ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Λένας Παπανικολάου για το βιβλίο "Μαύρο ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΟΡΤΑ" ΣΤΑΛΩ ΦΩΤΙΑΔΟΥ - Εκδόσεις Πηγή

ΜΑΥΡΟ  ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΟΡΤΑ - ΣΤΑΛΩ ΦΩΤΙΑΔΟΥ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

''Μπορείς να περάσεις όλη την υπόλοιπη ζωή σου χωρίς να μιλήσεις ;''

''Πάρε τον µίτο να βρεις την έξοδο».''

Η Στάλω Φωτιάδου μετά την εκπληκτική τριλογία των ''ΜΠΛΕ''  και τις αξεπέραστες ''ΔΑΝΕΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ'' επιστρέφει  αυτή τη φορά με την σαρωτική ιστορία του Ορφέα, την ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΟΡΤΑ. 

Πίσω από τις κλειστές πόρτες υπάρχουν πάντα οι 

ΣΧΕΣΕΙΣ... 

Οι Σχέσεις με τον εαυτό μας και οι Σχέσεις μας με τους άλλους. 

Σχέσεις που  ανοίγουν, σχέσεις που  κλείνουν, σχέσεις που αλλάζουν, σχέσεις που δοκιμάζονται, σχέσεις που διαλύονται, σχέσεις που τρομάζουν, σχέσεις που πληγώνουν

Ορφέας, Χλόη, Μάνος, Αγάπη, Άγγελος.

Στην πίσω πόρτα του μυαλού τους  υπάρχουν βιώματα από τραγικές καταστάσεις. 

Το παρελθόν πασχίζει  για να μη βγει στην επιφάνεια, αλλά  βρίσκεται συνέχεια μπροστά τους. Είναι αυτό  που  ξεκλειδώνει την πιο σκοτεινή πόρτα της ψυχής .

Εξαντλείται κάθε περιθώριο υπομονής και από λάθος διαχειρισμούς δημιουργούνται αποστάσεις και αποξένωση!

Η αγανάκτηση μαζί με τη ντροπή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους. 

Θυμός,  πόνος, λύπη, οργή, φόβος!

Σπαραγμός, πίκρα, απόγνωση!

Πολλά ερωτηματικά και  απελπισία!

Μέσα σε όλα αυτά τα δυνατά αλλά μη διαχειρίσιμα συναισθήματα, προσπαθεί να βρει χώρο η αγάπη.

Οι ήρωες ακροβατούν ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. 

Χάνουν τον εαυτό τους μέσα στη θλίψη. 

Άηχες λέξεις, σιωπηλές κραυγές ενώ μέσα τους τα πάντα ουρλιάζουν. 

Ψάχνουν τη στήριξη και την παρηγοριά σε αυτούς που  πληγώνουν, έχοντας βάλει  σε αδράνεια κάθε κομμάτι λογικής .

Σκορπισμένες μνήμες από το παρελθόν έρχονται να  ακυρώσουν κάθε παρόν  και κάθε μέλλον. 

Τραγικές κρυμμένες αλήθειες κάνουν την εμφάνισή τους.

Μετά την σοκαριστική αλήθεια έρχεται η μεταμέλεια! Θεωρώ ότι είναι το πιο σπαρακτικό μέρος του βιβλίου.

Οι ήρωες της ιστορίας προβληματίζονται, ματώνουν, συγχωρούν, αναθεωρούν, μετανιώνουν, εκτιμούν, μα προπάντων ΑΓΑΠΟΥΝ!

Οι λέξεις αποκτούν άλλη αξία! 

''Δεν κρύβεται πάντα η αλήθεια. Χιλιάδες χρόνια και αιώνες να την σκεπάσουν  με την μεγαλύτερη δεξιοτεχνία η ίδια θέλει να βγει στο φως. Θα έλεγε κανείς πως κρύβεται για όσο η ίδια θέλει.''

''Άπλωσαν τα χέρια και έμπλεξαν τα δάχτυλα Ο Μάνος έφερε το χέρι του πατέρα του στα χείλη. Δάκρυα έσταξαν από τα μάτια του , κύλησαν στο χέρι του Ορφέα και μπήκαν κατευθείαν στην καρδιά του να την ποτίσουν με τον πόνο του παιδιού του.''

Είναι το σημείο  που εσύ ο αναγνώστης τα βάζεις με τον εαυτό σου, γιατί βιάστηκες να βγάλεις συμπεράσματα! Εσύ που φοβόσουν , εσύ που καταδίκαζες , έχεις ήδη συνειδητοποιήσει πόσο λάθος έκρινες έναν άνθρωπο από την εξωτερική εικόνα που ήθελε να προβάλλει προς τα έξω .

 Είναι αδύνατον να μη λυγίσεις με το αδύναμο μικρό αγόρι , αυτό  με την ατίθαση καρδιά. Είναι αδύνατον να μη το πονέσεις , να μην το αγαπήσεις. 

Η αλήθεια είναι ότι το παρελθόν μας το έχουμε  πάντα μέσα μας, είναι αυτό που καθορίζει (στις περισσότερες τουλάχιστον περιπτώσεις )τον τρόπο που σκεφτόμαστε ,τον τρόπο που λειτουργούμε. Όταν κάποιος έχει  τραυματικά  βιώματα τα κουβαλάει πάντα μαζί του. Υπάρχουν οι  άνθρωποι  που μπορούν να τα  διαχειριστούν πιο ψύχραιμα, αυτοί είναι οι δυνατοί και οι τυχεροί της ζωής .

Υπάρχουν όμως και οι αδύναμοι, αυτοί με την τεράστια καρδιά που υπομένουν τα πάντα σιωπηλά, δείχνοντας στους έξω τον χειρότερο εαυτό τους.  Είναι αυτοί που έχουν καρδιά χρυσάφι , είναι αυτοί που διψάνε για αγάπη περισσότερο από όλους. Ένας τέτοιος ήρωας είναι ο Ορφέας της δεύτερης πόρτας!

«Πότε θα μιλήσεις στα παιδιά; Πες τους την αλήθεια Ορφέα. Γιατί αφήνεις να πιστεύουν τα χειρότερα ;»

«Επειδή προτιμώ να πιστεύουν τα χειρότερα , παρά να μάθουν την αλήθεια».

Ένα απολαυστικό  ψυχογράφημα γεμάτο από πυρκαγιές φωτιάς και  ανάσες αγάπης .

Ανάσες αγάπης, ναι!

Οι ήρωες αφήνονται  στον λυτρωτικό  χείμαρρο της ΑΓΑΠΗΣ που με το φως της, εξαφανίζει  για πάντα όλα τα σκοτάδια τους.

Από την ''Δεύτερη Πόρτα'' δικαιολόγησα και λυπήθηκα  όλους τους ήρωες που έβαλαν το λιθαράκι τους για να χτιστεί  αυτή η ρεαλιστική ιστορία. Η εύθραυστη Χλόη, (που αποδείχτηκε τελικά  ο βράχος όλων) ο Μάνος και ο Άγγελος, είναι οι ήρωες που ξεχώρισα, μπήκαν  από την αρχή στην καρδιά μου. Δε θα σας κρύψω όμως  ότι η ζυγαριά έγειρε στο τέλος  προς στον Ορφέα!

Ο Ορφέας λοιπόν είναι αυτός  που εισχώρησε αργά αλλά σταθερά  και έκανε κατάληψη στην ψυχή , στο μυαλό και στην καρδιά μου. 

Βρήκε τη θέση του διπλά στον λατρεμένο μου  Άλκη(ΔΑΝΕΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ), και τον αγαπημένο μου Φίλιππο (ΜΠΛΕ). 

Λένα Παπανικολάου

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον υπέροχο τίτλο που δένει γάντι με την πλοκή του βιβλίου, όπως θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ και στο τόσο προσεγμένο και συμβολικό εξώφυλλο, το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το οπισθόφυλλο του. Είναι  όλα δουλεμένα μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια!

Για την Στάλω Φωτιάδου δε θα γράψω τίποτα, γιατί ότι και να γράψω θα είναι πραγματικά πολύ  φτωχό, τα έργα της μιλάνε από μόνα τους!

 

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ γράφει η Μαντώ Μάκκα για το βιβλίο "Ψυχές και Χρώματα" ΓΕΩΡΓΙΑ Α. ΑΝΔΡΙΩΤΟΥ - Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ

 

Ψυχές και χρώματα -Γεωργία Α.Ανδριώτου

Εκδόσεις Νίκας

Εννιά ιστορίες, εννιά χρώματα, εννιά ζωές που διεκδικούν το μερτικό που τους χρωστάνε οι άνθρωποι και οι μοιραίες καταστάσεις.

Όπως γράφει η Γεωργία Ανδριώτου, κάθε ψυχή έχει το δικό της χρώμα που τη γαληνεύει ή τη στοιχειώνει, βαμμένο ανεξίτηλα πάνω της. Ανάμεσα στην αγνότητα του λευκού και τη σκοτεινιά του μαύρου, διεκδικούν τη θέση τους αποχρώσεις στον καμβά της ζωής.

Τα στερεότυπα, οι μύθοι , οι δοξασίες που περνάνε από γενιά σε γενιά και πλάθουν τα παιδιά αρνητικά, υψώνοντας τείχη δυστυχίας γύρω τους. Κάπου όμως μέσα σε αυτές τις ιστορίες νικάει η αγάπη και ο σεβασμός.  Σχέσεις ζωής και διαλυμένα σπιτικά που ψάχνουν το νόημα, όπως όλοι μας άλλωστε.

Κίτρινο, το χρώμα της χολής, του μίσους και της δειλίας να αντιμετωπίσουμε τη ζωή με καλοσύνη και ανθρωπιά.

«Η καρδιά είναι αυτή που γράφει τις ιστορίες των ανθρώπων, πότε με το γέλιο και πότε με το δάκρυ της.»

Κόκκινο, από τη μία πάθος και ζωντάνια για τη ζωή, από την άλλη κτητικότητα και ζήλεια. Πόσα ανέχονται οι εγκλωβισμένοι άνθρωποι σε ένα γάμο δίχως αγάπη;

«Η αγάπη πρέπει να νιώθει ελεύθερη να χαίρεται αυτά που αγαπά, να έχει τον χώρο και τον χρόνο της. Δεν είναι αγάπη μια ερμητικά σφιχτή αγκαλιά που σου στερεί το δικαίωμα στις επιλογές και στις ανάγκες σου, που δε σέβεται το παρελθόν σου και γαντζώνεται πάνω μέσα στην αμφιβολία και στην έλλειψη εμπιστοσύνης.»

Καφέ, το χρώμα της γης, της ζεστασιάς και της ασφάλειας. Η αλήθεια είναι πως μικρή δεν το χώνευα καθόλου, μεγάλη το εκτίμησα. Τι γίνεται όταν η αγάπη είναι μονομερής, όταν είναι ψεύτικη; Νικάει η εκδίκηση ή η συγχώρεση;

«Δεν είναι όλα στη ζωή μας επιλογή, κάποιες φορές είναι αποδοχή, η οποία φέρνει κι αυτή τη δική της ηρεμία»

Μπλε, της ηρεμίας. Το επιλέγουν όσοι ανέκτησαν τις δυνάμεις τους. Ίσως για αυτό είναι και ένα από τα αγαπημένα μου χρώματα. Πως αντέχουμε την απώλεια; Τι θα ήταν η ζωή χωρίς φίλους;

 

«Λένε πως οι ρυτίδες γύρω από τα μάτια είναι ένδειξη πως έχεις γελάσει πολύ στη ζωή σου, ενώ εκείνες χαμηλά στο μέτωπο και ανάμεσα στα φρύδια δείχνουν πως οι έγνοιες σου μαζεύονται εκεί, διεκδικώντας η καθεμιά το μερτικό της από την άλλη.»

«..είναι φορές στη ζωή μας που τα λόγια ακούγονται τετριμμένα. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από μια ανατροπή που θα κλονίσει την πανοπλία που έχουν φορέσει στην καρδιά τους.»

Ροζ, της άνευ όρων αγάπης. Υπάρχει ή είναι σαν το μυθικό μονόκερο, που όλοι ψάχνουμε αλλά κανείς δεν τον έχει δει; Κάποιες φορές τα παραμύθια έχουν όντως αίσιο τέλος και οι ερωτευμένοι έζησαν καλά..εμείς ζούμε καλύτερα;

«Ποιος έρωτας; Ποια αγάπη; Ρομαντικά κουραφέξαλα που δεν εγγυώνται ούτε διάρκεια, ούτε σταθερότητα. Βγάζεις τη μικρή σου ζυγαριά και ζυγιάζεις πάνω της τη βόλεψη σου. Δυστυχισμένοι γίνονταν στον γάμο τους και οι φτωχοί και οι πλούσιοι..»

Λευκό, το χρώμα των αγγελικών φτερών, το χρώμα όλων των ανθρώπων που αγαπάμε και μας προσέχουν από τον πέρα κόσμο.

 «..οι άνθρωποι που έχουμε αγαπήσει δεν ξεχνιούνται ποτέ, ούτε φεύγουν πολύ μακριά μας. Κάπου εκεί τριγύρω γυροφέρνουν για να μας προσέχουν. Φυλαχτά γίνονται που ακουμπάνε πάνω στην καρδιά μας. Τους νιώθουμε στον αέρα που φυσάει σαν χάδι πάνω στα μαλλιά μας, στο χαμόγελο των ανθρώπων δίπλα μας, στ’αστέρια που φωτίζουν τη σκοτεινιά του ουρανού. Στην αγάπη που καρδιοχτυπάει μέσα στη σιγουριά του λιμανιού της, στην αγκαλιά των μικρών παιδιών.»

Πράσινο, για την αναζήτηση της αληθινής αγάπης. Μα για αυτό το όνειρο δεν ιδρώνουμε όλοι μας;

«Η αγάπη είναι δικαίωμα, δεν ξεπουλιέται, ούτε εξαγοράζεται στο παζάρι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Ανήκει σε όλους και είναι η μόνη που δεν πληγώνει. Οι άνθρωποι πληγώνουν και οι άνθρωποι τη διεκδικούν ξανά και ξανά.»

«Δεν υπάρχει έρωτας στις προσθαφαιρέσεις της λογικής, όταν μετράς τι χάνεις και τι κερδίζεις. Ούτε εκεί που ασθμαίνει φοβισμένη η μοναξιά και βιάζεσαι να την ξεφορτωθείς όπως όπως. Το να αφεθείς στον έρωτα είναι πράξη γενναιότητας.»

Μαύρο, ο φόβος που δε σε αφήνει να ζήσεις, να διεκδικήσεις, να επαναστατήσεις. Τα χέρια των αντρών πρέπει να χαϊδεύουν και όχι να σημαδεύουν!

«Δεν υπάρχουν καλούπια στα συναισθήματα, μόνο γέφυρες για να περνάνε στην απέναντι μεριά να βρουν τη λύτρωση τους.»

Μωβ, της απώλειας που μας στοιχειώνει. Δε χωράνε τα φαντάσματα στη ζωή μας, δεν πρέπει να είναι βάρος οι άνθρωποι που αγαπήσαμε..αχ μακάρι να μπορούσε το πέπλο του πόνου να αιωρηθεί για λίγο να ακουστεί η λογική.

«Όσοι έχουμε έρθει αντιμέτωποι με την απώλεια, γνωρίζουμε πως κανένα για πάντα δεν μπορεί να σου εγγυηθεί η ζωή.  Γι’αυτό και ζούμε λεπτό το λεπτό, μέρα με τη μέρα προσφέροντας όση περισσότερη αγάπη μπορούμε. Σκορπάμε τα ευχαριστώ και τις συγνώμες μας για να μην μας μείνουν ποτέ ξανά απωθημένα

Ίσως τελικά τα χρώματα να τα ερμηνεύουμε ο καθένας με το δικό του θυμικό. Να τα μπερδεύουμε στον καμβά της ζωής μέχρι να βρούμε την απόχρωση που μας ταιριάζει.

«Πόσο αγαπάμε αυτό το ροδάνι της ζωής όταν γυρίζει και φέρνει τα πάνω κάτω!»

Η πένα της Γεωργίας Ανδριώτου με πήγε πολλά χρόνια πίσω στο χωριό το δικό μου, στα χωριά των φίλων μου. Ιστορίες που κάλλιστα έχουν συμβεί λίγο ή πολύ σε όλη την Ελλάδα.

Κλείνω με το τραγούδι που υφάνθηκε τούτο το βιβλίο

https://www.youtube.com/watch?v=tU_NWX-H-RI

«Ψυχές και χρώματα στο χρόνο γυρνάνε

Αλλάζουν ονόματα και πάλι απ’ την αρχή»

Γράφει η Μαντώ Μάκκα

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ 

 

φωτο Μαντώ Μάκκα

Η Μαντώ Μάκκα γεννήθηκε τον Μάιο του 1980 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Κλασσικό Λύκειο Αναβρύτων. Παρακολούθησε µαθήµατα Οικονοµικών & Marketing, ∆ηµιουργικής γραφής µε τη Στεύη Τσούτση και Εικαστικών & Ιστορίας Τέχνης µε την Άννα Παππά. Παράλληλα ζωγραφίζει και κατασκευάζει κοσµήµατα από πέτρα. Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στο διαδίκτυο. Έχει εργαστεί ως Καθηγήτρια Αγγλικών και ως διαχειρίστρια διαδικτυακών εφηµερίδων. Το παραµύθι της «Τα ροζ Χριστούγεννα» περιλήφθηκε στο βιβλίο «Santa Παραµύθια, 22 Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες» των εκδόσεων Νίκας. Η συλλογή διηγηµάτων «Όταν η ζωή σού δίνει λεµόνια» είναι το πρώτο της βιβλίο. Στον δικό της ονειρικό κόσµο δεν έχει θέση η αδικία και η ζωή πάντα νικάει.

 

 

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Αναστασίας Δημακοπούλου για το βιβλίο "Ο ΚΥΒΟΣ ΕΡΡΙΦΘΗ" ΜΑΡΙΑ ΚΡΟΚΟΥ - Εκδόσεις Πνοή

O KYBΟΣ ΕΡΡΙΦΘΗ - ΜΑΡΙΑ ΚΡΟΚΟΥ

Εκδόσεις Πνοή

Η συγγραφέας Μαρία Κρόκου, γράφει για το νέο της βιβλίο O KYBΟΣ ΕΡΡΙΦΘΗ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή «κάθε φορά που ανοίγω τούτο το βιβλίο, νιώθω σαν να ανοίγω ένα παράθυρο στο χτες, ή μια θολωτή πέτρινη πόρτα που πρέπει να σπρώξεις δυνατά για να σου αποκαλύψει την ομορφιά που κρύβεται πίσω της».

Ορμώμενη από την αστείρευτη αγάπη της για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την Αρχαία Ελλάδα, δημιούργησε ένα πόνημα με διάχυτο το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, ν΄ αποπνέει από κάθε σελίδα του, σαν ένας φωτεινός φάρος να οδηγεί τα βήματα της σύγχρονης πρωταγωνίστριας, καθώς η συγγραφέας πλέκει περίτεχνα τις δύο αυτές εποχές σ΄ ένα εργόχειρο του χθες και του σήμερα.

Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι πραγματικά ευφυέστατο -για μένα συγκαταλέγεται στα πιο εντυπωσιακά των τελευταίων χρόνων- . Κοσμεί μία γυναικεία μορφή, μισή σύγχρονη και μισή ανάγλυφη αρχαιοελληνικού αγάλματος, θέλοντας να προϊδεάσει τον αναγνώστη, ότι η πλοκή της ιστορίας εξελίσσεται σε δύο χρονικές περιόδους.

Δύο παράλληλες ιστορίες λαμβάνουν χώρα και ο αναγνώστης ταξιδεύει αιώνες πίσω, αισθάνεται ένα δέος από τα πλούσια ιστορικά στοιχεία που έχει μελετήσει η συγγραφέας και που παραθέτει διάσπαρτα, να διανθίζουν την καθημερινότητα της τότε εποχής, σε μια αντιπαραβολή με την σημερινή. Μας μεταφέρει ξεκάθαρα το κλίμα, με αρχαιοελληνικούς ιδιωματισμούς, με αναφορές στα Παναθήναια, στα ήθη και τα έθιμα του γάμου, στηλιτεύει την θέση της γυναίκας στην τότε εποχή. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, παραθέτει νοικοκυρεμένα μία πλούσια βιβλιογραφία με ιστορικά στοιχεία, τα οποία έχει μελετήσει εκτενώς η συγγραφέας και έχει σκύψει σε αυτά, με περισσή φροντίδα και σεβασμό.

Το βιβλίο ξεκινάει με την ιστορία που λαμβάνει δράση στα μέσα του 5ου π. Χ και την αρχαία πρωταγωνίστρια να εναποθέτει δώρα και να επικαλείται την θεά της Δικαιοσύνης, την Θέμιδα, να σταθεροποιήσει την ζυγαριά των πραγμάτων στην ζωή της διατηρώντας την ισορροπία στο σπιτικό της! Την εποχή αυτή διαδέχεται η σημερινή εποχή για να μας συστήσει την Λυδία, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με μια άγνωστη γιαυτήν πραγματικότητα, μετά τον απρόσμενο και κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες, θάνατο της μητέρας της. Με το άνοιγμα της διαθήκης της, γίνεται κάτοχος ενός πανάρχαιου μυστικού, που βρίσκεται κρυμμένο στα βάθη των αιώνων. Δεν μπορεί να κατανοήσει την σπουδαιότητά του, ενώ λάθος χειρισμοί από την μεριά της, απειλούν να καταστρέψουν την ζωή της και ν΄ ανατρέψουν την ισορροπία των πραγμάτων, αλλά και την καταγεγραμμένη ροή της ιστορίας. Άθελά της, κινδυνεύει να εκθέσει το παρελθόν της οικογένειάς της σε αδιάκριτα βλέμματα. 

Η γνωριμία της με τον καθηγητή φιλοσοφίας, -όπως της συστήνεται- Ορέστη, θα είναι καθοριστική, ώστε ν΄ ακολουθήσει τα σωστά βήματα για να διαφυλάξει την σπουδαία κληρονομιά που της άφησε η μητέρα της. Θα την βοηθήσει ν΄ αποφύγει οτιδήποτε μπορεί να θέσει σε κίνδυνο της ζωή της και θα την προστατεύσει. Ωστόσο, η Λυδία θα θεωρήσει υπερβολική και περίεργη, την ενεργό συμμετοχή του Ορέστη στην επίλυση γρίφων και συμβολικών κωδικών, ενώ η ταυτόχρονη εμφάνισή του με τα προβλήματα που προέκυψαν με το άνοιγμα της κληρονομιάς, θα της δημιουργήσουν αισθήματα έντονης ανασφάλειας και καχυποψίας για την εμπιστοσύνη απέναντι στο πρόσωπό του.

Άραγε, καθώς εξελίσσεται η δράση, το αλάθευτο ένστικτό της -κληρονομικό χάρισμα της μητέρας της-, θα την βοηθήσει να ξεδιαλύνει το μυστηριακό κλίμα και τους ανθρώπους που τη νοιάζονται πραγματικά;

Θα είναι ο Ορέστης ένας από τους καλούς της υπόθεσης; Ο αναγνώστης αγωνιά για την εξέλιξη της δράσης, ανυπομονεί να δει την σύγχρονη ηρωίδα ν΄ ακολουθεί τα βήματα της προγονής της, ενώ ταυτόχρονα συμμετέχει ενεργά και στην επίλυση συμβολικών γρίφων και κωδικών σε μια περιπλάνηση σε αρχαιοελληνικά συγγράμματα και βοηθητικά βιβλία. Απολαμβάνει αυτό το ταξίδι, γίνεται μύστης, αρχαιοελληνικών τελετών και γνώστης πανάρχαιων μυστικών και μυθευμάτων.

Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη και μεστή δεν αφήνει κενά και παραλείψεις. Και όσο φθάνουμε στην κορύφωση της δράσης και στην αποκάλυψη της αλήθειας, οι απρόσμενες ανατροπές έρχονται καταιγιστικές ρίχνοντας φως και ξεδιαλύνοντας το μυστηριακό κλίμα.

O KYBΟΣ ΕΡΡΙΦΘΗ είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο μυστηριακού χαρακτήρα, καλοδουλεμένο, που πιστεύω θα σαγηνεύσει τους αναγνώστες με την αυθεντικότητά του και θα τους παρασύρει σ΄ ένα όμορφο διαχρονικό ταξίδι, σε μια μαγική εποχή γεμάτο ζωή, μνήμες, πολύτιμα μνημεία, μυστικά του παρελθόντος που δελεάζουν και καλούν τον αναγνώστη να τ΄ ανακαλύψει!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ