Με αρκετές επιφυλάξεις το έπιασα
στα χέρια μου μιας και τα ψυχολογικά θρίλερ δεν είναι το είδος βιβλίων που
διαβάζω. Η επισήμανση στο εξώφυλλο πως πρόκειται για παγκόσμιο εκδοτικό
φαινόμενο που έχει μεταφραστεί σε 33 γλώσσες ενίσχυσε την επιφυλακτικότητά μου•
η παροιμία λέει «όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε μικρό καλάθι». Διαβάζοντας, δε
και το βιογραφικό της συγγραφέως προστέθηκε και το κερασάκι στην τούρτα, μιας
κι ενημερώθηκα πως πρόκειται για το πρώτο της βιβλίο.
Οι δύο ερωτήσεις, όμως, με
κόκκινα και μαύρα γράμματα -τυχαία η επιλογή των χρωμάτων; Δεν νομίζω- στο
εξώφυλλο: «Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΓΑΜΟΣ; ή ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΨΕΜΑ;» μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Με
ανάμεικτα, λοιπόν, συναισθήματα ξεκίνησα να το διαβάζω, πριν δύο μέρες. Ο Τζακ
είναι ο γοητευτικός, πετυχημένος δικηγόρος που υπερασπίζεται και αθωώνει
κακοποιημένες γυναίκες. Με το υπέροχο σπίτι, την τέλεια ζωή, τους υπέροχους
φίλους και πάνω απ΄όλα αφοσιωμένος σύζυγος, που όλες θα ήθελαν να έχουν.
Η
Γκρέις άψογη μαγείρισσα, εκλεπτυσμένη, με καλλιτεχνικές ανησυχίες, ιδανική
σύζυγος, αφοσιωμένη αδελφή μιας και υπάρχει η δεκαοχτάχρονη Μίλι, που πάσχει
από σύνδρομο Ντάουν, που παράτησε τη δουλειά της για να αφοσιωθεί στο σύζυγο
και στην αδελφή της, της οποίας σύντομα θα αποκτήσει την επιμέλεια. Τι βρίσκεται,
όμως, κάτω από το πέπλο του άψογου και τέλειου γάμου και συζύγου; Τι γίνεται
όταν η σαμπάνια τελειώσει, τα πιάτα αδειάσουν, οι καλεσμένοι απολαύσουν το
γλυκό τους και τα φώτα σβήσουν; Τι κρύβεται πίσω από τις κλειστές πόρτες;
Η δύναμη της θέλησης και της
αγάπης θα είναι αρκετή για να δοθεί η λύση; Όπως η Γκρέις διάλεξε τα σωστά
υλικά, την σωστή θερμοκρασία και το σωστό χρόνο για να προσφέρει το τέλειο
δείπνο και επιδόρπιο, έτσι και η συγγραφέας διάλεξε τις σωστές ποσότητες, τις
κατάλληλες εναλλαγές παρελθόντος και παρόντος, τους σωστά δομημένους -ενίοτε
και δικαιολογημένους ήρωές της- και με μια πλοκή που σε κερδίζει από τις πρώτες
κιόλας σελίδες της.
Δεν είμαι ειδικός για να πω πως
έκανε αυτό σωστά ή το άλλο λάθος, αλλά πραγματικά έζησα την αγωνία, τον φόβο,
την απογοήτευση, την στέρηση, την απελπισία και το ενδιαφέρον μου παρέμεινε
αμείωτο μέχρι τις τελευταίες σελίδες.
Ένα βιβλίο διαφορετικό, που
κρατάει το μυαλό σου σε εγρήγορση, το στομάχι μονίμως σφιγμένο και τα μάτια
ορθάνοιχτα ακόμη κι αν το ρολόι δείχνει τις πρώτες πρωινές ώρες. Η διαδικασία
της ανάγνωσης δε θα διαρκέσει μέρες. Περιττές σελίδες με εξωφρενικές
λεπτομέρειες και περιγραφές δεν υπάρχουν• άλλωστε οι 326 σελίδες του το
επιβεβαιώνουν περίτρανα. Δεν μπορώ να ξέρω τι έκανε το βιβλίο να αγαπηθεί τόσο
πολύ και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, όπως δεν ξέρω και την εξέλιξη της
πορείας της συγγραφέως. Αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι πως θα μείνει χαραγμένο
στη μνήμη μου για πολύ καιρό και θα περιμένω το επόμενο της.
Μαρία Παπάτου για την ομάδα
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου