Κι ακόμα κι αν δεν ήταν δώρο από κάποιον άλλον αλλά δικό μου απόκτημα μετά από ώρες περιπλάνησης στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου, πάντα ζητούσα να μου το τυλίξουν, και μετά να το χάριζα στον εαυτό μου, σαν να μην το είχα δει ποτέ..
Η διαδικασία πάντα ίδια.. Το έπιανα στο χέρια μου, και σχεδόν τελετουργικά άνοιγα το περιτύλιγμα για να αποκαλύψω με προσοχή και μια μια τις λέξεις του τίτλου του. Χάιδευα το εξώφυλλό του θέλοντας να ρουφήξω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσα από την πρώτη εικόνα που αντίκριζαν τα μάτια μου, και μετά φυλλομετρούσα τις σελίδες του ακριβώς μπροστά στη μύτη μου για να ξεκινήσω ήδη να χαθώ σε αυτή τη γνώριμη και τόσο μαγική μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού..
Ανυπομονούσα να διαβάσω την ιστορία που είχε να μου δώσει, τους ήρωες που με περίμεναν να τους γνωρίσω, να τους κάνω κομμάτι της ημέρας και της σκέψης μου. Να γελάσω, να ονειρευτώ, να αστειευτώ, να απορήσω, να θυμώσω, να πονέσω, να ταυτιστώ μαζί τους..
Να γίνουν η παρέα μου δίπλα στο παράθυρο του σαλονιού μαζί με μια κούπα ζεστό καφέ, η προέκταση της κουβέρτας μου το βράδυ που ξέκλεβα λίγη ώρα όσο νυσταγμένος κι αν ήμουν, το νέο απόκτημα του πακέτου κουβαλούσα κάθε μέρα μαζί μου με χαρτιά, ημερολόγιο, κινητά και σνακ, μήπως και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά κατάφερνα να χαθώ έστω και πέντε λεπτά στον κόσμο που είχε αρχίσει να με ταξιδεύει…
Συνειδητοποιώ πως τόση ώρα γράφω στον παρατατικό, και θυμάμαι το λόγο που ξεκίνησα αυτό το άρθρο. Ανοιγμένα στον υπολογιστή μου, δυο παράθυρα με sites που περιέχουν βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή. Περιπλανήθηκα λίγο, όχι για πρώτη φορά, πριν ξεκινήσω να γράφω, καθώς ήθελα να αποτυπώσω όσο καλύτερα μπορώ τα συναισθήματα που μου δημιουργεί το download και το read now.
Τίτλος με γράμματα bold και ξεκινάω.
Συγκεντρώνομαι προσπαθώντας να αψηφήσω τα mail που παρεμβαίνουν στο διάβασμά μου, αναρωτιέμαι μήπως είναι κάτι επείγον, κλείνω το παράθυρο του βιβλίου, διαβάζω το mail απαντάω, επιστρέφω. Προσπαθώ να συγκεντρώσω τη μοιρασμένη μου προσοχή ξανά, και κατεβαίνω μια μια τις σελίδες με το ποντίκι να μπερδεύει στην κίνησή του τα δάχτυλά μου.
Φτάνω στην πέμπτη σελίδα και συνειδητοποιώ πως ήδη μου λείπουν τρεις αισθήσεις. Η όσφρηση για τη μυρωδιά του χαρτιού, η ακοή της σελίδας που γυρίζει και η αφή που αφήνει στα χέρια σου το κράτημα της επόμενης που βιάζεσαι να γυρίσεις.
Με τρεις αισθήσεις μείον, αναρωτιέμαι πως και τι σύγκριση να κάνω, ανάμεσα σε ένα βιβλίο τυπωμένο και ένα ebook. Είναι σαν να προσπαθώ να συγκρίνω μια ανθρώπινη επαφή από κοντά, με ένα μήνυμα. Μια αληθινή αγκαλιά και ένα με τεταμένα τα ανοιχτά χέρια σε στάση αγκαλιάς emoticon.
Υπερβολικό; ίσως ναι και ίσως όχι. Για κάποιους τα βιβλία είναι λέξεις γραμμένες σε προτάσεις και ιστορίες, κι αν ξετυλίγονται σε χάρτινες σελίδες ή σε αυτές του pdf ή του word δεν τους κάνει μεγάλη διαφορά..
Για κάποιους άλλους όμως, τα βιβλία είναι έρωτας.. Είναι άγγιγμα, μυρωδιά, αγάπη.. Είναι ταξίδι σε έναν κόσμο που δε μπορεί να χωρέσει σε κανένα παράθυρο παρά μόνο σε εκείνο που λέγαμε πριν, δίπλα στην πολυθρόνα που κάθεσαι όταν τα διαβάζεις..
Το έχω ξαναπεί, οι εποχές αλλάζουν και επιβάλλεται να τις ακολουθούμε, να τις παρακολουθούμε και να τις κατέχουμε και να μη μείνουμε πίσω.
Αλλά κάποιες αξίες, είναι τόσο μοναδικές, τόσο ερωτεύσιμες και τόσο ζωντανές που ο χρόνος πρέπει να τις σεβαστεί και να τις αφήσει αναλλοίωτες να ξεδιπλώνουν τη μαγεία τους σελίδα-σελίδα, με το μελάνι να ακουμπάει στα δάχτυλά σου για να αφήνει ανεξίτηλη την ιστορία που σου αφηγείται σε όλες τις αισθήσεις σου…
Κώστας Κρομμύδας
Ηθοποιός και συγγραφέας.
www.kostaskrommydas.gr
