Αποκλειστική συνέντευξη της συγγραφέως κας Ruth Ware στη ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ!

-Κυρία Ruth Ware...... υπάρχουν στιγμές που νομίζει κανείς πως τα πάντα είναι πιθανά. Μία από αυτές είναι για μένα και η στιγμή που δέχτηκε μια τόσο σημαντική  συγγραφέας όπως εσείς να απαντήσει στις ερωτήσεις μου, σε όλα αυτά που οι χιλιάδες αναγνώστες σας ήθελαν να μάθουν. Δεν φαντάζεστε πόσο ευτυχή με κάνατε με αυτήν την παραχώρηση των σκέψεων σας.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη.

-Πώς θα χαρακτηρίζατε τον άνθρωπο Ruth Ware  Ποια είναι αυτά τα στοιχεία που σας προσδιορίζουν;

Ω, δύσκολη αρχή.. Υποθέτω, συγγραφέας, μητέρα, καφεπότης, άνθρωπος. Οχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά!

-Τι σας ώθησε να αφήσετε την σκέψη σας, την φαντασία σας αλλά σαφώς τις γνώσεις σας να "τακτοποιηθούν" σε ένα βιβλίο; Στο πρώτο σας βιβλίο; Και πια η συνταγή της επιτυχίας του;

Αν γνώριζα το μυστικό της επιτυχίας, θα το έβαζα σε ένα μπουκάλι και θα έβγαζα εκατομμύρια πουλώντας το στους ανθρώπους- είναι σίγουρα ευκολότερος τρόπος να αποκτήσεις χρήματα, παρά γράφοντας!

Στη πραγματικότητα, η εμπνευση για το "Βαθιά στο σκοτεινό δάσος" ήρθε συζητώντας με μια φίλη η οποία μου είπε οτι δεν είχε διαβάσει ποτέ κάποιο θριλερ το οποίο να διαδραματίζεται στη διάρκεια ενός γυναικείου μπάτσελορ πάρτυ. ΄Ηθελα αμέσως να το γράψω!

- Διαβάζοντας το βιβλίο σας βαθιά στο σκοτεινό δάσος  εισέπραξα μεγάλη σκληρότητα  απο τις ηρωίδες του βιβλίου σας! Μέχρι το τέλος του βιβλίου ένιωθα εκρήξεις στις αισθήσεις μου και αφάνταστο θυμό!  Στη γυναίκα της καμπίνας 10 τα πράγματα ειναι πιο ομαλά και μπορώ να πώ οτι συμπάθησα αφάνταστα τη Λο! Με άφησε όμως άφωνη η πορεία του βιβλίου και το ανατρεπτικό τέλος ! αλήθεια απο που αντλείται αυτή την έμπνευση ;

Σας ευχαριστώ! Δεν ξέρω αν ήθελα οι χαρακτήρες τους να είναι  πάνω απ΄όλα σκληροί - σίγουρα κάποιοι απο αυτούς είναι, αλλά δεν πιστεύω οτι η σκληρότητα –για τους περισσότερους - είναι ένα καθοριστικό στοιχείο του χαρακτήρα τους. Ομως  χαίρομαι που σας προκάλεσα τόσο έντονα συναισθήματα, δεν με ενδιαφέρουν οι συμπαθητικοί χαρακτήρες.. Βρίσκω οτι  περίπλοκοι, γεμάτοι ελαττώματα είναι πολύ πιο ενδιαφέροντες, οπότε και για αυτούς γράφω..

- Τα δύο βιβλία σας (Βαθιά στο σκοτεινό δάσος & Η γυναίκα της καμπίνας 10) ήδη εχουν καταπληκτική πορεία στην Ελλάδα.. εχετε αποκτήσει φανατικούς αναγνώστες! Ηταν κατι το αναμενόμενο για σας αυτή η ανταπόκριση του κόσμου; Τι γνώμη έχετε για τους έλληνες αναγνώστες διαφέρουν απο τους Βρετανούς;

 Ω, αυτό είναι υπέροχο και πολύ κολακευτικό! Δεν είμαι σίγουρη σε ποιά σημεία διαφέρουν οι Ελληνες αναγνώστες απο τους Βρετανούς, αλλά είναι ενδιαφέρον  να παρακολουθεις τη διαδρομή των βιβλίων.

Οταν έγραφα το «Βαθιά στο σκοτεινό δάσος» πίστευα οτι ήταν ένα παράξενο, βρετανικού τύπου μυστήριο – πολλά απο τα έθιμα ενός γυναικείου μπάτσελορ πάρτυ είναι εντελώς βρετανικά. Και όμως, αποδείχθηκε οτι ήταν ένα διεθνές θέμα!

- Σας ενοχλεί που σας συγκρίνουν με την Αγκάθα Κρίστι;

Δεν με ενοχλεί καθόλου, το εκλαμβάνω ως τεράστιο κομπλιμέντο!

-Όταν ένας Συγγραφέας γράψει ένα βιβλίο και έρθει η καταξίωση από όλους, πόσο "βάρος" προσθέτει η διάκριση αυτή στην μετέπειτα συγγραφική του πορεία; Ποια ευθύνη γεννά μια τέτοια καταξίωση απέναντι στο κοινό των αναγνωστών, που περιμένουν τη συνέχεια του έργου του;

Υποθέτω οτι ως συγγραφέας θέλεις πάντα να αισθάνεσαι οτι προχωράς. Σίγουρα ήταν δύσκολη η συγγραφή του βιβλίου « Η γυναίκα στην καμπίνα 10». Ημουν αποφασισμένη να αποδείξω οτι το «Βαθιά στο σκοτεινό δάσος» δεν ήταν μια μεμονωμένη επιτυχία και οτι μπορούσα να γράψω άλλο ένα βίβλιο, εξίσου μυστηριώδες και ενδιαφέρον. Οταν έκανε καλές πωλήσεις και ο κόσμος το απόλαυσε, αισθάνθηκα οτι μπορούσα να ηρεμήσω λίγο,  είχα αποδείξει οτι δεν ήμουν συγγραφέας «της μιας φοράς». Γι’ αυτόν το λόγο, η συγγραφή του τρίτου μου βιβλίου «The Lying Game» ήταν ευκολότερη.

-Πόσο χρόνο θεωρείτε ότι χρειάζεται ένας δημιουργός, προκειμένου να περάσει από ένα βιβλίο σε ένα άλλο καινούριο;

Αρχισα να γράφω το « Η γυναίκα στην καμπίνα 10» αμέσως μόλις τελείωσα το «Βαθιά στο σκοτεινό δάσος».Κυριολεκτικά σχεδόν μέσα στην ίδια εβδομάδα.

-Μπαίνοντας σε ένα βιβλιοπωλείο θα βρούμε διάφορα είδη βιβλίων, με περιεχόμενο ιστορικό, αισθηματικό, ρομαντικό, αστυνομικό διηγήματα, βιογραφίες κλπ. Στην εποχή μας τι είδους βιβλίο νομίζετε πως μπορεί να γίνει πιο εύκολα "ευπώλητο".

Νομίζω οτι βιβλία όλων των ανωτέρω κατηγοριών μπορούν να γίνουν best seller.  Ωστόσο,  ειναι αλήθεια οτι από άποψη πωλήσεων, τα βιβλία μυστηρίου και αγωνίας είναι στο φόρτε τους τώρα.

-Η αστυνομική λογοτεχνία σας έλκει περισσότερο απο τα αλλα ήδη λόγου ;

Οχι, διαβάζω πολλά είδη. Διαβάζω κυριολεκτικά τα πάντα, απο επιστημονική φαντασία, υψηλή λογοτεχνία, αληθινές ιστορίες, εικονογραφημένες νουβέλες.. τα πάντα, αρκεί να με ενδιαφέρουν οι χαρακτήρες και να έχει κάτι να μου πει. Αν μου κινήσει το ενδιαφέρον και με κρατήσει, δεν με ενδιαφέρει τι είδος είναι.

-Σκεφτήκατε  ποτέ ότι γενικά οι συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων θεωρούνται  συγγραφείς μιας πιο εύπεπτης λογοτεχνίας;

Ναι, νομίζω οτι αυτό είναι αξιοπρόσεχτο –για παράδειγμα, ποτέ ένα βιβλίο αστυνομικής λογοτεχνίας  δεν έχει κερδίσει Booker και σπανίως είναι υποψήφια. Πράγμα το οποίο είναι παράξενο αν σκεφτεί κανείς συγγραφείς του διαμετρήματος της Patricia Highsmith, της Gillian Flynn, της Donna Tartt...

-Ένας χαρακτήρας που ζηλέψατε  και θα θέλατε  να είναι δικός σας;

Παρα πολλούς για να αναφερθούν! Αλλά, θα ήθελα να είχα δημιουργήσει την Amy  του «Gone Girl». Είναι τόσο υπέροχα κωλόπαιδο!  

-Ποια συμβουλή(ές) θα δίνατε στους αναγνώστες σας που ονειρεύονται να γίνουν συγγραφείς;

Διαβάστε, και δώστε προσοχή σε αυτά που διαβάζετε. Παρατηρήστε τι σας κάνει  και τι όχι.

-Πώς νιώθετε πριν την έκδοση του μυθιστορήματός σας; Φόβο, χαρά; Και μετά, όταν γραφτεί και η τελευταία λέξη;

Ποτέ δεν το αισθάνομαι σαν τέλος, διότι απο τη στιγμή που θα πληκτρολογήσω «Τέλος» θα ξεκινήσει η διαδικασία της επιμέλειας. Οπότε είναι απλώς θέμα μετάβασης στο επόμενο στάδιο. Η στιγμή πριν την έκδοση είναι η δυσκολότερη- έχω κάνει το καλύτερο που μπορώ μέχρι εκείνο το στάδιο, τα υπόλοιπα είναι στο χέρι του εκδότη μου! Όμως, συνήθως μέχρι τότε έχω αρχίσει το επόμενο βιβλίο μου, πράγμα το οποίο με βοηθάει να χαλαρώσω.

-Τι έχετε τώρα κατά νου. Τι μας ετοιμάζετε; Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για το τι πραγματεύεται το νέο σας βιβλίο;

Ετοιμάζομαι να κυκλοφορήσω το τρίτο μου βιβλίο, "The Lying Game", το οποίο αφορά σε τέσσερις γυναίκες τις οποίες συνδέει κάτι  τρομέρό που έκαναν στο οικοτροφείο. Αυτό το γεγονός γυρίζει για να τις στοιχειώσει! Και εργάζομαι πυρετωδώς πάνω στο τέταρτο βιβλίο μου..

 Η Ρουθ Γουέαρ σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και ζει στο Λονδίνο. Το Βαθιά στο σκοτεινό δάσος, το πρώτο της μυθιστόρημα, μεταφράστηκε σε 42 γλώσσες, μπήκε στις σημαντικότερες λίστες των best seller, στο Top Ten Μυστηρίου και Θρίλερ του Publishers Weekly, στα Βιβλία του Καλοκαιριού του Entertainment Weekly, του BookReporter και της New York Post, χαρακτηρίστηκε από τον Independent «Το πιο hot θρίλερ της χρονιάς» και θα μεταφερθεί στον κινηματογράφο από τη New Line Cinema με παραγωγό τη Reese Witherspoon. Η γυναίκα της καμπίνας 10 είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της και μόλις ολοκλήρωσε το τρίτο της μυθιστόρημα, The Lying Game.

ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ 


Η συνέντευξη και στα Αγγλικά!

 

-Ms Ruth Ware.. There are times in our lives that everything seems possible. This is one of those times, when a very important author – such as yourself- is accepting to answer the questions which thousands of readers would love to know. I’m really very happy for this interview.

Thank you so much for interviewing me!

-How would you describe Ruth Ware? Which are the elements that determine  you?

Wow, tough opener! I guess... writer, mother, coffee drinker, human being. Not necessarily in that order!

-What was your inspiration for writing your first book? Is there a secret to your success?

If I knew what the secret was, I would bottle it and make millions by selling it to other people - it would definitely be an easier way of making money than writing!

In fact the inspiration for "In a Dark, Dark Wood" came from a conversation with a friend, who said she had never read a thriller set on a hen night. I immediately wanted to write one!

-Reading your book, “In a Dark, Dark Wood”, what I received from the female characters was cruelty. Up to the very last word of the book I had very strong feelings and a huge anger! In your second book “The Woman in Cabin 10” the plot is not that obscure, but still very interesting. I absolutely loved the subversive end and the character of Lo. 

Thank you! I am not sure if I intended the characters to be cruel above all else - some of them are cruel for sure, but I don't think for most of them cruelty is the defining element of their character. But I am glad they provoked strong feelings in you - I am not very interested in likeable characters, myself. I find complicated, flawed ones much more interesting, so those are the types of people I try to write.

- “In a Dark, Dark Wood” & “The Woman in Cabin 10” are very successful  in Greece. You have devoted and fanatic readers here, you know.. Did you expect that kind of success? What is your opinion on Greek readers? Do they differ from British and if yes, how?

Wow, well that is amazing and very flattering! I am not sure how Greek readers differ from British ones, but it has been fascinating to see how the books have travelled. I thought when I was writing In a Dark, Dark Wood that it would be an odd little British mystery - so many of the customs of hen nights are specific to Britain. And yet it turns out, it's a very international thing!

Does it bother you that they compare you to Agatha Christie ?

It doesn't bother me at all - I take it as a huge compliment!

-After the distinction of a successful book, how much pressure an author feels for his/her next book? What is the “responsibility” to his/her audience who anticipate an even more interesting and exciting, book?

I suppose you always want to feel that you are moving on as an author. I definitely found The Woman in Cabin 10 hard to write - I was determined to prove that In a Dark, Dark Wood had not been a flash in the pan, and that I could write another book just as mysterious and interesting. When it sold well and people enjoyed it, I felt I could relax a little, that I had proved I was not a "one trick pony". My third book, The Lying Game, was easier to write for that reason.

-How much time does an author need from the first to the second book?

I started writing Cabin 10 as soon as I finished In a Dark, Dark Wood. Literally almost the same week.

-In a bookstore one can find all short of books: romantic novels, biographies, historic & crime fictions etc. To your opinion, what kind of books  are considered to be “best sellers”?

I think a best seller can belong to any of those categories - but it's certainly true that mysteries and thrillers are having a bit of a "moment" right now, in terms of selling very well.

-Do you like crime fiction more than the other kinds of literature?

No, I read very widely. I will read literally anything, from sci fi, to fantasy, to high end literature, to non-fiction, to graphic novels... anything - as long as the characters interest me, and it has something to say. If it catches and holds my attention, I don't care what genre it's in.

-Have you ever thought that crime fiction books are considered to be a  “light” kind of literature?

Yes, I think it's very noticeable that - for example - no crime book has ever won the Booker Prize, and they are very rarely long-listed. Which is strange when you think of the calibre of writers like Patricia Highsmith, Gillian Flynn, Donna Tartt... I think that people have pre-conceptions about the genre, when in fact these novels are often making important points about society and humanity.

-Please tell us if there is a character in a book of another author that you loved and you wished that he/she had been created by you?

Too many to list! But I would love to have created Amy in Gone Girl. She is so awesomely badass.

-What would be your advice to the readers that wish/dream of becoming authors?

Read, and pay attention to what you read. Notice what works for you and what doesn't.

-After you put the last word in your book, how do you feel? And how do you feel before the publication of your book? Happiness? Excitement? Fear?

It never feels like an ending - because I know that the moment I type "the end", the edits will start. So it's just about moving onto the next stage. The moment before publication is the hardest - I've done all I can at that stage, and the rest is up to my publisher! But by then, I have usually started writing the next book, which takes the edge off!

-What will your next step be? Is there a new story already on your mind? Can you please tell us a few words about it?

I'm about to bring out my third book - "The Lying Game" - which is about four women drawn together by something terrible they did at boarding school, which has come back to haunt them! And I'm working hard on book four...

Giouli Georgia Tsakalou

Αποκλειστική συνέντευξη του συγγραφέα/καθηγητή κου Δημήτρη Μπουραντά στη Γιούλη Τσακάλου, ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ!!

Θεωρώ οτι ο κύριος Δημήτρης Μπουραντάς κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι από τους λίγους εναπομείναντες σοφούς χαρισματικούς λογοτέχνες! Ευχαριστώ που μου κάνει την τιμή να είναι σήμερα μαζί μας !

-Είστε μια πολύ δημιουργική πέννα έχετε βραβευτεί αρκετές φορές! Τι σας ώθησε να αφήσετε την σκέψη σας, την φαντασία σας αλλά σαφώς τις γνώσεις σας να "τακτοποιηθούν" σε ένα βιβλίο; Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα; Αν και είστε απο τους λίγους ανθρώπους που δεν μπορώ να σας φανταστώ χωρίς μια πένα στο χέρι σας!

Ένας καθηγητής Πανεπιστημίου έχεις ως κοινωνική αποστολή να εκλαϊκεύει χρήσιμες για τους ανθρώπους επιστημονικές γνώσεις. Αυτές οι γνώσεις γίνονται πιο κατανοητές μέσα από τα παραμύθια, τις ιστορίες και ένα μυθιστόρημα. Έτσι αποφάσισα να γράψω το «Όλα σου τα’μαθα, μα ξέχασα μια λέξη» που γνώρισε τεράστια επιτυχία πριν  9 χρόνια αφού τιμήθηκε με το βραβείο αναγνωστών και αγαπήθηκε από εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες.

-Όταν ένας Συγγραφέας γράψει ένα βιβλίο και έρθει η καταξίωση από όλους, πόσο "βάρος" προσθέτει η διάκριση αυτή στην μετέπειτα συγγραφική του πορεία; Ποια ευθύνη γεννά μια τέτοια καταξίωση απέναντι στο κοινό των αναγνωστών, που περιμένουν τη συνέχεια του έργου του;

Η ευθύνη του συγγραφέα που σέβεται τους αναγνώστες του, είναι να τους προσθέτει αξία με αυτά που γράφει. Δηλαδή, η ανάγνωση ενός βιβλίου έχει ως σκοπό κατά τη γνώμη μου να συνεισφέρει στην καλή ζωή του ατόμου και της κοινωνίας. Για παράδειγμα, αν ο στόχος μου ήταν κερδοσκοπικός θα έπρεπε να γράψω τη συνέχεια του «Όλα σου τα’μαθα, μα ξέχασα μια λέξη», δηλαδή, το «Αν μ’άφηνες τη λέξη να σου μάθω» αμέσως μετά διότι έτσι θα ήταν σίγουρη η εμπορική επιτυχία του. Το έγραψα όμως 9 χρόνια μετά διότι τώρα θεώρησα ότι είχα σκέψεις, ιδέες, νέες γνώσεις που θα πρόσθεταν αξία στους αναγνώστες. Τώρα είναι μεγάλη ανάγκη να μάθουμε από την καταστροφική πορεία της πατρίδας μας, και να ενισχύσουμε την υπαρξιακή, λογική, κοινωνική, συναισθηματική και πολιτική νοημοσύνη μας αν θέλουμε να αισιοδοξούμε για το μέλλον.

-Στις μέρες μας παρατηρείται ένας εκδοτικός οργασμός. Πολλοί νέοι τίτλοι βιβλίων, εκατοντάδες συγγραφείς. Πώς τοποθετείστε απέναντι στα βιβλία νέων συγγραφέων; Βλέπετε πολλές διαφοροποιήσεις ως προς τις θεματικές που πραγματεύονται αλλά και στον τρόπο που συγγράφουν ευπώλητοι συγγραφείς;

Σε γενικές γραμμές η λογοτεχνία, δυστυχώς, είναι πλέον αδύναμη να επιδράσει ουσιαστικά για έναν πιο ανθρώπινο κόσμο. Έχει κι αυτή παγιδευτεί στο μάρκετινγκ και το κέρδος. Πολλά μυθιστορήματα αλλά και δοκίμια γράφονται με στόχο τις πωλήσεις χωρίς να στηρίζονται σε αξίες, σε πρότυπα, σε ιδέες ενός ανώτερου πολιτισμού. Βεβαίως υπάρχουν και πολλές αξιόλογες προσπάθειες. Όμως στο φαύλο κύκλο οπου ζούμε, συχνά αξιόλογα βιβλία περνούν απαρατήρητα. Εκτός αυτού, όλο και λιγότεροι διαβάζουν βιβλία αφού η τηλεόραση, το internet και τα λοιπά μέσα τους κερδίζουν περισσότερο.

-Αν –υποθετικά- σταματούσατε να γράφετε για κάποιον λόγο, τι θα σας έλειπε περισσότερο;  Οι ώρες που σχηματίζετε τον "μύθο" σας, οι ώρες που βρίσκεστε σε αέναο ψάξιμο μέσα σε μονοπάτια ιστορίας, οι ώρες που θα περιμένετε τις αντιδράσεις του Αναγνώστη; Οι ώρες της καταξίωσης μετά από μερόνυχτα δουλειάς; Ίσως κάτι άλλο;

Θα μου έλειπαν αρκετά. Κυρίως όμως η αίσθηση της κοινωνικής προσφοράς, η αίσθηση δημιουργίας και απόλαυσης, αλλά για να είμαι ειλικρινής θα μου έλειπε και η εκτίμηση, η αναγνώριση και η αγάπη των χιλιάδων αναγνωστών. Το οικονομικό δεν θα μου έλειπε αφού κάνω  άλλη εργασία πολύ επικερδή.

-Έχετε κάποια στιγμή σκεφτεί με "ζήλεια" το καλό βιβλίο κάποιου ομότεχνού σας; Και αν ναι ποιο;

Συνήθως θαυμάζω και απολαμβάνω τα πολύ καλά βιβλία. Μαθαίνω από αυτά και μου δημιουργούν κίνητρο για να γίνω καλύτερος. Γι’ αυτό δεν ζηλεύω αλλά ευγνωμονώ τους συγγραφείς τους. Όμως ζηλεύω με την καλή έννοια κάποιους που έχουν κάνει παγκόσμια best sellers όχι στη λογοτεχνία αλλά σε δοκίμια γράφοντας απλές ιδέες που στηρίζονται στις επιστήμες και είναι πολύ χρήσιμες για τον άνθρωπο και την καλή ζωή.

-Έχετε κάποιο συγγραφικό «όνειρο» που θα θέλατε να πραγματοποιήσετε;

Το όνειρο μου είναι να κάνω ένα παγκόσμιο Best seller. Το βιβλίο μου «Leadeship Meta-competencies» που εκδόθηκε από μεγάλο διεθνή εκδοτικό οίκο προτάθηκε για βιβλίο της χρονιάς 2015 από το Chartered Management Institute στην Μ. Βρετανία αλλά δεν είχε τύχη διότι η τιμή του ήταν 126 δολλάρια και δεν έκανε πολλές πωλήσεις. Τώρα θα μεταφρασθεί το «Όλα σου τα’μαθα, μα ξέχασα μια λέξη» στην Τουρκία και πιθανώς και σε άλλες χώρες. Όμως έχω μερικές καλές ιδέες για εκλαϊκευμένα δοκίμια ηγεσίας που έχουν κάποιες πιθανότητες να πάνε καλά.

-Σαν Ελληνίδα μάνα θα ήθελα να ρωτήσω εσάς  ως διανοούμενο και επιστήμονα!  Τι θα συμβουλεύατε σήμερα  τη νεολαία μας κοιτώντας την στα μάτια;

Πρώτον, ότι επιτυχία είναι να ζήσουν τη ζωή τους όπως θέλουν να τη ζήσουν. Δεύτερον, να μην κάνουν το λάθος που εκφράζει ο Σοπενχάουερ: «Η μανία απόκτησης και κατανάλωσης υλικών αγαθών είναι όπως το νερό της θάλασσας. Όσο περισσότερο πίνεις τόσο περισσότερο διψάς». Να σκεφθούν σοβαρά αυτό που έλεγε ο Αινστάϊν: «Η ευτυχία είναι λιτό πράγμα: ένα κάστανο, ένα ποτήρι κρασί, ένα φτωχικό μαγκάλι και η βουή της θάλασσας». Τρίτον, θα τους έλεγα να κατανοήσουν τη ρήση του A. Camus: «Η ζωή μας είναι το άθροισμα των επιλογών μας» και αυτή του Ε. Φρομ: «Είμαστε αποτελέσματα της ιστορίας αλλά ταυτόχρονα γράφουμε την ιστορία».

-Ο ελληνικός λαός εχει δοκιμαστεί, αλλά άντεξε. Την Κατοχή. την πείνα , τον εμφύλιο! Tην κρίση που διανύουμε αυτή την εποχή πιστεύετε οτι  θα την αντέξει ή έχουμε  γίνει μαλθακοί και δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε  το μίζερο παρόν;

Άντεξαν διότι είχαν αξίες, ψυχή και καρδιά. Δυστυχώς παρατηρώ ότι τώρα χάσαμε πολλά από αυτά. Αν δεν κοιτάξουμε τον καθρέφτη, δεν θα μάθουμε από τα λάθη μας, θα καταντήσουμε ξένη τριτοκοσμική χώρα.

-Σαν καθηγητής πως αντιμετωπίζετε τους φοιτητές σας ; είστε επιεικής; Είστε αυστηρός είστε κάπου στη μέση;

Είμαι πολύ αυστηρός με τις λάθος και ανέντιμες συμπεριφορές. Ταυτόχρονα όμως τους δίνω το μυαλό, τη ψυχή και την καρδιά μου. Αυτό το εισπράττουν και για αυτό στην συντριπτική τους πλειοψηφία με εκτιμούν και με αγαπούν.

-Αρκετοί κατηγορούν τους διανοούμενους ότι έχουν γίνει μέρος της ελίτ. Ποια η γνώμη σας ;

Δυστυχώς πολλοί από εμάς έχουμε ενσωματωθεί στο σύστημα. Άλλοι επιλέγουμε τη σιωπή και την ανοχή ενώ αυτό είναι συνενοχή για την καταστροφική πορεία της πατρίδας μας. Στο «Αν μ’αφηνες τη λέξη να σου μάθω» κάνω ειδική αναφορά σε αυτό το ζήτημα.

«Αν μ’ άφηνες τη λέξη να σου μάθω», του Δημήτρη Μπουραντά

Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου

«Είναι ίσως η μόνη αλήθεια ότι η ζωή μας είναι μία και μικρής διάρκειας. Τόσο μικρής που, μόνον όταν φτάνουμε στο τέλος της διαδρομής, κατανοούμε πόσο γρήγορα πέρασε. Τότε κατανοούμε ότι, κάθε στιγμή, κάθε μέρα, κάθε χρόνος που περνά, δεν ξανάρχεται. Δυστυχώς, εμείς δεν μπορούμε να δώσουμε πολλά χρόνια στη ζωή μας. Μπορούμε όμως να δώσουμε πολλή ζωή στα χρόνια μας και στα χρόνια αυτών που αγαπάμε. Μπορούμε να ζήσουμε περισσότερο, ίσως και δύο ζωές, αν ζήσουμε πλούσια. Αν κάνουμε αυτό το ταξίδι με αυθεντικότητα, με νόημα και με έρωτα για τη ζωή. Μπορούμε να το πετύχουμε. Αρκεί να κάνουμε πράξη το carpe diem (άδραξε τη μέρα) και να ζήσουμε τις περισσότερες στιγμές με αγάπη, με ψυχική ηρεμία και γαλήνη, με αίσθηση δημιουργίας, με χαρά, με γνήσια φιλία και συντροφιά, με αυτοσεβασμό, αυτοεκτίμηση κι αξιοπρέπεια, με ελπίδα, αυτοπεποίθηση κι ελευθερία. Αντίθετα, χωρίς αυτά θα ζήσουμε μισή ζωή. Ίσως και καμία, αν αφεθούμε στη φυλακή της ματαιοδοξίας, των αρνητικών συναισθημάτων και του συνεχούς άγχους...»

Το απόσπασμα του βιβλίου σας μου θύμισε τη φράση του Αντρέ Μπρετόν: “Μία λέξη και όλα σώζονται, μια λέξη και όλα χάνονται”». 

Ο άνθρωπος δεν κατανοεί οτι η ζωή είναι μικρή και πρέπει να τη ζήσει με αγάπη κι αυθεντικότητα ! Να σώσει όσα μπορεί πριν  χαθούν ολα στη λήθη του χρόνου!

ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ