"ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ"
"HISTORIA DO CERCO DE LISBOA" ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ
JOSE SARAMAGO - Εκδόσεις Καστανιώτη
Η τεχνική της γραφής του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ είναι αδιαμφισβήτητη και τα έργα του μοναδικά στο είδος.
Η δυσκολία στην ανάγνωση από κάποιους αναγνώστες δεν αφαιρεί στο ελάχιστο την αξία της ιδιόρρυθμης αυτής τεχνοτροπίας που χρησιμοποιεί και εντυπωσιάζει. Οι μακροσκελείς προτάσεις χωρίς τελείες σε σχεδόν ολόκληρη σελίδα, παρατάσσοντας τις λέξεις την μία δίπλα στην άλλη, και οι διάλογοι χωρίς διακριτικούς διαχωρισμούς των ομιλούντων αποπνέουν μία αναγνωστική γοητεία για πολλούς από εμάς τους βιβλιόφιλους! Γιατί δεν είναι Τί γράφεις, αλλά πως το γράφεις που έχει σημασία και κάνει τη διαφορά!
Ο ήρωας, επιμελητής βιβλίων, τακτικός, τυπικός, ευσυνείδητος και προσηλωμένος στη δουλειά του, καθοδηγείται από τους κανόνες που ορίζει το καθήκον, υπακούοντας στον δεοντολογικό κώδικα! Διατρέχει μία συνετή επαγγελματική πορεία αρκετών χρόνων με γνώμονα την προάσπιση του έργου του κάθε συγγραφέα και την ανάδειξη του εκάστοτε βιβλίου! Αναλαμβάνει την επιμέλεια του βιβλίου με τον τίτλο: "Ιστορία της Πολιορκίας της Λισαβόνας", το οποίο πραγματεύεται την κατάληψη της πόλης της Λισαβόνας από τους Πορτογάλους με την βοήθεια των Σταυροφόρων.
Στο Γκιμαράες, στα βόρεια της Πορτογαλίας, ο πρώτος βασιλιάς, Αλφόνσος Α’, διακήρυξε την ανεξαρτησία της χώρας, τον 12ο αιώνα, νικώντας τους Μαυριτανούς. Ο επιμελητής, Ραιμούντο Σίλβα, κατά την διάρκεια της διόρθωσης του κειμένου, μπαίνει στον πειρασμό να παρεκκλίνει και να προσθέσει μία τόση δα λεξούλα, ένα "Δεν" στην ιστορία, διαπράττοντας, όμως, μία σοβαρή κατάχρηση, ανατρέποντας με αυτόν τον τρόπο την σημασία μιας φράσης και, κατ’επέκταση, όλου του νοήματος του βιβλίου.
Στον εκδοτικό οίκο, όπου καλείται να απολογηθεί, ομολογεί ότι ίσως ήταν "πνευματικά διαταραγμένος" την στιγμή που διόρθωνε το κείμενο του συγγραφέα και πρόσθεσε το "δεν", ότι δηλαδή οι Σταυροφόροι "δεν" βοήθησαν τους Πορτογάλους.
Η γνωριμία του με την προϊσταμένη των επιμελητών, Μαρία Σάρρα, θα είναι καταλυτική για την μετέπειτα πορεία του. Εκείνη του προτείνει να γράψει ο ίδιος μία άλλη ιστορία διατηρώντας τον ίδιο τίτλο στο βιβλίο, όπου να αναφέρει ότι οι Σταυροφόροι όντως "δεν" βοήθησαν στη νίκη. Τον προτρέπει έτσι να μεταπηδήσει από την επιμέλεια στην συγγραφή. Η θέα της πόλης της Λισαβόνας από το παράθυρο του δωματίου του ενεργοποιεί την γόνιμη φαντασία του και "βλέπει" την αναπαράσταση της πολιορκίας.
Αρχίζει να γράφει πλήρως αποενοχοποιημένος και με τη συγγραφή αρέσκεται να παραλληλίζει τις ζωές των ηρώων του με την δική του, που διακρίνει να αλλάζει. Αισθάνεται συγκινήσεις πρωτόγνωρες καθώς και ερωτικά σκιρτήματα, που τον κατακλύζουν, για τη Μαρία Σάρρα.
Οι αισθήσεις του όλες βρίσκονται σε μία ασίγαστη αναταραχή! Ο Ζοζέ Σαραμάγκου συγγράφει αριστοτεχνικά ένα αλληγορικό έργο με μηνύματα και συμβολισμούς. Χτίζει τον ήρωά του με γήινα υλικά πλημμυρισμένο από ευαισθησία, ταπεινότητα, τρυφερότητα και ενσυναίσθηση. Παρακολουθούμε τον Ραιμούντο Σίλβα στις απλές καθημερινές του συνήθειες, που, με τα περιορισμένα οικονομικά του, ευαισθητοποιείται να αγοράσει τροφή για τον σκελετωμένο αδέσποτο σκύλο στο δρόμο.
Αφουγκραζόμαστε τον παιδιάστικο χαρακτήρα του, όταν εκστομίζει στην οικιακή βοηθό δικαιολογίες, στην προσπάθειά του να μην αποκαλύψει την επίσκεψη στο σπίτι της φίλης του, της δικής του" πολιορκίας". Τον συμπαθούμε ιδιαίτερα για την συστολή που δείχνει στην πρώτη ερωτική σκηνή με την Μαρία Σάρρα, την δική του αποκλειστική "κατάκτηση". "Σαν να μου φαίνεται ότι είμαστε σε πόλεμο, Και βέβαια είμαστε σε πόλεμο, στον πόλεμο της πολιορκίας, ο καθένας μας πολιορκεί τον άλλον και πολιορκείται από αυτόν, θέλουμε να ρίξουμε ο ένας τους τοίχους του άλλου αλλά να κρατήσουμε τους δικούς μας, έρωτας θα είναι όταν δεν θα υπάρχουν πια σύνορα, έρωτας είναι το τέλος της πολιορκίας"(σελ.374).
"Στην πραγματικότητα πιστεύω ότι η μεγάλη διάκριση των ανθρώπων βρίσκεται ανάμεσα σ’εκείνους που λένε ναι και σ’εκείνους που λένε όχι.............μακάριοι αυτοί που λένε όχι, σ’αυτούς θα έπρεπε ν’ανήκει η βασιλεία της γης.....(σελ.374)
Κλείνοντας να αναφέρω ότι λάτρεψα αυτό το βιβλίο,το οποίο μελέτησα 10 ημέρες, γιατί:
Ανέτρεξα να πληροφορηθώ περισσότερες λεπτομέρειες για την πολιορκία της Λισαβόνας, την πρωτεύουσα μίας χώρας με αξιαγάπητους κατοίκους, που θυμάμαι από επίσκεψή μου εκεί.....
Συμπάθησα εξαιρετικά τον γλυκύτατο χαρακτήρα του Ραιμούντο Σίλβα, τον οποίον θα ευχόμουν να είχα γνωρίσει.
Γοητεύθηκα από την λογοτεχνική γραφή του Ζ. Σαραμάγκου, ο οποίος δικαίως κατέκτησε την κορυφή με το βραβείο Νόμπελ.
Προτείνω, φίλες και φίλοι μου, αν επιθυμείτε να αποκτήσετε μία μοναδική αναγνωστική εμπειρία!
Περισσότερα για το βιβλίο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου