29 Μαΐου 1453: Η Πόλις εάλω - Σαν σήμερα η άλωση της ΚωνσταντινούποληςΗ 29η Μαΐου δεν είναι απλά μια ημερομηνία. Είναι μια μέρα που ζει μέσα στην καρδιά κάθε Έλληνα, σαν ένας βαθύς πόνος αλλά και μια υπενθύμιση της δύναμης της ψυχής μας. Σαν σήμερα, πριν από 570 χρόνια, η Κωνσταντινούπολη, η «Βασιλεύουσα», η πόλη που για αιώνες φώτιζε τον κόσμο με την ιστορία και την πίστη της, έπεσε στα χέρια των Οθωμανών.
Η άλωση της Πόλης δεν ήταν μόνο το τέλος μιας αυτοκρατορίας. Ήταν το τέλος μιας εποχής, ενός ονείρου αιώνων, ενός πολιτισμού που κρατούσε ζωντανή την Ελλάδα μέσα στον χρόνο. Εκείνη η μέρα σηματοδότησε μια μεγάλη απώλεια, όχι μόνο γης και τειχών, αλλά και ψυχής. Χιλιάδες οικογένειες είδαν να σβήνει το φως του μέλλοντος, να χάνονται οι ελπίδες τους.
Όμως, μέσα σ’ αυτή τη θλίψη κρύβεται και η απίστευτη δύναμη των ανθρώπων που αγωνίστηκαν, που δεν λύγισαν μπροστά στον πόλεμο και τη δυσκολία. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και οι γενναίοι στρατιώτες του κράτησαν ζωντανή την τιμή της πόλης μέχρι την τελευταία στιγμή. Και εμείς, 570 χρόνια μετά, κρατάμε ζωντανή τη μνήμη τους, γιατί η Πόλη ζει μέσα μας, στους δρόμους της καρδιάς μας, στη γλώσσα μας, στα τραγούδια μας.
Η πτώση της Κωνσταντινούπολης μας θυμίζει πως ο χρόνος μπορεί να πάρει πίσω ό,τι αγαπάμε, αλλά δεν μπορεί ποτέ να σβήσει την ιστορία και την ψυχή μας. Είναι το σημείο όπου η ελληνική ψυχή σφραγίζει την αντοχή της, τη θέλησή της να ξαναγεννηθεί, να παλέψει, να μη χάσει ποτέ την ελπίδα.
Η Κωνσταντινούπολη σήμερα είναι η σύγχρονη Ισταμπούλ. Μια πόλη όπου οι φωνές του παρελθόντος συναντούν τη ζωή του παρόντος. Όμως, για εμάς, θα είναι πάντα η Βασιλεύουσα, η «πόλη των πόλεων», η καρδιά του ελληνισμού που χτυπά μέσα στους αιώνες.
Σαν σήμερα, λοιπόν, ας σταθούμε με σεβασμό και αγάπη. Ας θυμηθούμε το παρελθόν με περηφάνια και ας προχωρήσουμε στο μέλλον με τη δύναμη εκείνων που δεν λύγισαν ποτέ. Γιατί η ιστορία μας δεν είναι μόνο μάθημα· είναι η ζωή μας, η ψυχή μας, το φως που ποτέ δεν σβήνει.
