την επιμέλεια, την μελετητική ανάγνωση. Κι διότι απέκτησα και τις αναγκαίες εμπειρίες ζωής που με έκαναν πιο γεμάτο άνθρωπο. Βέβαια, επειδή σέβομαι πολύ το βιβλίο σαν αγαθό και σαν πολιτιστικό προϊόν, δεν θα γινόμουν εύκολα συγγραφέας, αν δεν με έσπρωχνε στην κυριολεξία σ᾽αυτό η Γιώτα Λιβάνη, στην οποία δεν θα λησμονήσω να λέω ότι της το χρωστώ. Γυναίκα πανέξυπνη με εξαιρετικό ένστικτο στο βιβλίο. 

Αν εμπλέκονται οι ρόλοι συγγραφέα και εκδότη; Ασφαλώς και εμπλέκονται, αλλά μόνο σαν δυο κλωστές διαφορετικού χρώματος. Είναι διακριτοί ρόλοι, και δεν τους μπερδεύω. Είμαι πολύ μεγάλη πια και πολύ έμπειρη για κάτι τέτοιο.

-Πότε και ποιος εξέδωσε  το πρώτο σας βιβλίο και ποιο ήταν;

Το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε το 1993 από τις εκδόσεις Λιβάνη είχε τίτλο «Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Καπετάνισσα» και το έγραψα με προτροπή της Γιώτας Λιβάνη, σαν απάντηση σε ένα βιβλίο που είχε κυκλοφορήσει την εποχή εκείνη στη Γαλλία,  αυτό του Μισέλ ντε Γκρες για τη Μπουμπουλίνα που ήταν για γέλια και για πολλά κλάματα.

-Η εκδοτική σας απασχόληση πόσο σας επηρεάζει  ή εμποδίζει να γράψετε ένα βιβλίο;

Αν δεν επιμελούμην και δεν διάβαζα τόσα πολλά βιβλία, ίσως να έγραφα πιο συχνά δικά μου βιβλία. Αλλά πάλι, γίνεται να ζω χωρίς να τρέφομαι από την ανάγνωση άλλων συγγραφέων και να μην επιμελούμαι βιβλία ανθρώπων που εκτιμώ; Όπως αντιλαμβάνεστε, έκανα τον αμάραντο έρωτά μου επάγγελμα κι έτσι δεν χρειάζεται ούτε να εργάζομαι ούτε να «εκδίδομαι»...

-Εκδίδετε βιβλία και ασχολείστε με την προώθηση  τους εσείς προσωπικά. Πόσο δύσκολο είναι να βρουν μια καλή θέση στα βιβλιοπωλεία κατά κύριο  λόγο μεγάλα, οι εκδόσεις  μικρών εκδοτικών οίκων; Άκουσα πως είναι δύσκολο να τα αγοράσουν  επειδή κατα την γνώμη τους, δικαίως ή αδίκως, δεν θα πουληθούν εύκολα ως άγνωστα, εσείς τι γνωρίζετε επ’ αυτού;

Όταν ένα βιβλίο έχει να πει κάτι, θα βρει τον δρόμο του αργά ή γρήγορα στον αναγνώστη. Είτε το έχει εκδώσει ένα μεγάλος εκδότης, είτε ένας μικρότερος.

Το βιβλίο εξακολουθεί και πουλάει πάντοτε «από στόμα σε στόμα», by pure mouth, αγγλιστί,   και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παντού. Μου το έλεγε μια Αμερικανίδα εκδότρια, μου το έλεγε και ένας Γάλλος εκδότης με τον ίδιο στόμφο: «De bouche à oreille!» Όμως θέλει πολύ τρέξιμο για να πείσει κανείς το υπεροπτικό (γενικά αδιάβαστο, γι᾽αυτό και υπεροπτικό) ελληνικό κοινό και το άσχετο αδιάφορο βιβλιοχαρτοπωλείο ότι αξίζει να έχει στις προθήκες του το ένα ή το άλλο βιβλίο. Πράγματι, οι μικροί εκδοτικοί οίκοι δυσκολεύονται από την αδηφαγία των μεγαλύτερων, αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό.

Το πρόβλημα είναι ότι στις μεγάλες βιβλιοπωλικές αλυσίδες, εργάζεται ένας  αγοραίος αδιάφορος κόσμος,  που παριστάνει ότι ξέρει από βιβλία ενώ είναι σχετικά… άσχετος. Βολεύεται με τα «ευκολάκια».

Εν τω μεταξύ, να πούμε και την λυπηρή αλήθεια: ότι η ελληνική αγορά βιβλίου,  είναι  φθονερή, παλιομοδίτικη, οπισθοδρομική και  με αγελαία συμπεριφορά, όπως ακριβώς και η ποιότητα των θεαμάτων που μας προσφέρεται από τα διάφορα μέσα παραγωγής «άρτου και θεαμάτων» που έχουν εν πολλοίς διαμορφώσει τις τελευταίες πολλές δεκαετίες και την αισθητική μας... Τρουάνδοι του λαϊκισμού, ντεκαντάνς και δευτεράντζες, πρώτη μούρη στο καβούρι,  εξαιτίας  του τσιρκοθεάματος που παρουσιάζουν …

Εν τούτοις, έτσι είναι αν έτσι νομίζετε! 

-Οι Συγγραφείς που σας εμπιστεύονται τα βιβλία τους τι περιμένουν από σάς και τι προσφέρετε εσείς σ'αυτούς;

Ωραία ερώτηση! Θα μπορούσα να πω, γενικεύοντας, ότι φυσικά περιμένουν να κάνουν πωλήσεις, να βγάλουν λεφτά, να γίνουν διάσημοι, να πάρουν Όσκαρ…  Από την άλλη σου φέρνουν όλοι «το παιδί τους». Φαντάζομαι, όχι για να το «εκμεταλλευτείς»; ή μήπως ναι;

Φυσικά υπάρχουν και συγγραφείς που απλώς θέλουν να επικοινωνήσουν τις ωραίες ιδέες και τις ιστορίες τους και αφήνουν την τύχη να ρίξει την χρυσόσκονή της πάνω τους… Πάντως, οι πιο καλοί συγγραφείς είναι πάντα και οι πιο σεμνοί. Γιατί έχουν συναίσθηση πόσο σοβαρή υπόθεση είναι το να απευθύνεσαι στην κοινωνία με τις ιδέες σου.

Εγώ τί προσφέρω; Ως εκδότρια, την τεράστια διαρκώς ανανεούμενη εμπειρία μου, βοηθώ στην βελτίωσή τους ανάλογα με τις ανάγκες της  υπηρέτησης της ορθής γλώσσας και της αγοράς,  και στην ενημέρωσή τους στις νέες τάσεις που σημειώνονται στον κόσμο αναφορικά με τη λογοτεχνία. Βλέπετε, και η Λογοτεχνία ή η πεζογραφία ή η ποίηση, προχωρούν και προοδεύουν κι αυτές, αφού εκτός από ψυχικά δημιουργήματα είναι και εμπορικά προϊόντα και απευθύνονται σε επερχόμενες γενιές με άλλες ανάγκες κι άλλη φιλοσοφία ζωής...

-Πόσο δύσκολο είναι να βρείτε Συγγραφείς που τα βιβλία τους να έχουν εκδοτικό ενδιαφέρον;

Είναι πραγματικά αρκετά δύσκολο. Στην Ελλάδα σήμερα όλοι γράφουν. Και αντιγράφουν επίσης.  Και όλοι γράφουν τα ίδια, ή για τα ίδια πράγματα πάνω κάτω.

Η πείρα και το ένστικτο είναι τα κριτήρια.  Επίσης και η διεθνής μόδα και οι τάσεις στη λογοτεχνία, γιατί υπάρχει κι αυτό, όπως είπαμε.

Όμως να υπογραμμίσουμε εδώ, ότι βιβλία που μπορεί να έχουν πραγματικά εκδοτικό ενδιαφέρον, μπορεί να μην έχουν εμπορική επιτυχία.

-Οταν σας πλησιάζει ένας νέος συγγραφέας εσείς τι προσέχετε στο βιβλίο του; Γενικά στο βιογραφικό του;

Προσέχω τον τρόπο γραφής του. Προσέχω την δομή της ιστορίας του, αν έχει αρχή μέση και τέλος, αν έχει ηδυσμένο λόγο, αν αφήνει συναισθήματα και τί συναισθήματα αφήνει. Αν αφήνει εν τέλει κάτι για να θυμάσαι. Ένα μήνυμα, ένα μάθημα ζωής, ένα κάτι...

Το βιογραφικό του συγγραφέα  ασφαλώς μετράει, αλλά δεν είναι αυτό που καθορίζει την ικανότητα συγγραφής. Επίσης μετράει και ο χαρακτήρας, και το φαίνεσθαι, και... αν γυαλίζει το μάτι του επίσης!

-Υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι  μεγάλοι και μικροί. Οι  μεγάλοι  είναι συνήθως  με μεγάλα οικονομικά προβλήματα όπως ακούγεται τελευταίως  οι οποίοι όμως έχουν στο δυναμικό τους πολύ καλούς Συγγραφείς. Με τι γνώμονα πιστεύετε πως γίνονται από αυτούς  τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους οι νέες εκδόσεις  τους και τι πρέπει να κάνει ένας Συγγραφέας για  να εκδώσει ένα βιβλίο του σε έναν άλλον εκδοτικό οίκο, ενώ εχει συμβόλαιο που τον εγκλωβίζει σε άλλον μεγαλύτερο που δηλώνει αδυναμία έκδοσης λόγω κρίσης;

Η εποχή είναι πολύ δύσκολη, πράγματι, και ο εκδοτικός χώρος είναι σε εν εξελίξει κατάρρευση. Βέβαια, θα έπρεπε των φρονίμων  εκδοτών τα παιδιά να γνωρίζουν εδώ και πολλά χρόνια, ότι ο χώρος του βιβλίου ήταν, είναι, και θα παραμείνει για πάντα μικρός και μικρομεσαίος. Γιατί; Μα γιατί το αναγνωστικό κοινό, εδώ και τριάντα οκτώ χρόνια που δραστηριοποιούμαι εγώ στον χώρο του βιβλίου  σε όλα τα μετερίζια του, δεν έχει αυξηθεί δραστικά, όπως μας παραμύθιαζαν κάποιοι. Αυξήθηκαν οι εκδόσεις, αλλά ουδέποτε διπλασιάστηκε (ούτε καν) ο αριθμός των αναγνωστών. Κάποια βιβλία έρχονται σαν διάττοντες αστέρες και πουλούν πολύ, λόγω της αγελαίας συμπεριφοράς κυρίωςτων Ελλήνων που δεν διαβάζουν. Αυτοί που διαβάζουν ξέρουν τι παίρνουν.

  Τα γιγαντιαία σχήματα που διαμορφώθηκαν σε μια αγορά φούσκα με υπερδανεισμό, ήταν επόμενο να καταρρεύσουν. Και τώρα, όλοι είμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα. Α, και μην πιστεύεται ότι όλοι οι καλοί συγγραφείς είναι στους μεγάλους εκδότες! Αυτό είναι μύθος. Άλλωστε οι καλοί συγγραφείς δεν περιφέρονται από εκδότη σε εκδότη, γιατί όπου και να εκδίδουν τα βιβλία τους, οι αναγνώστες τους θα τους αναζητήσουν οπωσδήποτε.

Οι συγγραφείς, δεν δένονται με γόρδιο δεσμό με έναν εκδότη επειδή τους έχει κάνει αυστηρό και σκληρό συμβόλαιο, όταν οι συνθήκες της αγοράς είναι τέτοιες όπως τις βιώνουμε.  Αν βέβαια έχουν υπογράψει ότι επιθυμούν να βιώσουν τις «πενήντα αποχρώσεις του γκρι» στον τάδε εκδοτικό οίκο, τότε δεν τους φταίει κανείς!

Και μια συνειδητοποίηση εδώ: ο εκδότης υλοποιεί με δικά του χρήματα, το άυλο πνευματικό προϊόν του εν δυνάμει συγγραφέα, και το μεταμορφώνει σε εμπορικό προϊόν. Είναι λογικό, λοιπόν,  ότι πρέπει να αποκομίσει κέρδος από την επένδυση που έκανε, προβάλλοντας ταυτόχρονα έναν συγγραφέα. Αν ήταν τόσο εύκολο να βγάζει λεφτά κάποιος από το βιβλίο που έγραψε, όλοι οι συγγραφείς θα ήταν εκδότες του εαυτού τους.

Η καλύτερη συνεργασία είναι αυτή που βασίζεται σε αμοιβαίο σεβασμό και λογικές υποχωρήσεις.

-Οι Συγγραφείς έρχονται εκείνοι σε σας η εσείς ψάχνετε να βρείτε μέσα από νέους και παλιούς που ευτυχώς υπάρχουν γύρω μας;

Οι συγγραφείς έρχονται σε μας. Δεν ψαρεύουμε συγγραφείς άλλων εκδοτών με υποσχέσεις ότι εμείς πουλάμε «λαγούς με πετραχήλια», όπως έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια με  κάποιους εκδότες. Εμείς ασφαλώς  δεν πουλάμε λαγούς με πετραχήλια, αλλά  κάνουμε έναν συνεχή και συνεπή αγώνα σε έναν χώρο ιδιαίτερα δύσκολο, φθονερό και ακραία ανταγωνιστικό. Είμαστε πολεμιστές. Βασιζόμαστε κυρίως στους νέους συγγραφείς και στις νέες ιδέες, αλλά η πόρτα μας είναι ανοιχτή για όλους, νέους και παλιούς. Η ποιότητα του έργου τους και του χαρακτήρα τους είναι το κριτήριο επιλογής και συνεργασίας μας μαζί τους.

-Με τι γνώμονα εκδίδετε ένα βιβλίο; Με το θέμα, η με το αν ο συγγραφέας έχει εκδόσει  κι άλλο βιβλίο σε άλλον εκδοτικό οίκο άρα είναι γνωστός …Η μήπως υπάρχει και άλλος λόγος;

Ο μόνος γνώμονας είναι αν το βιβλίο έχει ποιότητα και εμπορικότητα συνάμα. Έχουμε απορρίψει συγγραφείς που έχουν εκδώσει βιβλία τους αλλού, γιατί δεν ταίριαζε το είδους τους  στη μενταλιτέ μας. Επίσης έχουμε εκδώσει και συγγραφείς που μας ήρθαν από άλλους εκδότες, αφού προηγουμένως βεβαιωθήκαμε ότι το έργο τους είναι στο πλαίσιο των δικών μας προδιαγραφών. Δεν είμαστε ρατσιστές απέναντι σε κανένα είδος συγγραφέα, αρκεί κι αυτοί να μην έχουν καβαλήσει την κάλαμο.

 

-Τι σας αντιπροσωπεύει περισσότερο  κυρία Κεκροπούλου η ιδιότητα του Συγγραφέα; ή του  εκδότη; η και τα δυο;

Βασικά είμαι αλκοολική με το βιβλίο. Το καλύτερο δώρο που μπορεί να μου κανει κανείς, ακόμη και μετά τριανταοκτώ χρόνια αδιάκοπης μελέτης (όχι λογοτεχνίας κυρίως). Νομίζω, όμως, ότι από δω και στο εξής θα βαρύνει σε μένα λίγο περισσότερο η ιδιότητα του συγγραφέα, γιατί με απασχολούν επί πολύ χρόνο, και μετά από πολλή μελέτη, τα βιβλία που θέλω να γράψω. Όμως παράλληλα θέλω  να συνεχίσω να στηρίζω τους συγγραφείς μου, τους αγαπώ και τους φροντίζω, χαίρομαι να ανακαλύπτω νέα ταλέντα, και έτσι συνεχίζω και ως εκδότρια! 

-Τι πρέπει να κάνει κάποιος για να τον ονομάσουν συγγραφέα ;

Να μην σκεφθεί ποτέ πως έχει γίνει συγγραφέας, αν δεν αποδείξει πολλάκις στον εαυτό του ότι είναι χρήσιμος και τερπνός στους άλλους. Αν συνειδητοποιήσει κάποτε ότι αρέσει, και διαβάζεται, κι αν αυτό τον κάνει να νιώθει και να συνειδητοποιεί το μεγάλο βάρος αυτής της ευθύνης, τότε μάλλον είναι συγγραφέας.

-Τι πιστεύετε πως αντιπροσωπεύουν  στην Ελλάδα οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι; Εχουν καλύτερης ποιότητας βιβλία; τα βιβλία τους με καλύτερα ποσοστά επί των πωλήσεων μπαίνουν στα ευπώλυτα; η απλά κάνουν καλά την δουλειά τους (έχουν καλυτερο συγγραφικό δυναμικό) και ακούγονται πιο πολύ;

Δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε περισσότερο απ᾽αυτό που αντιπροσωπεύουν και οι μικροί εκδοτικοί οίκοι. Για την ποιότητα και την εμπορικότητα παλεύουν καί οι δύο.  Πολλές φορές πάντως, οι λίστες των ευπώλητων  είναι ψευτρέξ, και πληρωμένες. Πολύ φασαρία για το τίποτε. Μάρκετιν α λα γκρέκα. Οι συγγραφείς που πουλάνε (πάντα μέσα σε λογικά πλαίσια και όχι εκείνα τα αστρονομικά νούμερα που πρέπει να έχεις τον θεό μπάρμπα για να συμβούν)  είναι αυτοί που είτε έχουν γράψει μια καλή ιστορία που συγκινεί ή λέει κάτι, είτε κάποιος τους πέταξε αβγά στα μούτρα σε κάποια παρουσίασή τους κι έγινε ντόρος, ή βγήκαν στα κανάλια με μαυρισμένο μάτι και είπαν το προσωπικό τους δράμα, ή η Ελένη Λουκά έκανε εκστρατεία εναντίον τους…  Τα έχουμε δει κι αυτά τα καραγκιοζιλίκια στη χώρα της φαιδροτάτης πορτοκαλέας.

-Κυρία Κεκροπούλου, όταν κάποιος έρθει σε σας και σας παραδώσει το έργο του, ποιες είναι oι πρώτες κινήσεις που κάνετε σαν εκδότης;

Αν μου αρέσει το βιβλίο του, αμέσως θα τον πάρω τηλέφωνο, ή εγώ ή Εύη, το δεξί μου χέρι, και θα του πούμε τα καλύτερα. Μετά θα πρέπει να τον γνωρίσουμε, για να δούμε αν ταιριάζουν τα χνώτα μας… Μας έτυχε κι αυτό. Μπορεί να σου αρέσει ένα βιβλίο και ο συγγραφέας να είναι προσωπικότητα εντελώς ασύμβατη με σένα και το κόνσεπτ του εκδοτικού οίκου...

-Η καλή προώθηση ενός βιβλίου θέλω να μου πείτε αναλυτικά από τι εξαρτάται; Από την εξυπνάδα του  αντιπροσώπου πωλητή, από το όνομα του εκδοτικού οίκου και το πόσο μεγάλος είναι η από το ίδιο το βιβλίο ανεξάρτητα από το μέγεθος του βιβλίου αλλά και από το όνομα του Συγγραφέα;

Πρώτα πρώτα, πρέπει το βιβλίο να έχει άστρο στο στόρι του. Ένα δυνατό στόρι. Να έχει θετική αύρα ο συγγραφέας, να έχει θετική αύρα η συνεργασία με τον εκδότη… Το «παιδί» είναι υιοθεσία και των δύο.  Έπειτα χρειάζεται  η ωραία δουλειά, το καλό όνομα του εκδοτικού οίκου που αποκτάται με αέναο μόχθο, και τέλος καλή προώθηση στα βιβλιοπωλεία. Οι καλοί πωλητές με πειθώ είναι  οπωσδήποτε ένα γερό ατού. Υπάρχουν, όμως,  συνεπή βιβλιοπωλεία που ξέρουν  να ενημερώνονται και να προωθούν τα βιβλία αντικειμενικά, χωρίς τις φανφάρες του τμήματος μάρκετιν των εκδοτών. Πολύ περισσότερο αυτά που αξίζουν. Ο καλός βιβλιοπώλης που σέβεται τη δουλειά του και την υπολήπτεται,  ξέρει ότι για κάθε πελάτη υπάρχει, ή πρέπει να υπάρχει κι ένα διαφορετικό βιβλίο.  Δεν κάνουν όλα για όλους. Άρα: τα βιβλιοπωλεία οφείλουν να ενημερώνονται και να μην επαφίενται  αποκλειστικά και μόνο στους πωλητές των εκδοτών, που μπορεί να τους πασάρουν και άνθρακα για θησαυρό. Πρέπει να έχουν πλήρη συνείδηση ότι είναι υπεύθυνα κι αυτά για την πολιτιστική μας κατάντια, μαζί με τα αδιάφορα στη σύγχρονη λογοτεχνία και γραφή, σχολεία της ΜΕ. Πρέπει να έχουν συνείδηση ότι διαμορφώνουν την νοοτροπία της κοινωνίας.  Ούτε όλο νεγκλιζέ μαύρη κουλτούρα, όπως επιμένουν κάποιοι για να δείξουν το τάχαμ επίπεδό τους, ούτε όλο ρομάντζα τύπου Πικρή Μικρή μου Αγάπη, όπως κάποιοι άλλοι που θέλουν να πουλάνε τα βιβλία μόνα τους.  Το ενημερωμένο βιβλιοπωλείο με την ποικιλία θεμάτων και εκδοτών έχει πάντα σταθερούς και καλούς πελάτες σε βάθος χρόνου. Δεν αναφέρω παραδείγματα, γιατί τα ξέρετε. Ένα δύο είναι.

Το όνομα  του συγγραφέα ασφαλώς μπορεί να είναι εγγύηση για το αν θα πουλήσει ένα βιβλίο.  Αλλά πιο μεγάλη εγγύηση είναι η ποιότητα της ιστορίας που έχει γράψει κι αν έχει να πει τίποτε το ουσιαστικό στον αναγνώστη. Η αγορά δεν συγχωρεί την αποτυχία που επαναλαμβάνεται πάνω από μία φορά. Ό,τι δύσκολα κέρδισες, πολύ εύκολα μπορείς να το χάσεις for ever and ever. Σεβασμός λοιπόν στον αναγνώστη!

-Εσείς πόσο δυσκολεύεστε να βρείτε καλούς Συγγραφείς; 

 Δεν δυσκολεύομαι καθόλου. Τους αναγνωρίζω από την πρώτη ανάγνωση. Τους καταλαβαίνω από την πρώτη ματιά. Ζητούμενο είναι όμως, αν θα έχουν διάρκεια ζωής. Οι καλοί συγγραφείς με διάρκεια ζωής στον χρόνο και στη ζωή των αναγνωστών είναι το ζητούμενο. 

-Πόσα βιβλία μπορείτε να εκδώσετε και να διακινήσετε σε ένα χρόνο μέσα σε τόση ανταγωνιστική τάση που υπάρχει γύρω μας;

Εμείς, λόγω της κρίσης, ήδη εδώ και έξι χρόνια μειώσαμε την παραγωγή μας από ογδόντα βιβλία τον χρόνο, ένα νούμερο συνετό μέχρι τότε, δεδομένης της μεγάλης γκάμας ειδών του Ενάλιου και του Ωκεανού,  σε σαράντα έως πενήντα. Το κάναμε υπακούοντας στην κοινή λογική, για να αποφορτίσουμε την αγορά σε καιρούς ύφεσης της αγοραστικής δύναμης.  Με κόστος αρχικά, αλλά μεγάλο κέρδος προσφάτως. 

Αρχικά δεν μας ακολούθησαν άλλοι εκδότες, διατεινόμενοι ότι είναι μεγάλοι, μεγαλύτεροι ημών, αν και κάναμε την πρόταση αυτή προκειμένου να εξυγιανθεί η ήδη κορεσμένη αγορά από βιβλία που σκόνταφταν το ένα πάνω στ᾽άλλο μένοντας στα αζήτητα. Τώρα βέβαια η κατάσταση άλλαξε, η συρρίκνωσή τους επήλθε και εξακολουθεί να επέρχεται ραγδαία.

Και  αυτοί μεν βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση, η δε αγορά  γέμισε με στοκαρισμένα (άλλοτε κάποια απ᾽αυτά «ευπώλητα») βιβλία των τριών, τεσσάρων και πέντε ευρώ… Καταστροφή για το ίδιο το βιβλίο. Διάλυση της αγοράς.  Και απόλυτη απαξίωση για τους συγγραφείς και την ίδια τη λογοτεχνία, την παραλογοτεχνία, ή όπως αλλιώς θέλετε πες τε το.

Τώρα όλοι επιδιώκουν τα μικρότερα πιο υγιή σχήματα… Τα μόνα που μπορούν να επιβιώσουν, διότι η κρίση  όχι μόνον εξακολουθεί, αλλά ακόμη δεν κορυφώθηκε στο ζενίθ της, όπως όλα δείχνουν.

    

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διαθέσατε γι αυτή μας την κουβέντα !! Σας εύχομαι καλή πορεία στην συνέχεια  πάντα υγεία κι ανοδική πορεία το αξίζετε!! Δηλώνω στο τέλος φανατική θαυμάστρια των  βιβλίων σας !! η πένα σας μοναδική..

Ευχαριστώ εγώ για τη δυνατότητα που μου δώσατε να πω μερικές αλήθειες που πονάνε.  Θα έπρεπε μάλλον να με είχαν βαπτίσει Κασσάνδρα, αλλά ευτυχώς, γιατί δεν θα ήθελα να είχα τη μοίρα της!

Με τιμάει ιδιαιτέρως το ότι αγαπάτε τον τρόπο που γράφω. Αισθάνομαι μεγάλη την ευθύνη και απέραντη την ευγνωμοσύνη απέναντι στον κόσμο που μπαίνει στον κόπο να με διαβάσει,  και αγωνίζομαι να του δίνω ό,τι καλύτερο έχω και δύναμαι. Χίλια Ευχαριστώ. Ό,τι είμαι το χρωστώ στους αναγνώστες μου. Το χρωστώ στους συγγραφείς που έχω διαβάσει και ακόμη διαβάζω.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

                                         περισσότερα για τη συγγραφέα μας εδώ

ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ