Αποκλειστική συνέντευξη της συγγραφέως κας Μαρίας Καραγιάννη στη Γιούλη Τσακάλου , ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ !!

Μια νέα, σύγχρονη και πολλά υποσχόμενη συγγραφέας , η Μαρία Καραγιάννη, που πραγματοποιεί τα πρώτα δειλά αλλά σταθερά βήματα στο χώρο της συγγραφής και της λογοτεχνίας

Πηγή: http://www.drt915.gr

Μια νέα, σύγχρονη και πολλά υποσχόμενη συγγραφέας , η Μαρία Καραγιάννη, που πραγματοποιεί τα πρώτα δειλά αλλά σταθερά βήματα στο χώρο της συγγραφής και της λογοτεχνίας

Πηγή: http://www.drt915.gr

Η Μαρία Καραγιάννη είναι μια νέα, σύγχρονη και πολλά υποσχόμενη συγγραφέας,  που πραγματοποιεί τα πρώτα δειλά αλλά σταθερά βήματα στο χώρο της συγγραφής και της λογοτεχνίας! παρά την πληθώρα των υποχρεώσεών της τα καταφέρνει άριστα! ας την γνωρίσουμε λοιπόν!

Μαρία μου,

-Το γράψιμο πότε εμφανίστηκε στη ζωή σου ως ιδέα και τι σε παρακίνησε να ασχοληθείς με αυτό;

Από τότε που απέκτησα συνείδηση του εαυτού μου και του κόσμου που ζούμε, ήξερα πως θα έρθει μια μέρα που θα γράψω κάτι ολοκληρωμένο.  Έτσι κι αλλιώς, η συγγραφή δεν είναι παρά μια μορφή διαμαρτυρίας. Εξευγενισμένη μεν, μα  με τρομερή δυναμική. Θυμάμαι πως από μικρή κοπέλα ακόμα περνούσα ώρες ατελείωτες σκυμμένη πάνω από τα χαρτιά να αποτυπώνω τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις εντυπώσεις από τον κόσμο που ανακάλυπτα μέρα τη μέρα, χρόνο το χρόνο, εξασκώντας  ασυνείδητα το νου και την πένα μου.  Τα χρόνια περνούσαν και η ορμή μέσα μου δυνάμωνε, μέχρι που έγινε ακατανίκητη και απλά «υποτάχτηκα». Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα βιβλία μου, τη μυρωδιά του χαρτιού, τον ήχο του ξεφυλλίσματος.... Είναι η φύση μου και ποιος μπορεί να πάει κόντρα σε αυτήν; Η μεγαλύτερη ευχή μου είναι το ταξίδι αυτό να είναι μακρύ…

-Διαβάζοντας το βιβλίο σου «Το σπίτι των γλάρων»,  βρέθηκα αντιμέτωπη με την διάθεσή σου να ταξιδέψεις τον αναγνώστη νοερά στην Ρώμη αλλά και στα συναισθήματα των ηρώων σου. Ποιο το ερέθισμα αυτού του βιβλίου και τι ήθελες να περάσεις μέσα από το αυτό;

Το σπίτι το γλάρων είναι μια ιστορία υφασμένη γύρω από το μυστήριο που  καλύπτει μια υπόθεση αυτοκτονίας δεκαπέντε χρόνια πίσω στο χρόνο, όπου ένας επίμονος συγγραφέας και μια αστυνόμος θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν την αλήθεια αποκαλύπτοντας σε κάθε βήμα την πιο σκοτεινή ιστορία της Ιταλίας. Κατάχρηση εξουσίας, πολιτική διαφθορά, τρομοκρατία – θέματα δυστυχώς πάντα επίκαιρα-  κινούν τα νήματα της ιστορίας φέρνοντας σε κάθε σελίδα τους ήρωες και τον αναγνώστη αντιμέτωπους με το θάνατο, την πίστη, την οδύνη της απώλειας, τη συγγραφική εμμονή και τη δύναμη της αληθινής αγάπης που δεν πεθαίνει ποτέ, όσο ζει προστατευμένη στη σοφίτα της μνήμης μας. Είναι μια ιστορία με πολλές προεκτάσεις και πολλούς αποδέκτες, με κρυμμένες αλήθειες και ένοχα μυστικά που παρασύρει τον αναγνώστη σε μια δίνη μυστηρίου και περιπέτειας, αποδεικνύοντας πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται…κι όλα αυτά μέσα από ένα νοερό ταξίδι στη μαγευτική ατμόσφαιρα της Ρώμης των μπαρόκ συνοικιών και των επιβλητικών μνημείων που κρατούν το πνεύμα της  Αιώνιας πόλης αθάνατο.

-Όταν γράφεις ένα βιβλίο βάζεις πινελιές του χαρακτήρα σου στους ήρωες, ή δεν έχουν συνήθως καμιά σχέση με σένα, είναι δηλαδή προϊόντα καθαρά φαντασίας;

Κάθε βιβλίο είναι μια αυτοτελής εμπειρία, μια  βουτιά στα βαθύτερα σημεία της ψυχής και της νόησης.  Ο συγγραφέας ταυτίζεται με την ιστορία των ηρώων, χτίζοντας των κόσμο και το χαρακτήρα τους.   Αναμφισβήτητα η φωνή κάθε συγγραφέα υπάρχει «ζωντανή» σε κάθε βιβλίο. Άλλωστε ο πιο ασφαλής τρόπος για να γνωρίσεις πραγματικά έναν συγγραφέα είναι ακολουθώντας το ίχνος που άφησε το μελάνι πάνω στις λευκές σελίδες, ψάχνοντας την αλήθεια που βρίσκεται πάντα κρυμμένη πίσω από τις λέξεις. Σε αυτό το βιβλίο αισθάνομαι πως έχω δανείσει αρκετά στοιχεία του χαρακτήρα μου σε περισσότερους από έναν ήρωες που γέννησε η φαντασία μου.

-Η συγγραφή ενός βιβλίου μέσα σε αυτήν την πληθώρα των υποχρεώσεων μιας νέας, δυναμικής και μοντέρνας γυναίκας είναι σίγουρα δύσκολη υπόθεση. Όμως παρόλα αυτά τα έχεις καταφέρει. Πότε γράφεις και τι αντιπροσωπεύει για σένα το γράψιμο;

«Το σπίτι των γλάρων ξεκίνησε να γράφεται λίγους μήνες αφού το «Στη σκιά της σιωπής» είχε βρει τη θέση του στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και ανήκε πια στο αναγνωστικό κοινό. Η συγγραφή σε έναν κόσμο παράλληλων δρόμων δεν είναι σίγουρα καθόλου εύκολή διαδικασία, δεδομένων των πολλαπλών ρόλων και υποχρεώσεων και θα τολμούσα να πω πως πολλές φορές  υπήρξε και επίπονη. Ο χρόνος πεπερασμένος, η ανάγκη για δημιουργία μάχιμη και ο ύπνος οριακός…κάπως έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω και το δεύτερο έργο μου, το οποίο έχει ξεχωριστή θέση στη συνείδησή μου κι ελπίζω να βρει τη θέση του και στη δική σας καρδιά.    Άλλωστε στη ζωή πορεύομαι με την πίστη πως όταν θέλουμε μπορούμε κι όταν μπορούμε οφείλουμε... 

-Βρήκες εύκολα εκδότη; Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπαίνουν καν στην περιπέτεια να ψάξουν εκδοτικό οίκο πιστεύοντας πως η δυσκολία είναι τεράστια, παρότι έχουν αξιόλογα βιβλία στα χέρια τους.Το «Σπίτι των γλάρων» ειναι το δεύτερο βιβλίο σου και κυκλοφόρησε απο τις εκδόσεις Κλειδάριθμος  νιώθεις  τυχερή που ανήκεις σ αυτό τον εκδοτικό η μετάβασή σου ήταν εύκολη;  

Αναμφισβήτητα ο εκδοτικός κόσμος είναι ένας δύσκολος και ανταγωνιστικός κόσμος. Ωστόσο αισθάνομαι ευτυχής γιατί ήδη από το πρώτο μου βιβλίο «Στη σκιά της σιωπής», μου δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσω με πολύ σημαντικούς εκδότες και το βιβλίο μου να πάρει και την έγκριση των ειδικών. Στη συνέχεια η επιτυχία που γνώρισε μιας και μεταφράστηκε στην αγγλική και την κινεζική γλώσσα, η αγάπη και αποδοχή του αναγνωστικού κοινού κέντρισαν περισσότερο το ενδιαφέρον τον εκδοτών. Η συνεργασία μου με τον Κλειδάριθμο ήταν το επόμενο βήμα για εμένα κι ήρθε με το δεύτερο βιβλίο μου, «Το σπίτι των γλάρων». Μια συνεργασία που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς κι η ευχή μου είναι να κατοχυρωθεί στο πέρασμα του χρόνου!

-Ποια εικόνα πιστεύεις πως έχουν οι άλλοι για την συγγραφέα Μαρία Καραγιάννη και ποια για την αστυνομικό; ποια θα προτιμούσες να έχουν;

Πιστεύω ακράδαντα πως το επάγγελμα δεν καθορίζει τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος το επάγγελμα. Στο πλαίσιο αυτό εκτιμώ πως η εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμένα είναι εκείνη της Μαρίας, με όσα αυτή σηματοδοτεί σαν προσωπικότητα σε κάθε της έκφανση τόσο ως δημόσιος λειτουργός όσο και ως συγγραφέας, που προσπαθεί πεισματικά καθημερινά να παραμένει σταθερή και αναλλοίωτη σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει.

-Συνήθως φοβόμαστε τη μοναξιά ή το σκοτάδι,  άλλοι  φοβούνται τους ίδιους τους ανθρώπους. Εσυ τι φοβάσαι πιο πολύ στην ζωή σου;

Φοβάμαι εκείνο το θηρίο που θρέφεται και γιγαντώνεται κατασπαράζοντας ανθρώπους. Το φθόνο.

-Ποιο θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι το καλό και ποιο το κακό κομμάτι του χαρακτήρα σου;

Νομίζω πως ένα καλό στοιχείο του χαρακτήρα μου είναι η υπομονή που επιδεικνύω σε ότι θεωρώ σημαντικό να υπάρχει στη ζωή μου. Το αρνητικό είναι ότι είμαι πολύ αυστηρή και απαιτητική με τον εαυτό μου και αυτό κάποιες φορές δυσκολεύει τη ζωή μου.

-Τι σου λείπει περισσότερο στην καθημερινή σου ζωή; 

Πέντε με έξι ώρες…

 

- Τι νοιώθεις όταν έρθει η ώρα να γράψεις στην τελευταία σελίδα του βιβλίου σου τη λέξη ΤΕΛΟΣ.

Όταν έρχεται η ώρα να γραφτεί η λέξη τέλος, καταλαμβάνομαι από ένα νοσταλγικό συναίσθημα χαρμολύπης, που την ίδια στιγμή με γεμίζει δύναμη και  μου υπενθυμίζει πως κάθε τέλος σηματοδοτεί μια νέα αρχή

Mαρία η χαρά μου είναι πολύ μεγάλη που ήσουν κοντά μας γιατί απο παντού ακούω τα καλύτερα για το ταλέντο σου.  Σου εύχομαι την πιο μεγάλη επιτυχία στο νέο σου βιβλίο. Να είσαι σίγουρη πως θα είμαστε κοντά σου!

Γιούλη Τσακάλου

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

 Μαρία Καραγιάννη