ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Λένας Παπανικολάου για το βιβλίο "Η ΑΝΝΑ ΤΟΥ ΚΟΥΡΣΑΡΟΥ" ΑΣΠΑΣΙΑ ΒΛΑΧΟΥ - Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη

Η ΑΝΝΑ ΤΟΥ ΚΟΥΡΣΑΡΟΥ - ΑΣΠΑΣΙΑ ΒΛΑΧΟΥ

ΧΑΡΤΙΝΗ ΠΟΛΗ

 

Εθιστικό!

Πανέξυπνο!

Παθιασμένο! 

Η Ασπασία Βλάχου επανέρχεται δυναμικά στο χώρο του βιβλίου μετά από έξι χρόνια αποχής  με την  ''Άννα του Κουρσάρου''!

Για μένα; Σίγουρα  αποτελεί το πιο ολοκληρωμένο έργο της. Θέλει ίσως  λίγο παραπάνω χρόνο  για να σε βυθίσει στην ιστορία του, αλλά  αυτό είναι  μέχρι να γνωρίσεις όλους τους ήρωες....

Μέσα από την άμεση  γραφή και  την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, η ροή τρέχει με ιλλιγγιώδεις  ρυθμούς, ενώ το κείμενο είναι  προσεγμένο μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια!

Η συγγραφέας  έπλασε μια  πολυπρόσωπη και πολυσέλιδη ιστορία με την  αγωνία  να  κλιμακώνεται αριστοτεχνικά .Κάθε κομμάτι του πάζλ  κουμπώνει στη θέση του  την ώρα που έρχεται η σαρωτική αποκάλυψη της αλήθειας.

Παρά τον μεγάλο όγκο του βιβλίου δεν εντόπισα  ούτε μια  σελίδα  που να είναι περιττή!

Όπως σε όλα  τα βιβλία της συγγραφέως έτσι και σ' αυτό επικρατεί το αγαπημένο της υγρό στοιχείο, η θάλασσα έχοντας πρωταγωνιστή όπως πάντα τον έρωτα! 

Έναν έρωτα  ανατρεπτικό που σαρώνει τα πάντα!

 

Το  βιβλίο είναι χωρισμένο σε δυο εποχές .

Δυο ιστορίες  σκοτεινές , μια στο σήμερα και μια στο χθες και 

οι  δυο τόσο  ανατρεπτικές που καταφέρνουν να αιχμαλωτίσουν τον αναγνώστη μέχρι το τέλος!

Δυο ιστορίες πραγματικά ισάξιες!

 Εγώ τουλάχιστον δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω ποια μου άρεσε περισσότερο! Αν και η ιστορία του χθες πιάνει πολύ μικρή έκταση σε σχέση με τη ιστορία του σήμερα, είναι  εξίσου εθιστική. Εκεί που βρισκόμουν  στο χθες και διψούσα να μάθω τη συνέχεια , η συγγραφέας με γύριζε στο σήμερα και ενώ άρχιζα να γνωρίζω  τους ήρωες και να δένομαι μαζί τους  με ξαναπήγαινε πίσω στο παρελθόν! Το αποτέλεσμα ήταν να μην μπορώ να αφήσω το βιβλίο από το χέρι μου.

 Στο ΧΘΕΣ:

Η υπέροχη και συγκινητική ιστορία του Ανέστη  και της Αννέτας.

Στο ΣΗΜΕΡΑ:

Η γλυκιά μαχητική Άννα και ο ψυχρός  απλησίαστος  Άτλας. Πίσω τους ακολουθούν οι υπόλοιποι ήρωες  που θα ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου και θα πυροδοτήσουν την εξέλιξη της ιστορίας.

 Όταν το παρελθόν έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρόν τότε υποβόσκει ο φόβος, το μίσος και  η οργή.

Πίσω από κρυμμένες ταυτότητες πηγάζει η προδοσία.

Χάνεσαι μέσα στη δίνη των γεγονότων.Το κείμενο 

 σφύζει από ένταση, μυστήριο και απροσδόκητες ανατροπές  που ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη..

Ένα μυθιστόρημα γεμάτο εικόνες και εκπληκτικές  περιγραφές σκέψεων , καταστάσεων, και συναισθημάτων, όλα αυτά  με την μοναδική σφραγίδα της Ασπασίας Βλάχου !

Σήμερα!

Άννα -Άτλας

Μέσα από τις συναντήσεις τους  προκύπτει μια παράφορη και καταστροφική έλξη.

''Η στιγμή που φλερτάρεις με το λάθος .Με αυτό που δεν πρέπει να αγγίξεις. Και αρχίζεις φανερά να το θες, να το θες αναθεματισμένα πολύ. Η στιγμή που συγκρούονται το πρέπει που πάντα είσαι προγραμματισμένος να ακολουθείς , και το θέλω....Υπήρχε κάτι μέσα μου που δεν ήθελε μόνο , αλλά άρχιζε να απαιτεί. Κάτι άγριο σχεδόν απελπισμένο.''

 

Ανέστης-Αννέτα:

Χθες!

"Τον έσφαξες σαν να ήταν ένα τίποτα!"

"Τον έσφαξα για σένα" .

"Πώς τολμάς να ισχυρίζεσαι ότι τον σκότωσες για μένα;"

Πλησίασε.

"Ξέρεις τι θα γινόταν αν διέδιδε μεσοπέλαγα ότι έχω γυναίκα στην καμπίνα; φαντάζεσαι;"

"Πρώτα θα έπρεπε να σε παραδώσω στον Αλόνσο. Αυτός είναι ο κανόνας..."

Πλησίασε και άλλο.

"Μετά εφόσον εγώ σε είχα μέχρι σήμερα , θα έπρεπε να σε παραχωρήσω στους υπόλοιπους για ίσες μέρες. Αν παρέμενες ζωντανή , θα μπορούσα να σε κρατήσω μέχρι το επόμενο λιμάνι .Δεν συντηρούμε γυναίκες στο καράβι, έχουν συνήθως άθλιο τέλος".

Γνώριζα βαθιά μέσα μου ότι έχει δίκιο.

Ένιωθα παγωμένη μέχρι τα εσώψυχά μου.

Γύρισε και με κοίταξε.

Τα μάτια μας συναντήθηκαν 

"Τρέμεις" παρατήρησε.

"Κάνει κρύο".

"Θα δεχόσουν να σε ζεστάνει η καρδιά ενός φονιά ;"ρώτησε με μια χροιά λύπης στη φωνή του.

Ο  κίνδυνος παραμονεύει καθώς οι ήρωες  παραμένουν εγκλωβισμένοι σε  καταστάσεις πέρα από κάθε λογική .Όλα δουλεύουν βάσει καλοστημένων σχεδίων. Μια λάθος κίνηση φτάνει για να βρεθούν οι ζωές τους  εκτεθειμένες σε θανάσιμο  κίνδυνο. Δεν υπάρχει στάλα οίκτου ούτε χρόνος για λάθη! Και εκεί που όλα είναι τακτοποιημένα έρχεται απροσκάλεστος ο  λάθος έρωτας, αυτός που θα καταρρίψει κάθε κανόνα και θα περιπλέξει καλοστημένα σχέδια.

 Θα κάνει  καρδιές που νέκρωσαν να  αρχίσουν  πάλι  να χτυπάνε  φρενιασμένα  καθώς έρχονται αντιμέτωπες με ξεχασμένα  συναισθήματα. 

 Πολλές οι σκηνές του βιβλίου που με άγγιξαν. Λύγισα, έκλαψα, καρδιοχτύπησα, αναφώνησα!  

Δυστυχώς δεν μπορώ να αναφερθώ σε καμία για ευνόητους λόγους! Αν και δεν μπόρεσα να  ξεχωρίσω  ποια ιστορία μου άρεσε πιο πολύ, σίγουρα  καταστάλαξα  ποιος ήταν ο ήρωας που  μπήκε στην καρδιά μου. Αυτόν ναι, μπορώ να τον αναφέρω χωρίς να προδώσω μυστικά του βιβλίου!

Είναι ο  αγαπημένος Ανέστης.

Μια μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία έλαβε τέλος ! Για άλλη μια φορά η Ασπασία Βλάχου ξεπέρασε  κάθε προσδοκία μου!

Αν είστε του έρωτα και  της καταιγιστικής  περιπέτειας μη το χάσετε!

Θα σας καθηλώσει!

Λένα Παπανικολάου

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ

 

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Τάνιας Χαμοπούλου για το βιβλίο "ΚΑΣΚΟΛ ΑΠΟ ΚΑΣΜΙΡΙ" - ΖΕΤΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ - Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

ΚΑΣΚΟΛ ΑΠΟ ΚΑΣΜΙΡΙ - ΖΕΤΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙ

Εκδόσεις:  ΚΕΔΡΟΣ

"Τη βραδιά που ξέσπασε η καταιγίδα ο Τέρι έκλαιγε συνέχεια. Μ’ εκείνο το ανατριχιαστικό κλάμα που συνηθίζουν τα σκυλιά όταν διαισθάνονται πως κάτι κακό πρόκειται να συμβεί."

Η Μιράντα, μητέρα δύο αγοριών στην εφηβεία, διατηρεί μια μακροχρόνια εξωσυζυγική σχέση. Ο άντρας της ο Ευγένιος, ένας ψυχρός άνθρωπος με βίαια ξεσπάσματα, γίνεται ολοένα και πιο απόμακρος και μια μέρα εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει ίχνη… παρά μόνο ένα κασκόλ από κασμίρι με κηλίδες αίματος…. ένα κασκόλ που μόνο η Μιράντα πρόλαβε να δει λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις της…Από εκείνη την στιγμή ξεκινά μια σειρά αποκαλύψεων και ένα ανώνυμο γράμμα έρχεται να ανατρέψει τα πάντα. Τι παιχνίδια μπορεί να μας παίξει η μνήμη; Είδε όντως η Μιράντα το ματωμένο κασκόλ του Ευγένιου εκείνο το χάραμα; Αν ναι, γιατί κανείς άλλος δεν το είδε, ούτε βρέθηκε ποτέ; Και αυτός, πάλι; Γιατί παραμένει άφαντος;

Το "Κασκόλ από κασμίρι" είναι ένα κοινωνικό-αστυνομικό μυθιστόρημα που θίγει πολλά θέματα γύρω από έναν δύσκολο γάμο, με σαθρές βάσεις και καλά κρυμμένα μυστικά. Με αφορμή σκοτεινές ιστορίες της καθημερινότητας, η συγγραφέας εστιάζει στις ανθρώπινες σχέσεις και στα συναισθήματα. Η φιλία, ο έρωτας και η έλλειψη αγάπης ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, η απιστία, τα ψέμματα, η κακοποίηση και η παραβατική συμπεριφορά αλλά και η εκδίκηση για λάθη του παρελθόντος, συνθέτουν ένα σκηνικό γεμάτο εντάσεις, στο οποίο αθώοι κι ένοχοι αλλάζουν διαρκώς θέση. Η μελαγχολία των εφήβων και η μοναξιά που νιώθουν σε μια οικογένεια με ανύπαρκτα γονεϊκά πρότυπα συγκινούν και προβληματίζουν τον αναγνώστη.

Όσον αφορά τον αστυνομικό χαρακτήρα του μυθιστορήματος, υπάρχει μία εξαφάνιση μυστήριο, αυτή του Ευγένιου, που ίσως να είναι και δολοφονία. Όμως οι συνεχείς αποκαλύψεις εκτός από ανατροπές φέρνουν στο προσκήνιο και πιο dark and hard καταστάσεις από το παρελθόν. Αλβανική μαφία και υπόκοσμος, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, διακίνηση ναρκωτικών και λαθρεμπόριο, ένας ύποπτος εμπρησμός και μια δολοφονία εκπλήσσουν και σοκάρουν.

Η αφήγηση είναι γρήγορη, με απλή και καλοδουλεμένη γλώσσα, χωρίς περιττές περιγραφές και δίνει απαντήσεις σε απορίες με αναδρομές στο παρελθόν. Τα πρόσωπα που πλαισιώνουν τους βασικούς ήρωες της ιστορίας είναι αρκετά, όλα όμως έχουν τον δικό τους ξεκάθαρο ρόλο και όλα είναι απαραίτητα για να υπάρξει λύση στο μυστήριο και κάθαρση.

Ένα μυθιστόρημα που παίζει με το μυαλό και τα συναισθήματα, προσφέροντας ταυτόχρονα ένα απολαυστικό αναγνωστικό ταξίδι σε όποιον επιλέξει να το διαβάσει.

Τάνια Χαμοπούλου

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ

 

 

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ γράφει η Μαντώ Μάκκα για το βιβλίο "Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΤΥΦΩΝΩΝ" Φερνάντα Μελτσόρ - Εκδόσεις Δώμα

Η εποχή των τυφώνων - Φερνάντα Μελτσόρ

Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου

Εκδόσεις Δώμα

 Φωτο: Μαντώ Μάκκα

Ο Καμύ είχε πει ότι αυτοί που γράφουν ξεκάθαρα έχουν αναγνώστες και αυτοί που γράφουν δυσνόητα, έχουν σχολιαστές. Τι γίνεται με αυτούς/ές που γράφουν δυσνόητα ξεκάθαρα;

Η Μάγισσα, που οι φήμες λένε ότι κάνει εκτρώσεις στις πόρνες και με τα μαντζούνια της θεραπεύει αιμορροΐδες και σβήνει τις αναμνήσεις,  είναι νεκρή. Το πτώμα της το βρίσκουν κάτι πιτσιρίκια σ’ ένα αρδευτικό κανάλι,  στον κάμπο με τα ζαχαροκάλαμα. Το χωριό της, η Λα Ματόσα, όπου η βία δεν είναι κάτι καινούριο, χορεύει στους ρυθμούς των φημών για ένα θησαυρό.

«Γι’αυτό πάνω στο τραπέζι της κουζίνας της Μάγισσας, στο κέντρο ακριβώς, μέσα σ’ ένα πιάτο με χοντρό θαλασσινό αλάτι, υπήρχε πάντα ένα κόκκινο μήλο μ’ ένα μακρύ μαχαίρι καρφωμένο στη σάρκα του, και δίπλα του ένα γαρύφαλλο λευκό, το οποίο κάθε Παρασκευή πρωί οι γυναίκες που ξυπνούσαν αξημέρωτα για να πάνε να δούνε τη Μάγισσα, το έβρισκαν πάντα ξερό και μαραμένο, σάπιο σχεδόν, κιτρινισμένο απ’ όλη την κακή αύρα που έφερναν σ’ εκείνο το σπίτι, ένα είδος αρνητικής ενέργειας που οι γυναίκες πίστευαν ότι συσσωρεύονταν μέσα τους στις δύσκολες στιγμές και που η Μάγισσα ήξερε να διώχνει με τα γιατροσόφια τηςŸ ένα πυκνό μα αόρατο μίασμα που έμενε να αιωρείται στον βαλτωμένο αέρα εκείνου του στοιχειωμένου σπιτιού..»

 

Ένα καταιγιστικό αστυνομικό, κοινωνικό, δραματικό, πολιτικό μυθιστόρημα χωρίς τελείες, σημεία στίξης ή παραγράφους που με μαεστρία η Μεξικανή Fernanda Melchor έχει ‘δέσει’ για να σε εγκλωβίσει σε ένα σπιράλ βίας που δημιουργεί η παντελής έλλειψη αγάπης. Νέα παιδιά, εγκαταλελειμμένα, προβληματικά, θύτες και θύματα ταυτόχρονα, χωρίς ελπίδα να βγουν από τον βούρκο που γεννήθηκαν θα είναι οι οδηγητές μας σε αυτό το διεστραμμένο παραμύθι που λέγεται ζωή και συμβαίνει αληθινά σε χειρότερη κλίμακα στο Μεξικό. Η Μάγισσα που χορεύει για αποδοχή, ‘μαγειρεύει’ μαντζούνια για σωτηρία και με το πέπλο της καλύπτει τις φοβίες μιας κοινωνίας.  Η κοκαλιάρα, κακάσχημη ζηλιάρα Λαγκάρτα με τα υπέροχα μαλλιά που ζητιανεύει αγάπη από μια κακοποιητική γριά. Ο παλιοσακάτης αλκοολικός Μούνρα που καλύτερα να καταπιεί απασφαλισμένη χειροβομβίδα παρά να καβγαδίσει με τη γυναίκα του τη Τσαμπέλα, πόρνη και τσατσά,  γκόμενα ενός από τους κάπος των νάρκος και μητέρα του Λουίσμι. Ο ποντικομούρης μικρόσωμος ναρκομανής Λουίσμι με την πανέμορφη φωνή που εκδίδεται όπου σταθεί. Η 13χρονη Νόρμα που το σκάει από το σπίτι της με σκοπό να αυτοκτονήσει γιατί είναι έγκυος από τον πατριό της. Ο Μπράντο, ο διάβολος ζει μέσα του σύμφωνα με τη μάνα του, που δε θέλει να θέλει τα αγόρια, που ζητά να γίνει αποδεκτός.

 «Και την κούρεψε με το ψαλίδι για το κοτόπουλο, ενώ η Γεσένια έστεκε ασάλευτη σαν τα πόσουμ μπροστά στους προβολείς των φορτηγών στη λεωφόρο, από φόβο μήπως οι παγωμένες λεπίδες πετσοκόψουν και το κρέας της, και μετά πέρασε όλη τη νύχτα έξω στην αυλή, σαν μπάσταρδη σκύλα που ήταν, όπως της είχε πει η γιαγιά: ένα σιχαμερό ζώο που έζεχνε τόσο, που ούτε το λιγδιάρικο στρώμα δεν της άξιζε. Χρειάστηκε αρκετή ώρα για να τινάξει από πάνω της τις τρίχες που είχαν κολλήσει στα ρούχα της και να σκουπίσει τα δάκρυα που τρέχανε στο πρόσωπό της, και όταν τελικά τα μάτια της προσαρμόστηκαν στο σκοτάδι, έλυσε το σκοινί της μπουγάδας, και βάλθηκε να μαστιγώνει τον πίσω τοίχο του σπιτιού μέχρι να ξεκολλήσει ο γύψος που είχε φουσκώσει απ’ την υγρασία, μετά έπιασε τους θάμνους που φύτρωναν κάτω απ’ το παράθυρο της κουζίνας μέχρι που τους άφησε γυμνούς, και ευτυχώς που δεν είχαν και τίποτε αρνιά γιατί εκείνο το βράδυ ήταν ικανή να τα μαστιγώσει κι αυτά μέχρι θανάτου»

Ένας τυφώνας είναι τούτο το βιβλίο που σε κρατάει δέσμιο στο κέντρο του και γύρω σου ξετυλίγονται σαν έλικας, σε γλώσσα ωμή, σοκαριστική, τα τραύματα μιας ολάκερης χώρας. Με αυτή τη σκληρή και ακραία γλώσσα σπάει τα λογοτεχνικά ταμπού για να μπορέσει να σου μεταδώσει τη ζοφερή ατμόσφαιρα και να σε ταρακουνήσει συθέμελα. Δεν ήταν τυχαία υποψήφιο για το Διεθνές Βραβείο Man Booker του 2020 και δεν μεταφράστηκε επίσης τυχαία σε 37 γλώσσες. Συγχαρητήρια στη μεταφράστρια , πρώτον γιατί το βιβλίο δεν είναι γραμμένο στα επίσημα ισπανικά αλλά στην προφορική διάλεκτο της Βερακρούς και δεύτερον που μας το σέρβιρε χωρίς να μας ‘γλυκάνει’ το χάπι.

«Αφού βλέπεις τι κάνουν οι γυναίκες όταν θέλουν να σε δέσουν: παίρνουν μερικές σταγόνες απ’ το αίμα της περιόδου τους και χωρίς να το καταλάβεις το ρίχνουν στο νερό ή στη σούπα σου ή σου βάζουν μια σταγονίτσα στη φτέρνα σου όταν κοιμάσαι, κι αυτό αρκεί για να σε κάνει τρελό για δαύτες..και είναι και κάτι καριόλες που το τραβάνε ακόμη περισσότερο, πάνε στα βουνά και μαζεύουν διαβολόχορτο, ένα λουλούδι σε σχήμα τρομπέτας που βγαίνει σύρριζα με το έδαφος την περίοδο των βροχών, και με αυτά τα λουλούδια φτιάχνουν ένα καταπότι που σε χαζεύει τελείως, σε αφήνει στο έλεος τους, στα πόδια τους σαν σκλάβο, χωρίς εσύ να καταλάβεις το παραμικρό.»

Φτώχεια, εξαθλίωση, διαφθορά, πουριτανισμός, μισογυνισμός, βία, σεξ, αρρώστιες, έλλειψη εκπαίδευσης,  το κυνήγι του εύκολου χρήματος, ναρκωτικά, αλκοόλ, βιασμοί, παιδεραστία, ομοφοβία, δολοφονίες, αυτοκτονίες,  βρώμικη γλώσσα που δε χαρίζεται σε κανέναν, δε λυγά πουθενά παρελαύνουν μπροστά σου και εσύ δε μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου για πρώτη ίσως φορά. Είσαι καθηλωμένος/η μπροστά στην ανημποριά των ηρώων να ξεφύγουν από ένα φαύλο κύκλο που ξεκινά από τη γέννηση τους και θα τελειώσει μόνο στο θάνατο τους. 

 

 

«..ιδέα δεν είχα ότι όσο περισσότερη ευχαρίστηση παίρνεις από έναν άντρα τόσο πιο πολύ ανάβει η μήτρα σου και είναι πιο εύκολο να κρατήσει το γαμημένο το σπέρμα του. Δεν ήξερα τίποτε,  ήμουν μόλις δεκαπέντε χρονών. Ιδέα δεν είχα τι έτρεχε, μέχρι που ήταν πια αργά για να το ξεφορτωθώ. Γιατί εγώ δεν ήθελα ποτέ παιδιά, και είναι καλύτερα ο άντρας σου να το ξέρει από την αρχή, αυτά πρέπει να λέγονται καθαρά και ξάστεραŸ γιατί να πρέπει να γίνεσαι μετά οσιομάρτυρας; Καλύτερα να μιλάς ανοιχτά, χωρίς να μασάς τα λόγια σου για να ξέρουν και οι άλλοι που πατάνε: όλο αυτό με τα παιδιά είναι μια τεράστια μαλακία, τι να κάνουμε, έτσι δεν είναι; Κατά βάθος τα παιδιά είναι πάντα εμπόδιο, τσιμπούρια είναι, παράσιτα που σου ρουφάνε τη ζωή και το αίμα και δεν αναγνωρίζουν καν τις θυσίες που αναγκαστικά κάνεις κάποια στιγμή.»

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, μια γυναίκα βρέθηκε μαχαιρωμένη σ’ ένα κανάλι στη Βερακρούς, ενώ ο δολοφόνος και πρώην εραστής της υποστήριξε ότι είχαν χωρίσει και το θύμα τού έκανε μάγια για να επιστρέψει. Η συγγραφέας , ούσα και δημοσιογράφος, ήθελε να τα καλύψει η ίδια αλλά η απόσταση και ο φόβος την έκαναν να τα πλάσει με μύθο, έναν μύθο αδίστακτο, με θύματα τα παιδιά, τις γυναίκες και τις σεξουαλικές μειονότητες.

Ο τρόπος που η συγγραφέας δείχνει ότι το παιδί αποδέχεται την κακοποίηση που υφίσταται και πιστεύει ότι αυτό φταίει και ότι του αξίζει ο θάνατος , δεν είναι μόνο Μεξικάνικο περιστατικό αλλά παγκόσμιο, μπορεί να συμβαίνει δίπλα μας.

«Γιατί πριν τον Πέπε δεν υπήρχε τίποτε εκεί κάτω, τίποτε πέρα απ’ τις πτυχές του δέρματος από όπου έρεε το ποταμάκι των ούρων όταν καθόταν στη λεκάνη της τουαλέτας, και εκείνη η άλλη τρύπα από όπου έβγαιναν τα κακά, φυσικά, αλλά ποιος ξέρει με τι κόλπα ο Πέπε έκανε να εμφανιστεί μια επιπλέον τρύπα, μια τρύπα που, με τον καιρό και με τα ροζιασμένα δάχτυλα του Πέπε και με την άκρη της γλώσσας του, μεγάλωσε μέχρι που χώρεσε ολόκληρο το καυλί του πατριού της, μέχρι τέρμα, έλεγε αυτός, μέχρι να πιάσει πάτο, όπως της έπρεπε, όπως της άξιζε της Νόρμα..»

Η Wall Street Journal έγραψε ότι «Ο Ματωμένος μεσημβρινός» του Κόρμακ Μακκάρθυ συναντά το «2666» του Ρομπέρτο Μπολάνιο, εγώ θα σας πω «Ό,τι γράφει η μοίρα μελανό, ο ήλιος δεν τ’ ασπρίζει» ήτοι και στη χλωρίνη να μπει αυτό το βιβλίο τίποτα δε θα ξεπλύνει την πραγματικότητα, η οποία είναι σκοτεινή και επιτέλους κάποιος της έδωσε φωνή.

«το σκοτάδι κάλυπτε τα πάντα, ένα σκοτάδι όπου δεν υπήρχε ούτε καν η παρηγοριά της ανταύγειας των πύρινων δαυλών της κόλασηςŸ ένα σκοτάδι έρημο και νεκρό, ένα κενό απ’ το οποίο τίποτε και κανείς δεν μπορούσε να τον σώσει πια..»

Θα μπορούσα να γράψω άλλα τόσα για αυτό το βιβλίο αλλά θα σας αφήσω με μέρος του ποιήματος του W.B. Yeats που αναγράφεται στην αρχή του βιβλίου:

«Κι αυτός από το ρόλο του
Στην καθ’ημέρα κωμωδία παραιτήθηκε,
Κι αυτός με τη σειρά του άλλαξε,
Κι η τρομερή ομορφιά γεννήθηκε.»

Με την ελπίδα ότι η ομορφιά δεν είναι αρσενική, ούτε θηλυκή, είναι η αύρα μας και αυτή δεν τη σκοτώνει κανείς. Και αν στο δρόμο σας ακούσετε «Κυριακή εφτά» κρύψτε τα κορίτσια σας ή προσέξτε τι θα ψηφίσετε..ο κόσμος είναι πολύ μικρός και η πεταλούδα που κουνάει τα φτερά της στην Αμερική δεν αργεί  ..

Υγ: Αν ποτέ μου πει κανείς οτιδήποτε για τη στίξη μου θα τον κάνω κονσέρβα και θα τον στείλω στη Μελτσόρ.

Υγ2: Αυτή η άποψη γράφτηκε χάρη στη Λέσχη Ανάγνωσης Booktalks. Σας ευχαριστώ συνταξιδιώτες μου για τούτη τη χρονιά.

Γράφει η Μαντώ Μάκκα

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ

 Η Μαντώ Μάκκα γεννήθηκε τον Μάιο του 1980 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Κλασσικό Λύκειο Αναβρύτων. Παρακολούθησε µαθήµατα Οικονοµικών & Marketing, ∆ηµιουργικής γραφής µε τη Στεύη Τσούτση και Εικαστικών & Ιστορίας Τέχνης µε την Άννα Παππά. Παράλληλα ζωγραφίζει και κατασκευάζει κοσµήµατα από πέτρα. Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στο διαδίκτυο. Έχει εργαστεί ως Καθηγήτρια Αγγλικών και ως διαχειρίστρια διαδικτυακών εφηµερίδων. Το παραµύθι της «Τα ροζ Χριστούγεννα» περιλήφθηκε στο βιβλίο «Santa Παραµύθια, 22 Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες» των εκδόσεων Νίκας. Η συλλογή διηγηµάτων «Όταν η ζωή σού δίνει λεµόνια» είναι το πρώτο της βιβλίο. Στον δικό της ονειρικό κόσµο δεν έχει θέση η αδικία και η ζωή πάντα νικάει.