"ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ" ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΚΑΡΕΠΗ
Εκδόσεις Πνοή
Πάντα κεντρίζει τη προσοχή ο τίτλος ενός βιβλίου,(στη προκειμένη περίπτωση σε μαγνητίζει και το εξώφυλλο με την αιθέρια ύπαρξη),ο οποίος μαζί με τη πλοκή, σε προδιαθέτουν να αναζητήσεις περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο. Το "Μνημοσύνη" είναι ένα από εκείνα τα βιβλία!
Η Μνημοσύνη, γνωστή και ως μνήμη, αλλά διαφορετική θεότητα, ανήκει στις Τιτανίδες και είναι η μητέρα των Μουσών. Πέμπτη σύζυγος του Δία, με την οποία ο Δίας, λέγεται, ότι κοιμήθηκε εννέα συνεχόμενες ημέρες και δημιουργήθηκαν οι εννέα Μούσες! Ενδιαφέρον!
Καθόλου τυχαίο που η συγγραφέας αντλεί έμπνευση και στήνει την ιστορία σε μία φανταστική κωμόπολη, την Λευκομηλιά, στις παρυφές του μαγικού Ολύμπου των Θεών. Δίπλα της, ρέει ακατάπαυστα ο μυθικός ποταμός Ενιπέας συμπληρώνοντας το μυστηριακό περιβάλλον. Η Βασιλική Ακαρέπη συνθέτει ένα πολυπρόσωπο έργο, το οποίο κινείται στο παρόν με αναφορές και στο παρελθόν για το απαραίτητο "δέσιμο". Με έναν ορθά δομημένο λόγο, ανεπιτήδευτο, που κυλάει γρήγορα και κατατοπιστικά, χωρίς επαναλήψεις και περιττολογίες, ξετυλίγει μία μυθιστορία, όπου θίγονται πολλά υπαρξιακά θέματα που ζητούν λύσεις.
Ο Ράκης, παντρεμένος με την Ουρανία, χάνει τη μάχη με τη ζωή τη στιγμή που γεννιέται ο πρώτος του εγγονός, γιος του μικρότερου από τα δύο παιδιά του, του Ηλία. Ο Ηλίας βρίσκεται σε μία συνεχή αντιπαλότητα με τον αδελφό του, τον Νώντα, ο οποίος διαρκώς επιχειρεί να τον χειραγωγεί. Ένα τραγικό γεγονός θα συνταράξει την κοινότητα και θα βυθίσει τον Ηλία για πολλά χρόνια στην ανυπαρξία, κατατρεγμένο από τις Ερινύες του.
Ο Γιώργης, στενός φίλος του Ηλία, και η Φρόσω αποκτούν και εκείνοι δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο και τον Στέλιο. Οι δύο οικογένειες συνδέονται με δυνατή φιλία και βιώνουν αρμονικά μέχρι τη στιγμή της απρόσμενης ανατροπής.
Η Ισιδώρα ζει στην Αμερική και εργάζεται ως χορεύτρια της tribal fusion, ενός χορού με ανατολίτικα στοιχεία. Προσκαλείται να λάβει μέρος σε μία παράσταση στην Ελλάδα, την οποία επισκέπτεται για πρώτη φορά. Αλλά και τα τυχαία ευρήματα, που είχε από καιρό ανακαλύψει στο σπίτι της μητέρας της, ήταν ένας δεύτερος λόγος που θα την οδηγήσουν σε δρόμους, στη γενέτειρα της μητέρας της, που δεν είχε φανταστεί. Θα βρεθεί στη Λευκομηλιά και θα παραστεί, μεταξύ άλλων, στην αναβίωση ,μετά από χρόνια, του πανηγυριού των Μουσών.
—"Το δρομολόι καθενός το ξέρει μόνο ο Θεός, στα μονοπάτια της ζωής όλοι περιπλανιόμαστε άλλος εδώ κι άλλος εκεί πονάμε ή χαιρόμαστε"(σελ.123)
Το βιβλίο πραγματεύεται την αλληλεπίδραση που υπάρχει στις ανθρώπινες σχέσεις. Πραγματεύεται, επίσης, τη πατριαρχική αντίληψη και τις παθογένειες, που επικρατούν στη μικρή επαρχιακή περιοχή, και που την βρίσκει "καθολικά ανώριμη να αντιμετωπίσει προβλήματα" που αναδεικνύονται με την διαφορετικότητα, που μπορεί να αισθάνεται κάποιος στο σώμα, στη ψυχή και τις προτιμήσεις του. Ποιος δεοντολογικός κώδικας καθορίζει ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Ποια είναι αυτά τα στερεότυπα που στην κλειστή κοινωνία περιορίζουν τα όρια της σκέψης και δημιουργούν αρρυθμίες;
"…μικρή πνοή μαγικού ρεαλισμού" Ναι! Ακριβώς!
Ελέγχουμε τη ζωή μας ή η ζωή μας ανακατεύει από μόνη της τα πράγματα και τα περιπλέκει; Είναι όλη η ζωή μας μία χορογραφία κι εμείς χορεύουμε σε διαφορετικούς ρυθμούς; Και οι συμπτώσεις;
—"Συμπτώσεις! Ένας δάσκαλος της γιόγκα παλιά της είχε πεί ότι δεν υπάρχουν συμπτώσεις, αλλά ένα πανανθρώπινο σχέδιο, μια θάλασσα ενέργειας που άλλοι τη λένε Θεό, και άλλοι καθάρια αλήθεια. Και εκεί μέσα όλοι αλληλοεπιδρούμε διαρκώς, μέχρι ο καθένας από εμάς να ολοκληρώσει το ταξίδι του προς την αυτογνωσία".(σελ.151)
Ποιος είναι ο ρόλος της λήθης και της μνήμης σε σχέση με την συγχώρεση;
Ποια η σημασία που πρέπει να δοθεί στον κατάλληλο χρόνο να λεχθούν τα ανείπωτα χρόνων;
Πόσο δύσκολο είναι κανείς να αποχαιρετήσει κάποια στιγμή το παρελθόν για να δώσει χώρο για το παρόν και το μέλλον;
Μέχρι πότε το πένθος αφήνεται να πέφτει σαν κεραυνός και να κονιορτοποιεί τις ζωές όσων μένουν πίσω; Και οι αλήθειες; Ποιά η σημασία τους;
—"Τα καλούπια είναι για να σπάνε και να ελευθερώνεται η ψυχή μας. Να λέει την αλήθεια της χωρίς "πρέπει"….."(σελ.493)
Αναρίθμητα τα ερωτήματα που τροφοδοτούν με σκέψεις τον αναγνώστη και αφυπνίζουν συνειδήσεις σε αυτό το ξεχωριστό ανάγνωσμα, το οποίο σας προτείνω, φίλες και φίλοι μου!
Περισσότερα για το βιβλίο εδώ
